"Neden korkuyoruz anne!
Diyeceğimizi dedik... Sen yine de gülümse,
Gözyaşlarının arasından…
Şu sevgili esir oğlunu,
Bir gün onu sana getirecek olan Akşamlara emanet et...
Suçum Ne Biliyor Musun?
Hapishane karanlığı değil,
imanımın nurundan,
Sadece kalbim değil,
bütün damarlarımdan…
Davamı kanımla yazıyorum kâğıtlara,
Beni bekleyen yarınlara...
Anne... Biliyor musun suçum ne?
Neden zindanlardayım?
Neden lime lime ediliyor bedenim?
Davamı yok etmek,İmanımı sökmek uğruna...
Çünkü ben boyun eğmedim tağuta.
Ne kırbaçları, ne zindanları...
Beni susturamadı...
Çünkü itirazım var küfürlerine,
Haykırıyorum uzaklığımı hala,
Onlarla kesişmez yollarım diye...
Anne... Zannetmeki heba ettim ömrümü,
Bana Rahman'ın armağanı olan...
Küçüğüne acımadıklarını söyleme anne…
Merhametlilerin en merhametlisi, Rabbidir onu koruyan...
Gözlerin ışıldasın…
Ağlama anne…
Oğlun bu şerefli hayattan memnun,
Putların hâkim olduğu Bir asra uymaktansa...
Bil ki bir gün gelipte biterse çilem,
Yine dostum silahım,
O'dur yoldaşım annem..
•••••••
Ebu Muhammed Asım el- Makdisi -Beka Hapishanesi"