Kafirler, Milliyetçilik Ve Irkcılığı Islam Toplumunu Parçalamak Için Kullanır

KAFİRLER, MİLLİYETÇİLİK. VE IRKÇILIĞI İSLAM TOPLUMUNU PARÇALAMAK İÇİN KULLANIR.


167.Hadis:



Cabir (r..a)’den şöyle dediği rivayet edilmiştir:

«Biz Rasulullah (s.a.s) ile gazaya çıkmıştık. Muhacirlerden birtakım kimseler de toplanmış, Rasulullah ile beraber sefere çıkmıştı. Hatta muhacirler (Ensardan) çoğaldı. Muhacirlerden şakacı birisi de vardı. Ensardan birisinin arkasına şaka olarak vurmuştu. Ensari aşırı derecede hiddetlenmişti. Nihayet kavga başladı. İki taraf ta kabilelerini imdada çağırdılar. Ensardan olan kimse:

«Ey Medineliler! İmdadıma koşunuz»diye feryad etti. Muhacjr olan da:

«Ey Muhacirler! İmdadıma geliniz»diye seslendi. Bu sesler üzerine Rasulullah (s.a.s) çıktı ve:

«Cahiliyyet halkının çığlığıyla feryattan maksat ne dir?»buyurdu. Sonra da:

«Onlara ne olmuş, neden cahiliyyet adetiyle sesleniyorlar?»diye sordu. Bir muhacirin, ensardan birisine şaka ile vurduğu bildirildi. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.s):

«Şu cahiliyyet çığlığını bırakınız! Soyunu çağırmak ne kotü, ne berbat bir şeydir» buyurdu. Abdullah İbni Übey b. Selûl’de:

«Vay, şunlar bizim Medine halkı üzerine Muhacirleri ayaklandırmak mı istiyorlar? Hele biz bir kere Medine’ye dönüp varalım bizim en azizimiz, onların en zelilini elbette ve muhakkak bir surette Medine’den çıkaracaktır»dedi. Bunun üzerine Ömer (r.a), İbni Ubey için:

«Ey Allah’ın Rasulü! Şimdi ben, şu pis adamı gebertmez miyim?»dedi. Rasulullah (s.a.s)’de:

«Bırak şunu! Halk, Muhammed ashabını öldürmeye başladı diye dedikodu etmesin» buyurdu.»

(Buhari)


DİKKAT EDİLECEK NOKTALAR

1 - Müslümanların, aralarında aşırıya gidip birbirlerine zarar vermemek, yalan söylememek şartıyla şaka yapmaları caizdir. Fakat yapılan bu şakalar dargınlıklara, zararlara ve birtakım istenmeyen kötü sonuçlara sebeb oluyorsa kesinlikle caiz değildir.

2 - Irkçılık ve kavmiyetçiliğin hiçbir çeşidiyle İslam düşüncesi ve inancı bağdaşamaz. Bu sapık davalar, cahiliyyenin yıkıcı adetlerinden ve İslamın her çeşidini yasakladığı küfri inançlarındandır. Zira, müslümanlar arasındaki yegane bağ ve onları diğer insanlardan ayıran en önemli faktör ancak ve ancak tevhid inancıdır. İşte, ırkçılık ve kavmiyetçilik bu ulvi bağı koparıp, insanlar arasın da büyük fitnelere sebeb olduğundan İslam tarafından kesinlikle yasaklanmıştır.

3 - İslam topluluğunda münafıklar, müslümanlar arasında fitne ve anlaşmazlık çıkarıp, onları parçalamak için devamlı olarak toplum fertlerinin zayıf noktalarını ve hatalarını gözlerler. Fırsat yakaladıkları anda hemen bunu İslam toplumu aleyhine kullanırlar.

4 - Rasulullah, küfri bir sözü söylemesine rağmen, Abdullah b. Ubeyy’i öldürtmemiştir. Çünkü o, bu sözü söyledikten sonra, hemen bununla başka bir mana kastettiğini bildirmiş ve sözünü te’vil etmiştir. Bunun yanısıra, zahiren müslümanların amellerini işleyen bu münafıkların öldürülmesi. kafirlerin İslam aleyhinde kullanabilecekleri iyi bir propoganda aracı olacağından Rasulullah, onu ve benzerlerini serbest bırakmıştır.

Kavmiyetçi Düşünce
Kavmiyetçi Düşünce


Sonra, 8 Aralık 1923 tarihli el-Ehram gazetesinde Mısırlı bir yazar tarafından kaleme alınan şu gerçekler sizi uyandırmaya yetmez mi?

"Ankara'daki bazı adamlar İslâm âleminde görülmedik bir şekilde kavmiyetçi düşünceyi yaymaktalar.

(Turancı düşüncenin felsefî temelini atan Ziya Gökalp'tir (1875-1924). Bu düşünce İslâm hilafetine alternatif olmak üzere geliştirilmiştir. Gökalp, Türklerin yakın geçmişinden tamamen koparak bâtıl ve kavmiyetçi esaslarla kendini yeniden oluşturması gerektiğini savundu. Batı uygarlığını tercih ediyordu. Çünkü ona göre bu uygarlığın oluşturulması ve korunmasında Türklerin büyük payı vardı. Orta Asya'da oluşturulan .Turan medeniyeti, daha sonra göçler vasıtasıyla Tükler tarafından Avrupa'ya taşınmıştı.)

Mesela Yusuf Akçura, Osmanlı anayasasının ilanından birkaç yıl önce, İslâm birliğini bozmak amacıyla Jön Türkler adına bu düşünceyi yaymaya başlamıştır.

(Yahudi protokolleri açığa çıkarıldıktan sonra Jön Türkler'in niçin İslâm birliğini yıkıp Turan birliği oluşturmak istedikleri daha iyi anlaşılıyor. Beşinci Yahudi protokolünde dinî ve kavmî taassupların körüklenerek halkların kendi aralarında ihtilaf ve düşmanlığa sürüklenmeleri kararlaştırılmıştır.

İşte hilafetin ilga edilmesinde Yahudi parmağına yeni bir delil!)

Hedefleri İslâm birliğini yıkıp yerine Turan Birliğini tesis etmektir.

"Turancılık önce muhtelif Türk lehçeleriyle konuşan toplulukları bir araya getirip, sonra bu topluluklardan ve Türk asıllı Macar, Bulgar ve Finlilerden müteşekkil, ırk esasına dayanan bir birlik ve pakt oluşturmayı hedefler. Gayrimüslim olan bu topluluklarla ittifak ve birliği, İslâm birliğine tercih ederler."

"Bu adam ve benzerleri, İslâm dinini, Türkler üzerindeki Arap kültür işgali olarak değerlendirirler. Onlara göre İslâm, Arap kültürünün mahsulüdür ve bununla Türk kültürünü işgal etmişlerdir.

O halde ne olursa olsun bu kültür işgalinden kurtulmak gerekir. Abdest ve diğer İslâmî kaidelerin sıcak iklimde yaşayan halklar için konduğunu söylerler. Bu kaidelerin diğer soğuk iklimlerde yaşayan halklara uygun olmadığını iddia ederler."

"Ankara'da yönetimi elinde bulunduran herkesin bu tür düşünceler taşımadığı doğrudur. Ancak sayı ve etkinlik bakımından bu düşünceyi savunanların gittikçe güçlendikleri de bir vakıadır. Bu hareketin önüne geçilmediği takdirde, gelecekte çok tehlikeli boyutlara ulaşacağı aşikârdır.

Dini Arap ırk ve şerefinin bir tezahürü İslâm büyüklerini ise Arap kahramanları olarak kabul eden bu sapık düşünce ekolü, İslâm kardeşliğine yöneltilmiş büyük bir darbedir.

Onlara göre Türklerin vicdanındaki İslâm inancına alternatif olarak, eski Türk uygarlığındaki cahili antik inançlar örneğin eski Türk putu Bozkurt yeniden ihya edilmeli ve Türk halkının vicdanına yerleştirilmelidir. Bu put için birçok marşlar yazılıp söylenmekte ve hükümetin posta pullarında Bozkurt resimleri yer almaktadır.

"Ankara'daki herkesin bu düşüncede olmadığını söylemiştik. Ama onları işbirliği yapmaya sevkeden müşterek düşünce İslâm düşmanlığıdır."

(Türklerin 600 yıl boyunca İslâm'ın savunuculuğunu yaptıkları ve İslâm mesajının, diğer halklara ulaşmasında büyük hizmetler verdikleri inkâr edilemez tarihî bir olgudur.

Ancak Siyonist ve Haçlı oyunlarına, bazı vilayetlerdeki vali ve diğer yöneticilerin zulüm, baskı ve hataları da eklenince Araplar arasında Türklere karşı bazı siyasî akımlar oluşmuştur.

Doktor Muhammed Bediî Şerif o zamanki durumu şöyle tasvir ediyor:

Kevakibî'nin temsil ettiği bir akım.Türk hilafeti yerine Arap hilafetinin oluşturulmasını savunuyordu. Cemalüddin Afganî'nin temsil ettiği akım ise, hilafetin Osmanoğullarında kalmasıyla beraber tam ve şamil bir İslâm birliği sağlanmasından yanaydı.

Başka bir görüş ise, Arapların Osmanlılardan tam bağımsızlığını savunmaktaydı. Bu aşırı görüşün yanısıra mevcut olan ılımlı görüşe göre ise Arap ülkeleri ancak gevşek bir bağ ile Osmanlıya bağlı kalabilirdi.

Farklılıklarına rağmen tüm bu siyasî akımlar hilafetin korunmasından yanaydılar.

Ancak İngiliz ve Fransızların el altından destekleyip yaymaya çalıştığı bir akım daha vardı ki, Arap ülkelerinin yabancı mandasıyla yönetilmelerini savunuyordu. Bu görüşü savunanların yabancı güçlerin paralı uşakları olduğunda hiç şüphe yoktur.

bkz. Doktor Muhammed Bediî Şerif, es-Sıraa beynel Mevali vel-Arab)

"Bu iki grubun dışında, başka bir grup daha var ki; bunlar İslâm birliğine taraftardırlar. Ancak bunu siyasî mülahazalarla değil, sosyal mülahazalarla istemekteler. Bu kesim, Yusuf Akçura, Ziya Gökalp, Celal Nuri, Ağaoğlu Ahmet, Hamdullah Suphi ve diğer Turancılarla mücadele eder onların amaç ve tehlikelerine dikkat çekmeye çalışırlar.

Türk halkının geneli ve özellikle Anadolu halkının dindarlığından kuşku yoktur. Dinî anlayışlarında yapılmak istenen hiçbir değişikliği tasvip etmezler. Ancak halkın bu tutumu ne hükümet icraatlarına ve planlarına, ne de kanunlara yansımaktadır."


Bu makaleye söyleyeceğim bir şey yok; Türkiye'de cereyan eden değişimler doğru ama eksik bir şekilde ifade edilmiş. Mısırlı yazarlar sanki olayın tüm gerçek boyutları hakkında konuşmamak üzere yemin etmiş gibidirler.

Yusuf Akçura Ağaoğlu Ahmed, Ziya Gökalp, Hamdullah Suphi, Celal Nuri ve emsali zâtların planları, Mustafa Kemal'in planlarının aynısıdır. Onların arkasındaki güç Mustafa Kemal'dir. Makalede, olayın bu boyutuna değinilmemesi büyük bir eksikliktir.

(Din düşmanı Turan ırkçılığının karşısında, Osmanlı-İslâm sentezi bulunuyordu ve ulemanın genel eğilimini temsil ediyordu. Bu görüşe mensup olanların bazıları Osmanlı Türkleri ile Moğollar arasında hiçbir bağ olmadığı tezini savunuyorlar. Cengiz Han ile Hülagu'yu diğer Arap, Fars ve Batı tarihçileri gibi değerlendiriyorlar. Onlardan biri olan Tahir'ül-Mevlevî şöyle diyor:

Türkler, o bozguncu ve kan içicilerle hiçbir şekilde övünemezler. Doğunun Batı karşısında gerilemesinin başlıca sebebi onlardır. Onlar yeryüzünde vâki olmuş, insanlığın en büyük belasıdır. Müslüman Türkler tarihleriyle övünmek istiyorlarsa, Tolonlar, Selçuklular, Zengiler ve Osmanlı devleti onlara yeter.

Değişik sosyal çalışmaları, eserleri olan Celal Nuri de şöyle diyor:

Osmanlı Türkleri; önce Müslüman, sonra Tûrktürler. bkz. Şekib Arslan, Hadr el-Alem el-İslâmî)

Turancıları koruyan, teşvik eden, hatta parlamenter tayin eden de odur. Anadolu halkı ise, onları ne tanır, ne de ilkelerini destekler. Onların İslâm birliğini parçalama çağrılan Mustafa Kemal'in rızasına uygun olmasaydı, ordusuyla beraber hiç onları destekler miydi?

Türkiye'de Mustafa Kemal muhaliflerinin örgütlenmesi kesinlikle yasaktır. Dolayısıyla sözü edilen fikirleri taşıyan insanlar memlekette diledikleri gibi cirit atıyorlar.

Turancılık eğer yazarın ifade ettiği gibi sadece belli kimselerin düşüncelerinden ibaret olsaydı, bugün hükümet pullarında Bozkurt resimleri olmazdı.

(12 Kanunusani 1340 tarihli İleri gazetesi Bozkurt'un yeni Türk bayrağı olması gerektiğini savunuyor. Gazeteye göre Bozkurt, Alman kartalından daha iyidir.

Gazete, Türklerin asırlardır Timur, Cengiz, Alp, İlhan gibi kendi öz isimlerini terk ederek, Osman, Muhammed, Ömer, Fatma, Âişe gibi Arap isimleri kullanmalarından esef ve üzüntü duyduğunu ilan ediyor.

Muhammed'e, Ömer'e, Fâtıma'ya canlarını feda eden Müslüman Türk milleti nasıl oyuna getirilmek isteniyor? Görün de ibret alın!

Dinî Müceddidler isimli kitabımda ırkçılığı ve ırkçılığın değişik boyutlarını tafsilatlı, bir şekilde inceledim.

Müslüman Anadolu halkı, tüm bu bâtıl duygu ve düşünceleri İslâmî duygu ve kimliğinin potasında eritmiş bir halktır. Atalarından miras aldıkları bu inanç, onların milliyet ve kimliklerini oluşturmuş; kalp ve vicdanlarına hakim olmuştur.

Onların ilk kökenleri ile ilgili varsayımlar doğru dahi olsa, Türkler Müslüman olduktan sonra kazandı kan İslâm kimliği ve milliyeti ile, o varsayımları çoktan unutmuş ve tarihe gömmüştür.

Gerici ve bağnaz ırkçılar ise, Müslüman Türk halkına ve inançlarına rağmen, hâlâ ölüyü topraktan çıkarıp diriltme hevesindeler. (Mustafa Sabri)

Sonra bugün, yeni meclis üyelerinin tamamını oluşturan Halk Partisi'nin programı gerçeği görmemize yetmez mi?

Mustafa Kemal'in partisinin programına göre, eski gelenekler izale edilecek, yeni kanunlar ise hiçbir kayıt tanımadan tam bir hürriyetle yapılacaktır.

İslâmiyete yakınlığı ile tanınan Tevhid-i Efkar gazetesi bu hususu eleştirirken, Rauf Bey'in başbakanlıktan azledilmesine de değiniyor. Gazeteye göre Rauf Bey dinî duygularını yenemediği ve dinî hükümlere saygı gösterdiği için azledilmiştir.

Görevini hatırlayıp da dinini savunmaya çalışan Tevhid-i Efkar ve henüz dinî duygularını yitirmeyen Rauf Bey gibilerine selam olsun.