Ben senin için birilerinin yerini mi tutmaktayım.
Yoksa bir kopya bir müsvette miyim?
İnsan dereden karşıya geçmek istediğinde mermer taş arar mıydı?
Ne bulduysa ayak altında çiğneye çiğneye karşıya geçmez miydi?
Bu yüzden miydi yanında ezik oluşum.
Bu yüzden miydi derede taş oluşum.
Peki kimdi seni karşı kıyıda bekleyen?Neydi beni bu kadar senin ayaklarının altnda ezdiren.Hayatım bir su gibi avuçlarından akıp giderken ellerin bir yığın hatırayı kuru yaprak gibi akıntıya dökerken bana can verebilir miydi ayak diplerin.Nice zulümler saklıyken tutuşlarında çatlayan dudaklarıma su serper miydi gelişlerin.Yosun tutar gibi ellerin ellerime değince saflığım, berraklığım parmaklarının arasından kayıp giderken temiz kalabilir miydi bana dönüşlerin.İşte bu yüzden adım atışlarına sevinemem. Çünkü her gidişin benim ezilişim olur.Her gelişin beni ayaklar altına alır.Zulmün beni perişan eder.
Zaman geçer o dereden çok sular akıp gider.Ellerin bir çöl olur sana tutunmak kum akıntısına benzer.
Bana her el uzatışın yüreğime kaktüsleri,akrepleri,zehirli yılanları sürükler.Seni her umut edişimde gözlerim karanlığa döner.Gitgide kör karanlık kumlar dolar göz çukurlarıma.Ağlayışlarım duygu sellerimi sürekler.
İşte o vakit gözyaşlarımın önüne katarım seni.Boğarım hıçkırıklarımın arasında gülüşlerini ve seni.O zaman görürsün güzelliğini nasıl yok ettiğimi ve seni nasıl tükettiğimi.Çölde açan bir gül olursun o vakitte.Ve seni kurtarmam azgın kum fırtınalarından.
Kopar gidersin yüreğimden.Kök salamazsın duygu çölümde.
Zaman akıp gider kum saati senin suretini yok eder belleğimden.
Ben senin için yoksa bir ağaç mıyım?
Bedenime bir sarmaşık gibi dolanıp yayılmayı,gürleşmeyi sürdürüp,bütünüyle beni sarmalayarak güneşten ve gökyüzünden alıkoymak mı yoksa beni yok edip kendini var etmek mi?
Bana dayanarak gökyüzüne başını erdirmek mi beni öldürmek mi senin niyetin?
Bir cehennem kuytusunda karanlığa gömülse de bedenim sarılma bana artık.Sevme ne olur böyle beni.
Yoksa bir kopya bir müsvette miyim?
İnsan dereden karşıya geçmek istediğinde mermer taş arar mıydı?
Ne bulduysa ayak altında çiğneye çiğneye karşıya geçmez miydi?
Bu yüzden miydi yanında ezik oluşum.
Bu yüzden miydi derede taş oluşum.
Peki kimdi seni karşı kıyıda bekleyen?Neydi beni bu kadar senin ayaklarının altnda ezdiren.Hayatım bir su gibi avuçlarından akıp giderken ellerin bir yığın hatırayı kuru yaprak gibi akıntıya dökerken bana can verebilir miydi ayak diplerin.Nice zulümler saklıyken tutuşlarında çatlayan dudaklarıma su serper miydi gelişlerin.Yosun tutar gibi ellerin ellerime değince saflığım, berraklığım parmaklarının arasından kayıp giderken temiz kalabilir miydi bana dönüşlerin.İşte bu yüzden adım atışlarına sevinemem. Çünkü her gidişin benim ezilişim olur.Her gelişin beni ayaklar altına alır.Zulmün beni perişan eder.
Zaman geçer o dereden çok sular akıp gider.Ellerin bir çöl olur sana tutunmak kum akıntısına benzer.
Bana her el uzatışın yüreğime kaktüsleri,akrepleri,zehirli yılanları sürükler.Seni her umut edişimde gözlerim karanlığa döner.Gitgide kör karanlık kumlar dolar göz çukurlarıma.Ağlayışlarım duygu sellerimi sürekler.
İşte o vakit gözyaşlarımın önüne katarım seni.Boğarım hıçkırıklarımın arasında gülüşlerini ve seni.O zaman görürsün güzelliğini nasıl yok ettiğimi ve seni nasıl tükettiğimi.Çölde açan bir gül olursun o vakitte.Ve seni kurtarmam azgın kum fırtınalarından.
Kopar gidersin yüreğimden.Kök salamazsın duygu çölümde.
Zaman akıp gider kum saati senin suretini yok eder belleğimden.
Ben senin için yoksa bir ağaç mıyım?
Bedenime bir sarmaşık gibi dolanıp yayılmayı,gürleşmeyi sürdürüp,bütünüyle beni sarmalayarak güneşten ve gökyüzünden alıkoymak mı yoksa beni yok edip kendini var etmek mi?
Bana dayanarak gökyüzüne başını erdirmek mi beni öldürmek mi senin niyetin?
Bir cehennem kuytusunda karanlığa gömülse de bedenim sarılma bana artık.Sevme ne olur böyle beni.
