Selamunaleykum ahiler,
Evet ahiler, ax arapça "kardeş" anlamına geliyor. Axi ise "kardeşim" anlamına geliyor. Peki neden ben bu kelimeyi kullanıyorum? Çünkü artık benim de kendime yakın gördüğüm ve bu kelimeyi övünçle kullandığım kardeşlerim var. Neden "kardeşim" değil de "ahi" diye soracak olursanız bunun kararını ben vermedim ama tahminlerimi paylaşayım. Peygamber A.S'in anlattığı gibi bir islam yaşamak bütün zincirleri kırmak demek olur. Bu zincirleri kıran kardeşlerimiz genel de cihadi fiillere katılırlar ve oradaki kardeşlerle "ahi" diye seslenirler. İşte bundandır ki "ahi" evrenseldir. "Ahi" ispanyol, ingiliz, türk, arap vs. gibi bütün ırkları islam çatısı altında birbirine bağlayan bir köprüdür.
Biz, tevhidi göğüslemiş insanlar olarak, modern islam düşüncesini yarıp selef akidesini yakalayanlar, her türlü gayrıislami oluşumdan elhamdulillah ki uzağız. Allah'ım sen ancak ve ancak müslüman olarak canımızı al ve bize vaad ettiğin cenneti bize nasip eğle. Şüphesiz ki sen vaadinden dönmezsin. Amin. Allah'ım sen emrinde galipsin, fakat insanların çoğu bilmezler.
Önceleri bir namaz vardı bir de oruç, gerisi boştu, anlamsızdı, gafletti. İşte yine böyle bir haldeyken, tevhid akidesiyle tanışmamışken, birkaç gece PKK'lilerle kaldım. Esasında ben PKK düşüncesine de yakın değildim. Her oturumda AKP'yi savunurdum. Bunun nedeni yaptığı ekonomi hamlelerinden başka bir şey değildi. Fakat gerçekten de öyle mi? Cebimize para koyanlar, hayatımıza refah verenler aynı zamanda sinemizden imanımızı gizliyor, çalıyor ve hatta fesatlarla dolduruyorlardı. Kim bilebilirdi ki? Hayatının bir dönemini araştırma içerisinde geçirmiş fakat var olan fetullahçı, süleymancı, nurcu, nakşibendi vs. gibi islami akımlardan beklediğini alamamış ve yorgun düşmüş bir kalp... O zamanlarda ne zaman dini düşünceler içerisine girsem yorgun ve kızgın ayrılırdım.
İşte böyle bir haldeyken bir gün PKK'lılara misafir oldum. Hayır, hayır, bir gün değil birkaç gece... Aman Allah'ım, felsefecilerin kitaplarını bir peygamber gibiymiş okuyanlar, apoyu rab edinenler ve tam bir sosyalist gibi kız erkek ayırımı gözetmeyenler...
Çocuğun birisi elinde felsefe kitabı ile kimi zaman Sokrates Amca şöyle demiş diyor, örneğin onların "Düşünüyorum o halde varım." sözlerini bir ayet nidasıyla okuması yok muydu? İşte beni çileden çıkartıyordu, fakat susuyordum.
Bir diğerinin fetullahçıları adlederek "Yukarıdaki onlara veriyor fakat bizi unutuyor. Bu nasıl adalet?" deyişi... Ve ardından "Böyle bir dünyada yaşanır mı?" serzenişi... Ve yine ağzımdan belli belirsiz birkaç kelime çıkıyordu ama söylediklerimi belki kendim bile anlamıyordum. Daha doğrusu ne anlattığımı bir de kendim anlayabilseydim.
Ve başka biri, Bana "Sen Allah'ı" hissediyor musun derdi. Ben de "O ne biçim söz, ben Allah'a inanıyorum. Neden böyle açık bir şeye farklı anlamlar yüklüyorsunuz?" derdim. O da bana korkmamamı, benim Allah'ı sevdiğim takdirde onu hissedeceğimi söylerdi. Sonra Sorardı: "Sen ölümden korkuyor musun?" Ben de günahlarımdan dolayı ölümden çok korktuğumu söylerdim. O da "Ama ben korkmuyorum." derdi. Değişik bir insandı. Namaz kılmaz ama Allah'ı hissederdi. Üniversite okur fakat çalışmayacağını ve kürdistanı savunacağını söylerdi. Hatta hiç unutmam bir keresinde burgerking'e gittiğimizde o kadaryabancı, o kadar utangaç ya da o kadar davasına bağlıydı ki ne yaptıysak ettiysek yedirtemedik oradan bir şey. Nedeni oranın kapitalist sisteme hizmet etmesiymiş. İşte ben oradakilerden hiç hoşlanmamıştım bu hariç. Zavallı, bir uçuruma gittiğinin farkında değildi. Oradan ayrıldığım zaman da bir tek onun arkasında doğruyu bulması için dua ettim.
İşte ben tevhidden sonra çark ettim. Düşüncelerim değişti, sözlerim sabit ve kesin oldu, kalbim kimilerine hiddetle atarken kimilerine de göz yaşlarıyla ağladı. Düşünüyorum da bir daha oraya yolum düşse acaba nasıl bir diyalog geçer aramızdan. Sözlerim bir testere olur biçer geçer, yüreğim hiddetle çarpar ve sonunda bir cenaze çıkar. Ya zafer ya şehadet...
Evet ahiler, ax arapça "kardeş" anlamına geliyor. Axi ise "kardeşim" anlamına geliyor. Peki neden ben bu kelimeyi kullanıyorum? Çünkü artık benim de kendime yakın gördüğüm ve bu kelimeyi övünçle kullandığım kardeşlerim var. Neden "kardeşim" değil de "ahi" diye soracak olursanız bunun kararını ben vermedim ama tahminlerimi paylaşayım. Peygamber A.S'in anlattığı gibi bir islam yaşamak bütün zincirleri kırmak demek olur. Bu zincirleri kıran kardeşlerimiz genel de cihadi fiillere katılırlar ve oradaki kardeşlerle "ahi" diye seslenirler. İşte bundandır ki "ahi" evrenseldir. "Ahi" ispanyol, ingiliz, türk, arap vs. gibi bütün ırkları islam çatısı altında birbirine bağlayan bir köprüdür.
Biz, tevhidi göğüslemiş insanlar olarak, modern islam düşüncesini yarıp selef akidesini yakalayanlar, her türlü gayrıislami oluşumdan elhamdulillah ki uzağız. Allah'ım sen ancak ve ancak müslüman olarak canımızı al ve bize vaad ettiğin cenneti bize nasip eğle. Şüphesiz ki sen vaadinden dönmezsin. Amin. Allah'ım sen emrinde galipsin, fakat insanların çoğu bilmezler.
Önceleri bir namaz vardı bir de oruç, gerisi boştu, anlamsızdı, gafletti. İşte yine böyle bir haldeyken, tevhid akidesiyle tanışmamışken, birkaç gece PKK'lilerle kaldım. Esasında ben PKK düşüncesine de yakın değildim. Her oturumda AKP'yi savunurdum. Bunun nedeni yaptığı ekonomi hamlelerinden başka bir şey değildi. Fakat gerçekten de öyle mi? Cebimize para koyanlar, hayatımıza refah verenler aynı zamanda sinemizden imanımızı gizliyor, çalıyor ve hatta fesatlarla dolduruyorlardı. Kim bilebilirdi ki? Hayatının bir dönemini araştırma içerisinde geçirmiş fakat var olan fetullahçı, süleymancı, nurcu, nakşibendi vs. gibi islami akımlardan beklediğini alamamış ve yorgun düşmüş bir kalp... O zamanlarda ne zaman dini düşünceler içerisine girsem yorgun ve kızgın ayrılırdım.
İşte böyle bir haldeyken bir gün PKK'lılara misafir oldum. Hayır, hayır, bir gün değil birkaç gece... Aman Allah'ım, felsefecilerin kitaplarını bir peygamber gibiymiş okuyanlar, apoyu rab edinenler ve tam bir sosyalist gibi kız erkek ayırımı gözetmeyenler...
Çocuğun birisi elinde felsefe kitabı ile kimi zaman Sokrates Amca şöyle demiş diyor, örneğin onların "Düşünüyorum o halde varım." sözlerini bir ayet nidasıyla okuması yok muydu? İşte beni çileden çıkartıyordu, fakat susuyordum.
Bir diğerinin fetullahçıları adlederek "Yukarıdaki onlara veriyor fakat bizi unutuyor. Bu nasıl adalet?" deyişi... Ve ardından "Böyle bir dünyada yaşanır mı?" serzenişi... Ve yine ağzımdan belli belirsiz birkaç kelime çıkıyordu ama söylediklerimi belki kendim bile anlamıyordum. Daha doğrusu ne anlattığımı bir de kendim anlayabilseydim.
Ve başka biri, Bana "Sen Allah'ı" hissediyor musun derdi. Ben de "O ne biçim söz, ben Allah'a inanıyorum. Neden böyle açık bir şeye farklı anlamlar yüklüyorsunuz?" derdim. O da bana korkmamamı, benim Allah'ı sevdiğim takdirde onu hissedeceğimi söylerdi. Sonra Sorardı: "Sen ölümden korkuyor musun?" Ben de günahlarımdan dolayı ölümden çok korktuğumu söylerdim. O da "Ama ben korkmuyorum." derdi. Değişik bir insandı. Namaz kılmaz ama Allah'ı hissederdi. Üniversite okur fakat çalışmayacağını ve kürdistanı savunacağını söylerdi. Hatta hiç unutmam bir keresinde burgerking'e gittiğimizde o kadaryabancı, o kadar utangaç ya da o kadar davasına bağlıydı ki ne yaptıysak ettiysek yedirtemedik oradan bir şey. Nedeni oranın kapitalist sisteme hizmet etmesiymiş. İşte ben oradakilerden hiç hoşlanmamıştım bu hariç. Zavallı, bir uçuruma gittiğinin farkında değildi. Oradan ayrıldığım zaman da bir tek onun arkasında doğruyu bulması için dua ettim.
İşte ben tevhidden sonra çark ettim. Düşüncelerim değişti, sözlerim sabit ve kesin oldu, kalbim kimilerine hiddetle atarken kimilerine de göz yaşlarıyla ağladı. Düşünüyorum da bir daha oraya yolum düşse acaba nasıl bir diyalog geçer aramızdan. Sözlerim bir testere olur biçer geçer, yüreğim hiddetle çarpar ve sonunda bir cenaze çıkar. Ya zafer ya şehadet...
