Çevrimdışı
Şakacı sahabe nuayman bin amr (r.a) ile ilgili, zihinsel özürlü diye bir bilgi gördüm internette. Bu bilgi doğru mu?
- Konbuyu başlatan Nuayman bin Amr
- Başlangıç tarihi
Çevrimdışı
Çevrimdışı
Yanlıştır.
Bazı ağır latifeler yapmış olsa da bunlardaki gerek kastı gerek zekası sebebiyle başta Rasulullah (s.a.v.) olmak üzere ashabı güldürmüş, ceza da almayıp afvedilmiştir.
Nuaymân’da var olduğu sanılan zihnî özellikleri, kaynakların görmezden gelmiş olması düşünülemez. Nuaymân ile ilgili rivayetlere eserlerinde yer veren sahâbî ansiklopedistleri (İbn Sa’d, Ebû Nuaym, İbn Abdilber, İbnu’l-Esîr, İbn Hâcer vd.) onun zihinsel özürlü olduğuna dair herhangi bir bilgi nakletmemişlerdir. Aksine Nuaymân için “fîhi duâbe zâide - Fazla şakacı" (İbn Abdilber, el-İstîâb, s. 729); “racul midhâk - “Midhâk” kelimesi mubalağalı ism-i fâil kalıbında olub “çok güldüren adam” anlamındadır” (Ahmed b. Hanbel, el-Musned, VI, 316; (Arnavut) XLIV, 284); “mezzâh - mubalağalı ism-i fâil kalıbında olub 'çok şaka yapan' anlamındadır.”(Ahmed b. Hanbel, el-Musned, VI, 316; (Arnavut) XLIV, 284; İbn Mâce, “Edeb”, 24 (Suveybit için); Taberânî, el-Mu’cemu’l-kebîr, XXIII, 309 (no: 699); “mutehâdi’” ve “kâne’n-nebiyyu yestehıffuhû ve yumâzihuhû - ‘dolandırıcı, sahtekâr’ manasında olup, ilgili yerde Ebû Sufyân’ın Nuaymân’ı hicvetmek için bu manada bir kelimeyi kullandığına işaret edilmektedir. Sözlükte, hafif/basit görülmesini istemek, hafife almak, basitleştirmek, küçümsemek gibi manalara gelen “İstehaffe” kelimesi burada ‘basit, sıradan biri olarak görerek samimi davranmak, onunla rahatlamak, hafiflemek, hoş vakit geçirmek istemek’ anlamında kullanılmış olsa gerektir. ” (İbn Asâkir, Târîhu Medîneti Dımaşk, LXII, 148) ibarelerinin kullanılmış olması ve onunla arkadaşını satması ile ilgili rivayetin “bâbu’l-muzâh” kısmında zikredilmesi (İbn Mâce, Edeb, 24) yapmış olduğu eylemlerdeki karakterine işaret etmesi açısından önemlidir.
Nuayman (r.anh) hakkındaki hadiselerle birlikte Nuaymân için hiçbir kimsenin veya tarihçinin ima yollu bile olsa “muavvak / (zihinsel) özürlü”, “engelli”, “mecnun/deli”, “sefeh/tedbirsiz, başıboş”, “meshûr/büyülü” ve “ateh/bunak, aklı kıt” manasına gelecek kelimeler kullanmaması, böyle bir iddianın asılsız olduğunun en bariz göstergesidir.
“Mecnûn” kelimesi daha çok cin musallat olmuş veya cin musallat olmuş gibi davranan kimseler için kullanılmıştır. Ayetlerde inanmayan kimselerin bazı peygamberler için bu kelimeyi kullandığı geçmektedir (Şuârâ, 26/27; Duhân, 14; Zâriyât, 52)
Mekke döneminde muşrikler tarafından Peygamber için de kullanılmıştır (Tûr, 29; Kalem, 51)
Asr-ı saadette bu kelimenin kullanımına örnek olarak ez-Zâri’ b. Âmir el-Abdî adlı sahâbînin mecnun olan oğlu veya yeğenini Peygamber’e getirmesi ve onun duası ile cunun halinin giderilmesi hadisesi (Ebû Nuaym, Ma’rifetü’s-sahâbe, III, 1236; V, 2617); kendisine cin musallat olmuş Habeşli Ummu Zufer isimli bir hanımın Peygamber’le konuşması (İbn Hacer, el-İsâbe, VIII, 210); yine cin musallat olmuş birine bir sahâbînin rukye yapması (Ebû Dâvud, “Tıb”, 19); İbn Ömer’in görüldüğünde sünnete aşırı bağlılığından ötürü ‘bu adam mecnundur’ denileceği (Ebû Nuaym, Ma’rifetu’s-sahâbe, III, 1707) gibi bazı rivayetler bulunmaktadır.
İlgili Konu:
Engelli - Özürlü Sahabeler ?
www.islam-tr.org
Bazı ağır latifeler yapmış olsa da bunlardaki gerek kastı gerek zekası sebebiyle başta Rasulullah (s.a.v.) olmak üzere ashabı güldürmüş, ceza da almayıp afvedilmiştir.
Nuaymân’da var olduğu sanılan zihnî özellikleri, kaynakların görmezden gelmiş olması düşünülemez. Nuaymân ile ilgili rivayetlere eserlerinde yer veren sahâbî ansiklopedistleri (İbn Sa’d, Ebû Nuaym, İbn Abdilber, İbnu’l-Esîr, İbn Hâcer vd.) onun zihinsel özürlü olduğuna dair herhangi bir bilgi nakletmemişlerdir. Aksine Nuaymân için “fîhi duâbe zâide - Fazla şakacı" (İbn Abdilber, el-İstîâb, s. 729); “racul midhâk - “Midhâk” kelimesi mubalağalı ism-i fâil kalıbında olub “çok güldüren adam” anlamındadır” (Ahmed b. Hanbel, el-Musned, VI, 316; (Arnavut) XLIV, 284); “mezzâh - mubalağalı ism-i fâil kalıbında olub 'çok şaka yapan' anlamındadır.”(Ahmed b. Hanbel, el-Musned, VI, 316; (Arnavut) XLIV, 284; İbn Mâce, “Edeb”, 24 (Suveybit için); Taberânî, el-Mu’cemu’l-kebîr, XXIII, 309 (no: 699); “mutehâdi’” ve “kâne’n-nebiyyu yestehıffuhû ve yumâzihuhû - ‘dolandırıcı, sahtekâr’ manasında olup, ilgili yerde Ebû Sufyân’ın Nuaymân’ı hicvetmek için bu manada bir kelimeyi kullandığına işaret edilmektedir. Sözlükte, hafif/basit görülmesini istemek, hafife almak, basitleştirmek, küçümsemek gibi manalara gelen “İstehaffe” kelimesi burada ‘basit, sıradan biri olarak görerek samimi davranmak, onunla rahatlamak, hafiflemek, hoş vakit geçirmek istemek’ anlamında kullanılmış olsa gerektir. ” (İbn Asâkir, Târîhu Medîneti Dımaşk, LXII, 148) ibarelerinin kullanılmış olması ve onunla arkadaşını satması ile ilgili rivayetin “bâbu’l-muzâh” kısmında zikredilmesi (İbn Mâce, Edeb, 24) yapmış olduğu eylemlerdeki karakterine işaret etmesi açısından önemlidir.
Nuayman (r.anh) hakkındaki hadiselerle birlikte Nuaymân için hiçbir kimsenin veya tarihçinin ima yollu bile olsa “muavvak / (zihinsel) özürlü”, “engelli”, “mecnun/deli”, “sefeh/tedbirsiz, başıboş”, “meshûr/büyülü” ve “ateh/bunak, aklı kıt” manasına gelecek kelimeler kullanmaması, böyle bir iddianın asılsız olduğunun en bariz göstergesidir.
“Mecnûn” kelimesi daha çok cin musallat olmuş veya cin musallat olmuş gibi davranan kimseler için kullanılmıştır. Ayetlerde inanmayan kimselerin bazı peygamberler için bu kelimeyi kullandığı geçmektedir (Şuârâ, 26/27; Duhân, 14; Zâriyât, 52)
Mekke döneminde muşrikler tarafından Peygamber için de kullanılmıştır (Tûr, 29; Kalem, 51)
Asr-ı saadette bu kelimenin kullanımına örnek olarak ez-Zâri’ b. Âmir el-Abdî adlı sahâbînin mecnun olan oğlu veya yeğenini Peygamber’e getirmesi ve onun duası ile cunun halinin giderilmesi hadisesi (Ebû Nuaym, Ma’rifetü’s-sahâbe, III, 1236; V, 2617); kendisine cin musallat olmuş Habeşli Ummu Zufer isimli bir hanımın Peygamber’le konuşması (İbn Hacer, el-İsâbe, VIII, 210); yine cin musallat olmuş birine bir sahâbînin rukye yapması (Ebû Dâvud, “Tıb”, 19); İbn Ömer’in görüldüğünde sünnete aşırı bağlılığından ötürü ‘bu adam mecnundur’ denileceği (Ebû Nuaym, Ma’rifetu’s-sahâbe, III, 1707) gibi bazı rivayetler bulunmaktadır.
İlgili Konu:
Engelli - Özürlü Sahabeler ?
Çözüldü - Engelli - Özürlü Sahabeler ?
SElamun Aleykum kardeşlerim... bir kaç soru sormak istiyorum... Yakında Zihin engelliler öğretmeni olacağım.. Derslerde bunlar hakkında Sosyal çevrede yapılabilecekler çalışmalar hazırlamıştım. En Son Engelli vatandaşlar evlenebilirmi diye ders kapsamında bir çalışma yaptım. Kafama hemen gelen...
www.islam-tr.org
Çevrimdışı
Allah razı olsun.
Benzer konular
-
Çözüldü Rasulullahın Övdüğü Sahabeye Misafir Olan Sahabenin Anlattığı Hadis Hakkında Bilgi Verir misiniz?- Başlatan eL_Muhacir
- Cevaplar: 3
-
Çözüldü Sahabeler Neden Necaşi İçin Savaşmak İstedi?- Başlatan Horasan Fedaisi
- Cevaplar: 1
-
Çözüldü Peygamberimiz ve Sahabeler, Rum ve Sasani Paralarını Kullandılar mı?
- Başlatan Horasan Fedaisi
- Cevaplar: 1
-
-
-
-
-
Şakacı Sahabi Nuayman (r.a) / Biraz Da Gülelim- Başlatan Abu_ibrahim
- Cevaplar: 2