Çevrimdışı
Şeyh Yusuf El-Uyeyri, Arabistan’ın kuzeyindeki Kasım vilayetinde doğdu. İlkokulu ve ortaokulu okudu; ancak liseyi bitirmedi. Ömrünün henüz on sekizinci yaşında ve kalbi cihad aşkıyla dolu bir genç olarak Afganistan’a geçti. Komünist Sovyet işgalinin başladığı yıllarda Afganistan’a giderek orada henüz yeni yeni örgütlenmeye başlayan ve Arap ülkelerinden gelen gençlerin kaldığı eğitim kampına katıldı. Kendisini yakından tanıyanların tanıklıkları ve ardında bıraktığı eserlerden anlaşılmaktadır ki Allah (cc) ona keskin bir akıl, doğru bir görüş ve kuvvetli bir hafıza bahşetmişti. Bu yetenekleri onu, Sovyetlere karşı birinci Afgan cihadı günlerinde çocuk denebilecek bir yaşta El-Faruk Kampı’nın eğitimcilerden biri olmaya ehil kılmıştı. Eğitimde birkaç yılını geçirdi. Ciddiyeti ve kararlılığı ile biliniyordu.
Şeyh Yusuf El-Uyeyri, Somali’de Amerikan kuvvetlerine karşı yürütülen çatışmalara da iştirak etmiştir ve ümmetin gençlerinin ümmetin durumundan ve vakasından habersiz bir şekilde yaşadığı bir dönemde, Amerika’nın oradan kovulması ve hezimete uğratılmasında payı olmuştur. Şeyh Yusuf El-Uyeyri, Somali tecrübesinden sonra Arabistan’a döner ve orada meşhur âlimlerle görüşür.
Arabistan’daki bombalı bir saldırıdan sorumlu tutularak zindana atılan Şeyh Yusuf’a birçok işkenceler yapılır. Ta ki -soruşturmacının rivayetine göre- patlatmayı yapan gerçek fail ortaya çıkana kadar. Şeyh Yusuf bu hatırasını yakın bir arkadaşına şöyle nakletmiştir: “Bir gün bir hapishane polisi geldi ve sevinçli bir şekilde şunları söyledi: ‘Müjdeler olsun sana, gerçek faili bulduk. Sizden birisi değil, bilakis Rafızilerden birisiymiş. Ama kimseye söyleme!’ Sonra beni koğuşa götürdüler.”
O günden sonra patlama olaylarıyla ilgili olarak cihad gençlerine yapılan işkenceler durduruldu. Hapishane müdürü gardiyanlarını toplayıp onlara şöyle dedi: “Patlama olaylarıyla ilgili olarak yargılanan herkese başka ithamlar giydirin ki onunla hükmolunsunlar!” Gerçekten de gençlerden her birine ya tekfir ya da benzeri başka bir suçlamada bulunularak bir dava giydirdiler. Sonra da Selulî mahkemelerce haklarında hükümlerde bulunuldu. Bu olaydan sonra Şeyh, hapishanede bir süre Rafızilerle birlikte kaldı. Onlarla beraber “Ayetullah”ları veya “Seyyid”leri de bulunmaktaydı. Şeyh Yusuf onlarla tartışıyor ve münazaralarda bulunuyordu. Nihayetinde Ayetullahları adamlarını, ondan ve onunla birlikte oturmalarından sakındırdılar.
Şeyh Yusuf bu hatırasını da şöyle nakletmiştir: “Ben uyuyor gibi yapıyordum ve Ayetullahları bunu fırsat bilerek konuşmaya ve onlara ders vermeye başlıyordu. Ben de onu dinliyor, uygun bir fırsat yakaladığımda kalkıyor ve ona reddiyeler veriyordum.”
Kuvvetli hüccetlere ve beyana sahip oluşundan dolayı ondan oldukça rahatsız olmuşlardı. Daha sonra geçtiği tekli hücresinde zamanını ezber ve ilmî kitapları okumakla geçiriyordu. Kur’ân’ı ezberledi ve sağlamlaştırdı. Buhari ve Müslim’i ezberledi. İlim ehlinin kitaplarını okudu. Tüm bunları mütalaaya kapanarak yaptı. Hapishane günleriyle ilgili olarak şöyle diyordu: “Allah’a yemin olsun ki, hapishanede öyle imani ve lezzetli anlar yaşıyordum ki, bunları ancak Allah bilir. Hapisten çıkacağımı müjdeleyen kişi geldiğinde, farkında olmadan yüzüne karşı bağırarak şöyle dedim: ‘Allah seni hayırla müjdelemesin!’ Bu, iradem dışında, hapishanede gördüğüm nimetlerin etkisinden ve ilim talebinde elde ettiğim büyük faideden kaynaklanmıştı.”
Şeyh Yusuf müthiş bir askerî tecrübeye sahipti ve onunla oturan veya onun yazılarını okuyan herkes ondan etkileniyordu. Şeyh, hapishaneden çıktıktan sonra cihad, cihad meselelerinin temellendirilmesi ve sorunlu münafıkların şüphelerinin çürütülmesi hakkında yazılar yazmak için büyük çaba göstermiştir.
Babası, Allah’ın (cc) kendisine bereket kapılarını açtığı bir tacir idi. Fakat Şeyh Yusuf bu dünyaya aldırış etmiyordu. Bununla birlikte yapmakta olduğu çalışmalarında ve cihadında babasından büyük bir destek, rıza ve hoşnutluk görmekteydi. Diğer tarafta da devamlı olarak onu destekleyen ve sebatını arttıran ve kendisini teslim etmemesini öğütleyen annesi bulunmaktaydı.
Şeyh Yusuf, gençleri; lüksü ve rahat yaşantıyı terk etmeye, buna mukabil katı ve zor bir yaşantıyı tercih etmeye teşvik ediyordu. Bunu, nefsini sabır ahlakıyla ıslah etmek ve cihad topraklarındaki sıkıntılara tahammül edebilmek için yapıyordu. Günler geçmesine rağmen çok az yemek yiyordu. Hâlbuki maddi olarak durumu iyiydi. Fakat o, zorluklara alışmayı istiyordu. Bu durum böyle devam ederken Küresel Haçlıların çıbanbaşı olan Amerika’nın talebi üzerine Selul (Suud) ailesi onun peşine düştü. Bir seneden fazla bir süre ondan teslim olmasını talep ettiler. Onlara teslim olmaya veya dininde alçalmışlığa razı olmayı kabul etmedi.
Şeyh Yusuf, öldürüldüğünde çok tanınan veya bilinen birisi değildi. İlim, davet, cihad ve ibadet gibi birçok hayrı bir araya toplayan, ümmetin gençlerinden bir gencin hayatı da -inşallah- en hayırlı ve en güzel bir hâl üzere son buldu. Hidayet yolunu bulan her gencin kendisine meylini kazanmıştı. İnna lillahi ve inna ileyhi raciun…
Şeyh Yusuf El-Uyeyri’nin, sayısı tam olarak bilinmeyen ve genellikle “itikad-cihad ayrılmazlığı” ve “ilim üzere cihadın fıkhı” konuları üzerine kaleme aldığı makaleleri yayımlanmıştır. Ayrıca bizzat yazmış olduğu kitaplarından bazıları şunlardır:
“Haçlı Savaşlarının Hakikati”, “İstişhad Ameliyeleri İntihar mıdır Yoksa Şehadet mi?”, “Esirlerin Hükmü Hakkında Şaşkınlara Yol Gösterme”, “Düşmanlarla Cihadda Kadınların Rolü”, “El-Mizan li Hareketi Taliban”…
----
Not: Yusuf El-Uyeyri'nin akidesini bilmemekle beraber biyografisini de tekfirde aşırıya giden bir cemaatin sitesinde buldum. Ama Küresel Kitap'ın bastığı kitaptaki biyografi kısmını kopyalamışlardır diye tahmin ediyorum. Şu alttaki kitabı anlatıyordu site:
KİTABIN KÜNYESİ
Kitabın Adı: Cihad Yolunda Değişmeyen Esaslar
Kitabın Yazarı: Şeyh Yusuf El-Uyeyri
Yayınevi: Küresel Kitap
Yayın Tarihi: 2013
Basım Yeri: İstanbul
Sayfa Sayısı: 92
Cilt/Kâğıt: Karton Kapak/Kitap Kâğıdı
Ebat: 13,5×21
Şeyh Yusuf El-Uyeyri, Somali’de Amerikan kuvvetlerine karşı yürütülen çatışmalara da iştirak etmiştir ve ümmetin gençlerinin ümmetin durumundan ve vakasından habersiz bir şekilde yaşadığı bir dönemde, Amerika’nın oradan kovulması ve hezimete uğratılmasında payı olmuştur. Şeyh Yusuf El-Uyeyri, Somali tecrübesinden sonra Arabistan’a döner ve orada meşhur âlimlerle görüşür.
Arabistan’daki bombalı bir saldırıdan sorumlu tutularak zindana atılan Şeyh Yusuf’a birçok işkenceler yapılır. Ta ki -soruşturmacının rivayetine göre- patlatmayı yapan gerçek fail ortaya çıkana kadar. Şeyh Yusuf bu hatırasını yakın bir arkadaşına şöyle nakletmiştir: “Bir gün bir hapishane polisi geldi ve sevinçli bir şekilde şunları söyledi: ‘Müjdeler olsun sana, gerçek faili bulduk. Sizden birisi değil, bilakis Rafızilerden birisiymiş. Ama kimseye söyleme!’ Sonra beni koğuşa götürdüler.”
O günden sonra patlama olaylarıyla ilgili olarak cihad gençlerine yapılan işkenceler durduruldu. Hapishane müdürü gardiyanlarını toplayıp onlara şöyle dedi: “Patlama olaylarıyla ilgili olarak yargılanan herkese başka ithamlar giydirin ki onunla hükmolunsunlar!” Gerçekten de gençlerden her birine ya tekfir ya da benzeri başka bir suçlamada bulunularak bir dava giydirdiler. Sonra da Selulî mahkemelerce haklarında hükümlerde bulunuldu. Bu olaydan sonra Şeyh, hapishanede bir süre Rafızilerle birlikte kaldı. Onlarla beraber “Ayetullah”ları veya “Seyyid”leri de bulunmaktaydı. Şeyh Yusuf onlarla tartışıyor ve münazaralarda bulunuyordu. Nihayetinde Ayetullahları adamlarını, ondan ve onunla birlikte oturmalarından sakındırdılar.
Şeyh Yusuf bu hatırasını da şöyle nakletmiştir: “Ben uyuyor gibi yapıyordum ve Ayetullahları bunu fırsat bilerek konuşmaya ve onlara ders vermeye başlıyordu. Ben de onu dinliyor, uygun bir fırsat yakaladığımda kalkıyor ve ona reddiyeler veriyordum.”
Kuvvetli hüccetlere ve beyana sahip oluşundan dolayı ondan oldukça rahatsız olmuşlardı. Daha sonra geçtiği tekli hücresinde zamanını ezber ve ilmî kitapları okumakla geçiriyordu. Kur’ân’ı ezberledi ve sağlamlaştırdı. Buhari ve Müslim’i ezberledi. İlim ehlinin kitaplarını okudu. Tüm bunları mütalaaya kapanarak yaptı. Hapishane günleriyle ilgili olarak şöyle diyordu: “Allah’a yemin olsun ki, hapishanede öyle imani ve lezzetli anlar yaşıyordum ki, bunları ancak Allah bilir. Hapisten çıkacağımı müjdeleyen kişi geldiğinde, farkında olmadan yüzüne karşı bağırarak şöyle dedim: ‘Allah seni hayırla müjdelemesin!’ Bu, iradem dışında, hapishanede gördüğüm nimetlerin etkisinden ve ilim talebinde elde ettiğim büyük faideden kaynaklanmıştı.”
Şeyh Yusuf müthiş bir askerî tecrübeye sahipti ve onunla oturan veya onun yazılarını okuyan herkes ondan etkileniyordu. Şeyh, hapishaneden çıktıktan sonra cihad, cihad meselelerinin temellendirilmesi ve sorunlu münafıkların şüphelerinin çürütülmesi hakkında yazılar yazmak için büyük çaba göstermiştir.
Babası, Allah’ın (cc) kendisine bereket kapılarını açtığı bir tacir idi. Fakat Şeyh Yusuf bu dünyaya aldırış etmiyordu. Bununla birlikte yapmakta olduğu çalışmalarında ve cihadında babasından büyük bir destek, rıza ve hoşnutluk görmekteydi. Diğer tarafta da devamlı olarak onu destekleyen ve sebatını arttıran ve kendisini teslim etmemesini öğütleyen annesi bulunmaktaydı.
Şeyh Yusuf, gençleri; lüksü ve rahat yaşantıyı terk etmeye, buna mukabil katı ve zor bir yaşantıyı tercih etmeye teşvik ediyordu. Bunu, nefsini sabır ahlakıyla ıslah etmek ve cihad topraklarındaki sıkıntılara tahammül edebilmek için yapıyordu. Günler geçmesine rağmen çok az yemek yiyordu. Hâlbuki maddi olarak durumu iyiydi. Fakat o, zorluklara alışmayı istiyordu. Bu durum böyle devam ederken Küresel Haçlıların çıbanbaşı olan Amerika’nın talebi üzerine Selul (Suud) ailesi onun peşine düştü. Bir seneden fazla bir süre ondan teslim olmasını talep ettiler. Onlara teslim olmaya veya dininde alçalmışlığa razı olmayı kabul etmedi.
Şeyh Yusuf, öldürüldüğünde çok tanınan veya bilinen birisi değildi. İlim, davet, cihad ve ibadet gibi birçok hayrı bir araya toplayan, ümmetin gençlerinden bir gencin hayatı da -inşallah- en hayırlı ve en güzel bir hâl üzere son buldu. Hidayet yolunu bulan her gencin kendisine meylini kazanmıştı. İnna lillahi ve inna ileyhi raciun…
Şeyh Yusuf El-Uyeyri’nin, sayısı tam olarak bilinmeyen ve genellikle “itikad-cihad ayrılmazlığı” ve “ilim üzere cihadın fıkhı” konuları üzerine kaleme aldığı makaleleri yayımlanmıştır. Ayrıca bizzat yazmış olduğu kitaplarından bazıları şunlardır:
“Haçlı Savaşlarının Hakikati”, “İstişhad Ameliyeleri İntihar mıdır Yoksa Şehadet mi?”, “Esirlerin Hükmü Hakkında Şaşkınlara Yol Gösterme”, “Düşmanlarla Cihadda Kadınların Rolü”, “El-Mizan li Hareketi Taliban”…
----
Not: Yusuf El-Uyeyri'nin akidesini bilmemekle beraber biyografisini de tekfirde aşırıya giden bir cemaatin sitesinde buldum. Ama Küresel Kitap'ın bastığı kitaptaki biyografi kısmını kopyalamışlardır diye tahmin ediyorum. Şu alttaki kitabı anlatıyordu site:
KİTABIN KÜNYESİ
Kitabın Adı: Cihad Yolunda Değişmeyen Esaslar
Kitabın Yazarı: Şeyh Yusuf El-Uyeyri
Yayınevi: Küresel Kitap
Yayın Tarihi: 2013
Basım Yeri: İstanbul
Sayfa Sayısı: 92
Cilt/Kâğıt: Karton Kapak/Kitap Kâğıdı
Ebat: 13,5×21
