Hevamdan konuşmaktan Allaha sığınırım işte kardeşim benim savunduğum şeyin delilleri aşağıdaki gibidir...muhakkaki ilim adamları derin anlayışa sahip kullardır...delili olmadan bir konuyu savunmak bunu islama maal etmekten Allaha sığınırım...samimiyete gelince o benim özelimdir....bir hususu savunmam ile o konuda ne kadar samimi olup olmadığımı Allah c.c bilir... bizler çok samimi insanlar değiliz eğer öyle olsaydık şu ayete kulak verirdik; Size ne oluyor da, Allah yolunda ve “Ey Rabbimiz! Bizleri halkı zalim olan şu memleketten çıkar, katından bize bir dost ver, bize katından bir yardımcı ver” diye yalvarıp duran zayıf ve zavallı erkekler, kadınlar ve çocukların uğrunda savaşa çıkmıyorsunuz? NİSÂ - 75 ....Aşağıdaki muteber kaynakları sabırla ön yargısız okursanızlehinize olacaktır emin olun....selm sizin üzerinize olsun
* Müslim’in naklettiği bir hadise göre Enes ibnu Malik (r.a.)’in şöyle dediği rivayet edilmiştir: “Resulullah (s.a.s.) Uhud gününde ensardan yedi ve Kureyş’ten iki kişiyle birlikte yalnız bırakıldığında, müşriklerin onun üzerine ok yağdırmaları ve kendilerine doğru yaklaşmaları üzerine: “Bunları kim bizden uzaklaştırır, onun için cennet vardır -yahut- o cennette benim arkadaşımdır” diye buyurdu. Bunun üzerine ensardan bir adam öne geçti ve öldürülünceye kadar çarpıştı. Sonra yeniden üzerine ok atmaya başladılar. Resulullah (s.a.s.) tekrar: “Bunları kim bizden uzaklaştırır, onun için cennet vardır -yahut- o cennette benim arkadaşımdır” diye buyurdu. Bunun üzerine ensardan bir adam öne geçti ve öldürülünceye kadar çarpıştı. Bu şekilde tam yedi kişi şehid oluncaya kadar devam etti. Daha sonra Resulullah (s.a.s.) yanındaki iki sahabisine: “Arkadaşlarımıza insaf etmedik” diye buyurdu.” (İmam Nevevi, Müslim Şerhi’nde hadisin sonundaki: “Arkadaşlarımıza insaf etmedik” ibaresini şu şekilde açıklamıştır: “Yani Kureyşliler, ensara insaf etmedi. Kureyşliler çarpışmaya çıkmazken ensardan olanlar teker teker çarpışmaya çıkarak şehid edildiklerinden böyle denmiştir.”)
Bu olayda dikkat edilirse yedi sahabi Resulullah (s.a.s.)’a zarar gelmesini önlemek için müşriklerin üzerine atılmış ve geleceği kesin olan bir ölüme kendilerini atarak müşriklerin Resulullah (s.a.s.)’a yaklaşmalarını engellemişlerdir.
Kurtubi, Tefsir’inde bu olaydan, cesaretli bir kimsenin yalnız başına da olsa ölümü göze alarak kalabalık bir düşman grubunun arasına dalıp onlara zarar vermesinin caiz olduğu hükmünü çıkarmıştır.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Enes ibnu Malik (r.a.)’ten rivayet edildiğine göre Bedir’de müşrikler Müslümanlara yaklaşınca Resulullah (s.a.s.): “Genişliği göklerle yer kadar olan cennet için kalkın” diye buyurdu. Ensardan Umeyr ibnu’l-Humam: “Genişliği göklerle yer kadar olan bir cennet mi ey Resulullah?” dedi. Resulullah (s.a.s.): “Evet” dedi. O da: “Tamam, tamam” dedi. Bunun üzerine Resulullah (s.a.s.): “Seni “tamam, tamam” demeye yönelten ne oldu?” diye sordu. O da: “Vallahi, oranın (o cennetin) ehlinden olma arzusundan başka bir şey değil, ey Resulullah!” dedi. Resulullah (s.a.s.): “Sen oranın ehlindensin!” diye buyurdu. (Umeyr) sonra heybesinden birkaç hurma çıkardı ve onları yemeye başladı. Sonra: “Ben eğer bu hurmaları yiyinceye kadar yaşarsam bu uzun bir hayat olur” dedi ve yanındaki hurmaları attı. Sonra öldürülünceye kadar onlarla çarpıştı.” (Bunu Müslim, İmare, 145′te rivayet etmiştir.)
İmam Nevevi, Müslim Şerhi’nde bu hadisle ilgili açıklamasında şöyle der: “Buradan bir kişinin kafirlerin birliklerinin arasına dalmasının ve kendisini şehadete atmasının caiz olduğu anlaşılmaktadır. Bu hareket ilim adamlarının büyük çoğunluğuna göre caizdir ve hiçbir keraheti yoktur.”
* Taberi Tefsiri’nde rivayet edildiğine göre Ebu İshak, Bera ibnu Azib (r.a.)’e: “Bir adam yalnız başına düşmandan bin kişilik bir grubun içine dalarsa, Yüce Allah’ın: “Kendinizi kendi ellerinizle tehlikeye atmayın” derken kastettiği kimselerden olur mu?” diye sordu. Bera (r.a.) da şöyle cevap verdi: “Olmaz. Öldürülünceye kadar çarpışsın. Allah, peygamberine: “Allah yolunda savaş. Sen sadece kendinden sorumlusun.” (Nisa, 4/84) diye buyurdu.”
Burada Bera (r.a.), söz konusu ayeti fetvasına delil gösterirken şunu demek istemiştir: “Allah, peygamberine: “Sen sadece kendinden sorumlusun” diyerek yalnız başına bile kalsa Allah yolunda çarpışması gerektiğini ona bildirmiştir.” Ayrıca rivayetten şunu anlıyoruz: “Bir kişi yalnız başına kalabalık bir düşman grubunun içine daldığında onlarda bir şaşkınlık ve dağınıklık meydana getireceğini, bu arada içlerinden birkaç kişiyi öldürebileceğini ve böylece düşman tarafına zarar verebileceğini ama buna rağmen öldürüleceğini biliyorsa bu eylemi yapabilir.” İşte bu bir istişhadi eylem yani şehadeti göze alarak gerçekleştirilen eylemdir. Geçmişte bu tür eylemler bir mücahidin kılıcını alarak düşman kuvvetlerinin arasına dalması suretiyle gerçekleştiriliyordu. Bugün de vücuduna bomba bağlayarak veya arabasına bomba yerleştirerek düşman kuvvetlerinin arasında patlatması suretiyle yapılıyor. Esasta benzerlik, şekilde ise farklılık söz konusu. Şekilde farklılığın kıyasın geçerliliğini ortadan kaldırmayacağını çünkü çağın şartlarına ve gereklerine göre şekilde farklılık olabileceğini daha önce söylemiştik. Eğer cihad uygulamalarında sadece esasta değil şekilde de aynılık ararsak bugün toplarla, otomatik tüfeklerle ve benzeri savaş aletleriyle cihad etmeyi caiz görmememiz gerekir.
* Ebu Davud, Nesai, Tirmizi, İbnu Hibban ve Hakim’in rivayet ettiğine göre Eslem ibnu Yezid şöyle demiştir: “İstanbul’daydık. Birden karşımıza Bizans kuvvetlerinden büyük bir asker birliği çıktı. Bu arada bir mücahit Bizans güçlerinin arasına daldı. Ta ortalarına kadar girdi. Sonra aralarından sıyrılıp çıktı. İnsanlar bunu görünce: “Subhanallah! Bu adam kendini tehlikeye atıyor” dediler. Bunun üzerine Ebu Eyyub el-Ensari (r.a.) şöyle dedi: “Ey insanlar! Siz bu ayeti (yani “kendi ellerinizle kendinizi tehlikeye atmayın” (Bakara, 2/195) ayetini) böyle mi yorumluyorsunuz. Bu ayeti kerime biz ensar topluluğu hakkında inmiştir. Allah İslam’ı kuvvetlendirince ve destekçileri de çoğalınca biz kendi aramızda gizlice: “Mallarımız zayi oldu. Yüce Allah da zaten İslam’a güç kazandırdı. Artık mallarımızın başında durup da onlardan zayi olanları düzeltsek” dedik. Bunun üzerine Yüce Allah bize cevap olarak bu ayeti kerimeyi indirdi. Burada tehlike ile kastedilen savaştan geri kalarak malların başında durup onları düzeltmeye çalışmaktır.”
İlim adamları bu rivayetten yola çıkarak bir kişinin öldürüleceğini bilse bile düşman birliklerine zarar vermek için onların saflarına dalmasının caiz olduğunu söylemişlerdir. İlim adamları bu hadisin şerhinde şöyle demişlerdir: “Şayet bir kişinin hücumu son derece cesaretinden doğuyorsa ve bununla düşmanı korkutacağını yahut Müslümanları düşmanlara karşı teşvik edeceğini veya buna benzer sahih bir maksat umuyorsa bütün alimlerce bunun iyi bir şey olduğu tasrih edilmiştir.” (Bkz. Nimeti İslam’ın İslam mecmuası tarafından yapılan baskısına konulan “Cihad bölümü” ilavesi, sh. 948)
Çevrimdışı
