H
Çevrimdışı
Islam'da münakasa yoktur:
Evet; Islam'da münakasa yoktur, münazara vardir.
Münakasa demek; cedellesme ve cekisme demektir. Gaye hakkin oraya cikmasi degil, kendisinin galib gelmesidir. Iste bu, Islam'da yoktur. Esasen, tebligci pek tartismaya girmez, saatleri alacak söz dellosuna girmez. Söyliyecegini söyler izahi gerekiyorsa, izahini yapar; konusmasini keserek tatli bi sekilde yerinde baglar, Illa da kabul ettirecegim diye ugrasmaz. Hidayeti sahibine havale eder. Artik onun isi bitmistir. O, tabir ve tesbih caizse, Islamin o güzel tohumunu, o saglam cekirdeini muhatabinin gönül tarlasini atmis ve isi bitmistir. Üzerine Allahin rahmet ve hidayeti yagmuru yagarsa, o tohum yeserir, dal-budak salar ve meyve verir. Hidayet yagmuru yagmazsa, cekirdek kurur. iste, tebligci bu hususu hic bir zaman gözden uzak tutmamalidir.
Amel: Ame sarti; bu da birinci sart kadar mühimdir. Tebligci, önce kendi yasayacak, kendi nefsinde tatbik edecek hem de eksiksiz taktik edecektir. Yapmadigi ve bizzat yasamadigi bir seyi, baskalarina söylemeye, baskalarina teblig etmeye kalkarsa, pek kabul görmez, feyz ve bereketi olmaz. Cenabi Hak, Hz. Musa'ya: "Önce kendi nefsi va'zet, ondan sonra baskasina va'zet!" diye buyurmustur. Kur'an-i Kerim de söyle der:
"Insanlara hayri emredersiniz de kendi nefsinizi unuturmusunuz? Bir de kitap okuyorsunuz! Akillanmiyacakmisiniz!." (Bakara, 44)
diyerek yapamadiklari seyi baskalarina emir ve tavsiye etmeyi uygun görmemis, üstelik azarlamistir. Ve böyle bir hareketin akilsizlik oldugunu yüzlerine vurmustur. Peygamberler, kendileri yapmadigi bir seyi baskalarina söylememislerdir.
Kensisine müslüman olarak tanitmak:
Bu da önceki sartlar kadar mühimdir. "Sen kimsin, kimin oglusun, nerede okudun, kimin talebesisin, hangi tarikata baglisin, hangi partidensin, hangi soydansin..." gibi sorularla karsilastiginda, bunlardan hic biriyle cevap vermiyecek, sadece ve sadece "BEN MÜSLÜMANIM VE MÜSLÜMANLARDAN BIRIYIM!..." diyecektir. islam'a hic bir seyi ilave etmiyecektir. Hele hele partici olmadigini, irkci olmadigini, filan millete veya falan millete bagli olmakla ifihar etmedigini ve edemeyecegini acik acik ve net bir sekilde ortaya koyacaktir. Yoksa kolay kolay kabul görmez, tereddüt ve süphelerle karsilanir.
Evet; Islam'da münakasa yoktur, münazara vardir.
Münakasa demek; cedellesme ve cekisme demektir. Gaye hakkin oraya cikmasi degil, kendisinin galib gelmesidir. Iste bu, Islam'da yoktur. Esasen, tebligci pek tartismaya girmez, saatleri alacak söz dellosuna girmez. Söyliyecegini söyler izahi gerekiyorsa, izahini yapar; konusmasini keserek tatli bi sekilde yerinde baglar, Illa da kabul ettirecegim diye ugrasmaz. Hidayeti sahibine havale eder. Artik onun isi bitmistir. O, tabir ve tesbih caizse, Islamin o güzel tohumunu, o saglam cekirdeini muhatabinin gönül tarlasini atmis ve isi bitmistir. Üzerine Allahin rahmet ve hidayeti yagmuru yagarsa, o tohum yeserir, dal-budak salar ve meyve verir. Hidayet yagmuru yagmazsa, cekirdek kurur. iste, tebligci bu hususu hic bir zaman gözden uzak tutmamalidir.
Amel: Ame sarti; bu da birinci sart kadar mühimdir. Tebligci, önce kendi yasayacak, kendi nefsinde tatbik edecek hem de eksiksiz taktik edecektir. Yapmadigi ve bizzat yasamadigi bir seyi, baskalarina söylemeye, baskalarina teblig etmeye kalkarsa, pek kabul görmez, feyz ve bereketi olmaz. Cenabi Hak, Hz. Musa'ya: "Önce kendi nefsi va'zet, ondan sonra baskasina va'zet!" diye buyurmustur. Kur'an-i Kerim de söyle der:
"Insanlara hayri emredersiniz de kendi nefsinizi unuturmusunuz? Bir de kitap okuyorsunuz! Akillanmiyacakmisiniz!." (Bakara, 44)
diyerek yapamadiklari seyi baskalarina emir ve tavsiye etmeyi uygun görmemis, üstelik azarlamistir. Ve böyle bir hareketin akilsizlik oldugunu yüzlerine vurmustur. Peygamberler, kendileri yapmadigi bir seyi baskalarina söylememislerdir.
Kensisine müslüman olarak tanitmak:
Bu da önceki sartlar kadar mühimdir. "Sen kimsin, kimin oglusun, nerede okudun, kimin talebesisin, hangi tarikata baglisin, hangi partidensin, hangi soydansin..." gibi sorularla karsilastiginda, bunlardan hic biriyle cevap vermiyecek, sadece ve sadece "BEN MÜSLÜMANIM VE MÜSLÜMANLARDAN BIRIYIM!..." diyecektir. islam'a hic bir seyi ilave etmiyecektir. Hele hele partici olmadigini, irkci olmadigini, filan millete veya falan millete bagli olmakla ifihar etmedigini ve edemeyecegini acik acik ve net bir sekilde ortaya koyacaktir. Yoksa kolay kolay kabul görmez, tereddüt ve süphelerle karsilanir.
