Evliyaullah, Rabıta ve Hadis-i Şerfilerle+Alimlerin Görüşleriyle Tasavvuf !

Selamun Aleykum kardeşlerim..Arşivimde olan bir kardeşimizin araştırmasını paylaşmak istedim... delillerle güzel bir çalışma olmuş kanısındayım..

Not : Tasavvuf ehli değilim , tasavvufada karşı değilim..Ümmetciyim..bilgi olarak söyliyim dedim..

____________________________________________________________


GİRİŞ VE AÇIKLAMA

Bismillah Ya Hayrer Razıgin..

Sallu ala Rasulina Muhammed..

Uzun zamandır üzerinde çalıştığım 3-4 konu var.. Henüz tamamlayamadım ama inşallah zamanla tamamlamaya çalışacağım..

Üzerinde çalıştığım konuları ayrı ayrı başlıklar altında açmaktansa birbirleriyle ilişkili olduklarından dolayı bir başlıkta, yani burada toparlamaya karar verdim hayırlısıyla..

Bu başlık altında neler yapacağım:

1- “Haberiniz olsun kî Allah’ın velileri için hiçbir korku yoktur. Onlar mahzun da olacak değillerdir. Onlar iman edip, takvaya ermiş olanlardır. Dünya hayatında da âhirette de onlar için müjdeler var. Allah’ın kelimelerinde asla bir değişme söz konusu değildir, işte bu, en büyük saadetin ta kendisidir." (Yûnus, 62-64).

Ayet-i Kerimesinin Tefsirlerinden örnekler vereceğim..

2- "Bir kişinin imanını kurtarmak 10 Veli yetiştirmekten sevaplıdır" sözünün Kur'an, Sünnet ve İcmaya aykırı ve zıt olduğunu, Ehl-i Sünnet çizgisinden ayrılan bir kelam olduğunu bu cihetle ispat edip bu sözü kullananların ne tür bir hata içinde olduklarını göstermeye çalışacağım Allah'ın izniyle..

3- Bu tefsirlerde geçen bir Hadis-i Şeriften her yerde, her zaman istenen "Rabıtanın delili nedir?" talebini karşılamaya çalışacağım.. Bunun yanında bir forumda rastladığım ve fakad henüz kaynaklarda bulamadığım bir başka nakile de yer vereceğim.. Maksadım, bu ek nakilin kaynaklarda bulunmasında değerli dostlarımın yardımı ve katkısını umuyor olmamdır..

4- Sürekli deniyor: "Efendim, Tasavvuf İslam'a dışarıdan ithal edilmiştir.. Asr-ı Saadette olmayan bir bid'attir.. Her bid'at de delalettir".. Biz de biliyoruz ki her ne kadar "Tasavvuf" adlandırması Asr-ı Saadette olmasa da yaşantısı ayniyle o dönemde yaşanmış; İslam'ın manevi geleneği olarak; bir takım Pirler tarafından sonradan tıpkı Mezheplerde olduğu gibi derlenip toparlanarak; belli usul ve uygulamalara hasredilmiştir.. Fakad hiç bir uygulaması sonradan icad edilmiş değildir.. Bozulmamış, bid'at girmemiş ayrı tarikatlerin her bir uygulaması Asr-ı Saadette mevcuttur.. Ama her bir yol, bütün usul ve uygulamaları bünyesinde toplamış da değildir.. İçlerinden seçtiklerini yol ve usül haline getirmişlerdir.. Esasen "Tarikat" denilen de bu yol ve usullerdir..

İşte son olarak yukarıdaki işlerimi bitirdikten sonra Hadis-i Şerifler ile Tasavvufta yer alan uygulamaları gözler önüne sermeye ve Sünnet-i Resulullah'tan delillerini göstermeye çalışacağım.. En sonda da muteber alimlerimizden Tasavvuf hakkındaki görüşlerini toparlamaya çalışacağım inşallah..



İşin bu kısmını da bitirdikten sonra değerli katkılarınızı beklediğimi de belirteyim..

(Bunlar haricinde bir de üzerinde çalıştığım konu olarak Mehdi AS.'ın hususiyetleri, çıkmadan önceki alametleri, çıkınca yaşanılacak olanlar vs.. bunları özet olarak bir araya toparlamaya çalışıyorum.. Meşhur üç kaynak ile başlayacağım inşallah.. Onu da başka zaman ve başka başlığa bırakıyorum hayırlısıyla..)

Yönetimden bir ricam olacak.. Bazen bir mesajda bütün yazacaklarınızı yazmanız, okuma zorluğuna neden oluyor.. Uzayıp giden tek bir mesajın takibi güçleştiği gibi, takip etmek isteyenin hevesini de kırmaktadır.. O nedenle ard arda mesajlarımın mazur görülmesini rica ederim..

YUNUS 62-64 TEFSİRİ

“ELE İNNE EVLİYAAAELLAHİ LA HAVFÜN ALEYHİM VE LAHÜM YEHZENÜN. ELLEZİNE AMENU VE KANU YETTEGUN”....(Bileseniz ki Allah ın dostlarına korku yoktur; onlar üzülmeyecekler de. Onlar, iman edip te takvaya ermiş olanlardır).(Yunus 62-63)

Ömer Nasuhi Meali:

Yunus [010.062] [ON] Haberiniz olsun ki, muhakkak Allah Teâlâ’nın velîleri için bir korku yoktur ve onlar mahzun da olmayacaklardır. [010.063] [ON] Onlar ki, imân etmişlerdir ve ittika eder olmuşlardır.

İbn-i Kesir Meali:

Yunus [010.062] [IK] Dikkat edin, Allah dostlarında hiç bir korku yoktur. Onlar, mahzun da olacak değillerdir. [010.063] [IK] Onlar ki iman edip takvaya ermişlerdir.

Elmalılı Meali:

Yunus [010.062] [E2] Açın gözünüzü! Allah’ın dostları üzerine ne korku vardır, ne de onlar mahzun olurlar. [010.063] [E1] Onlar ki Allah’a iman edip, takva ile kötülüklerden korunur dururlar.


Besariu’l Kur’an Tefsiri:

62. “İyi bilin ki, Allah’ın dostlarına korku yoktur, onlar üzülmeyeceklerdir.”

Evet dikkat edin, Allah’ın dostları, Allah’ın evliyası için korku yoktur. Onlar için her hangi bir keder, her hangi bir sıkıntı, üzüntü de yoktur diyor Rabbimiz. Onlar için ne cehenneme gitme korkusu ne de cenneti kaybetme üzüntüsü vardır. A’râf sûresindeki âyetle bunu anlayacak olursak böyle demek zorunda kalacağız. Orada deniyor ki bakın:

“Girin cennete sizin üzerinize korku da yoktur mahzun olma da.” (A’râf: 49)

Sonra üçüncü bir kademede işte bu âyet-i kerîmede olduğu gibi Allah’ın velîlerinden söz edilir. Bunlar da Allah’ın kulları adına aldığı kararlarını Allah adına Allah kullarına duyuran kimselerdir. Allah dostlarıdır.

Çünkü Allah, kulları adına aldığı kararlarını bu mü’min kullarıyla yaptırır, bunlarla duyurur. Çünkü bunlar yeryüzünde Allah’ın velîleridirler. Konuşurlar Allah adına, yaptırırlar Allah adına, emrederler Allah adına, nehy ederler Allah adına, sakındırırlar Allah adına, emrederler Allah’ın emrettiklerini, sakındırırlar Allah’ın sakındırdıklarından, sevdirirler Allah’ın sevdiklerini, tebliğ ederler, duyururlar Allah’ın duyurduklarını, gösterirler, uygulattırırlar Allah’ın uygulayın buyurduklarını. Danışılır kendilerine yol gösterirler, hakkı emrederler. İşte bunlar yeryüzünde Allah adına konuşan, Allah adına emreden, Allah adına nehy eden, Allah’ın emirlerini, arzularını, âyetlerini, talimatlarını duyuran, uygulayan, uygulattıran Allah dostlarıdır. Bunlar, bu müslümanlar Allah’ın dostlarıdırlar Allah da bu mü’minlerin dostudur. Bu müslümanlar Allah’ın dostları olunca elbette Allah’ın dostluğundaki öteki müslümanlar da bunların dostlarıdırlar.

YUNUS 62-64 TEFSİRİ

İmam Kurtubi El Camiu li Ahkam Tefsiri:

62. Haberiniz olsun kî, Allah’ın velilerine hiç bir korku yoktur, onlar kederlenecek de değillerdir.

Yüce Allah’ın dost edindiği, kendisini korumayı ve himayeyi üzerine aldığı ve razı olduğu kimse, kıyamet gününde korkmaz ve üzülmez. Nitekim yüce Allah şöyle buyurmaktadır: “Şüphesiz kendileri için daha önceden tarafımızdan iyilik takdir edilmiş olanlar, işte onlar oradan ‘yani cehennemden’ uzaklaştırılmışlardır.. En büyük korku onları kederlendirmez.” (el-Enbiyâ)

Said b. Cübeyr’in rivayetine göre de Rasûlullah (sav.Va: Allah’ın velileri kimlerdir? diye sorulmuş, o da: “Görüldüklerinde Allah’ın hatırlandığı kimselerdir” diye cevap vermiştir.

Bu âyet- kerime hakkında Ömer b, el-Hattab da şöyle demektedir:

Ben, Rasûlullah (sav)’ı şöyle buyururken dinledim: “Allah’ın kullan arasında Öyle kimseler vardır ki onlar ne peygamberdir, ne de şehiddirler. Fakat peygamberler de, şehidler de kıyamet gününde yüce Allah’ın nezdindeki üstün mevkiileri dolayısıyla onlara gıpta ederler.” “Ey Allah’ın Rasûlü! Bize onların kim olduklarını ve amellerinin ne olduğunu bildir”, denildi. “Belki böylelikle onları severiz.”

Hz. Peygamber şöyle buyurdu: “Bunlar, aralarındaki akrabalık bağları ve alış veriş ettikleri mallar olmamakla birlikte Allah için bir birbirlerini seven kimselerdir. Allah’a yemin ederim, onların yüzleri bir nurdur. Ve şüphesiz onlar nurdan minberler üzerinde olacaklardır. İnsanlar korktuklarında onlar korkmayacak, insanlar kederlendiklerinde onlar kederlenmeyeceklerdir.” Daha sonra Hz. Peygamber: “Haberiniz olsun ki, Allah’ın velilerine hiç bir korku yoktur, onlar kederlenecek de değillerdir” âyetini okudu.

Ali b. Ebi Talib (r.a) da dedi ki:

“Allah’ın velileri, uykusuzluktan yüzleri sararmış, ibret almaktan gözleri kamaşmış, açlıktan karınları nerdeyse sırtlarına yapışmış, susuzluktan da dudakları kırışmış kimselerdir.

“Onlar İçin hiç bir korku yoktur” buyruğundan kasıt, geriye bıraktıkları zürriyetleri hususunda (korkmayacaklarıdır). Çünkü, yüce Allah onlara riâyet eder. “Onlar kederlenecek de değillerdir.” Yüce Allah, gerek dünyalarında, gerekse âhiretlerinde onlara dünyalıklarının karşılığını vereceğinden dolayı kederlenmezler. Çünkü onların gerçek dostları ve yardımcıları O’dur.”

63. Onlar iman edip takvâlı davrananlardır.

İşte bu da yüce Allah’ın dostlarının, velilerinin niteliğidir. ... “Takvâlı davranmaları”ndan kasıt ise şirk ve masiyetten sakınmalarıdır.

64. Onlar için dünya hayatında da âhirette de müjde vardır. Allah’ın sözlerinde asla değişiklik olmaz. İşte bu, en büyük kurtuluşun tâ kendisidir.

“Onlar için dünya hayatında da... müjde vardır” buyruğu ile ilgili olarak Ebu’d-Derdâ’dan şöyle dediği nakledilmektedir:

Rasûlullah (sav)’a bu buyruk hakkında sordum, şöyle buyurdu: “İndirildiğinden bu yana buna dair senden başka bana soru soran olmadı. Buradaki “müjde”den kasıt, müslümanın gördüğü, yahut ona gösterilen salih (gerçek çıkan) rüyadır.” Bu hadisi Tirmizî, Câmi’i’ nde rivayet edilmiştir.

ez-Zührî, Ata ve Katade de şöyle derler:

“Buradaki müjdeden kasıt, meleklerin Ölüm esnasında dünyada iken mü’mine verdikleri müjdedir.”

Muhammed b. Ka’b el-Kurazî’den de şöyle dediği nakledilmektedir:

“Mü’min kulun canının çıkmasına yakın bir zamanda ölüm meleği gelir ve şöyle der: “Ey Allah’ın velisi, sana selam olsun, Allah sana selam gönderdi” der, sonra da Muhammed b. Ka’b, şu: “Onlar ki, melekler hoş ve temiz olarak ruhlarını alırken: Selam size... derler” (Nahl, 16/32) âyetini okudu. Bunu, İbnü’l-Mübârek zikretmektedir.

Katade ve ed-DahMk da derler ki: “Bu müjdeden kasıt, ölmeden önce nereye gideceğini bilmesidir.”

el-Hasen ise şöyle der: “Bu, yüce Allah’ın, Kitab-ı Keriminde kendilerine cennetine ve bol mükâfaatına dair vermiş olduğu müjdedir. Çünkü yüce Allah şöyle buyurmaktadır: “Rableri, onları, katından bir rahmet, hoşnutluk... ile müjdeler” (et-Tevbe, 9/21); ‘İman edip Salih amel işleyenlere de şunu müjdele; gerçekten onlar için... cennetler vardır” (.el-Bakara, 2/25); “Ve size va’dolunan cennet müjdesiyle sevinin...” (Fussilet, 41/30)

İşte bundan dolayı: “Allah’ın sözlerinde asla değişiklik olmaz” diye buyurulmaktadır ki, “va’dinden caymaz” demektir. Çünkü O, vaadlerini sözleriyle dile getirir.

“Âhirette de” buyruğu ile kabirlerinden çıktıklarında cennetlik olduklarına dair müjde verilir, anlamına geldiği söylendiği gibi, ruh cesetten çıktığı vakit, Allah’ın rıza ve hoşnutluğu ile müjdelenirler”, dîye de açıklanmıştır.

Ebu İshâk es-Sa’lebî nakleder: Ben, Ebu Bekr Muhammed b. Abdullah el-Cevzakî’yi şöyle derken dinledim:

“Hafız Ebu Abdullah’ı, rüyamda üzerinde Taylasandan bir kaftan ve sarık sarınmış olduğu halde bir katıra binmiş olarak gördüm. Ona selam verip: "Hoş geldin dedim. Bizler hâlâ seni anmaya, senin güzelliklerini zikretmeye devam edip duruyoruz." O da: "Biz de hâlâ seni anmaya, senin güzelliklerini zikretmeye devam edip duruyoruz", dedi Yüce Allah: “Onlar İçin dünya hayatında da âhirette de müjde vardır” diye buyurmaktadır. Buradaki müjdeden kasıt, güzel şekilde övülerek kendisinden söz edilmesidir, deyip eliyle işarette bulundu: “Allah’ın sözlerinde asla değişiklik olmaz” yani, O’nun va’dinden cayma olmaz.

“Haberlerinde değiştirme olmaz”, anlamına geldiği de söylenmiştir. Yani, “verdiği haberleri herhangi bir şey ile nesh etmez ve O’nun haberleri ancak haber verdiği şekilde gerçekleşir.”

“İşte bu, en büyük kurtuluşun tâ kendisidir.” Yani, Allah’ın velilerinin, gerçek dostlarının vardığı sonuç, büyük kurtuluşun tâ kendisidir

YUNUS 62-64 TEFSİRİ

Fahreddin Razi Tefsir-i Kebir:

“Haberiniz olsun kî Allah’ın velileri için hiçbir korku yoktur. Onlar mahzun da olacak değillerdir. Onlar iman edip, takvaya ermiş olanlardır. Dünya hayatında da âhirette de onlar için müjdeler var. Allah’ın kelimelerinde asla bir değişme söz konusu değildir, işte bu, en büyük saadetin ta kendisidir." (Yûnus, 62-64).

... Allah Teâlâ, bunun peşi sıra, muhlis, sâdık ve sıddîkların hallerini açıkladı. Bu haller, işte bu ayette zikrediliyor.

... “Veli”nin kim olduğu meselesini, hem Kur’ân, hem hadis, hem eser, hem de akıl gösterir. Bunun Kur’ân’dan delili, Hak Teâlâ’nın bu ayetteki:

“Onlar iman edip, takvaya ermiş olanlardır” beyanıdır. ‘İman etmek” kelimesi nazarî kuvvetin (tefekkür kuvvetinin) mükemmelliğine, “takvaya ermek” tabiri de amelî kuvvetin mükemmelliğine işarettir. Burada bir başka husus da, imanın, ittkad ve amelin toplamına hamledilmesidir.

Sonra biz “velî”yi, bütün bu hususlarda ittikâ sahibi olarak tavsif ederiz. Takva, ilim hududunda olur ve o hududu aşar. ... Böylece o kimsenin devamlı olarak havf ve takva makamında olmuş olduğu sâbıt olur.

Veli’nin kim olduğunun, hadisden delilleri pek çoktur:

Hz. Ömer (r.a), Hz. Peygamber (s.a.s)’in: ‘‘Onlar, aralarında bir akrabalık ve alıp-verecekleri bir mal olmadığı halde, birbirlerini Allah için seven kimselerdir. Allah’a yemin olsun ki onların yüzleri nurdur ve insanlar korkup hüzünlendikleri zaman, onlar korkup hüzünlenmezler” dediğini ve bu ayeti okuduğunu rivayet etmiştir.

Yine, Hz. Peygamber (s.a.s)’in: “Onlar öyle insanlardır ki onları görenler, Allah’ı hatırlarlar” buyurduğu rivayet edilmiştir. Muhakkik âlimler şöyle derler: “Bunun sebebi şudur: Onlarda görülen, huşu ve huzû alâmetlerinden ötürü, bir de Hak Teâlâ onlar hakkında, “Secde izinden nişanlan yüzlerindedir” (Fetih, 29) buyurduğu için, onların bütün bakıp müşahede edişleri, ahireti hatırlamaya yöneliktir.

Bunun eserden deliline gelince, Ebû Bekr el-Esamm şöyle demiştir: “Allah’ın velileri, Allah’ın aklî delili ile kendilerini hidayete erdirmeyi deruhte ettiği, kendilerinin de Allah’a kulluğu ve O’nun yoluna davet etme işini deruhte ettikleri kişilerdir.”

... Allah’a mekân ve cihet bakımından yakın olmak imkânsızdır. O halde ona yaklaşmak, ancak insanın kalbi, Hak Teâlâ’yı bilmenin nuruna gark olduğunda olur. Bu kimse, baktığında, Allah’ın kudretinin delillerini görür; dinlediğinde Allah’ın ayetlerini dinler; konuştuğunda, Allah’ı sena eder; hareket ettiğinde, Allah’a kulluk ve hizmet için hareket eder, çalışıp çabaladığında, Allah’a taat için çalışıp çabalar. İşte bu şekilde de, Allah’a son derece yaklaşmış olur. İşte bu şahıs, Allah’ın velîsidir. İnsan böyle olduğunda, Allah da onun dostu ve velîsi olur. Nitekim Hak Teâlâ, “Allah imân edenlerin velîsi (yardımcısı)dır. Onları karanlıklardan nura çıkarır” (Bakara 257) buyurmuştur. Durumun da böyle olması gerekir. Çünkü yakınlık, ancak iki taraflı olur.

...

Bazı muhakkikler şöyle demişlerdir: “Veliler için, korku ve hüznün olmamasının söylenmesi, ya onlar bu dünyada iken olur, yahut ahirette iken olur.

...

Bazı arifler şöyle demişlerdir: “Velayet (velîlik), yakınlık demektir. O halde Allah’ın velisi, Allah’a çok yakın olan kimsedir.” Bu izahı biz, “Allah’dan başka hiç birşey kalbine gelmeyecek şekilde, insanın marifetullah’a gark olması” diye açıklamıştık. İşte bu durumda tam velilik tahakkuk eder. Ne zaman bu hal tahakkuk etse, bu halin sahibi hiçbir şeyden korkmaz ve hiçbir şeye üzülmez. ... Halbuki Allah’ın celâl nuruna dalmış olan kimse, Allah’ın dışındaki her şeyden bî-haberdir. Dolayısıyla onun için, ne bir korku, ne de bir hüzün söz konusudur. İşte bu son derece yüce bir derecedir ki onu tadmayan bilemez. Sonra insandan bu hal zail olunca, diğer insanlarda olduğu gibi, maddî-dünyevî haller sebebiyle ona korku, hüzün, ümid ve arzu halleri de gelebilir.

...

Muhakkik âlimlerin çoğu “Kıyamet meydanında, mükâfat ehli için bir korku söz konusu değildir” demişler ve görüşlerine hem “Haberiniz olsun ki Allah ‘m velileri için hiç bir korku yoktur. Onlar mahzun da olacak değillerdir” ayetini, hem de “O en büyük korku bunları asla tasaya düşürmez..”(Enbiya. 103) ayetini delil getirmişlerdir.

...

Hak Teâlâ’nın “Dünya hayatında da. âhirette de onlar için müjdeler var” ifâdesi ile ilgili bazıgörüşler vardır. Şöyle ki:

1) Bu müjdeden maksad, sâlih rüyadır. Hz. Peygamber (s.a.s)’den şöyle dediği rivayet edilmiştir: “Büşrâ (müjde), müslümanm kendisinin gördüğü veya senin, onun için gördüğün salih (güzel) rüyadır,”

...

Bil ki ayetteki, “büşrâ” tabirini “sâdık rüya” manasına aldığımızda, ayetin zahiri bu halin ancak veliler için söz konusu olmasını gerektirir. Akıl da buna delalet eder. Çünkü Allah’ın velisi, kalbi ve ruhu zikrullaha gömülmüş kimsedir. Binâenaleyh kim böyle olur ise, uyurken de ruhunda sadece marifetullah bulunur. Marifetullah’ın ve Allah’ın celâlinin nurunun da, ancak hakkı ve doğruluğu göstereceği malumdur. ... Cenâb-ı Hak, hasr ve tahsîs yolu ile (sadece onlara âit olduğunu belirterek) “Dünya hayatında da, ahirette de büşrâ onlar içindir” buyurmuştur.

2) Büşrâ, insanların bir kimseyi sevip, güzel bir medh-ü sena ile onu övmeleridir. Ebu Zerr (r.a)’in şöyle dediği rivayet edilmiştir: “Ya Resulallah, bir kimse Allah için amel ediyor ve insanlar da o kimseyi seviyorsa (onun hakkında) ne buyurursunuz?” dedim, Hz. Peygamber(s.a.s) de: “İşte bu, müminin büşrasının (müjdesinin) peşin olarak verilmesidir” buyurdu.”

... Binâenaleyh herhangi bir kemâl sıfatı ile muttasıf olan kimse, herkesin sevdiği insan olur. Kul için, kalbinin marifetullaha; dilinin, zikrullaha; bütün uzuvlarının, Allah’a kulluğa dalmasından daha yüce ve kıymetli bir kemâl (olgunluk-yücelik) yoktur. Dolayısıyla kendisinde bunlardan birisi bulunan kimseyi, diller över durur. Kalbler, onu sevme fıtratı üzere yaratılmıştır. Bu kıymetli sıfatlar ne kadar çok olursa, o sevgi de o nisbette güçlü olur. Hem sonra. marifetullahın nuru, bizatihi kendisine hizmet edilen bir şeydir. Binâenaleyh hangi kalbte o mevcûd olursa, sahibi tabiî olarak hizmete layık olur.

3) el-Büşrâ (müjde), onlar ölürken tahakkuk eden müjde, iyi haber demektir. Nitekim Cenâb-ı Hak, “Onların üzerlerine, “Korkmayın, tasalanmayın, vaad olunduğunuz cennetle sevinin” diye melekler inecektir” (Fussiiet, 30) buyurmuştur.

Ahiretteki müjde ise, meleklerin onlara vermiş olduğu selâmdır. Nitekim Allah “melekler de her bir kapıdan onların yanına girecek ve şöyle diyeceklerdir: “Sabrettiğiniz şeylere mukabil, sizlere selâm...” (Rad, 23-24) buyurmuştur.

Yine, ahiretteki müjde, Allah’ın onlara selâm vermesidir. Nitekim O, “Çok merhametli Rab’den bir de sözle olan bir selâm (var)dır” (Yasin. 58) buyurmuştur. Bu konuya, Cenâb-ı Hakk’ın, Kur’ân’da bahsettiği, yüzlerinin beyazlığı, amel defterlerinin kendilerine sağdan verilmesi ve ahirette sevindirici hallerle karşılaşmaları da dahildir ki, bütün bunlar verilen müjdeler cümlesindendir.

4) Bu, Allah Teâlâ’nın, kitabında; ve peygamberlerinin de lisanıyla muttaki olan kullarına müjdelemiş olduğu cenneti ve bol mükâfatıdır. Bunun delili; “Rableri onlara rahmetini, rızasını... müjdeler”(Tevbe) ayetidir.

Bil ki “beşaret” kelimesi, eseri ve etkisi kişinin yüzünde meydana gelecek sevindirici haber manasından türemiştir. Binâenaleyh, böyle olan her şey, bu ayetin muhtevasına girer. Yukarda bahsedilenlerin tamamı, bu sıfatta müşterektirler. Dolayısıyla, hepsi de bu müjdenin içine dahil olur.

Daha sonra Cenâb-ı Hak, Allah’ın dostlarının sıfatını zikredip, onların durumlarını iyice ortaya koyunca, “Allah’ın kelimelerinde asla bir değişme söz konusu değildir” buyurmuştur ki, bu, “Bu kelimelerden caymak söz konusu değildir” demektir.

Kelime ve kavi lafızları, aynı anlamdadır. Bu ayetin bir benzeri de, Cenâb-ı Hakk’ın, “Benim yanımda söz değiştirilmez” şeklindeki ayetidir.

...

Daha sonra Cenâb-ı Hak, bunun en büyük kurtuluş ve mutluluk olduğunu beyân buyurarak, “işte bu, en büyük saadetin ta kendisidir” buyurmuştur. Bu, “orada herhangi bir yere baktığın zaman, bir nimet, büyük bir saltanat, mülk görürsün “ ayeti gibidir.

yazdıklarınızdan ne anlamamız gerektiğini tam olarak ifade edermisiniz.

EBUSELAM' Alıntı:

yazdıklarınızdan ne anlamamız gerektiğini tam olarak ifade edermisiniz.

Genişletmek için tıkla ...

Selamun Aleykum kardeşim..

Okuduğumuz her yazı başkasının algısına göre değil , kişinin kendi algısına göre değerlendirilmesi lazımdır..

Yoksa , bu yazıyı şu şekilde düşün yoksa yanlış yolda olursun demek , biraz düşüncelere ket vurma ve kul hakkına geçer diye düşünüyorum..Hakkınızı helal ediniz..

GARİP BİR SÖZE İLİŞKİN

TEFSİRLER BURADA NİHAYET BULMUŞTUR:

Tefsirlerden daha çokca örnek verilebilir ama zaten uzun oldu daha da uzatmayalım.. Hepsini okumakta zorlananlar sadece altı çizili ve kalınlaştırılmış yerleri okusalar bile yetecektir inşallah..

Bakınız, haklarında anlamı ve hükmü açık Ayetler bulunan, haklarında Peygamber Efendimizin "Peygamberler ve Şehidlerin gıbta edeceği Nurdan tahtlar üzerinde oturan kimseler" beşaret ve tasviri bulunan ALLAH'ın Velilerinden bahsediyoruz.. Naklettiğim Kurtubi tefsirinde bunların insanları hidayete davet eder ve ALLAH'a kavuşturur vasıflarından da bahsedilmiştir.. (Şu ifadeye dikkat ediniz: kendilerinin de ALLAH’a kulluğu ve O’nun yoluna davet etme işini deruhte ettikleri kişilerdir)

Evet İslam'ın ana kaynaklarında üstün mertebeleri çok açık Ayet, Hadis, İcma ile bildirilmiş Velilerin, "Bir kişinin imanını kurtarmak, 10 Veli yetiştirmekten sevaptır" gibi bir ifade ile tahfif edilmesi rahatsızlık vermektedir.. Bu tür sözler İslam'ın kaynaklarına ve ruhuna açıkça aykırıdır.. Böyle bir tavır Ehl-i Sünnet geleneğinde asla ve kat'a olmamıştır..

Bir insan Veli olunca imanı kurtulmuyor mudur yani? Bunları bu şekilde karşı karşıya getirmek; zıt ve de birbirini engeller faaliyetler imiş gibi göstermek ne derece doğrudur?

Bahsi geçen azim iddiada "Veli" kelimesinin tam olarak ifade edilmesi bile tek başına ondan daha üstün bir makamın, ondan daha üstün bir halin tasavvur ve tarif edilmesinin ne kadar isabetsiz olduğunu ele vermektedir:

“İşte bu, en büyük kurtuluşun tâ kendisidir.” Yani, Allah’ın velilerinin, gerçek dostlarının vardığı sonuç, büyük kurtuluşun tâ kendisidir

Hemen belirteyim ki Ehlullah'tan olduğuna hiç şüphem olmayan Üstad Hazretlerinin bu Ayet, Hadis ve Tefsirleri bilmediğine ya da bilerek göz ardı edeceğine asla ihtimal vermiyorum.. Ya nedir? Risalelerin tahrif edilerek, Üstad'a kimi sözlerin söyletildiği çok açıktır.. Bu garip ve İslam'ın ruhuna aykırı sözler Üstad'ın değil; onu takip edenlerin eseridir.. Muhtemelen, cemaat gayretiyle; insanlar cemaate bağlandıktan sonra Tasavvufa girmesin, bir Mürşid-i Kamile bağlanmasın diye yazıldığını zannediyorum.. Aksi hal, bir mübarek Alimin Ehl-i Sünnet çizgisinden saptığını düşünmek olur ki bu büyük bir zulümdür..

Tabi "zaman değişti, ahir zamandayız; bazı hususiyetler değişmiştir; bu zamanda eski sözler geçerliliğini yitirmiştir, Veliliktense imanı kurtarmak daha önemlidir" gibi bir açıklamanın geçersiz olduğunu da üzülerek belirtmek zorundayım.. Çünkü:

“Allah’ın kelimelerinde asla bir değişme söz konusu değildir” buyurmuştur ki bu, “(Yunus 62-64'de geçen Evliyaullah'ın derecesi ile ilgili) "Bu kelimelerden caymak söz konusu değildir” demektir.

Müslümanlar olarak, kardeşler olarak sevelim sevilelim ama aynı zamanda Nur Mensubu gardaşlarımın bu sözlerin nasıl olup da Risalelerde yer aldığını izah etmelerini beklemek hakkımızdır.. Bu sözlerin başka kaynak ve alimlerce doğrulatılması (veya yanlışlatılması), yanlış ise mutlaka tashih edilmesini beklemek de hakkımızdır..

RABITA

Gelelim buradan Rabıta'nın deliline.. Yukarıdaki Tefsirlerde geçiyordu:

Hz. Ömer (r.a), Hz. Peygamber (s.a.s)’in: ‘‘Onlar, aralarında bir akrabalık ve alıp-verecekleri bir mal olmadığı halde, birbirlerini Allah için seven kimselerdir. Allah’a yemin olsun ki onların yüzleri nurdur ve insanlar korkup hüzünlendikleri zaman, onlar korkup hüzünlenmezler” dediğini ve bu ayeti okuduğunu rivayet etmiştir.

Yine, Hz. Peygamber (s.a.s)’in: “Onlar öyle insanlardır ki onları görenler, Allah’ı hatırlarlar” buyurduğu rivayet edilmiştir. Muhakkik âlimler şöyle derler: “Bunun sebebi şudur: Onlarda görülen, huşu ve huzû alâmetlerinden ötürü, bir de Hak Teâlâ onlar hakkında, “Secde izinden nişanları yüzlerindedir” (Fetih, 29) buyurduğu için, onların bütün bakıp müşahede edişleri, ahireti hatırlamaya yöneliktir.

Bakınız "Evliyaullah'ın yüzü nurdur" deniyor.. Yine biliyoruz ki "Yerlerin ve semavatın nuru Allah'tır" Yani Evliyaullah'ın yüzünün nuru da Allah'ın nurudur! Bir insan bu yüze Allah'ın nuru sebebiyle baksa, bu nuru cismen uzaktayken hayal edip hatırında tutmaya çalışsa işte bu Rabıtadır.. İşte bu Allah içindir.. İşte bu Allah'ın nuru içindir.. Bakıldığında günah olmayan bir şey, hayal edildiğinde de günah olmaz.. Tersiyle; bakıldığında müstehab olan bir şey hayal edildiğinde de müstehabtır..

Onlar, görüldüklerinde Allah'ı hatırlatırlar.. Görülmedikleri zaman, onları hayalen hatırlamak gine aynı hususiyeti ihtiva eder: Onları düşünmek, onların sevgisini kalbinde beslemek gine Allah'ı hatırlatır.. Allah'ı hatırlatan şey, elbette sevaptır ve faziletlidir..

Mürşid-i Kamiller, Allah'ın velilerindendir.. Allah'ın velisi olup kullarını irşad vazifesiyle görevlendirilmişlerdir.. Bunun yanında irşad ile görevlendirilmeyen Veliler de vardır.. Ama irşad için görevlendirilen Veliler, yani "Mürşid-i Kamiller" onlar Allah'tan aldıkları güç ve kuvvet ile tasarruflarını gösterirler.. İlk tefsirde geçiyordu:

"Allah, kulları adına aldığı kararlarını bu mü’min kullarıyla yaptırır.."

***

Bunun yanında, bir nakile daha rastlamış bulunuyorum.. Fakat aramama rağmen kaynaklarda bu nakili henüz göremedim:

"Hz. Hasan'ın, dayısı Hind b. Ebi Hale'den HZ. PEYGAMBER'in hilyesini (Peygamberimizin elini, yüzünü, kaşını, gözünü, boyunu endamını tarif ve tavsir eden metinler, sözler) sorar. Hz Hasan’ın ''Onun özelliklerini dikkate alıp kalbi bir bağ kurmak için onu bana tasvir etmeni istiyorum'' (buhari, müslim) sözü fiilen rabıtayı anlatmaktadır."

Gören, bilen var ise kaynağını açıkça buraya ekleyebilir mi?

HADİS-İ ŞERİFLERLE TASAVVUF - GİRİŞ

EvvelAllah, devam etmeyi murad ettiğimiz şekilde devam edelim..

Evet, bir Meşayih'e bağlananlar ve Tasavvuf yoluna girenler takdir ve tastik edeceklerdir ki Hakiki Meşayihler en küçük söz ve davranışlarında dahi Kur'an ve Sünnet'e muhalefet etmezler.. Onların her uygulaması ve yapılmasını tavsiye ettiği her iş mutlaka Sünnet-i Resulullah'a dayanır.. Aksi olması muhaldir; aksi olursa zaten o kimse hakiki bir meşayih değildir; başta kendini ve insanları kandıran; yolunu saptıran bir kimse olduğu anlaşılır..

Neden peki Hakikisinin yanında sahteleri de vardır? Eee işte Allah'ın hikmeti.. İmtihan sırrı.. Nasıl ki sahte Peygamberlerin yeryüzünde görülüyor olması Peygamberi Ali Nizam Efendilerimizin şerefinden, kemalatından zerre eksiltmiyorsa; hakiki Meşayih yanında diğerlerinin görünmesi de Allah'ın velilerinin şan ve şerefine zerre halel getirmez.. Bir kerre, her şey zıddı ile kaimdir ve zıddı ile bilinir, tanınır.. İyinin yanında kötü, aydınlığın yanında karanlık, sağlığın yanında hastalık olacaktır.. Bunlar birbirlerine akıl ve vicdan cihetiyle kıyas edilebilsinler ve tanınabilsinler diye vardır.. Tabi başka hikmetlerini ise Allahu Zül Celal Hazretleri bilir.. Dilediği kuluna da bu hikmetlerinden bildirmeye Kadirdir..

Her hakiki Meşayih, mutlaka Allah'ın Velilerinden, sadık ve salih dostlarındandır, kullarındandır.. Çünkü Allah'ın seçtikleri Nebi olmuştur.. Sevdikleri de Veli olmuştur.. Bu iki zümre insanlığın en seçkin varlıklarıdırlar.. Elbette Cenab-ı Hak kulu hakkında kötü olmasını istemez.. Kuluna zulmedici değildir.. Kulu hakkında hep hayrı murad edicidir.. Bizler hepimiz Alemlerin RAbbı olan Hz. Allah'ın kullarıyız.. Ondan geldik ve inşallah Ona döneceğiz.. Bu cihana gelmemize anamız babamız sebeb oldular.. Peki bu cihandan tertemiz Allah'a nasıl döneceğiz? İşte Allah, seçtikleri ve sevdikleri kullarını bu tertemiz dönüş için birer vasıta ve birer vesile kılmıştır.. İbadet u taat dahil, salih amel dahil, güzel ahlak dahil bütün hayra ait ne varsa insanlar için en güzel vasıta ve örnek Nebiler ile Velilerdedir.. Onları vesile eden mutlaka Hakka ulaşacaktır.. Eğer sadakat gösterir yoldan ayrılmaz ise.. Onları sevenler hakkıyla ve layıkıyla Allah'ı sevmenin en üstün yoluna iletilmiş kimselerdir.. "Ve insan sevdiğiyle beraberdir! Dünyada da Ahirette de.." Bu yüzden buyurdu Cenab-ı Hak:

"Allah'a giden yolda Ona yaklaşmak için vesile (vasıta) arayınız"

O yüzden buyurdu Hadis-i Kudsi de:

"Kulum, beni sev; sevdiklerimi sev; kullarıma da sevdir!"

Sözü çok uzatmadan sonraki mesajlarda Hadis-i Şeriflerden deliller ile Tasavvuf yaşantısını gözler önüne sermeye çalışalım..

Bu arada hatırdan çıkarılmamalıdır ki bir insan Tasavvuf'a girmekle önce bir Allah dostuna, irşad vazifesi olan bir Sadık ve Salih kimseye bağlanacak; onu sevecek, onun tavsiyelerini canla başla yerine getirecek; onun öğrettiklerini aziz bilip yaşantısına tatbik edecektir.. Sonra ne olur? Mürşid-i Kamil'e bağlanan kimse, diğer kardeşleriyle dostluk ve ünsiyet tesis eder.. Bu bir nevi cemaattir.. Bunlar Allah için biraraya gelirler, Allah için otururlar, Allah için konuşurlar.. Birbirlerini sevmeleri ve birbirlerine yaklaşmaları her hangi bir menfaat için değildir..

Sonra ne olur? Bağlanan o kimse, nefsinin felaketlerini ve hastalıklarını tanımaya başlar.. Ona muhalefet ile kurtuluşa ereceğini hakkel yakin müşahade eder.. Bu muhalefetiyle ve tatbikatıyla kalbini gizli bütün hastalıklardan temizlemeye başlar.. Nefsi de ıslah yolundadır.. Zikir ile Kalbi safileştikçe; murakebe ile nefsine muhalefet edip onu terbiye ettikçe ahlakı güzelleşir..

Ona bu yolda zikir talim edilir.. Ona bu yolda bir takım dualar ve virdler talim edilir.. Ona bu yolda gerekirse toplu zikir emredilir.. Bunlar zikir meclislerinde toplanırlar.. Bu meclisler Allah'ın feyzi ve bereketiyle dünyadaki Cennet bahçeleri olur.. Ordan alınan manevi gıda ve feyizler de o güzel bahçelerin meyveleridir..

İnşallah bu girişten sonra devam edelim:

HADİS-İ ŞERİFLERLE TASAVVUF - RABITA, SALİHLER

Allah dostlarına, mübarek Alimlere bakanlar, onları hatırlayanlar Allah’ı hatırlarlar; yani gafletten kurtulup Allah’tan ayık hale kavuşurlar.. İşte bazılarının kabul edemedikleri Rabıta’nın özü budur.. Bakınız:

1371. [2:528, Hadîs No: 2466]

İbni Mes'ûd (r.a.) rivayet ediyor:

“İnsanların öyleleri vardır ki Allah'ı hatırlamanın anahtarıdır. Onlar görüldükleri anda Allah hatırlanır.”

(Taberâni’nin Cebf/'inden)

***

Evliyaullah, insanlara önden yol göstererek, onlara imamlık ederek Allah’a ulaştırırlar:

1461. [3:29, Hadîs No: 2664]

Mersed el-Ganavî'den rivayetle:

“Eğer namazınızın kabul edilmesini istiyorsanız, âlimleriniz size imam olsun. Çünkü onlar sizinle Rabbiniz arasında elçilerinizdir”

(Taberâni'nin Kebîrinden)

***

Eğer istenecekse ahiret istenir.. İstenecekse Allah’tan kendi rahmeti ve sevgisi istenir.. İstediğin Hak olsun.. Allah’ın rızasını arayan Salihler zümresine yakın olmalıdır.. Salih kimselerden maddi şeyler de istenebilir.. Ancak, asıl olan baki olanı istemektir Kaldı ki maddi şeyleri istemek dahi Salihlere yakın olmak demektir:

1467. [3:35, Hadîs No: 2677]

El-Ferrâsî'den rivayetle:

“Bir şeyi mutlaka istemen gerekiyorsa, salih kimselerden iste.”

(Neseî, Zekât: 84.)

***

Kamil İnsan, Evliyaullah insanı ve halini bilir.. Onlar işinin ehli manevi doktorlardır.. Kişi hasta olduğunu bilip kabullenir, bu Tabib dükkanına ayak atar ise; Mürşid-i Kamiller onun haline feraset ile vakıf olarak ona uygun reçeteler ihsan ederler..

Çünkü Allah dostları Allah’ın nuruyla bakarlar.. O nur görünmeyeni görünür kılar:

Bir Hadis-i Şerifte de, "Mü'minin ferasetinden sakının. Çünkü o Allah'ın nuruyla bakar" buyurulmuştur.

1314. [2:477, Hadîs No: 2349]

Enes'den (r.a.) rivayetle:

“Allah'ın öyle kulları vardır ki insanları ferasetleriyle tanırlar.”

***

Allah’a giden yolda izini kaybetmemek için Batın ilmine sahip Mürşid-i Kamil’i adım adım izlemek icap eder:

1356. [2:519, Hadîs No: 2441]

Enes'den (r.a.) rivayetle:

“Yeryüzünde âlimlerin durumu, karanlık gecelerde karada ve denizde kendisine bakılarak yol bulunan gökteki yıldızlara benzer. Yıldızlar kararınca yol arayan yolcuların kaybolması an meselesidir.”

(Müsned, 3:157.)

Alim iki türlüdür:

Birisi Şeriat ilimlerine yani Nübüvvet-i Muhammediyye'ye varis olan alimler; diğeri de kalb ilimlerine yani Velayet-i Muhammediyye'ye varis olanlar.. Bu iki veraset tek bir kimsede toplanabilir ki ona "Mevlana" sıfatını verirler.. Eğer sadece Velayet-i Muhammediyye'ye varis de zahir ilimlerini tahsil etmemişse buna da "Hoca" ya da "Hace" lakabı verilir.. Bir Salih kimsenin "Hoca" olması onun Mürşidlik vasfına halel getirmez ve engel değildir!

(Devam edecek inşallah..)

HADİS-İ ŞERİFLERLE TASAVVUF - İLİM VE MÜRŞİD-İ KAMİL

İlim iki türlüdür dedik.. Satırdan okunan ilim; sadırdan alınan ve bilinen ilim.. Tasavvuf, sadır ilmidir.. Her halukarda insanın ilminin kalbine inmesi ve sinmesi gerekiyor.. Öbür türlü insan bütün ilimleri öğrenmiş olsa bile faydası yoktur.. Tasavvuf sadır ilmi olduğu gibi; satır (kitabi) ilimlerin(nin) yaşama geçmesi reçetelerinden birisidir:

2762. [4:390, Hadîs No: 5717]

Cabir (r.a.) rivayet ediyor:

“İlim ikidir: Birisi kalbdedir. Faydalı ilim de budur. Birisi de sadece dildedir. Bu ilim Allah'ın insanoğlu aleyhindeki delilidir.”

(İbni Ebî Şeybe ve Hatib'in Tarih’inden.)

***

Sadır ilminin ve Allah muhabbetinin merci ve menbası olanlar Allah dostlarıdır.. Musa AS. o ilme "Allah katından kendisine ilim verilen" Hızır AS'a tabi olarak ve onu izleyerek ulaşmıştır.. Çünkü o ilmin mercii Hızır AS.'dı.. Ümmet-i Muhammed'in Hızır'ları ise Mürşid-i Kamillerdir ve Kur'an'da bu örnek Onlara tabi olunması sebebiyle zikredilmiştir.. Hızır'ı, yani Evliyaullah'ı izleyenler her hayıra mutlaka ulaşacaklardır:

1370. [2:528, Hadîs No: 2465]

Enes'den (r.a.) rivayetle:

“İnsanlardan öyleleri vardır ki hayrın anahtarı, şerrin de kilitleridir. Öyleleri de vardır ki şerrin anahtarları, hayrın kilitleridir. Allah'ın ellerine hayrın anahtarını verdiği kimselere müjdeler olsun. Ellerine şerrin anahtarlarını verdiği kimselere de yazıklar olsun”

(Ibni Mâce, Mukaddime: 19.)

***

Hayrın anahtarı olan Allah dostları öyle bir ali ve yüce bir makamdadır ki:

1390. [2:540, Hadîs No: 2494]

Enes (r.a.) rivayet ediyor:

“Allah'ın öyle kulları vardır ki ‘Şu şöyle olacak’ diye yemin etse, Allah onu yalancı çıkarmaz.”

(Buhari, Sulh: 8; Cihad: 12; Müslim, Kasame: 24; Timizi, Cehennem: 13.)

Dost olan, dostunu mahcup etmez.. Dost olan dostunun isteğini geri çevirmez.. O yüzden Evliyaullah’ın kişi hakkındaki duası muradullahtır… O yüzden insanlar Allah dostlarını memnun ve razı edip duasını alma yollarını aramalıdır..

(Devam edecek inşallah..)

kardeş hızır as veli olduğunu nerden çıkardınız

Kur'an-ı Azimuşşan'da Hz.Musa a.s ile geçen kıssadaki zat ledün ilmine sahibti..Veli o anlamda kullanılmıştır..
yani Allah azze ve celle , Hz.Musa a.s'ma vermemiş olduğu ilm'i O zat'a vermişti..

veli , kelimesini bu anlamda kullandı yazıyı yazan kardeşimiz..

peki peygamber sav efendimize verilen ilim ne ilmi

RasulAllah s.a.v'me her ilm'den vermiştir Allah azze ve celle..
Ama Nebi s.a.v min en önemli görevi Şer'i ilm'leri yaymak ve şeriat ve tevhid'e davet etmek olduğu için Ledün ilm'ini öne çıkarmamıştır..
Ama Ledün ilm'ini Hz.Ali (k.v) ye Öğretmiş olduğu rivayet edilir..( En doğrusunu Allah azze ve celle bilir )..

şöyle mi diyorsunuz ledün ilmini Allah cc peygamberlere değil velilere verir

Hayır dilediğine verir...

Ama Kur'an'da geçen hadisede , O zat'a verilen ilm'in Hz.Musa a.s'ma verilmediği görülmektedir..
ama bu demek değildirki , ledün ilm'i peygamberlere değilde veli'lere verilir sadece..

Ayet'ler ve Nass'lar bizler için ibret ve tefekkür olayıdır..Hz.Musa a.s ve O zat arasındaki olayda bir hikmettir..yoksa peygamberlere verilmezde velilere verilir diye bir Bab yoktur..
( En Doğrusunu bilen yine Allah azze ve celledir )

yanlış anlamadıysam eğer rabıtanın delillerinden bahsetmişsin.Ama ben anlattıklarından rabıtaya delil olabilecek birşeyler çıkaramadım.“Haberiniz olsun kî Allah’ın velileri için hiçbir korku yoktur. Onlar mahzun da olacak değillerdir. Onlar iman edip, takvaya ermiş olanlardır. Dünya hayatında da âhirette de onlar için müjdeler var. Allah’ın kelimelerinde asla bir değişme söz konusu değildir, işte bu, en büyük saadetin ta kendisidir.

bu ayette Allah'ın salih kullarından bahsetmişte rabıtayla alakası olan kısım nedir ?
ikincisi hayal etmekte sakınca olmadığından vb. şeylerden bahsetmşsn.Hayal etmenin zaten rabıtayla alakası yok.İnsan sevdiğini hayal eder ki bu çok normaldir.
Rabıta dediğmz şey herhangi bir veliyi aracı kılarak Allah'a ulaşmaktır.Ve paylaştığın ayet ve hadislerden böyle bir sonuc çıkaramadım.Çıkarılabilr mi buda merak konusu.
Allah dostlarından bahsetmişsn çokça.bu olayıda anlamadım.Elbetteki Allah katında değerleri yüksektir.Ona lafı olan birisinide bilmyrm ama Allah dostu diyerek kendilernde olmayan vasıfları yüklemekte doğru olmaz(sen yüklemişsin diye konuşmuyorum,genel olarak)
... Allah’a mekân ve cihet bakımından yakın olmak imkânsızdır. O halde ona yaklaşmak, ancak insanın kalbi, Hak Teâlâ’yı bilmenin nuruna gark olduğunda olur. Bu kimse, baktığında, Allah’ın kudretinin delillerini görür; dinlediğinde Allah’ın ayetlerini dinler; konuştuğunda, Allah’ı sena eder; hareket ettiğinde, Allah’a kulluk ve hizmet için hareket eder, çalışıp çabaladığında, Allah’a taat için çalışıp çabalar. İşte bu şekilde de, Allah’a son derece yaklaşmış olur. İşte bu şahıs, Allah’ın velîsidir. İnsan böyle olduğunda, Allah da onun dostu ve velîsi olur. Nitekim Hak Teâlâ, “Allah imân edenlerin velîsi (yardımcısı)dır. Onları karanlıklardan nura çıkarır” (Bakara 257) buyurmuştur. Durumun da böyle olması gerekir.
demşsn.Ve çok doğru demişsin.Yani bizim Allah'a yaklaşmamız için Allah dostlarını hayal edip Allaha yaklaşmayı dilemek değil yukarıda bahsettiklerini yapmaktır.

Allah'a giden yolda yaklaşmak için ona vesile arayınız.
ilk olarak buradaki vesile kelimesnn ne anlama geldiğini anlamak lazm.Oradaki vesile bir şeyh,mürşid,veli değil Allah'a yaklaşmak için yapılan ibadetlerimizdir.Zaten yukarıdada bahsetmiştk.

Umarım yanlış anlamamışımdır,umarım yanlış anlaşılmaya mahal verecek bir cümle kullanmamışmdr.
Esselamu Aleykum.

Sadat-ı Kiram' Alıntı:

RABITA

Gelelim buradan Rabıta'nın deliline.. Yukarıdaki Tefsirlerde geçiyordu:

Hz. Ömer (r.a), Hz. Peygamber (s.a.s)’in: ‘‘Onlar, aralarında bir akrabalık ve alıp-verecekleri bir mal olmadığı halde, birbirlerini Allah için seven kimselerdir. Allah’a yemin olsun ki onların yüzleri nurdur ve insanlar korkup hüzünlendikleri zaman, onlar korkup hüzünlenmezler” dediğini ve bu ayeti okuduğunu rivayet etmiştir.

Yine, Hz. Peygamber (s.a.s)’in: “Onlar öyle insanlardır ki onları görenler, Allah’ı hatırlarlar” buyurduğu rivayet edilmiştir. Muhakkik âlimler şöyle derler: “Bunun sebebi şudur: Onlarda görülen, huşu ve huzû alâmetlerinden ötürü, bir de Hak Teâlâ onlar hakkında, “Secde izinden nişanları yüzlerindedir” (Fetih, 29) buyurduğu için, onların bütün bakıp müşahede edişleri, ahireti hatırlamaya yöneliktir.

Bakınız "Evliyaullah'ın yüzü nurdur" deniyor.. Yine biliyoruz ki "Yerlerin ve semavatın nuru Allah'tır" Yani Evliyaullah'ın yüzünün nuru da Allah'ın nurudur! Bir insan bu yüze Allah'ın nuru sebebiyle baksa, bu nuru cismen uzaktayken hayal edip hatırında tutmaya çalışsa işte bu Rabıtadır.. İşte bu Allah içindir.. İşte bu Allah'ın nuru içindir.. Bakıldığında günah olmayan bir şey, hayal edildiğinde de günah olmaz.. Tersiyle; bakıldığında müstehab olan bir şey hayal edildiğinde de müstehabtır..

Onlar, görüldüklerinde Allah'ı hatırlatırlar.. Görülmedikleri zaman, onları hayalen hatırlamak gine aynı hususiyeti ihtiva eder: Onları düşünmek, onların sevgisini kalbinde beslemek gine Allah'ı hatırlatır.. Allah'ı hatırlatan şey, elbette sevaptır ve faziletlidir..

Mürşid-i Kamiller, Allah'ın velilerindendir.. Allah'ın velisi olup kullarını irşad vazifesiyle görevlendirilmişlerdir.. Bunun yanında irşad ile görevlendirilmeyen Veliler de vardır.. Ama irşad için görevlendirilen Veliler, yani "Mürşid-i Kamiller" onlar Allah'tan aldıkları güç ve kuvvet ile tasarruflarını gösterirler.. İlk tefsirde geçiyordu:

"Allah, kulları adına aldığı kararlarını bu mü’min kullarıyla yaptırır.."

***

Bunun yanında, bir nakile daha rastlamış bulunuyorum.. Fakat aramama rağmen kaynaklarda bu nakili henüz göremedim:

"Hz. Hasan'ın, dayısı Hind b. Ebi Hale'den HZ. PEYGAMBER'in hilyesini (Peygamberimizin elini, yüzünü, kaşını, gözünü, boyunu endamını tarif ve tavsir eden metinler, sözler) sorar. Hz Hasan’ın ''Onun özelliklerini dikkate alıp kalbi bir bağ kurmak için onu bana tasvir etmeni istiyorum'' (buhari, müslim) sözü fiilen rabıtayı anlatmaktadır."

Gören, bilen var ise kaynağını açıkça buraya ekleyebilir mi?

Genişletmek için tıkla ...

Ve Aleykum selam Aziz ve değerli bilinmeyen0754 kardeşim...
Yanlış anladınız demiyorumda , yazdığım yazıların delillerini karıştırdınız galiba değerli kardeşim..
Rabıta ile ilgili bölüm budur, buyrunuz..

Hakkınızın helali taleb ederim kardeşim.. Selamun Aleykum..

HADİS-İ ŞERİFLERLE TASAVVUF - ALLAH'IN SEVDİKLERİ

Zümer 35: Çünkü Allah, onların önceden yaptıkları amelin en kötüsünü bile keffaretle örtüp, işlemekte bulundukları güzel amellerin en güzeline göre mükafatlarını kendilerine verecektir.

Kaldığımız Yerden Devam edelim inşallah.. Burdan itibaren yeni başlıktan konumuzu sürdürüyoruz..

***

Din ilmi ancak ehlinden öğrenilir.. Kalb ilimlerinin ehli ise Evliyaullahtır:

1398. [2:545, Hadîs No: 2411]

Ebû Hüreyre (r.a.) rivayet ediyor:

“Şüphesiz bu ilim din ilmidir. Öyle ise dininizi kimden öğrendiğinize iyi bakın.”

(S/cz/den.) Abdulvahid Metin Hadis Ansiklopedisinden alınmıştır.. Orada bazı harf karakteri bozuklukları vardır.. Çıkarabildiğimi düzeltiyorum.. Ama, herşeyi bilemediğimden bazı bozuklukları düzeltemiyorum malesef..

***

Allah’ın sevdiklerini sevmek, onlara yakın olanlar için ya da onları hiç tanımasalar bile bir şekilde görenler ve karşılaşanlar için mukadderdir.. Kaçınılamayacak bir neticedir:

203- [1:246, Hadîs No: 356]

Enes (r.a.) rivayet ediyor:

“Allah bir kulunu sevdiğinde onun sevgisini meleklerin kalbine kor. Bir kuluna da buğz ederse nefretini meleklerin kalbine kor. Sonra sevgisini de, nefretini de insanların kalblerine atar”

(Ebû Nuaym'in Hıfye'sinden)

Tasavvuf farz ibadetleri tamamlamakla birlikte Nafile ibadetler ile Allah'a yaklaşmanın, O'na makbul bir kul olmanın usul ve yöntemlerinden mürekkeptir.. Kul, Allah'a yaklaştıkça O'na yakın ve dost olur.. Allah, o kuluna çok üstün nimetler ihsan eder.. İnsanlar, Allah'a yakınlaşmış bu kimseye karşı ellerinde olmayan bir sevgi ve hürmet duyarlar.. Allah'ı can u gönülden seveni Allah da sever; kulları da sever, meleklerin hepsi de sever.. Allah'a hürmet ve tazim'de; O'ndan çekinip havf duymada ziyade olan kulunu Allah koruyup gözettiği gibi; kulları da ona karşı ister istemez hürmet ve riayet duyarlar.. Melekler, böyle bir kulun şanını semada yad ederler.. Onun ismini anarak, hakkında hayır dua ve temennilerde bulunurlar.. Yeryüzünde de kullar bu kimsenin etrafında pervane olurlar.. İşte bazılarının anlıyamadığı ve hazmedemediği Meşayih'e olan sevgi ve bağlılığın, ona karşı ileri derecdeki hürmet ve bağlılığın asıl nedeni Allah'ın bunu böylecene takdir etmesi yüzündendir.. Bir Allah dostunu sevmeyi, ona karşı hürmet ve bağlılık duymayı "şirk" addedenlerin kulakları çınlaya!

Allah dostlarını, sevmeyip onlara düşmanlık besleyenlerin hasmı ise Alahu Zül-Celal Hazretleridir.. O nedenle, Allah dostlarına bir şekilde sevgisizlik, hürmetsizlik ve düşmanlık duyanların bir takım nimetlerden mahrum olmasından korkulur.. Hele bir de bu düşmanlıklarını aşikar edip Allah dostlarına dil uzatanlar var ya Allah uyanmak nasip etsin onlara; eğer pişman olup tevbe etmezlerse onların sonu feci olacaktır.. Bu gine Allah dostlarından insanlara bir uyarıdır:

48- Allah Bir Kulu Sevdiği Vakit, Onu Kullarına da Sevdirmesi Babı

157- (2637) Bize Züheyr b. Harb rivayet etti. (Dedi ki) : Bize Cerîr Süheyl'den, o da babasından, o da Ebû Hüreyre'den naklen rivayet etti. (Şöyle demiş) : Resûlüllah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) :

«Şüphesiz ki, Allah bir kulu sevdiği vakit, Cibril'i çağırır da : "Ben filânı seviyorum, onu sen de sev!" der. Ve onu Cibril de sever. Sonra semâda seslenerek : "Gerçekten Allah filânı seviyor; onu sîz de sevin!" der. Artık onu semâ ehli de severler. Sonra onun için yeryüzüne kabul konur.

Bir kula da buğzetti mi Cibril'i çağırarak : "Ben filâna buğzediyorum, ona sen de buğzet!" der. Ve Cibril ona buğzeder. Sonra semâ ehli arasında : "Allah filâna buğzediyor, ona sîz de buğzedin!" diye seslenir. Onlar da kendisine buğzederler. Sonra o kul için yeryüzüne buğz konur.» buyurdular.

Bu Hadis-i Şerifin Senedleri:

(...) Bize Kuteybe b. Saîd rivayet etti. (Dedi ki) : Bize Ya'kub (yâni İbnr Abdirrahrnan El-Kaâri) rivayet etti. Yine Kuteybe dedi ki: Bize Ahdu'l-Aziz (yâni Ed-Derâverdî) rivayet etti.

Bize bu hadîsi Saîd b. Anır El-Eş'asî de rivayet etti. (Dedi ki) : Bize Abser, Alâ' b. MüseyyeVden naklen haber verdi.

Bana Harun b. Saîd El-Eylî dahi rivayet etti. (Dedi ki) : Bize îbm Vehl) rivayet etti. (Dedi ki): Bana Mâlik (bu zat İbnü Enes'dir) rivayet etti. Bu râvilerin hepsi Süheyl'den bu isnadla rivayette bulunmuşlardır. Şu kadar var ki: Alâ' b. Müseyyeb'in hadîsinde buğz zikredilmemiştir.

158- (...) Bana Amru'n-Nâkıd rivayet etti. (Dedi ki) : Bize Yezid b. Harun rivayet etti. (Dedi ki) : Bize Abdu'1-Aziz b. Abdillah b, EM Se-lemete'I-Mâcişun, Süheyl b. Ebî Sâlih'den naklen haber verdi. Süheyl şöyle demiş :

Arafat'da idik. Derken Ömer b. Abdi'l-Aziz (Tabiinden İslam'ın ilk Mücedditi) geçti. Kendisi hac emîri İdi. İnsanlar ona bakmaya kalktılar. Ben babama :

— Babacığım! Görüyorum ki, Allah Ömer b. Abdi'l-Aziz'i seviyor, dedim. (Babam) :

— Ne o? diye sordu.

— Çünkü insanların kalblerinde onun sevgisi var, dedim. Bunun üzerine babam ;

— Baban hakkı için yemin ederim ki, ben Ebû Hüreyre'yi Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem)'den rivayet ederken dinledim, dedi. Sonra Cerîr'in Süheyl'den rivayet ettiği hadîs gibi anlattı.

Bu hadîsin Ebû Hüreyre rivayetini Buhari «Kitâbu'l-Edeb» ile «Kitâbu't-Tevhid»'de tahric etmiştir.

Allah'ın kulunu sevmesinden murad; onun için hayr irâde buyurması, kendisine hidayet ve nimet vermesidir. Buğzu da azabım veya şekavetini irâde buyurmasıdır. Semâ ehlinden maksad meleklerdir. Cebrail (Aleyhisselâm) ile diğer meleklerin bir kulu sevmeleri, ya onun için istiğfar ve duada bulunmaları yahut sair insanlar gibi sevmeleridir. Ki bu sevgi kalbin meylinden biriyle mülakat için şevk duymasından ibarettir. Meleklerin bir kulu sevmeleri Allahü Teâlâ'ya itaat ettiği ve onun rızasını kazandığı içindir. Kabulün yeryüzüne konmasından murad; insanların o kulu sevmeleri ve ondan razı olmalarıdır. Bunun zıddı da buğz etmeleridir.

Cebrail (Aleyhisselâm)'ın meleklere seslenmesi, o kul hakkında istiğfar ve niyazda bulunsunlar diyedir.

***

Nafile ibadet ve Allah dostlarına düşmanlık Hadislerini başka mesajlara bırakalım..

(Devam edecek inşallah..)