Ürdünlü davetçi alim Ebu Muhammed Asım el Makdisi, Suriye’deki cihad grupları arasında yaşanan çatışmalara dair Müslümanların kafirlerle işbirliğine giderek Haricilere karşı savaşmasının hükmünü konusunda bazı görüşlerini açıkladı. (Not: Yapılan çeviri özettir, tam metin değildir)
Soru: Bir yerde Müslümanlar ve kafirler beraber yaşıyorlarsa ve Haricilerin onların kanlarını dökeceği korkusuyla kafirler ve Müslümanların beraberce Haricilere karşı savaşmaları ve Haricileri kafirlere şikayet edip onların şerrinden korunmak için onlardan yardım istemenin hükmü nedir? Ve bu ikisi arasındaki hüküm farkı nedir? Bunu bize bildiriniz!
Cevap: Hamd, alemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur. Bundan sonra ben biliyorum ki “Devle Grubu”, katı ve taassupçu lanları temsil eden Adnani’nin önderliğindedir. O’nun etrafında kendilerine muhalif olanların kanlarını dökmede aşırı gidenler ve onlara muhalif olan Müslümanları “Mürtedler, Sururiyye, Seluliyye, Sahavat vs” adları altında tekfir eden kişiler vardır. İlim ehli böyle kişilerin örgütlerin başları olup yönetici konumunda oldukları için geneline bu ismi yani “Harici” ismini takarlar.
Fakat ellerinde yetki olanlar bu düşüncede olmayıp sadece grubun içinde olanlar çok olsa bile bu düşünceye sahip olduklarında bu ismi takmazlar. Devle saflarında özellikle gençlerden ihlaslı olanlar vardır ancak örgüt içinde aşırı gidenlerden rahatsız olsalar da örgütün çabuk ilan ettiği halifelik onları cezbedip aldatmaktadır. Devle, kendi kötü saflarına Hilafet’e susamış gençlerin çoğunu çekmek için daha doğru görüşte olanların önünü kesmek için hilafet ilan etmiştir.
Halifeliğin gerçekleşmesi yolunda bütün güçlerini harcayan bu gençler, büyük çoğunluğu diger mücahid gruplara karşı yapılan savaşlarda Devle bayrağı altında bir nevi maşa olmuşlardır. Şam bölgesinde savaşanları mürtedler ve diğer isimlerle isimlendirmek, Devle tarafından kötü bir şekilde ve geniş bir çerçevede kullanılmaktadır. Devle taraftarları, bu düşüncelerini internet ortamına da taşıdılar ve bu şekilde insanların kanlarını dökmeyi ve mallarını ele geçirmeyi helal gösteriyorlar.
Nasıl ki bu grubun içerisinde bulunan herkese “Harici” diyemiyoruz; onlara muhalefet eden ve onlara biat etmeyen herkesi de kötü bir şekilde isimlendirip onlara zarar vermek doğru değildir. Halbuki bazı Devle taraftarları yukarıda zikredilen isimleri onlara muhalif olan tüm kesimlere takarak onlarla savaşıyorlar.
Hz. Peygamber kendi zamanında Huzaa kabilesi ile düşmana karşı anlaşma yapmıştır ancak burada yönetim Hz. Peygamberin elindeydi buna göre çoğunluğun ve yetkinin Müslümanlarda olduğu topluluklarla iş birliği yapılabilir. Nihayetinde Suriye’deki Müslüman cemaatlerin birbirleriyle savaşmaları haramdır ve büyük günahtır.
Çünkü Hz. Peygamber(s.a.s.), Müslüman ile savaşmanın küfür olduğunu söylemiştir: “Müslüman ile savaşmak küfürdür. Ona sövmek ise fısktır.” (Hadis)
Müslümanlara saldıran taraf eğer vaaz ve nasihatla yola gelirse bunları yapmayıp hemen savaşmak caiz değildir; ancak zararları haddi aşıp kan dökmeye ve haysiyetleri çiğnemeye gidilirse ve savaşmaktan başka çare yoksa o zaman onlarla savaşılır. Sahabe ve alimler de böyleleriyle savaşmanın gerekliliğinde ittifak etmişlerdir.
Çünkü bunlar Müslümanlara eşkiyalardan daha fazla zarar vermektedirler . Böylelerine karşı savaşmanın fitne olduğunu söyleyip geri durmak doğru değildir. Çünkü böyleriyle savaşmak mazluma yardım ve zalimi de zulmünden engellemektir; ki bu da farzdır.
Bütün bunlarla beraber gerçekten kafir olanlardan ve açıkça mürted olanlardan yardım istemek helal değildir. Çünkü bu durumda dine zarar gelmektedir. Fakat Devle gibi Müslümanların kanını dökerek fesat çıkaran aşırılara karşı içlerinde salih insanların da bulunduğu günahkar Müslüman örgütlerden yardım istenebilir.
Bununla beraber kural olan asi de olsa Müslüman kanı dökmek, ona saldırmak haramdır. Eğer bazı mevkileri aşırı giden örgütlere bırakarak da olsa savaştan kaçınıp kan dökmeden uzak durma imkanı varsa savaştan kaçınılır.
Eğer mücahid bir grup, mürtedlerle beraber aralarında bir anlaşma olmaksızın Devle gibi saldırgan örgütlere karşı aynı anda kendilerini savunurlarsa bunda herhangi bir günah ve sorun yoktur ancak Müslüman gruplarla kafirler anlaşma yaparak birlikte bu aşırı gidenlere karşı savaşırlarsa o zaman bu caiz olmaz.
Haricileri mürted ve kafir düzenlere bildirip şikayet etmeye gelince; bu tek kelimeyle haramdır. Bu sebeple bu grupları bu düzenlere bildirmek, Müslümanlara karşı müşriklerden yardım istemektir.
Bu da insanı küfre götürecek bir eylemdir. Ancak buna rağmen bunu yapan mazlumları tekfir etmiyoruz. Çünkü bu harici fikirli örgütler, o Müslümanların kanlarına mallarına ve namuslarına musallat olmuşlardır onlar da bunların zararlarını defetmek için bu kafir rejimlerden başka yardımcı bulamamışlardır.
Kısaca şunu söylemek gerekir: Biz zalim Haricilere karşı kafir bir devlet başkanından yardım istemeyi caiz görmeyip fetva vermesekte mazlum ve zayıf olduğu müddetçe bunu yapanlara kafirdir diyemeyiz.
