Çevrimdışı
“Geçenler geçti seni, uçtu pabucun dama,
Çatla Sodom- Gomore; patla Bizans ve Roma!”
Necip Fazıl Kısakürek
Modern zamanların dayatmaları karşısında, toplumumuzun tutulduğu en şiddetli hastalıklardan biri de, cinselliğe yüklenen anlamdır. Esas itibarıyla o, Yaratan’ın insanlara bir lütfudur. Bitkilerde ve hayvanlarda rutin bir şekilde ilerlerken, insanda “şuura” kavuşmuştur. Cinselliği o şuurun çerçevesi içerisinde anlayıp değerlendirmek insan olmanın bir gereğidir. Yoksa onu, salt fizyolojik bir ihtiyaç olarak addedip, onun ardındaki manayı reddetmek, “insan”lıktan uzaklaşmaktır. Belki de Kitap’ın ifadesiyle “belhüm adal” (hayvandan daha aşağı) olmak…
Cinsel anlamdaki sapkınlıkları, modern zamanlara hapsetmek, elbet yanlıştır. Buna, tarihte vereceğimiz en isabetli örnek Lut Kavmi. Öyle ki sapkınlıktan gözü dönen bu topluluğun, “karşı cins”i bile tanımayıp, “hemcins”ine musallat olması, bizler için ibret tablosu olan sonlarını getirmiştir. Yine asırlar evvelinin ateşperest İran’ında, kız kardeşle evlenmenin var olduğunu biliyoruz. Tarihten daha birçok örnek verilebilir bu konuya dair. Ancak ne acı ki bugünkü manzara, modernlik kisvesini bürünerek, gelmiş geçmiş bütün sapkınlıklara taş çıkartacak mahiyettedir.
Feminizm, kadınının “cinsiyet”i hariç, elindeki bütün her şeyi alarak, buradaki en mel’un vasıta görevini üstlenmiştir. Eşitlik adı altında, kadın, köleleşmiştir. Ama Sezai Karakoç’un da dediği gibi, üstün ama mutsuzdur. Tabi ki burada ki üstünlük, feministin kendi “ben”ini tatmindir.
Feminizmle beraber kadının lügatinden “mahrem” kelimesi hızla kovulmaya başlanmıştır. Artık erkek gibi çalışma, giyinme ve konuşma zamanıdır. Yani git gide erkekleşen kadının “özel”leri, kaybolup gitmektedir. Bu kayboluş en az onun kadar erkeği de değiştirmiştir. Çünkü “zaman, mekân ve vazife” bilincinin tek taraflı bozulması, bu anlamda imkânsızdır. Erkekleşen kadın karşısında, “erkek”liğinin farkına varamayan ve anlamını kavrayamayan erkekler yetişmiştir. Bu da bize, sapkınlığın ne boyutlara ulaşabileceğini göstermiştir.
Bugün piyasada, her türlü erotik ve pornografik filmler, çok rahat satılmakta ve izlenmektedir. Kendini boşlukta hisseden ya da hakikat boşlukta olduğu halde bir yol bulduğunu sananlar, bunları, hayatlarının ciddi bir bölümüne konuşlandırmıştır. Sonunda o filmlerdeki senaryoları, yaşamlarında uygulamak isteyeceklerdir. Nitekim daha kısa zaman evvel ülkemizi sarsan “çocuk pornosu” olayını hatırlayın… Bu alçalış, acaba Lut Kavmi’nin neresinden aşağı kalır?
Türkiye’nin en çok satan gazetesinin tirajı, yarı yarıya oradaki bir yazı dizisiyle alakalıdır. Tahmin edileceği gibi o sayfada, 15 yaşındaki lise öğrencisinden tutun da, “dede” ya da “nine” olabilecek yaştaki kişiler, “mahrem”lerini yazmaktalar. Güya sayfadaki doktordan (!) merhem beklemekteler. Güneş, bütün heybetiyle görünürken, sönük bir ampulden medet ummaktalar. Ne acı…
Batı’nın ve Batıcı zihniyetin elindeki medya kuruluşları da, bu çözülüşte en şiddetli rolü oynayanlardır. Diziler, klipler, magazin programları… Hepsinin amacı, bu milletin elindeki en büyük değerler olan “din ve namus” mefhumunu yok etmektir. Heyhat ki bunda da büyük oranda başarılı olmuşlardır; ve hâlâ olmaktalar.
Şimdi bizlere düşen en büyük iş, kadınlı- erkekli, “görev ne konum” şuuru edinmektir. Sahip olduğumuz medeniyete birazcık itibar, o şuurun gelmesi için yeterli olacaktır. Ancak bizi bu hallere düşüren Batı’yı “kurtuluş yolu” olarak görmeye devam edersek, ne Nuh’un ne de Lut’un kavminin görmediği büyüklükte bir cezaya muhatap kalacağızdır. Gidişatımız, bu cezaya gebedir.
Atilla Yaramış
Çatla Sodom- Gomore; patla Bizans ve Roma!”
Necip Fazıl Kısakürek
Modern zamanların dayatmaları karşısında, toplumumuzun tutulduğu en şiddetli hastalıklardan biri de, cinselliğe yüklenen anlamdır. Esas itibarıyla o, Yaratan’ın insanlara bir lütfudur. Bitkilerde ve hayvanlarda rutin bir şekilde ilerlerken, insanda “şuura” kavuşmuştur. Cinselliği o şuurun çerçevesi içerisinde anlayıp değerlendirmek insan olmanın bir gereğidir. Yoksa onu, salt fizyolojik bir ihtiyaç olarak addedip, onun ardındaki manayı reddetmek, “insan”lıktan uzaklaşmaktır. Belki de Kitap’ın ifadesiyle “belhüm adal” (hayvandan daha aşağı) olmak…
Cinsel anlamdaki sapkınlıkları, modern zamanlara hapsetmek, elbet yanlıştır. Buna, tarihte vereceğimiz en isabetli örnek Lut Kavmi. Öyle ki sapkınlıktan gözü dönen bu topluluğun, “karşı cins”i bile tanımayıp, “hemcins”ine musallat olması, bizler için ibret tablosu olan sonlarını getirmiştir. Yine asırlar evvelinin ateşperest İran’ında, kız kardeşle evlenmenin var olduğunu biliyoruz. Tarihten daha birçok örnek verilebilir bu konuya dair. Ancak ne acı ki bugünkü manzara, modernlik kisvesini bürünerek, gelmiş geçmiş bütün sapkınlıklara taş çıkartacak mahiyettedir.
Feminizm, kadınının “cinsiyet”i hariç, elindeki bütün her şeyi alarak, buradaki en mel’un vasıta görevini üstlenmiştir. Eşitlik adı altında, kadın, köleleşmiştir. Ama Sezai Karakoç’un da dediği gibi, üstün ama mutsuzdur. Tabi ki burada ki üstünlük, feministin kendi “ben”ini tatmindir.
Feminizmle beraber kadının lügatinden “mahrem” kelimesi hızla kovulmaya başlanmıştır. Artık erkek gibi çalışma, giyinme ve konuşma zamanıdır. Yani git gide erkekleşen kadının “özel”leri, kaybolup gitmektedir. Bu kayboluş en az onun kadar erkeği de değiştirmiştir. Çünkü “zaman, mekân ve vazife” bilincinin tek taraflı bozulması, bu anlamda imkânsızdır. Erkekleşen kadın karşısında, “erkek”liğinin farkına varamayan ve anlamını kavrayamayan erkekler yetişmiştir. Bu da bize, sapkınlığın ne boyutlara ulaşabileceğini göstermiştir.
Bugün piyasada, her türlü erotik ve pornografik filmler, çok rahat satılmakta ve izlenmektedir. Kendini boşlukta hisseden ya da hakikat boşlukta olduğu halde bir yol bulduğunu sananlar, bunları, hayatlarının ciddi bir bölümüne konuşlandırmıştır. Sonunda o filmlerdeki senaryoları, yaşamlarında uygulamak isteyeceklerdir. Nitekim daha kısa zaman evvel ülkemizi sarsan “çocuk pornosu” olayını hatırlayın… Bu alçalış, acaba Lut Kavmi’nin neresinden aşağı kalır?
Türkiye’nin en çok satan gazetesinin tirajı, yarı yarıya oradaki bir yazı dizisiyle alakalıdır. Tahmin edileceği gibi o sayfada, 15 yaşındaki lise öğrencisinden tutun da, “dede” ya da “nine” olabilecek yaştaki kişiler, “mahrem”lerini yazmaktalar. Güya sayfadaki doktordan (!) merhem beklemekteler. Güneş, bütün heybetiyle görünürken, sönük bir ampulden medet ummaktalar. Ne acı…
Batı’nın ve Batıcı zihniyetin elindeki medya kuruluşları da, bu çözülüşte en şiddetli rolü oynayanlardır. Diziler, klipler, magazin programları… Hepsinin amacı, bu milletin elindeki en büyük değerler olan “din ve namus” mefhumunu yok etmektir. Heyhat ki bunda da büyük oranda başarılı olmuşlardır; ve hâlâ olmaktalar.
Şimdi bizlere düşen en büyük iş, kadınlı- erkekli, “görev ne konum” şuuru edinmektir. Sahip olduğumuz medeniyete birazcık itibar, o şuurun gelmesi için yeterli olacaktır. Ancak bizi bu hallere düşüren Batı’yı “kurtuluş yolu” olarak görmeye devam edersek, ne Nuh’un ne de Lut’un kavminin görmediği büyüklükte bir cezaya muhatap kalacağızdır. Gidişatımız, bu cezaya gebedir.
Atilla Yaramış
