Zatın birisi şöyle demiştir:
-Dostların sohbetinden ıstırap duyarım. Çünkü çirkin huylarımı güzel gösterirler. Kusurumu hüner ve olgunluk sayarlar, dikenimi gül ve yasemin yaparlar.
Nerede o pervasız, küstah düşmanlar ki,bana benim ayıbımı göstersinler.