RAHMAN VE RAHIM OLAN ALLAH'IN ADIYLA
İmam ibni Teymiyye'den hak yolda sabit kalmakta yardımcı olan altın gibi bir söz
İmam ibni Teymiyye şöyle demiştir:
Hiçşüphe yoktur ki; şu Dünya'da öyle bir Cennet vardır ki, kim o Cennete girmezse Ahirtteki Cennete giremez.
Benim düşmanlarim bana ne yapabilirler ki?
Benim Cennetim ve Bahçem Göğüsümdedir. Ben gidersem o benimle birlikte gelir. O benden ayrılmaz.
Hiçşüphe yoktur ki; Benim Hapise düşmem Halvete girmemdir.
Benim öldürülmemde Şehadete kavuşmamdır.
Benim ülkemden çıkarılmamda, Seyahat etmemdir.
Derim ki: imam ibni Teymiyye'nin r.h. Dünya'daki kasd ettigi Cennet; Hapishanedir. Hapishaneye Allah c.c. için düşen kişi bu mutlulugu elbetteki yaşar. İmam ibni Teymiyye burada Hapise girmeyenin Cennete giremeyecegini kasd etmemiştir elbette. Ama bu sözünü hapise girmenin Allah c.c. katinda kişinin derecesini çok fazla çogaltacagını haber vermek için soylemistir.
Bütün Müslümanlarda imam ibni Teymiyye'de olan bu güven ve ihlas ve tevekkül ve rahatligin olması gerekir. İmam ibni Teymiyye düşmanlarına oyle bir şey söylüyor ki düşmanları ne yapsalar imama bir şey yapamayacaklarını anliyorlar.
Şüphesiz ki imamı hapise atsalar, onun için hapise girmek Allah rızasi için halvete(tek kalmaya) götüren ve ilmini ve hikmetini ve Allah katındaki derecesini arttiracak yerdir.
Eger imamı öldürseler, zaten imamın muradı ve isteyi ve hayatını verdigi seyde bu idi. Bir kişi Şehid olmaktan daha çok ne istiyebilir ki?
Peygamberimiz s.a.v. Allah'a yemin ederek "Eger ümmetime zor geleceginden kuşkulanmasaydım; Allah yolunda savaşıp öldürülmeyi, sonra tekrar hayata geri dönüp öldürülmeyi, sonra tekrar hayata geri dönüp öldürülmeyi, sonra tekrar hayata geri dönüp öldürülmeyi temenni ederdim"(Sahihi Buhari. Imam Buhari Sahih'inde dört yerde bu hadisi rivayet etmiştir) dememişmidir?
Peygamberimiz s.a.v. Allah c.c. yolunda öldürülmeyi temenni ettigi gibi neyi temenni etmistir ki?
Hic bir seyi boyle temenni etmemistir. O zaman bir Müslüman için bu güzel mertebeye ulasmaktan daha güzel ne olabilir ki?
Eger imamı ülkesinden cikarsalar; Allah rızasından dolayi ülkesinden ve vatanından kovuldugu ve ayrildigi için, bu halini Allah yolunda seyahat olarak görmektedir. Yine Allah c.c. rızası için ve hayırı emredip kötülüktende nehyettigi için yurdundan kovulan birisi olugundan dolayi Cennetteki derecesinin yukselecegini ve Allah'in kendisine karşı sevgisinin arttığını düşündüğünden dolayı, imamın kendisi bu yapılan şeye sevinecektir.
İşte Müslümanin halinin boyle olmasi gerekir. Ne olursa olsun, her şey kendisi için Hayır olmalıdır.
İşte bizler Müslümanlar olarak Mürtedlerin ve Kafirlerin karşısında bu dürüstlüğümüzle durabilirsek; o zaman bu Dünya'yi ele geçirebilecek ve Kafirlere karşı sert davranabilecek ve düsmanlarını korkutacak ve hakkı yayacak tek ümmet oluruz.
Umarim Rabbim hepimizi imam ibni Teymiyye gibi; Hak yolda oldugu müddetçe batılın yaptığı hıç bir şeyin ona zararı dokunmayan kişilerden olmamızı bizlere nasip eder. Yine umarim ki Rabbimize kavuşana kadar Rabbim bizleri hak yoldan ayırmaz.
Allah c.c. şöyle buyurmuştur: [29] Muhammed Allah'ın Rasulüdür(elçisidir). Beraberinde bulunanlar da kafirlere karşı şiddetli, kendi aralarında merhametlidirler. Onları rükûya varırken, secde ederken görürsün. Allah'tan lütuf ve rıza isterler. Onların nişanları(simaları) yüzlerindeki secde izidir. Bu, onların Tevrat'taki vasıflarıdır. İncil'deki vasıfları da şöyledir: Onlar filizini yarıp çıkarmış, gittikçe onu kuvvetlendirerek kalınlaşmış, gövdesi üzerine dikilmiş bir ekine benzerler ki bu, ekicilerin de hoşuna gider. Allah böylece onları çoğaltıp kuvvetlendirmekle kafirleri öfkelendirir. Allah onlardan inanıp iyi işler yapanlara mağfiret ve büyük mükâfat vadetmiştir.
Kaynak:
İmam ibni Teymiyye'nin zikrettigimiz sozunu imam ibnulkayyim "el-Vababilus Sayyib minel Kelimit Tayyib" adli eserinde direk duydugunu soylemistir(Arapca olarak Darul kutabul Arabi bsk. 67.s.).
Derim ki: Sonradan gelen butun alimler ve muasir ilim talebeleri, imam ibni Teymiyye'nin bu sozunun naklinde, talebesi ibnulkayyim'in bu rivayetine dayanmaktalar. Yani; (bildigim kadari ile) imam ibnulkayyim disinda hic kimse ibni Teymiyye'den bu dedigini rivayet etmemistir. bunuda unutmamak gerekir.
En dogrusunu Allah c.c. bilir.
Ebu Musa el-Medeni
ehliilm
İmam ibni Teymiyye'den hak yolda sabit kalmakta yardımcı olan altın gibi bir söz
İmam ibni Teymiyye şöyle demiştir:
Hiçşüphe yoktur ki; şu Dünya'da öyle bir Cennet vardır ki, kim o Cennete girmezse Ahirtteki Cennete giremez.
Benim düşmanlarim bana ne yapabilirler ki?
Benim Cennetim ve Bahçem Göğüsümdedir. Ben gidersem o benimle birlikte gelir. O benden ayrılmaz.
Hiçşüphe yoktur ki; Benim Hapise düşmem Halvete girmemdir.
Benim öldürülmemde Şehadete kavuşmamdır.
Benim ülkemden çıkarılmamda, Seyahat etmemdir.
Derim ki: imam ibni Teymiyye'nin r.h. Dünya'daki kasd ettigi Cennet; Hapishanedir. Hapishaneye Allah c.c. için düşen kişi bu mutlulugu elbetteki yaşar. İmam ibni Teymiyye burada Hapise girmeyenin Cennete giremeyecegini kasd etmemiştir elbette. Ama bu sözünü hapise girmenin Allah c.c. katinda kişinin derecesini çok fazla çogaltacagını haber vermek için soylemistir.
Bütün Müslümanlarda imam ibni Teymiyye'de olan bu güven ve ihlas ve tevekkül ve rahatligin olması gerekir. İmam ibni Teymiyye düşmanlarına oyle bir şey söylüyor ki düşmanları ne yapsalar imama bir şey yapamayacaklarını anliyorlar.
Şüphesiz ki imamı hapise atsalar, onun için hapise girmek Allah rızasi için halvete(tek kalmaya) götüren ve ilmini ve hikmetini ve Allah katındaki derecesini arttiracak yerdir.
Eger imamı öldürseler, zaten imamın muradı ve isteyi ve hayatını verdigi seyde bu idi. Bir kişi Şehid olmaktan daha çok ne istiyebilir ki?
Peygamberimiz s.a.v. Allah'a yemin ederek "Eger ümmetime zor geleceginden kuşkulanmasaydım; Allah yolunda savaşıp öldürülmeyi, sonra tekrar hayata geri dönüp öldürülmeyi, sonra tekrar hayata geri dönüp öldürülmeyi, sonra tekrar hayata geri dönüp öldürülmeyi temenni ederdim"(Sahihi Buhari. Imam Buhari Sahih'inde dört yerde bu hadisi rivayet etmiştir) dememişmidir?
Peygamberimiz s.a.v. Allah c.c. yolunda öldürülmeyi temenni ettigi gibi neyi temenni etmistir ki?
Hic bir seyi boyle temenni etmemistir. O zaman bir Müslüman için bu güzel mertebeye ulasmaktan daha güzel ne olabilir ki?
Eger imamı ülkesinden cikarsalar; Allah rızasından dolayi ülkesinden ve vatanından kovuldugu ve ayrildigi için, bu halini Allah yolunda seyahat olarak görmektedir. Yine Allah c.c. rızası için ve hayırı emredip kötülüktende nehyettigi için yurdundan kovulan birisi olugundan dolayi Cennetteki derecesinin yukselecegini ve Allah'in kendisine karşı sevgisinin arttığını düşündüğünden dolayı, imamın kendisi bu yapılan şeye sevinecektir.
İşte Müslümanin halinin boyle olmasi gerekir. Ne olursa olsun, her şey kendisi için Hayır olmalıdır.
İşte bizler Müslümanlar olarak Mürtedlerin ve Kafirlerin karşısında bu dürüstlüğümüzle durabilirsek; o zaman bu Dünya'yi ele geçirebilecek ve Kafirlere karşı sert davranabilecek ve düsmanlarını korkutacak ve hakkı yayacak tek ümmet oluruz.
Umarim Rabbim hepimizi imam ibni Teymiyye gibi; Hak yolda oldugu müddetçe batılın yaptığı hıç bir şeyin ona zararı dokunmayan kişilerden olmamızı bizlere nasip eder. Yine umarim ki Rabbimize kavuşana kadar Rabbim bizleri hak yoldan ayırmaz.
Allah c.c. şöyle buyurmuştur: [29] Muhammed Allah'ın Rasulüdür(elçisidir). Beraberinde bulunanlar da kafirlere karşı şiddetli, kendi aralarında merhametlidirler. Onları rükûya varırken, secde ederken görürsün. Allah'tan lütuf ve rıza isterler. Onların nişanları(simaları) yüzlerindeki secde izidir. Bu, onların Tevrat'taki vasıflarıdır. İncil'deki vasıfları da şöyledir: Onlar filizini yarıp çıkarmış, gittikçe onu kuvvetlendirerek kalınlaşmış, gövdesi üzerine dikilmiş bir ekine benzerler ki bu, ekicilerin de hoşuna gider. Allah böylece onları çoğaltıp kuvvetlendirmekle kafirleri öfkelendirir. Allah onlardan inanıp iyi işler yapanlara mağfiret ve büyük mükâfat vadetmiştir.
Kaynak:
İmam ibni Teymiyye'nin zikrettigimiz sozunu imam ibnulkayyim "el-Vababilus Sayyib minel Kelimit Tayyib" adli eserinde direk duydugunu soylemistir(Arapca olarak Darul kutabul Arabi bsk. 67.s.).
Derim ki: Sonradan gelen butun alimler ve muasir ilim talebeleri, imam ibni Teymiyye'nin bu sozunun naklinde, talebesi ibnulkayyim'in bu rivayetine dayanmaktalar. Yani; (bildigim kadari ile) imam ibnulkayyim disinda hic kimse ibni Teymiyye'den bu dedigini rivayet etmemistir. bunuda unutmamak gerekir.
En dogrusunu Allah c.c. bilir.
Ebu Musa el-Medeni
ehliilm
