Çevrimdışı
ÎMÂNIMIZ SAHİH DENECEK BİR ÎMAN MI? YAPTIĞIMIZ İBÂDETLERDEN MÂNEVÎ BİR ZEVK ALIYOR MUYUZ?
İmânını kalbinde tam oturtamayanların yâni tasdîki şüpheden beri olmayanların, başka bir ifâde ile tevhîdi özümseyemeyenlerin amelleri de yapmacık olur, örfî olur. Ve yaptıkları ibâdetlerden haz almazlar. O ibâdetler onların Allah sevgisini, Allah korkusunu ve takvâlarını kuvvetlendirmez. Bundan dolayı da kendilerini kötülüklerden alıkoymazlar.
Halbuki îmanı kuvvetli olanlar, îmanın hazzını duyanlar ibâdet ederlerken derin bir huşû ve manevî bir zevk içinde olurlar. Namaz kılarken Allah'ın huzurunda olduklarının bilinci içinde olurlar ve namazları bitmesin isterler. İşte böyle kılınan bir namaz insanı her türlü kötülükten, boş (lağv) sözlerden, boş fiillerden korur. Şu âyet bunun en büyük delilidir:
اِنَّ الصَّلٰوةَ تَنْهٰى عَنِ الْفَحْشَٓاءِ وَالْمُنْكَرِۜ وَلَذِكْرُ اللّٰهِ اَكْبَرُۜ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ
"...Muhakkak ki namaz hayasızlıktan ve fenalıktan alıkor; Allah'ı anmak en büyük şeydir! Allah Yaptıklarınızı bilir." (Ankebut; 45)
Namaz kıldığı halde o kıldığı namazı kendisini kötülüklerden alıkoymayanların namazı gelişigüzel kılınan bir namazdır. Tuttukları oruçları örfî bir oruçtur. Böyleleri namaz kılarken üşene üşene kılarlar. Oruç tutarken bezginlik içinde olurlar. Zekat verirken zorlanarak, "bu da nereden çıktı?" dercesine verirler.
Şu hadis de böyleleri için en büyük delildir:
رب صائم ليس له من صيامه إلا الجوع. ورب قائم ليس له من قيامه إلا السهر
"Nice oruçlu vardır ki; orucundan kendisine aç kalmaktan başka bir şey yoktur. Ve nice gece namazına kalkan vardır ki onun namaza kalkışından kendisine uykusuzluktan başka hiç bir şey hâsıl olmaz" (İbni Mâce; Sıyâm; 21, Hadis No: 1990)
Bilin ki, böylelerinin îmanlarında da zâfiyet vardır. Îmanlarında zâfiyet olanlar ise ufacık zorluklarda, belâ ve musîbetlerde hemen çözülüverirler.
Kendimizi kontrol edelim, îmanımız sahih denecek kadar kuvvetli bir îman mıdır? Yaptığımız ibâdetleri severek, zevk alarak mı yapıyoruz, verdiğimiz hayırları bize hayır yapmayı nâsip ettiği için Allah’a hamdederek, şükrederek mi veriyoruz yoksa zorlanarak mı? Evet, kendimizi bir kontrolden geçirelim. Böylece kendi kendimizin farkına varırız. Selam ve duâ ile.
İmânını kalbinde tam oturtamayanların yâni tasdîki şüpheden beri olmayanların, başka bir ifâde ile tevhîdi özümseyemeyenlerin amelleri de yapmacık olur, örfî olur. Ve yaptıkları ibâdetlerden haz almazlar. O ibâdetler onların Allah sevgisini, Allah korkusunu ve takvâlarını kuvvetlendirmez. Bundan dolayı da kendilerini kötülüklerden alıkoymazlar.
Halbuki îmanı kuvvetli olanlar, îmanın hazzını duyanlar ibâdet ederlerken derin bir huşû ve manevî bir zevk içinde olurlar. Namaz kılarken Allah'ın huzurunda olduklarının bilinci içinde olurlar ve namazları bitmesin isterler. İşte böyle kılınan bir namaz insanı her türlü kötülükten, boş (lağv) sözlerden, boş fiillerden korur. Şu âyet bunun en büyük delilidir:
اِنَّ الصَّلٰوةَ تَنْهٰى عَنِ الْفَحْشَٓاءِ وَالْمُنْكَرِۜ وَلَذِكْرُ اللّٰهِ اَكْبَرُۜ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ
"...Muhakkak ki namaz hayasızlıktan ve fenalıktan alıkor; Allah'ı anmak en büyük şeydir! Allah Yaptıklarınızı bilir." (Ankebut; 45)
Namaz kıldığı halde o kıldığı namazı kendisini kötülüklerden alıkoymayanların namazı gelişigüzel kılınan bir namazdır. Tuttukları oruçları örfî bir oruçtur. Böyleleri namaz kılarken üşene üşene kılarlar. Oruç tutarken bezginlik içinde olurlar. Zekat verirken zorlanarak, "bu da nereden çıktı?" dercesine verirler.
Şu hadis de böyleleri için en büyük delildir:
رب صائم ليس له من صيامه إلا الجوع. ورب قائم ليس له من قيامه إلا السهر
"Nice oruçlu vardır ki; orucundan kendisine aç kalmaktan başka bir şey yoktur. Ve nice gece namazına kalkan vardır ki onun namaza kalkışından kendisine uykusuzluktan başka hiç bir şey hâsıl olmaz" (İbni Mâce; Sıyâm; 21, Hadis No: 1990)
Bilin ki, böylelerinin îmanlarında da zâfiyet vardır. Îmanlarında zâfiyet olanlar ise ufacık zorluklarda, belâ ve musîbetlerde hemen çözülüverirler.
Kendimizi kontrol edelim, îmanımız sahih denecek kadar kuvvetli bir îman mıdır? Yaptığımız ibâdetleri severek, zevk alarak mı yapıyoruz, verdiğimiz hayırları bize hayır yapmayı nâsip ettiği için Allah’a hamdederek, şükrederek mi veriyoruz yoksa zorlanarak mı? Evet, kendimizi bir kontrolden geçirelim. Böylece kendi kendimizin farkına varırız. Selam ve duâ ile.
