Bismillahirrahmanirrahim. Elhamdulillahi rabbil âlemin.. Salat ve selam Muhammed aleyhisselâm’ın, onun ashabının ve onların yolundan gidenlerin üzerine olsun..
Size sessiz ümmetin, sessiz sedasız bir yiğidini anlatmak istedim. Olur ya; bazı gönüllerin hidayetine vesile olur, bazılarına da ibret. Şehid öyle birşeydir ki; dirisi düşmana zarar verdiği gibi, onun dünyadan göç etmesi de düşmana zarar vermeye devam etmekte. Çünkü onun hayatı ya kalblerdeki cihad arzusunu palazlandırır, ya da çürümüş olan kalbe iman tohumu eker.
İşte Usame’yi bunun için kaleme almak istedim.
Yazıma “Usame Raculun” (Usame adamdı) ismini neden verdiğimi okuduktan sonra daha iyi anlayacaksınız.
Çünkü onu diğer mücahitlerden ayrı kılan bir değil birçok özelliği vardı. Allah onu zannımızdan daha hayırlı kılsın.
Duymuyor ve konuşamıyordu. İşitmesini ancak bir cihaz sayesinde yapabiliyordu. O olmadan işitemiyordu. Yani istese ufak bir tevil ile kendisini cihaddan alıkoyabilir, oturanlar ile beraber oturabilirdi. Buna kimsede birşey demezdi, diyemezdi.
Usame adamdı. Çünkü o ümmetin anaları, babaları, çocukları katledilirken oturmayı değil zalimlere kurşun atmayı, bir yumrukta ben vurayım demeyi seçmişti.
Usame ile ilk olarak takriben 5 yıl önce internet ortamında Kemalistlerle laf dalaşı sırasında tanışmıştık. Allah ona rahmet etsin.. Bu süreç içerisinde kendimizi geliştirdik gerek fıkıh gerek akaid konularında olsun. Elhamdülillah kendimizi sahih bir akide üzerinde de toplamıştık. Velhasıl cihada çıkmaya kararımızı çoktan vermiş fakat gafletimizden ötürü muvaffak olamıyorduk.
Gel zaman git zaman, şimdi gidiyoruz yarın gidiyoruz diyerek sürekli isteğimizi diri tutuyor birbirimizi ateşliyorduk. Çünkü gitmemiz gerektiğini ve oturmanın boynumuzdaki vebalinin ağırlığını iyi biliyorduk. Günü geldiğinde yola çıkmaya karar verdik. Usame benim hem yoldaşım oldu, hem de bu topraklardaki kardeşlerimden bir kardeşim.
Benim onun hakkında tedirginliklerim vardı. Kendisi hem işitme hem de konuşma engelliydi. Derdini anlatmaya çalışıyordu ve anlıyorduk da, fakat bende ilk zamanlar ondan yana çekingenliklerim vardı “Ya yapamazsa?”.. Allah’ın fazlı ile Usame bütün kardeşlerle kaynaşmış ve makarımızın neşe kaynaklarından olmuştu. Vallahi onu sevmeyen yoktu. Konuşmakta zorlanıyordu ama hepimiz onu anlıyorduk. Rabbim her mücahide kefil olduğu gibi ona da kefil olmuş, sıkıntı duyacağı konuda rahatlatmış, onun halinden anlamayı bizlere vermişti. Konuşamuyordu ama anlıyorduk!
Usame adamdı ve engelli olan da o değildi. Asıl engelliler, hiçbir engelli olmamasına, onu memleketinde bağlayan hiçbir bağ olmamasına rağmen cihada çıkmayanlar ve çıkmamak için kendilerine bahane üretip oturanlardı. Engelli olan o değil kalplerinde vehen’e kapılmış, Allah tealanın cihada çıkmalarını istemedikleri kişilerdi. Elhamdülillah Usame sapasağlamdı. Akidesi ve duruşu düşmana karşı çetin oluşu onu herkesten üstün kılmıştı.
Usame mübarek Şam cihadına katılmış, Rasul aleyhisselam’ın müjdesine gark olmuştu. Ne mutlu sana ey şehid. Allah teala 1,5 milyarlık ümmetten seni seçti.. “Ümmetimin hayırlıları Şam’dadır.” hadisine nail olmayı sana ve seninle şehid olanlara nasip etti.
Usame dönmeyi düşünmüyordu. Çünkü o geri dönmenin ve orada beklemenin vermiş olduğu zilleti iyi biliyordu. Zaten dönülecek bir durumda söz konusu değildi. Halep muhasarası yeni açılmıştı ve küffar tüm gücüyle vuruyordu. Suriye tarihinin ender bombardımanlarından birini yapıyordu.
Usame adamdı… Çünkü Suriye’de yeni bir fitne baş gösterip ÖSO grupları Fırat Kalkanı oyunuyla Halep’ten çekilirken, Şam’ın Fethi Cephesi gibi gruplar sebat edip Halep muhasaraya düşmesin diye tonlarca bombalar altında direniyordu. İste Usame’de o yiğitlerden bir yiğitti.
4 Eylül 2016 tarihinde Halep Tel Midfaye’de Müslümanların ırzını, şerefini, can güvenliğini savunurken kendisiyle birlikte 11 kardeşiyle beraber şehid düşmüştü. Rabbimiz onu zannımızdan daha hayırlı kılsın nebiler şehidler ve sıddıklarla beraber firdevs cennetine girmeyi nasip etsin bizleri de ona komşu eylesin.
Kaynak; ummetislam.org/Selman Rumî
