Adam olmak ne kadar zor bi iş miş,önce adamlıktan çıkacan....
Sevgili kardeşim büyük şehire geleli önümüzdeki ay tam üç yıl olacak. Yaz tatillerinde çalışmam nedeniyle, memlekete gelemedim. Yaşlı anacığım buraya gelmeseydi, herhalde onunla da görüşemeyecektim.
Diyeceksin ki, neden?
Nedeni malum!. Büyük adam olmak için okuyorum. Büyük adam olmak için çalışıyorum.
Ne kahırlı bir iş, şu büyük adam olmak?
Bazen aynaya bakıyorum büyük adam namzetini görmek için. Ne yazık ki çoğu zaman aynada adam dahi göremiyorum!.
Herhalde diyorum, herhalde başlangıçta adamlıktan çıkacağız, sonra büyük adam olacağız!.
Yalnızım kardeşim, bu koca şehirde yapayalnız. Kalabalıklar arasında yapayalnız. Yabancıyım bu insanlara, bu şehire, bu yaşantıya. Ve bu yabancılık duygusunu kaybederek, onlardan birisi gibi olmaktan çok korkuyorum. Fakat olmayacağım. Büyük adam olmama pahasına da olsa, onlar gibi olmayacağım.
Bana ters geliyor her şeyleri.
Öyle bir yer ki burası, herşeyin bir fiyatı, bir bedeli var. Sevmek ve sevilmek dahi, kağıt paraların gölgesinde. Ne kadar paran varsa, o kadar sevilirsin. Tartışmalarda sık sık duyulan beylik cümleler.,
Kaç paralık adamsın sen?
Sen benim kim olduğumu biliyor musun?
Karı koca ilişkileri, dost arkadaş ilişkileri, haklı haksız ilişkileri bunların hepsi, hepsi paraların gölgesinde.
Arkadaş satılıyor para karşılığı, kardeş satılıyor para karşılığı, namuslar satılıyor para karşılığı,
Velhasıl burada. burada İnsan ve insanlık satılıyor para karşılığı!.
Parayla alınıp, parayla satılıyor İnsanlığın bütün değerleri.
Nedir bu para?
Nereden almaktadır bu gücü?
Ve kimler, hangi maksadla kullanmaktadır?.
Bu soruların cevabını bilmemek bir dert, bilmek ise bin dert!..
Aklına şu soru gelebilir., “Bu adamlar, bu insanlar Allah'ı bilmiyor mu? Allah'tan korkmuyor mu?” Allah'ı bildiklerini söylüyorlar. Ne derece doğru bilmiyorum. Ancak gördüğüm ve bildiğim şu ki, Allah'tan korkmuyorlar. Memur amirinden, işçi patronundan, esnaf zabıtadan korkuyor, korkuyor fakat, Allah'tan korkmuyorlar!.
Söz müslümanlığa geldi mi, hepsinden aynı ses, aynı seda, sanki ağız birliği yapmışlar.
Elhamdülillah müslümanız!.
Karısını satan müslüman, kızını satan müslüman, Allah'ın hükmü çıkarlarına dokunduğu için değiştirenler, gizleyenler, reddedenler., evet onlar da, onlar da müslüman!.
Yazıklar olsun.
Bir homoseksüele sorsan, o da hıristiyanım demeyecek!.
Tekrar tekrar yazıklar olsun..
İşte büyük şehir kardeşim! Ve büyük şehrin, büyük(!) insanları!
Bu kardeşin de işte böyle bir şehire geldi büyük adam olmak için. Çünkü büyüklüğün ve adamlığın ne olduğunu bilmeyen anacığı, onun büyük adam olmasını istiyordu. “Oğlum okusun, okusun da, büyük adam olsun!” diyordu. Halbuki büyük adam olmak için okumaya hiç gerek yok burada!.
Bizim köydeki Ahmed ağa, arazilerini satıp buraya gelse, işte sana büyük adam!
“Hoşgeldiniz Ahmed Bey.”
“Nasılsınız Ahmed Bey”
“Ne alırsınız Ahmed Bey”
“Ne buyurdunuz Ahmed Bey”.
İtibar kişiliğe, şahsiyete, insanlığa değil, kürke!
“Kürke” kelimemi yanlışlıkla “Kürde” anlama abi. Ne Türke, ne Kürde, kürke, kürke abi.. Hani şu hayvan postlarına. .
Bana yaz canım kardeşim. Şehrin bataklığında boğulmama mücadelesi veren bu kardeşine yaz.
Sana “Canım kardeşim” derken düşünüyorum da, aramızda maddi bir ilişki yok. Ve biz paranın gölgesinde olmadan da birbirimize “Canım kardeşim” diyebiliyoruz.
Ne güzel bir şey bu, canım kardeşim, canım kardeşim benim...
ŞAFAK MEKTUPLARI...MEHMED ALAGAŞ..
Sevgili kardeşim büyük şehire geleli önümüzdeki ay tam üç yıl olacak. Yaz tatillerinde çalışmam nedeniyle, memlekete gelemedim. Yaşlı anacığım buraya gelmeseydi, herhalde onunla da görüşemeyecektim.
Diyeceksin ki, neden?
Nedeni malum!. Büyük adam olmak için okuyorum. Büyük adam olmak için çalışıyorum.
Ne kahırlı bir iş, şu büyük adam olmak?
Bazen aynaya bakıyorum büyük adam namzetini görmek için. Ne yazık ki çoğu zaman aynada adam dahi göremiyorum!.
Herhalde diyorum, herhalde başlangıçta adamlıktan çıkacağız, sonra büyük adam olacağız!.
Yalnızım kardeşim, bu koca şehirde yapayalnız. Kalabalıklar arasında yapayalnız. Yabancıyım bu insanlara, bu şehire, bu yaşantıya. Ve bu yabancılık duygusunu kaybederek, onlardan birisi gibi olmaktan çok korkuyorum. Fakat olmayacağım. Büyük adam olmama pahasına da olsa, onlar gibi olmayacağım.
Bana ters geliyor her şeyleri.
Öyle bir yer ki burası, herşeyin bir fiyatı, bir bedeli var. Sevmek ve sevilmek dahi, kağıt paraların gölgesinde. Ne kadar paran varsa, o kadar sevilirsin. Tartışmalarda sık sık duyulan beylik cümleler.,
Kaç paralık adamsın sen?
Sen benim kim olduğumu biliyor musun?
Karı koca ilişkileri, dost arkadaş ilişkileri, haklı haksız ilişkileri bunların hepsi, hepsi paraların gölgesinde.
Arkadaş satılıyor para karşılığı, kardeş satılıyor para karşılığı, namuslar satılıyor para karşılığı,
Velhasıl burada. burada İnsan ve insanlık satılıyor para karşılığı!.
Parayla alınıp, parayla satılıyor İnsanlığın bütün değerleri.
Nedir bu para?
Nereden almaktadır bu gücü?
Ve kimler, hangi maksadla kullanmaktadır?.
Bu soruların cevabını bilmemek bir dert, bilmek ise bin dert!..
Aklına şu soru gelebilir., “Bu adamlar, bu insanlar Allah'ı bilmiyor mu? Allah'tan korkmuyor mu?” Allah'ı bildiklerini söylüyorlar. Ne derece doğru bilmiyorum. Ancak gördüğüm ve bildiğim şu ki, Allah'tan korkmuyorlar. Memur amirinden, işçi patronundan, esnaf zabıtadan korkuyor, korkuyor fakat, Allah'tan korkmuyorlar!.
Söz müslümanlığa geldi mi, hepsinden aynı ses, aynı seda, sanki ağız birliği yapmışlar.
Elhamdülillah müslümanız!.
Karısını satan müslüman, kızını satan müslüman, Allah'ın hükmü çıkarlarına dokunduğu için değiştirenler, gizleyenler, reddedenler., evet onlar da, onlar da müslüman!.
Yazıklar olsun.
Bir homoseksüele sorsan, o da hıristiyanım demeyecek!.
Tekrar tekrar yazıklar olsun..
İşte büyük şehir kardeşim! Ve büyük şehrin, büyük(!) insanları!
Bu kardeşin de işte böyle bir şehire geldi büyük adam olmak için. Çünkü büyüklüğün ve adamlığın ne olduğunu bilmeyen anacığı, onun büyük adam olmasını istiyordu. “Oğlum okusun, okusun da, büyük adam olsun!” diyordu. Halbuki büyük adam olmak için okumaya hiç gerek yok burada!.
Bizim köydeki Ahmed ağa, arazilerini satıp buraya gelse, işte sana büyük adam!
“Hoşgeldiniz Ahmed Bey.”
“Nasılsınız Ahmed Bey”
“Ne alırsınız Ahmed Bey”
“Ne buyurdunuz Ahmed Bey”.
İtibar kişiliğe, şahsiyete, insanlığa değil, kürke!
“Kürke” kelimemi yanlışlıkla “Kürde” anlama abi. Ne Türke, ne Kürde, kürke, kürke abi.. Hani şu hayvan postlarına. .
Bana yaz canım kardeşim. Şehrin bataklığında boğulmama mücadelesi veren bu kardeşine yaz.
Sana “Canım kardeşim” derken düşünüyorum da, aramızda maddi bir ilişki yok. Ve biz paranın gölgesinde olmadan da birbirimize “Canım kardeşim” diyebiliyoruz.
Ne güzel bir şey bu, canım kardeşim, canım kardeşim benim...
ŞAFAK MEKTUPLARI...MEHMED ALAGAŞ..
