Talihsiz bir zamanda yaşıyoruz, muzdaribiz, sahipsiziz, bir başımıza koca dünyada bir nokta hüviyetindeyiz. Ölmeyecekmiş gibi yaşayanların sayısı her gün biraz daha çoğalıyor. Kulaklar ve gözler kapalı, duygular kapalı, her yer kapalı.
Filistin adına, Irak adına söz söylemek, onların acılarını dualarla da olsa sarmaya çalışmak bizim coğrafya için çok uzak düşler gibi görünüyor. Pejmürde olduk, dağıldık, aklımız başımızda değil. Bir İsrail askeri için çocuk, yaşlı demeden öldürmeyi göze alan Yahudileri bir filmi izler gibi izlemek çok doğal bir seyir haline geldi. “Hangisi bizden?” adlı bir yazımda sorduğum soruyu yinelemek de fayda var; “Hangisi bizden, İsrail mi Filistin mi?”
İsrail üzerine o kadar dostluk mesajları veriliyor ki insan gayet saf bir dille hangisi bizden diye sorabiliyor. Askeri anlaşmalar, ticari anlaşmalar, turizme dayalı anlaşmalar hep İsrail’le yapıldığından biz kimden yanayız, kim bizden yana diye düşünenleri de yadırgamamak gerekiyor.
Bunun adına çaresizlik dense yeridir. Yüreği bütün mazlumlar için atanların elleri kolları bağlı beklemeleri çaresizlikten başka bir şey değildir. Çünkü mazlumlar için dua göndermekten başka bir şey gelmeyenlerin ellerindeki en büyük silahları dualarıdır. Umarsız olmak, görmezden gelmek en büyük gaflettir. Geçici dünyada kendimiz için yaşadığımız kadar çevremiz için de yaşamak zorundayız. İman, bireyselliği bünyesinde barındırmaz. “Ben”in kurtuluşu önemli değildir, önemli olan”biz”dir. Kendimiz için değil herkes için dua, herkes için direniş, herkes için kıble. Kendimizi kurtarmak yetmiyor büyük kurtuluş için. Kurtuluş herkes için, kurtuluş herkes için.
Filistin, Afganistan, Çeçenistan, Irak ya da Bosna. Hiç fark etmiyor. Hepsinin ortak bir özelliği var, hepsinde de akıtılan kan mazlum kanı, akıtılan kan Müslüman kanı. İşin içinde ne kadar sömürü, ekonomik çıkar, toprak gibi sebepler ön plana çıkarılsa da bu zulümlerin altında yatan en sebeplerden biri de ezilmek ve yok edilmek istenenlerin Müslüman olmasıdır. Dünyanın her hangi bir yerinde Müslümanlarla coğrafi ya da yeraltı zenginliği olarak aynı şartlarda yaşayan Hıristiyan ya da Yahudilere kimse ilişmemektedir. Ezilenler Müslüman’dır, susturulmaya çalışılan ses Kuran’ın ve ümmetin sesidir.
Filistin’e ya da dünya üzerinde zulüm gören bütün Müslümanlara elden geldiğince destek vermeli, dualar göndermeleri, onların yalnız olmadığını bütün dünyaya göstermeli ama bütün bunları siyasi bir çıkar için yapmamalı. Kalpten desteklemeli, yürekten dualar göndermeli hepsine. Çünkü şunu da unutmamak gerekir ki durum ve yaşantı nasıl olursa olsun ülkemiz çoğunluğu Müslüman olan bir ülkedir!
Ne zaman dönsem yüzümü doğuya
İnce bir sızı başlar kalbimin ortasında
Kalbim Ortadoğu kalbim Filistin
Bütün peronlar kapansa da
Kaçırsam da trenleri
Eski zamanlardan bir ilahi dilimde
Ancak yalınayak yürüyebilirim çölde
Bir ayetin sonu gibi öldürülmüş çocuklar
Gül kokmuş her yan
Çoğaldıkça sesimiz, bir bir dirilecek çocuklar
Bilendikçe hıncımız, bir tufana dönecek sesimiz
Biz Ortadoğu, biz Çeçenistan
Vakit dar
Söz bir
Dilimizde bismillah. MUSTAFA UÇURUM
Filistin adına, Irak adına söz söylemek, onların acılarını dualarla da olsa sarmaya çalışmak bizim coğrafya için çok uzak düşler gibi görünüyor. Pejmürde olduk, dağıldık, aklımız başımızda değil. Bir İsrail askeri için çocuk, yaşlı demeden öldürmeyi göze alan Yahudileri bir filmi izler gibi izlemek çok doğal bir seyir haline geldi. “Hangisi bizden?” adlı bir yazımda sorduğum soruyu yinelemek de fayda var; “Hangisi bizden, İsrail mi Filistin mi?”
İsrail üzerine o kadar dostluk mesajları veriliyor ki insan gayet saf bir dille hangisi bizden diye sorabiliyor. Askeri anlaşmalar, ticari anlaşmalar, turizme dayalı anlaşmalar hep İsrail’le yapıldığından biz kimden yanayız, kim bizden yana diye düşünenleri de yadırgamamak gerekiyor.
Bunun adına çaresizlik dense yeridir. Yüreği bütün mazlumlar için atanların elleri kolları bağlı beklemeleri çaresizlikten başka bir şey değildir. Çünkü mazlumlar için dua göndermekten başka bir şey gelmeyenlerin ellerindeki en büyük silahları dualarıdır. Umarsız olmak, görmezden gelmek en büyük gaflettir. Geçici dünyada kendimiz için yaşadığımız kadar çevremiz için de yaşamak zorundayız. İman, bireyselliği bünyesinde barındırmaz. “Ben”in kurtuluşu önemli değildir, önemli olan”biz”dir. Kendimiz için değil herkes için dua, herkes için direniş, herkes için kıble. Kendimizi kurtarmak yetmiyor büyük kurtuluş için. Kurtuluş herkes için, kurtuluş herkes için.
Filistin, Afganistan, Çeçenistan, Irak ya da Bosna. Hiç fark etmiyor. Hepsinin ortak bir özelliği var, hepsinde de akıtılan kan mazlum kanı, akıtılan kan Müslüman kanı. İşin içinde ne kadar sömürü, ekonomik çıkar, toprak gibi sebepler ön plana çıkarılsa da bu zulümlerin altında yatan en sebeplerden biri de ezilmek ve yok edilmek istenenlerin Müslüman olmasıdır. Dünyanın her hangi bir yerinde Müslümanlarla coğrafi ya da yeraltı zenginliği olarak aynı şartlarda yaşayan Hıristiyan ya da Yahudilere kimse ilişmemektedir. Ezilenler Müslüman’dır, susturulmaya çalışılan ses Kuran’ın ve ümmetin sesidir.
Filistin’e ya da dünya üzerinde zulüm gören bütün Müslümanlara elden geldiğince destek vermeli, dualar göndermeleri, onların yalnız olmadığını bütün dünyaya göstermeli ama bütün bunları siyasi bir çıkar için yapmamalı. Kalpten desteklemeli, yürekten dualar göndermeli hepsine. Çünkü şunu da unutmamak gerekir ki durum ve yaşantı nasıl olursa olsun ülkemiz çoğunluğu Müslüman olan bir ülkedir!
Ne zaman dönsem yüzümü doğuya
İnce bir sızı başlar kalbimin ortasında
Kalbim Ortadoğu kalbim Filistin
Bütün peronlar kapansa da
Kaçırsam da trenleri
Eski zamanlardan bir ilahi dilimde
Ancak yalınayak yürüyebilirim çölde
Bir ayetin sonu gibi öldürülmüş çocuklar
Gül kokmuş her yan
Çoğaldıkça sesimiz, bir bir dirilecek çocuklar
Bilendikçe hıncımız, bir tufana dönecek sesimiz
Biz Ortadoğu, biz Çeçenistan
Vakit dar
Söz bir
Dilimizde bismillah. MUSTAFA UÇURUM
