Çevrimdışı
İbretlik Bir Kıssa (Nerede Kaldı İzzetimiz!)
بسم الله الرحمن الرحيم
İbn Kesîr (rahimehullah) “el-Bidâye ve’n-Nihâye” isimli meşhur tarih kitabında (10/209) şunları kaydetmiştir: “Hicri 187 senesinde Rumlar, kendileriyle Müslümanlar arasındaki (Harun) Reşid (rahimehullah)’ın ‘Ağusta’ lakaplı Rum kraliçesi ile yaptığı sulh anlaşmasını bozdu. Şöyle ki; Rumlar bu kraliçeyi azlettiler ve Nakfur’u melikleri olarak görevlendirdiler. Bu kimse cesur biriydi… Ve kraliçenin gözlerini oydular. Nakfur Reşid’e şöyle bir mektup yazdı: “Rumların meliki Nakfur’dan Arapların meliki Harun’a. Bundan sonra; Benden önceki kraliçe seni büyük kuş yerine, kendini de uçamayan küçük kuş yerine koymuş ve malından sana, mislini o’na taşımaya/götürmeye dahi layık olmadığın malları getirmiştir. Bunun sebebi, kadınların zayıflığından ve ahmaklığından ötürüdür. Bu mektubu okuduğunda o’nun sana getirdiği malları bana geri iade et ve kendini bu işe ver. Aksi takdirde bizimle senin aranda kılıç vardır.” Harun Reşid mektubu okuyunca O’nu şiddetli bir gazap tuttu. Öyle ki kimse O’na bakamadı, O’nunla konuşamadı, yanında bulunanlar O’ndan korktuklarından hakkında endişelendiler. Sonra divit (kalem ve mürekkep) getirilmesini istedi. Ve mektubun arkasına şunları yazdı: “Bismillâhirrahmânirrahîm. Müminlerin emiri Harun’dan Rumların köpeği Nakfur’a. Mektubunu okudum ey kâfirin oğlu! Cevabı, işiteceklerin değil göreceklerindir! Ve’s-selam.” Sonra derhal kalktı (orduyu hazırladı) ve yürüdü, ta ki (Rum beldelerinden biri olan) Hirakle’nin (ya da Hirkale’nin) kapısına geldi, orayı fethetti, oranın melikinin kızını esir aldı, birçok malı ganimet aldı, yıktı ve yaktı. Bunun üzerine Nakfur, her sene kendisine haraç ödemek üzere O’ndan kendisiyle anlaşma yapmasını talep etti. Reşid de buna icabet etti…”
Hazırlayan: Ömer Faruk
Nakil Kürsüsü
بسم الله الرحمن الرحيم
İbn Kesîr (rahimehullah) “el-Bidâye ve’n-Nihâye” isimli meşhur tarih kitabında (10/209) şunları kaydetmiştir: “Hicri 187 senesinde Rumlar, kendileriyle Müslümanlar arasındaki (Harun) Reşid (rahimehullah)’ın ‘Ağusta’ lakaplı Rum kraliçesi ile yaptığı sulh anlaşmasını bozdu. Şöyle ki; Rumlar bu kraliçeyi azlettiler ve Nakfur’u melikleri olarak görevlendirdiler. Bu kimse cesur biriydi… Ve kraliçenin gözlerini oydular. Nakfur Reşid’e şöyle bir mektup yazdı: “Rumların meliki Nakfur’dan Arapların meliki Harun’a. Bundan sonra; Benden önceki kraliçe seni büyük kuş yerine, kendini de uçamayan küçük kuş yerine koymuş ve malından sana, mislini o’na taşımaya/götürmeye dahi layık olmadığın malları getirmiştir. Bunun sebebi, kadınların zayıflığından ve ahmaklığından ötürüdür. Bu mektubu okuduğunda o’nun sana getirdiği malları bana geri iade et ve kendini bu işe ver. Aksi takdirde bizimle senin aranda kılıç vardır.” Harun Reşid mektubu okuyunca O’nu şiddetli bir gazap tuttu. Öyle ki kimse O’na bakamadı, O’nunla konuşamadı, yanında bulunanlar O’ndan korktuklarından hakkında endişelendiler. Sonra divit (kalem ve mürekkep) getirilmesini istedi. Ve mektubun arkasına şunları yazdı: “Bismillâhirrahmânirrahîm. Müminlerin emiri Harun’dan Rumların köpeği Nakfur’a. Mektubunu okudum ey kâfirin oğlu! Cevabı, işiteceklerin değil göreceklerindir! Ve’s-selam.” Sonra derhal kalktı (orduyu hazırladı) ve yürüdü, ta ki (Rum beldelerinden biri olan) Hirakle’nin (ya da Hirkale’nin) kapısına geldi, orayı fethetti, oranın melikinin kızını esir aldı, birçok malı ganimet aldı, yıktı ve yaktı. Bunun üzerine Nakfur, her sene kendisine haraç ödemek üzere O’ndan kendisiyle anlaşma yapmasını talep etti. Reşid de buna icabet etti…”
Hazırlayan: Ömer Faruk
Nakil Kürsüsü
