Çevrimdışı
Sevilmek, insanın en önemli gereksinimidir. Bu ihtiyacı karşılandığında neredeyse ihtiyaçlarının tamamı karşılanmış kadar güven içinde hisseder kendisini. Eşler arasındaki sorunların temelinde yatan sebepte sevgiyi birbirlerine hissettirememekten kaynaklanır.
Eğer eşlerden biri çok sık sorun çıkarıyorsa, en ufak bir sorunu çok büyük hale getiriyorsa, sürekli sahip olmadığı şeyleri dile getiriyor ve talepkar davranıyorsa, sitresli ve hırçınsa aslında sorun gündeme getirdiği konular olmayabilir. Onu bu şekilde davranmaya iten sebep sevgi ve ilgi eksikliğinden kaynaklanır. Ya kendisi bunun farkında değildir ya da farkında olsa dahi huzursuzluğunun kaynağı olan gerçek sebebin giderilmesi konusunda ümitsizdir. Zamanla bunu dile getirme gereği duymamaya başlar. Ancak iç dünyasında biriken şeyleri dışarıya başka görüntülerle yansıtmaya, böylece içini rahatlatmaya çalışır.
Kalp güven ve mutluluğa ulaşmadıkça iyi bir gelire ve işe sahip olmak, güzel bir evde oturmak, imkanlara sahip olmak, eşin güzel olması vs gibi unsurlar kişiyi asla gerçek anlamda mutlu etmez. Bunlar yapay mutluluklardır. Eşlerin birbirlerine vermek zorunda hissettikleri maddi ve yapay konulardan önce birbirlerinin sevgi gereksinimlerini karşılamayı asıl vazifeleri olarak görmeleri gerekir.
Kalbi sevgiden yana mutmain olmamış bir kimse; huzursuzdur. Gelecekten yana kaygılıdır. Sık sık sahip olmadığı şeyleri dile getirir. Eşinin taleplerini yerine getirmek içinden gelmez. Onun mutlu olacağı davranışlardan bilinçli ya da bilinçsiz olarak uzaklaşır. Çünkü içinde birikmiş öfkeyi dışa vurmanın en sansürlü hali budur. Çok sık hastalanır. Kendisini yalnız ve korumasız hisseder, Agrasif davranmayı huy haline getirir. Hayatı sevmemeye başlar, ibadetlerinde huşuyu yakalamakta zorlanır.
Zamanla eşinden uzaklaşmaya başlar. Aradığı ilgi ve sevgiyi bulacağı insanlara yönelmeye, uğraşlar edinmeye başlar. Artık evi onu sıkar ve dışarıda kendisini daha güvende ve mutlu hisseder. Böylece eşinin doldurmadığı boşluğu onun istemediği şeylerle de doldurmaktan çekinmez, bazen de gizli bir mesaj vermek kastı ile özellikle onun istemediği şeylerle doldurur. Böylece karşılıklı çatışmalar arttıkça çiftler birbirinden daha çok uzaklaşır.
Kalbi sevgiden yana mutmain olmuş bir kimse; ruhen değişmeye başlar. İçindeki sıkıntılar erir. gözüne sorun olarak görünen şeyler küçülür. Sitres ve hastalıkları geçmeye başlar. Bakış açısı değiştikçe davranışları da değişir. Sahip olduğu güzellikleri ve eşinin iyi yanlarını görmeye başlar. Bunları görmesine perde olan güvensizlik hissi yok olmuştur. Yakınmaları, abartılı talepleri sona erer. İstediği yapılmasa dahi, eşinin kendisine sevgisini ve ilgisini yerli yerinde bulduğundan dolayı İhmal edilmeyeceği inancı ile bir gün bu isteklerini de yapacağını düşünüp rahatlar. Talepleri karşılanmadığında eşini suçlamak yerine imkanların olmadığını düşünür. İmkanın olmadığını düşünmek aslında kişiyi mutsuz etmez, asıl mutsuzluk sebebi ihmal edilip önemsenmediğini düşünmektir.
Eşinin sevgi ve ilgi ihtiyacını karşılamanın en önemli eşlik vazifesi olduğu şuuruna erişmek sağlıklı evliliğe götüren birinci basamaktır. Asıl görev bundan sonra başlar. Pek çok insan evliliğinde bir şeyler ters gitmeye başladığında “sorun nerede” diye düşünür fakat hemen herkesin yaptığı gibi sorunun eşinde olduğuna karar verir. “eşim çok kavgacı, sinirli, tahammülsüz, anlayışsız, bencil” diyerek işin içinden sıyrıldığını zanneder. Ancak pek az insan “Eşimin gerçekte neye ihtiyacı var. Tam olarak sevildiğini, çok değerli olduğunu ona hissettirebiliyor muyum?” diye düşünür.
Tabiî ki bu düşünce tarzı zahmetlidir. Çünkü birtakım fedakarlıklar ve sabır ister. Nitekim bunu hedeflediğimizde bazı davranışlarda bulunmalıyız. Bunlar;
- Ona sevgi ve ilgimizi hissettirmenin önemini, bunu yaptığımızda evliliğin kemale ulaşacağını tam olarak idrak etmemiz gerekir.
- Onun iç dünyasını tanımaya çalışmalı, davranışlarının temel sebebini anlamaya kafa yormalıyız.
- Çok sık konuşarak onunla iletişimi kuvvetlendirmeli ve düşüncelerini anlamalıyız.
- Yeterli ilgi gösterdiğini düşünmek yerine onun kendisi ile yeterince ilgilenildiğini düşünüp düşünmediğini anlamamız gerekir.
- Ona sevgi ve ilgi gösterirken şu üç hataya düşmememiz gerekir bunlar; kendi bildiğimiz gibi ilgi göstermek, etraftan gördüğümüz gibi ilgi göstermek ve bize yapılmasını istediğimiz şekilde ilgi göstermek. Bunlar bazen işe yarayabilir fakat tam sonuç olabilmek için onun mutmain olacağı şekilde ilgide bulunmak gerekir. Bunu sağlamak içinde neleri sevdiğini iyi anlamalıyız.
- İlk önce karşı taraftan beklemek değil, ilk adımı ve ilk fedakarlığı yapmayı göze almamız gerekir.
- Bunun sevap olup şeytanı çıldırtmak olduğunu bilmeliyiz.
Sevildiğini hisseden insan sevmesini de bilir. Sevmesini bilen insan başta kendisini severek diğer insanları da sever. Hayat ona güzeldir. Kulluk da ona daha kolaydır.
Eğer eşlerden biri çok sık sorun çıkarıyorsa, en ufak bir sorunu çok büyük hale getiriyorsa, sürekli sahip olmadığı şeyleri dile getiriyor ve talepkar davranıyorsa, sitresli ve hırçınsa aslında sorun gündeme getirdiği konular olmayabilir. Onu bu şekilde davranmaya iten sebep sevgi ve ilgi eksikliğinden kaynaklanır. Ya kendisi bunun farkında değildir ya da farkında olsa dahi huzursuzluğunun kaynağı olan gerçek sebebin giderilmesi konusunda ümitsizdir. Zamanla bunu dile getirme gereği duymamaya başlar. Ancak iç dünyasında biriken şeyleri dışarıya başka görüntülerle yansıtmaya, böylece içini rahatlatmaya çalışır.
Kalp güven ve mutluluğa ulaşmadıkça iyi bir gelire ve işe sahip olmak, güzel bir evde oturmak, imkanlara sahip olmak, eşin güzel olması vs gibi unsurlar kişiyi asla gerçek anlamda mutlu etmez. Bunlar yapay mutluluklardır. Eşlerin birbirlerine vermek zorunda hissettikleri maddi ve yapay konulardan önce birbirlerinin sevgi gereksinimlerini karşılamayı asıl vazifeleri olarak görmeleri gerekir.
Kalbi sevgiden yana mutmain olmamış bir kimse; huzursuzdur. Gelecekten yana kaygılıdır. Sık sık sahip olmadığı şeyleri dile getirir. Eşinin taleplerini yerine getirmek içinden gelmez. Onun mutlu olacağı davranışlardan bilinçli ya da bilinçsiz olarak uzaklaşır. Çünkü içinde birikmiş öfkeyi dışa vurmanın en sansürlü hali budur. Çok sık hastalanır. Kendisini yalnız ve korumasız hisseder, Agrasif davranmayı huy haline getirir. Hayatı sevmemeye başlar, ibadetlerinde huşuyu yakalamakta zorlanır.
Zamanla eşinden uzaklaşmaya başlar. Aradığı ilgi ve sevgiyi bulacağı insanlara yönelmeye, uğraşlar edinmeye başlar. Artık evi onu sıkar ve dışarıda kendisini daha güvende ve mutlu hisseder. Böylece eşinin doldurmadığı boşluğu onun istemediği şeylerle de doldurmaktan çekinmez, bazen de gizli bir mesaj vermek kastı ile özellikle onun istemediği şeylerle doldurur. Böylece karşılıklı çatışmalar arttıkça çiftler birbirinden daha çok uzaklaşır.
Kalbi sevgiden yana mutmain olmuş bir kimse; ruhen değişmeye başlar. İçindeki sıkıntılar erir. gözüne sorun olarak görünen şeyler küçülür. Sitres ve hastalıkları geçmeye başlar. Bakış açısı değiştikçe davranışları da değişir. Sahip olduğu güzellikleri ve eşinin iyi yanlarını görmeye başlar. Bunları görmesine perde olan güvensizlik hissi yok olmuştur. Yakınmaları, abartılı talepleri sona erer. İstediği yapılmasa dahi, eşinin kendisine sevgisini ve ilgisini yerli yerinde bulduğundan dolayı İhmal edilmeyeceği inancı ile bir gün bu isteklerini de yapacağını düşünüp rahatlar. Talepleri karşılanmadığında eşini suçlamak yerine imkanların olmadığını düşünür. İmkanın olmadığını düşünmek aslında kişiyi mutsuz etmez, asıl mutsuzluk sebebi ihmal edilip önemsenmediğini düşünmektir.
Eşinin sevgi ve ilgi ihtiyacını karşılamanın en önemli eşlik vazifesi olduğu şuuruna erişmek sağlıklı evliliğe götüren birinci basamaktır. Asıl görev bundan sonra başlar. Pek çok insan evliliğinde bir şeyler ters gitmeye başladığında “sorun nerede” diye düşünür fakat hemen herkesin yaptığı gibi sorunun eşinde olduğuna karar verir. “eşim çok kavgacı, sinirli, tahammülsüz, anlayışsız, bencil” diyerek işin içinden sıyrıldığını zanneder. Ancak pek az insan “Eşimin gerçekte neye ihtiyacı var. Tam olarak sevildiğini, çok değerli olduğunu ona hissettirebiliyor muyum?” diye düşünür.
Tabiî ki bu düşünce tarzı zahmetlidir. Çünkü birtakım fedakarlıklar ve sabır ister. Nitekim bunu hedeflediğimizde bazı davranışlarda bulunmalıyız. Bunlar;
- Ona sevgi ve ilgimizi hissettirmenin önemini, bunu yaptığımızda evliliğin kemale ulaşacağını tam olarak idrak etmemiz gerekir.
- Onun iç dünyasını tanımaya çalışmalı, davranışlarının temel sebebini anlamaya kafa yormalıyız.
- Çok sık konuşarak onunla iletişimi kuvvetlendirmeli ve düşüncelerini anlamalıyız.
- Yeterli ilgi gösterdiğini düşünmek yerine onun kendisi ile yeterince ilgilenildiğini düşünüp düşünmediğini anlamamız gerekir.
- Ona sevgi ve ilgi gösterirken şu üç hataya düşmememiz gerekir bunlar; kendi bildiğimiz gibi ilgi göstermek, etraftan gördüğümüz gibi ilgi göstermek ve bize yapılmasını istediğimiz şekilde ilgi göstermek. Bunlar bazen işe yarayabilir fakat tam sonuç olabilmek için onun mutmain olacağı şekilde ilgide bulunmak gerekir. Bunu sağlamak içinde neleri sevdiğini iyi anlamalıyız.
- İlk önce karşı taraftan beklemek değil, ilk adımı ve ilk fedakarlığı yapmayı göze almamız gerekir.
- Bunun sevap olup şeytanı çıldırtmak olduğunu bilmeliyiz.
Sevildiğini hisseden insan sevmesini de bilir. Sevmesini bilen insan başta kendisini severek diğer insanları da sever. Hayat ona güzeldir. Kulluk da ona daha kolaydır.
