Çevrimdışı
İnsan kendisine fayda verecek şeyleri elde etmek, zarar verecek şeyleri uzaklaştırmak gereği duyan bir varlık olarak yaratılmıştır. Ne var ki. insan sürekli istemektedir. Hiç şüphesiz bu isteklerdeki amaç nefsin sükûn ve huzur bulmasıdır. Ancak insan buna yalnız Allah'da kavuşur. Kalbler ancak O'nunla huzur bulur. Nefisler ancak O'na yönelmekle sükûnete erebilir.
«Göklerde ve yerde Allah'tan başka ilâhlar olsaydı fesat alır yürürdü»(21 Enbiyâ 22).
Allah'tan başka hangi varlık ilâh edinilirse edinilsin, ortaya fesat ve düzensizlik çıkar. Kalblerin kurtuluşu ve huzuru ancak, hiçbir ortağı olmayan yüce Allah'a ibâdetle sağlanabilir.
Eğer kalbler, dini yalnızca Allah'a ait kılmaz ve ihlâslı olmazlarsa, çoğu insanın yaptığı gibi, kendileri için seçtikleri diğer ilâhlara tapınır, böylece de Allah'tan başkasına ibadet ederek ve başkasından yardım isteyerek şirk koşmuş olurlar. Yaratıcılarına kulluk ederek, O'nun yardımına sığınarak kavuşacakları mutluluğu bilmediklerinden başkasına ibadet eder, yardım isteğinde bulunurlar. Kalbler, ancak O'na kulluk etmeleri sayesinde başka bir mabuda ihtiyaç duymaz. Yalnızca O'ndan yardım isteyerek de, başkalarına boyun eğme zilletinden kurtulurlar. Eğer kul bu halde değilse, zavallı bir günahkârdır. Bu halden ancak Rabbine tâatte bulunarak kurtulabilir. İşte insanın hali budur. Muhtaç ve yoksundur, ama yine de yazık edip durmadan hatâ işler. Bu yüzden her zaman için Rabbine muhtaç olmaktan kaçınamaz. Bol bol bağışlarını serecek olan O'dur. Kulun da istiğfar etmesi lâzım.
Allah şöyle buyurur:
«Bil ki, Allah'tan başka hiçbir ilâh yok, günâhına istiğfar et» (47 Muhammed 19).
Kul ancak tevhîd ile kuvvet kazanır, ihtiyaçtan kurtulabilir. Kim insanlar içinde güçlü olmaktan sevinç duyarsa hemen Allah'a tevekkül etsin. Allah, ancak günahlarına tevbe eden kulunun günâhını bağışlar.
«Onlar istiğfar ettikçe Allah onlara azâb edecek değildir» (8 Enfâl 33).
Kul ihtiyaç ve sıkıntısını ancak tevhîd ile giderebilir. Bundan asla kaçınılamaz. Kul tevhidi sağlamadıkça, elde edemediği matlûbu peşinde dâima muhtaç, dâima yoksun ve dâima azab içinde bulunur.
«Kendine şirk koşulmasını affetmez, bağışlamaz» (4 Nisa 48).
Tevhidin arkasından istiğfarda bulunursa, müstağniliğe ve mutluluğa ulaşır, böylece kendine azab veren şey ortadan kalkar. La havle ve la kuvvete illâ billâh (çâre ve güç ancak Allah iledir.)
«Göklerde ve yerde Allah'tan başka ilâhlar olsaydı fesat alır yürürdü»(21 Enbiyâ 22).
Allah'tan başka hangi varlık ilâh edinilirse edinilsin, ortaya fesat ve düzensizlik çıkar. Kalblerin kurtuluşu ve huzuru ancak, hiçbir ortağı olmayan yüce Allah'a ibâdetle sağlanabilir.
Eğer kalbler, dini yalnızca Allah'a ait kılmaz ve ihlâslı olmazlarsa, çoğu insanın yaptığı gibi, kendileri için seçtikleri diğer ilâhlara tapınır, böylece de Allah'tan başkasına ibadet ederek ve başkasından yardım isteyerek şirk koşmuş olurlar. Yaratıcılarına kulluk ederek, O'nun yardımına sığınarak kavuşacakları mutluluğu bilmediklerinden başkasına ibadet eder, yardım isteğinde bulunurlar. Kalbler, ancak O'na kulluk etmeleri sayesinde başka bir mabuda ihtiyaç duymaz. Yalnızca O'ndan yardım isteyerek de, başkalarına boyun eğme zilletinden kurtulurlar. Eğer kul bu halde değilse, zavallı bir günahkârdır. Bu halden ancak Rabbine tâatte bulunarak kurtulabilir. İşte insanın hali budur. Muhtaç ve yoksundur, ama yine de yazık edip durmadan hatâ işler. Bu yüzden her zaman için Rabbine muhtaç olmaktan kaçınamaz. Bol bol bağışlarını serecek olan O'dur. Kulun da istiğfar etmesi lâzım.
Allah şöyle buyurur:
«Bil ki, Allah'tan başka hiçbir ilâh yok, günâhına istiğfar et» (47 Muhammed 19).
Kul ancak tevhîd ile kuvvet kazanır, ihtiyaçtan kurtulabilir. Kim insanlar içinde güçlü olmaktan sevinç duyarsa hemen Allah'a tevekkül etsin. Allah, ancak günahlarına tevbe eden kulunun günâhını bağışlar.
«Onlar istiğfar ettikçe Allah onlara azâb edecek değildir» (8 Enfâl 33).
Kul ihtiyaç ve sıkıntısını ancak tevhîd ile giderebilir. Bundan asla kaçınılamaz. Kul tevhidi sağlamadıkça, elde edemediği matlûbu peşinde dâima muhtaç, dâima yoksun ve dâima azab içinde bulunur.
«Kendine şirk koşulmasını affetmez, bağışlamaz» (4 Nisa 48).
Tevhidin arkasından istiğfarda bulunursa, müstağniliğe ve mutluluğa ulaşır, böylece kendine azab veren şey ortadan kalkar. La havle ve la kuvvete illâ billâh (çâre ve güç ancak Allah iledir.)
