Ashâb-ı Kirâmdan Ebû Dücâne radiyallâhu anh ağır hasta idi. Ağır hasta olmasına rağmen üstünde hastalık eseri yoktu. Yüzü nurlu ve pırıl pırıldı. Ziyâretine gelenlerden birisi, “Yüzünün böyle nurlu ve pırıl pırıl olmasının hikmeti nedir?” diye sordu. Ebû Dücâne radiyallâhu anh ona dedi ki:
“Güvenebileceğim ve beni kurtarabilecek olsa olsa şu iki amelim var:
•Beni ilgilendirmeyen şeyler hakkında hiç konuşmazdım.
•Kalbimde hiçbir Müslümana karşıda asla kötü niyet taşımadım!
Subhânallâh... İşte reçete! Basit gibi gözüken ama zor iki amel...
(İbn Sa’d, et-Tabakâtü’l-kübrâ, III, 557)