Örnek Genç
Abdurrahman b. Avf (r.a)’den şöyle dediği rivayet edilmiştir:
«Bedir harbi günü ben harb saffında durup sağıma, soluma baktığım zaman ensardan genç iki delikanlıyı gördüm. Benim yanımda savaş konusunda bunlardan daha el verişli iki kişinin bulunmasını istedim. Bu iki gençten biri si beni gözü ile süzdü de bana dönerek:
«Ey amca! Ebu Cehl’i tanır mısın?» diye sordu. Ben de:
«Evet tanırım» dedim. Ve:
«Ey yeğenim! Ebu Cehl’i ne yapacaksın?» diye sordum. O da: «Bana haber verildiğine göre Ebu Cehil, Rasulullah’a sövermiş. Hayatım elinde olan Allah’a yemin ederim ki, onu bir görürsem artık benimle ondan eceli yakın olan ölünceye kadar şahsım, onun şahsından asla ayrılmayacaktır» dedi. Bir gencin heyecan halinde söylediği bu kesin söze hayret ettim. Bu iki gençten öbürüsü de beni gözden geçirerek diğerinin söylediği gibi söyledi. Bu sırada gözlerim başka hiçbir tarafa takılmadan Ebu Cehl’i görmüştü.O, Kureyş askerleri içinde durmadan ileri geri dönüp duruyordu. Ben:
«Gençler! Öteye beriye telaşla giden şu şahıs, bana o sorup gitmek istediğiniz Ebu Cehil’dir» dedim. Onlar da hemen kılıçlarına sarıldılar. Ve Ebu Cehil’i öldürünceye kadar kılıç darbesine tuttular. Sonra dönüp Rasulullah’ın huzuruna geldiler. Ve hadiseyi arzettiler. Rasulullah (s.a.s):
«Ebu Cehl’i hanginiz öldürdünüz?» diye sordu. Bunlardan herbiri: «Ben öldürdüm» dedi. Rasulullah (s.a.s):
«Kıİıçlarınızı sildiniz mi?» diye sordu. Onlar: «Hayır silmedik» diye cevab verdiler. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.s), kılıçlarına ne kadar kan bulaştığını ve ne derece de rinlikte battığını anlamak için, genç gazilerin kılıçlarını kontrol edip, gözden geçirdi. «İkiniz öldürmüşsünüz» dedi. Fakat Ebu Cehl’in ele geçen eşyasını bunlardan Muaz b. Amr b. Cemuh’a verdi. (Çünkü ölünün bıraktıklarını hakeden gerçek öldüren o idi.) Ebu Cehl’i çok yaralayan ve karnını deşen İbn-i Cemuh’du. Bu iki Mücahid, Muaz b. Afra ile Muaz b. Amr b. Cemuh (r.a)’dır.
(Buhari)
HADİSTEN NE İSTİFADE EDERİZ
— Aklı ve kalbi imanın nuruyla aydınlanmış bir gençlik, İslam mücadelesinde gerek beyin gücü gerekse bedeni güç açısından çok önemli bir potansiyeldir. Çünkü genç, hayat ve enerji doludur. Her an hareketli ve dinamiktir. Onun bu coşkun enerjisi, Allah ve Rasulüne iman, din yolunda hiç bir engeli tanımayan muhteşem bir güç çıkacaktır. Yeter ki bu gücü yönlendiren, Allah’ın emir ve yasakları olsun... Allah ve Rasulüne karşı sevgiyi kalbine yerleştiren genç Rabbine ve Rabbinin bildirdiği mükemmel dine yapılacak saldırıları asla unutmayacak ve affetmeyecektir. Yeter ki iman ona hakkıyla verilsin, Rabbi ona hakkıyla tanıtılsın. Gençlerin bu özellikleri her dönemdeki İslam mücadelesinin ön saflarında savaşmaya sevketmiştir onları. Nitekim, Rasulullah (s.a.s)’in özellikle Mekke’deki mücadelesinde, gençlerin rolü büyüktür. Medine ve cihad devresinde de etkin role sahipti gençler. Günümüz şartlan altında bu kuvvetin önemi daha da artmıştır. Zira, hedefe ulaşmada uzun bir zaman gerektiren İslam mücadelesi, köklü bir yapıya sahib olmak ve geleceğe de hitab olarak yaşama azminde olan gençlere muhtaçtır. Onların eğitim ve terbi yesiyle birinci derecede yükümlü müslüman anne ve babalar bu hakikat üzerinde dikkatle düşünmelidir.
Abdurrahman b. Avf (r.a)’den şöyle dediği rivayet edilmiştir:
«Bedir harbi günü ben harb saffında durup sağıma, soluma baktığım zaman ensardan genç iki delikanlıyı gördüm. Benim yanımda savaş konusunda bunlardan daha el verişli iki kişinin bulunmasını istedim. Bu iki gençten biri si beni gözü ile süzdü de bana dönerek:
«Ey amca! Ebu Cehl’i tanır mısın?» diye sordu. Ben de:
«Evet tanırım» dedim. Ve:
«Ey yeğenim! Ebu Cehl’i ne yapacaksın?» diye sordum. O da: «Bana haber verildiğine göre Ebu Cehil, Rasulullah’a sövermiş. Hayatım elinde olan Allah’a yemin ederim ki, onu bir görürsem artık benimle ondan eceli yakın olan ölünceye kadar şahsım, onun şahsından asla ayrılmayacaktır» dedi. Bir gencin heyecan halinde söylediği bu kesin söze hayret ettim. Bu iki gençten öbürüsü de beni gözden geçirerek diğerinin söylediği gibi söyledi. Bu sırada gözlerim başka hiçbir tarafa takılmadan Ebu Cehl’i görmüştü.O, Kureyş askerleri içinde durmadan ileri geri dönüp duruyordu. Ben:
«Gençler! Öteye beriye telaşla giden şu şahıs, bana o sorup gitmek istediğiniz Ebu Cehil’dir» dedim. Onlar da hemen kılıçlarına sarıldılar. Ve Ebu Cehil’i öldürünceye kadar kılıç darbesine tuttular. Sonra dönüp Rasulullah’ın huzuruna geldiler. Ve hadiseyi arzettiler. Rasulullah (s.a.s):
«Ebu Cehl’i hanginiz öldürdünüz?» diye sordu. Bunlardan herbiri: «Ben öldürdüm» dedi. Rasulullah (s.a.s):
«Kıİıçlarınızı sildiniz mi?» diye sordu. Onlar: «Hayır silmedik» diye cevab verdiler. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.s), kılıçlarına ne kadar kan bulaştığını ve ne derece de rinlikte battığını anlamak için, genç gazilerin kılıçlarını kontrol edip, gözden geçirdi. «İkiniz öldürmüşsünüz» dedi. Fakat Ebu Cehl’in ele geçen eşyasını bunlardan Muaz b. Amr b. Cemuh’a verdi. (Çünkü ölünün bıraktıklarını hakeden gerçek öldüren o idi.) Ebu Cehl’i çok yaralayan ve karnını deşen İbn-i Cemuh’du. Bu iki Mücahid, Muaz b. Afra ile Muaz b. Amr b. Cemuh (r.a)’dır.
(Buhari)
HADİSTEN NE İSTİFADE EDERİZ
— Aklı ve kalbi imanın nuruyla aydınlanmış bir gençlik, İslam mücadelesinde gerek beyin gücü gerekse bedeni güç açısından çok önemli bir potansiyeldir. Çünkü genç, hayat ve enerji doludur. Her an hareketli ve dinamiktir. Onun bu coşkun enerjisi, Allah ve Rasulüne iman, din yolunda hiç bir engeli tanımayan muhteşem bir güç çıkacaktır. Yeter ki bu gücü yönlendiren, Allah’ın emir ve yasakları olsun... Allah ve Rasulüne karşı sevgiyi kalbine yerleştiren genç Rabbine ve Rabbinin bildirdiği mükemmel dine yapılacak saldırıları asla unutmayacak ve affetmeyecektir. Yeter ki iman ona hakkıyla verilsin, Rabbi ona hakkıyla tanıtılsın. Gençlerin bu özellikleri her dönemdeki İslam mücadelesinin ön saflarında savaşmaya sevketmiştir onları. Nitekim, Rasulullah (s.a.s)’in özellikle Mekke’deki mücadelesinde, gençlerin rolü büyüktür. Medine ve cihad devresinde de etkin role sahipti gençler. Günümüz şartlan altında bu kuvvetin önemi daha da artmıştır. Zira, hedefe ulaşmada uzun bir zaman gerektiren İslam mücadelesi, köklü bir yapıya sahib olmak ve geleceğe de hitab olarak yaşama azminde olan gençlere muhtaçtır. Onların eğitim ve terbi yesiyle birinci derecede yükümlü müslüman anne ve babalar bu hakikat üzerinde dikkatle düşünmelidir.
