Çevrimdışı
HÜZÜN GÜNLERİ
Hani söz vermiştik Alem-i Ervah'da
"Bela" demiştik "Elestü bi rabbiküm" sualine..
Yaratıcı, rızık verici ve yegane kanun koyucu olarak ALLAH'tan başka ilah; Önder olarak da O'nun Resulünden başkasını tanımıyacaktık.
Hani söz vermiştik;
Hani söz vermiştik Erkam'ın evinde.
Hangi şart ve ortamda olursa olsun Ilay-ı Kelimetullah misyonunu yürütecek, musibetlerden yılmayacak, hiç bir tehditden korkmayacak, gerekirse, ölümlerin en güzeline talib olacaktık..
Hani söz vermiştik Akabe tepesinde;
Kendimizi ve ailemizi korudugumuz gibi; kanımızla, malımızla ve canımızla koruyacaktık RESULULLAH'ı..
Hani söz vermiştik Akabe tepesinde;
Doğru olan her şey de Resule itaat edecektik..
Rabbani davayı elden ele, gönülden gönüle, balçıkla sıvanmayan Hakikat güneşini Cihadsız ve Şahadetsiz bırakarak lekelemeyecektik.
Hani söz vermiştik Medine'de..
Hani söz vermiştik dünya kardeşliginin en güzel teşekkül etmeye başladıgı Medine'de;
Kıyamete kadar tüm Müslümanlar kardeş olacaktı..
Ve bizler, ve bizler "Muhakkak ki mü'minler kardeştir" Ferman-ı İlahisine gönülden bağlanacak; Vücudun azaları gibi birbirimizin derdiyle dertlenip, sevinçlerimize ortak olacak; Komşusu aç iken tok yatan bizden degildir düsturuna, Evrensel komşuluk bildirisine, Kardeşligin en alt eşigi olarak bakacaktık..
Hani söz vermiştik Rıdvan’da;
Başımızı tutamayan ellerimizi kökünden kurutacaktık..
Nemlenmemiş bir gözü, yaralanmamış, çile çekmemiş bir bedeni Mevla’ya sunmayacaktık Mücadelesiz ve vuslata özlemsiz gecen bir günü yaşanmamış kabul edip; doğarken nişanlandığımız ölümle Cihad masasında şehadet gömleğini giyerek;Nikahlanacagımız günün hasretiyle yanıp tutuşacaktık..
Hani söz vermiştik
Ayaklarımızı vura vura Mekke'ye girerken; Dinime, namusuma göz diken zalimler tekrar iş başına gelirse, Mukaddes beldelere Ebreheler tekrar saldırırsa, Biz de kanatlanıp uçacak; Mevla’mızın Ebabil kuşları olmaya talib olacaktık.
Hani söz vermiştik Veda Haccı'nda Resulullah'a;
Cahiliyye adetlerini bir daha diriltmemek üzere, kökünden kurutacaktık
Miras bırakılan emanetlere sımsıkı sarılacak, Ahkam-ı Kur'an-iyyeyi tüm dünyaya hakim kılacaktık..
Ahde vefa gösteremedik Allah'ım!
Şehadet mi?
Çok uzaktı bizden,
Zihinlerdeki hatırasını çoktan silmiştik
Tanımıyorduk onu, sözlüklerimizden bile cıkarmıştık
Çile çekmeye yanaşmadık
Öyle eğildik, öyle eğildik ki
Doğrulacak ne bir belimiz,
Kaldıracak ne bir başımız kaldı
Utanıyoruz ALLAH'ım!!
Nemlenmemiş bir gözle, yara almamış bir bedenle huzuruna varmaya utanıyoruz..
Ahde vefa gösteremedik ALLAH'ım!
Bunu biliyoruz...
Ama şunuda biliyoruz ki;
Rahmet deryanda ufacık bir damlayız,
Yüzümüz yerde ama..
Affet ALLAH'ım, Affet!
Hani söz vermiştik Alem-i Ervah'da
"Bela" demiştik "Elestü bi rabbiküm" sualine..
Yaratıcı, rızık verici ve yegane kanun koyucu olarak ALLAH'tan başka ilah; Önder olarak da O'nun Resulünden başkasını tanımıyacaktık.
Hani söz vermiştik;
Hani söz vermiştik Erkam'ın evinde.
Hangi şart ve ortamda olursa olsun Ilay-ı Kelimetullah misyonunu yürütecek, musibetlerden yılmayacak, hiç bir tehditden korkmayacak, gerekirse, ölümlerin en güzeline talib olacaktık..
Hani söz vermiştik Akabe tepesinde;
Kendimizi ve ailemizi korudugumuz gibi; kanımızla, malımızla ve canımızla koruyacaktık RESULULLAH'ı..
Hani söz vermiştik Akabe tepesinde;
Doğru olan her şey de Resule itaat edecektik..
Rabbani davayı elden ele, gönülden gönüle, balçıkla sıvanmayan Hakikat güneşini Cihadsız ve Şahadetsiz bırakarak lekelemeyecektik.
Hani söz vermiştik Medine'de..
Hani söz vermiştik dünya kardeşliginin en güzel teşekkül etmeye başladıgı Medine'de;
Kıyamete kadar tüm Müslümanlar kardeş olacaktı..
Ve bizler, ve bizler "Muhakkak ki mü'minler kardeştir" Ferman-ı İlahisine gönülden bağlanacak; Vücudun azaları gibi birbirimizin derdiyle dertlenip, sevinçlerimize ortak olacak; Komşusu aç iken tok yatan bizden degildir düsturuna, Evrensel komşuluk bildirisine, Kardeşligin en alt eşigi olarak bakacaktık..
Hani söz vermiştik Rıdvan’da;
Başımızı tutamayan ellerimizi kökünden kurutacaktık..
Nemlenmemiş bir gözü, yaralanmamış, çile çekmemiş bir bedeni Mevla’ya sunmayacaktık Mücadelesiz ve vuslata özlemsiz gecen bir günü yaşanmamış kabul edip; doğarken nişanlandığımız ölümle Cihad masasında şehadet gömleğini giyerek;Nikahlanacagımız günün hasretiyle yanıp tutuşacaktık..
Hani söz vermiştik
Ayaklarımızı vura vura Mekke'ye girerken; Dinime, namusuma göz diken zalimler tekrar iş başına gelirse, Mukaddes beldelere Ebreheler tekrar saldırırsa, Biz de kanatlanıp uçacak; Mevla’mızın Ebabil kuşları olmaya talib olacaktık.
Hani söz vermiştik Veda Haccı'nda Resulullah'a;
Cahiliyye adetlerini bir daha diriltmemek üzere, kökünden kurutacaktık
Miras bırakılan emanetlere sımsıkı sarılacak, Ahkam-ı Kur'an-iyyeyi tüm dünyaya hakim kılacaktık..
Ahde vefa gösteremedik Allah'ım!
Şehadet mi?
Çok uzaktı bizden,
Zihinlerdeki hatırasını çoktan silmiştik
Tanımıyorduk onu, sözlüklerimizden bile cıkarmıştık
Çile çekmeye yanaşmadık
Öyle eğildik, öyle eğildik ki
Doğrulacak ne bir belimiz,
Kaldıracak ne bir başımız kaldı
Utanıyoruz ALLAH'ım!!
Nemlenmemiş bir gözle, yara almamış bir bedenle huzuruna varmaya utanıyoruz..
Ahde vefa gösteremedik ALLAH'ım!
Bunu biliyoruz...
Ama şunuda biliyoruz ki;
Rahmet deryanda ufacık bir damlayız,
Yüzümüz yerde ama..
Affet ALLAH'ım, Affet!
