Kerbela...

Kerbela...
Senden sonra zaman matem tutmuş
Kanının döküldüğü taş orda olmaktan utanır oldu
Neynova çölü o kızgın güneşte yanmak istedi
Atılan her ok hedefine varmaktan utandı
Kılıçlar ismaili kesmeyen bıçak gibi körermeyi diledi
Zeynebin, Şehadetine ağıtlar diledi
Zaman yezidi tarihe lanetlerle kaydetti...
Ey Güllerin efendisinin gözbebeğine kıyanlar
Nifak toplulukları oluşturmuş islama kin kusanlar
Bir yudum suyu Ehli Beyte çok görenler
Oysa neynova çölünde Ehli Beyt şehadete susamıştı
"Ey Kılıçlar gelin doğrayın bedenimi" diye nida ediyordu...
Ey ihaneti bedelini ödemeyi halt etmiş kufe topluluğu
Siz hak olana ihanet ettiniz
Can ve mal korkusuna kapılıp o gece terkeylediniz Hüseyni
Oysa aziz şehit kınanmayasınız diye ateşleri söndürtmüştü...
Şimdi o söndürülen ateşler vicdanlarınızda alevlendi
Bir daha sönmemek üzere
Kerbela bir destan yazdı
Küfür kaybetti, hakikat kazandı
Kerbelada çöle gömülmek istenen hakikat
Zeynebin ağıtlarıyla asırlar sonrasına ulaştı
Ve
Hüseyin'in şehadeti ümmete meşale oldu
Çağrısı zamanı delip geçti
Mücadelesi islamı diriltti...

Şehadetin kutlu olsun ey aziz Rehber