Çevrimdışı
Tebliğ ve Uyarı
«Bu Kur'an, insanlara tebliğ olunmak, kendisiyle uyarılmak, Allah'ın ortaksız bir tek ilah olduğunu bilmek için ve akıl sahiplerinin öğüt alması için indirilmiştir.» (İbrahim: 32)
Demek ki, asıl amaç, tebliğ ve uyarıdır, insanların «Allah'ı, bir tek ilah» diye tanımasıdır. Allah'ın dini, hayat sisteminin dayanağıdır.Temel ilke budur. Güdülen amaç, hiç şüphesiz soyut bir ilim değildir. Asıl istenen şey, insan hayatının bu ilmi temele dayanmasıdır. Yani amaç, sadece Allah'a tedeyyün etmektir. Çünkü kendisinden başka bir ilah yoktur. İlah, «rab» olmayı, yani hakimliği, efendiliği mutasarrıflığı, kanun koyuculuğu ve yönlendiriciliği hakkeden, demektir. Bu temele dayanan insan hayatı, kula kulluğa dayalı temellere; yani kulun kula egemenliği ve dindarlığına dayanan tüm hayat biçimleriyle kökünden çelişmektedir. Bu çelişki akide ve düşüncede sözkonusu olduğu gibi, alamet türü ibadet ve adablarda, ahlâk ve davranışlarda, ölçü ve değer yargılarında, ekonomik ve siyasal yönetimlerde ve kısaca bireysel veya toplumsal tüm hayat alanlarında - aynı ölçüde - sözkonusudur.
Ortaksız bir tek ilah inancı, dörtbaşı mamur bir hayat sisteminin esasıdır. Yani bu, vicdanlarda donup kalan mücerred bir inanç değildir. Akide, durağan tipte mücerred bir inanç çerçevesine sığmayacak kadar kapsamlıdır. Akidenin gelişen ve büyüyen sınırı, hayatın tüm alanlarını kapsayacak genişliktedir. İslâm'da egemenlik sorunu tüm yönleriyle akidevî bir sorundur. Aynı şekilde ahlâkî sorun da akidenin konusudur. Hayat sistemi kapsadığı tüm kıymet ve ahlakla beraber, akidenin bir ürünüdür.
Bu hayat sistemi, kanuni ve siyasal şartları da aynı ölçüde kapsamaktadır. Bu dinin akidevi hududunu ve «La ilahe illallah - Muhammed'ür - Resulullah» kelimelerinin gerçek muhtevasını ilgili olduğu geniş alan içinde kavramadan, Kur'an'i da anlayamayız. Sadece Allah'a tapınmak demek; sadece O'na tedeyyün yapmak demektir. Bunu sadece namaz anlarında değil, hayatımızın tümünde böyle kavrayıp kabullenmedikçe Kur'an'ı da anlayamayacağız.
Hz. İbrahim'in, «Beni ve çocuklarımı ibadetlerinden uzak tut» duasıyla reddettiği putlar, cahiliye çağı Araplarının düzedurdukları ilkel putlardan ibaret değildir. Çeşitli devirlerdeki putatapıcıların yonttukları taş veya ağaçlardan, kutsadıkları hayvan veya kuşlardan, ateş veya yıldızlardan, ruh veya hayaletlerden de ibaret değildir. Bu basit ve ilkel şekiller, hiç kuşkusuz Allah'a ortak koşma biçimlerinin tümü demek değildir. Başka bir deyişle Allah dışı varlıklara yapılan kulluğun tümü değildir.
Şirki, sadece bu ilkel biçimlerden ibaret saymak, müşrikliğin sonu gelmez diğer biçimlerini görmemizi önleyecektir. İnsanlığın sarıldığı modern şirk ve cahiliye türlerini doğru bir şekilde tanımamızı engelleyecektir. Bu bakımdan şirkin özelliğini ve putlarla ilişkisini, putun gerçek anlamını ve yeni türeme cahiliyyenin getirdiği modern şirk biçimlerini derinlemesine araştırmak zorundayız.
«La ilahe il'Iallah» şehadetiyle çelişen müşriklik, tedeyyünün tüm hayat alanlarında sadece Allah' a ait olmadığı her yönetim ve her durumda mevcuttur. Şirkin gerçekleşmesi için kişinin herhangi bir hayat meselesinde Allah'a, diğer konularda da Allah'tan başkasına tedeyyün etmesi kafidir. Çünkü alamet türü ibadetlerle yetinmek, dindarlığın pek çok biçiminden sadece biridir. Bugünkü insanlığın hayatında izlediğimiz somut örnekler, ruhların derinliklerinde kök salan müşrikliği daha net görmemizi sağlamaktadır.
Abdest, namaz, taharet, oruç, hac ve diğer ibadetlerde sadece ilahlık yönüyle kendisine inandığı Allah'a itaat edip de ekonomik, siyasal ve toplumsal hayatında Allah'tan gelmeyen kanunlara sosyal ölçü ve değer yargılarında Allah yapısı olmayan düşünce ve kavramlara... Ahlak, adet, gelenek ve giyim konusunda kendisine tüm bunları - ilahi emir ve kanunlarla çelişmek pahasına - reva gören beşerî bazı rablara: ...Evet Allah'ın ilâhlığına inandığı halde bu şeylere tedeyyün yapan bir kimse, aslında en belirgin anlamıyla şirke girmiş ve «La ilahe illallah - Muhammed'ür-Resulullah» şahitliğinin özüyle çelişmiştir. Müşriklerin her zaman ve her yerde işleyebileceği şirk türleridir, bunlar. İşte günümüz insanının «malum şirk'e» girmez zannıyla kolayca benimsediği şirk budur. Putun, ilkel ve basit bir heykel şeklinde olması şart değildir. Putlar, tağutların arkalarına gizlendikleri belirli şekillerden başka ne ki? Bu şekillerin gerisindeki tağutların asıl amacı, insanları köleleştirmektir. Putun adını kullanarak köleleştirmek... Putun adıyla kendisine itaat ettirmek... Put, hiç şüphesiz konuşamaz, işitemez ve göremez. Putların gerisinde onların adına konuşan; efsun ve nazarlık yapan kahinler bakıcılar ve yöneticiler vardır. Putun adına dilediğini söyleyen, kitleleri alçaltıp köleleştirmek için konuşan, asıl bu kimselerdir. Nerede ve hangi zamanda olursa olsun kahin veya idarecilerin gölgesine sığınıp konuştukları kavramlar bulunuyor ve Allah'ın izin vermediği kanunlar, yetkiler, işler ve ölçüler bu tür kavramların adına konuluyorsa; putlaştırma meydana gelmiş demektir. Yani bu kavramlar; hem özellik ve gerçek nitelikleri, hem de işlevleri yönünden putlaşmış demektir. Yani insanlardan - Allah'ı bırakma pahasına - uyulması, izlenmesi ve yolunda mal, can, evlad, ahlak ve namusun feda edilmesi istenecek ölçüde kutsanan «millet», «vatan», «halk» veya «sınıf» ilah durumuna geçen birer puta dönüşmüş demektir. Çünkü Allah'ın şeriatiyle, kanun ve buyruklarıyla bu bayraklaştırılan putlar çeliştiği zaman Allah'ın değil, bu düzmece putların iradesine uyulmaktadır. Yani Allah'ın şeriat, kanun, emir ve direktifleri bir kenara atılıp onun yerine bu putların; daha ince ve yerinde bir ifadeyle; bu putların gerisindeki tağutların iradesi yürürlüğe girmektedir. İşte Allah'ı bırakıp putlara tapınmak budur. Putun, ille de bir taş veya tahta parçası olması şart değildir. Herhangi bir doktrin veya bayraklaştırılan bir kavram da put olabilir. İslâm Dini, sadece taştan veya tahtadan putları yıkmak için gelmemiştir. Peygamberler kervanının bunca sıkı çalışması, katlandıkları bunca fedakârlıklar, çektikleri bunca acı ve işkenceler; sadece taş veya tahta putları yıkmak için değildi. İslâm'ın geliş nedeni, her şeyde ve her konuda sadece Allah'a tedeyyün etmektir. Tüm biçim ve nitelikleriyle Allah'tan başkasına tedeyyün etmeyi ortadan kaldırmaktır. Kurulu düzen ve sistemlerin niteliğini tanıyabilmek için biçim ve konumları tüm boyut ve süreçleriyle izlemek gerekiyor. Tevhidin mi, yoksa şirkin mi egemen olduğunu; sadece Allaha mı, yoksa çeşit çeşit tağut, rab ve putlara mı itaat edildiğini ancak bundan sonra tesbit edebiliriz.
Diliyle «La ilahe il'lallah Muhammedür Resulullah» şehadetini getirdikten sonra alamet türü ibadetlerde, taharette, evlenmede, boşanma ve miras hukukunda Allah'a, bunun dışındaki konulardaysa Allah'tan başkasına itaat eden kimseler, eğer bu halleriyle kendilerini «Allah'ın dininden» sanıyorlarsa uyanmak zorundadırlar. Bu daracık çerçevenin dışında, çoğunluğuyla ilahî şeriatle açıkça çelişen kanunlara, yani Allah'ın asla izin vermediği kanunlara itaat eden, canlarını, mallarını, namuslarını ve ahlaklarını isteseler de istemeseler de modern putların arzuları uğruna feda eden bu kimselerin uyanması gerekiyor. Çünkü putların arzusuyla çelişen her tür namus, ahlak ve dini değerleri bir kenara atarak, yani Allah'ın emirlerini çiğneyerek bu putların emirlerini uyguladıkları halde kendilerini müslüman ve Allah'ın dininden sayan bu kimselerin durumu budur. İşte bu kimselere düşen şey, içinde bulundukları bu büyük şirkten çıkıp kurtulmaktır, Allah'ın dini, hiç kuşkusuz dünyanın doğu ve batısında kendilerini müslüman sayan kimselerin düşündüğü gibi bir eğlence ve şaka değildir. Allah'ın dini, mükemmel bir hayat nizamıdır. Günlük hayatın tüm parça ve ayrıntılarını içine alan bir nizam.. Günlük hayatın temel ve ana çizgilerine ek olarak tüm parça ve ayrıntılarında sadece Allah'a itaat edilen bir nizam... Çünkü o, Allah'ın dinidir. O, Allah' in hiç bir insandan başkasını kabul etmediği İslâm' dır. Allah'a şirk koşmak, Allah'ın ilahlığına başkalarını katmaktan ibaret değildir. Çünkü Allah'la beraber başka rableri hakem kılmak da şirktir. Şurası kesin ki, putperestlik; taş veya tahtadan yontulmuş put tapıcılığından çok, bu putlarla aynı nüfuz hakkına sahip kılınan modern kavramlarda sözkonusudur.
Her ülkede yaşayan insanlar bir düşünsünler. Acaba hayatlarının en üstün makamı kimindir? Tam tedeyyün kime yapılmaktadır? îtaat, tabiiyyet ve bağlılık kimedir? İşte eğer tüm bunlar Allah'a aitse, o insanlar Allah'ın dinindendirler. Yok eğer bunlar - ya ortaklı veya tamamen - Allah'tan başkasına aitse o insanlar da Allah'ın dininden değildir. Yani o insanlar, put ve tağutların dinindendirler. Bundan da Allah'a sığınıyoruz...
«Bu Kur'an, insanlara tebliğ olunmak, kendisiyle uyarılmak, Allah'ın ortaksız bir tek ilah olduğunu bilmek için ve akıl sahiplerinin akıllanması için indirilmiştir.»
“İbrahim ve beraberinde olanlarda sizler için güzel bir örnek vardır. Onlar kavimlerine şöyle demişlerdi: Biz, sizden ve sizin ALLAH ’tan başka taptıklarınızdan uzağız. Sizi reddettik. Bizimle sizin aranızda, bir olan ALLAH ’a iman edinceye kadar ebedi bir düşmanlık ve kin başlamıştır.”
(Mumtahine: 4)
"Üzerlerine Rabbinin hükmü hak olanlar iman etmezler. Onlara her türlü delil gelse de can yakıcı azabı görmedikçe iman etmezler." (Yunus: 96-97)
"Allah, kendisinden başka ibadete layık ilah olmadığına, adaleti ayakta tutarak şahitlik etti. Melekler ve ilim sahipleri de buna şehadet ettiler. Ondan başka ibadete layık ilah yoktur. O, Aziz'dir, Hakim'dir."
(Al-i İmran: 18)
"Allah'a karşı yalan yere iftira eden veya hak kendisine geldikten sonra onu yalanlayandan daha zalim kim vardır? Cehennemde kafirler için bir kalış yeri yok mudur?" (Ankebut: 68)
"Küfredenlere gelince... Onlara ister (azapla) korkutarak tebliğ et, istersen hiç tebliğ etme, farketmez. Onlar iman etmezler." (Bakara: 6)
"Kim Allah'a ortak koşarsa muhakkak ki Allah ona cenneti haram eder. Varacağı yer ateştir. Zulmedenlerin yardımcıları yoktur." (Maide: 72)
"Kafirlere, müslümanlar için bir yetki vermedik.” ((Nisa: 141))
"Allah'la beraber delili olmadığı halde Allah'a eş koşanların hesabını Rabbi görecektir. Allah kafirleri kurtuluşa erdirmez." (Mü'minun: 117)
"Rabbinin ayetleri kendisine hatırlatılıp da onlardan yüzçeviren kimseden daha zalim var mıdır? Şüphesiz suçlulardan öç alacağız." (Secde: 22)
Tebarani Kebir adlı kitabında Süleymiyy'den naklletti ki:
Rasûlullah (s.a.s) buyurdu ki:
"Kim ben söylemediğim halde, bana yalan söz isnad ederse, ateşteki yerini hazırlasın. Ve kime de benden bir hadis ulaşırda onu kabul etmezse, o kişinin kıyamet gününde düşmanıyım.
Buhari Abdullah bin Ömer (r.a)'dan nakletti ki: Rasûlullah(s.a.s) şöyle buyurdu ki:
"Benden velevki bir ayet olsun tebliğ ediniz ve hadislerimden de naklediniz. Bana yalan isnad etmeyiniz, kim bilerek bana yalan isnad ederse, eteşteki yerini hazırlasın."
"Mahvolan apaçık bir delilden ötürü mahvolsun, yaşayan da apaçık bir delilden ötürü yaşasın." (Enfal: 42)
«Bu Kur'an, insanlara tebliğ olunmak, kendisiyle uyarılmak, Allah'ın ortaksız bir tek ilah olduğunu bilmek için ve akıl sahiplerinin öğüt alması için indirilmiştir.» (İbrahim: 32)
Demek ki, asıl amaç, tebliğ ve uyarıdır, insanların «Allah'ı, bir tek ilah» diye tanımasıdır. Allah'ın dini, hayat sisteminin dayanağıdır.Temel ilke budur. Güdülen amaç, hiç şüphesiz soyut bir ilim değildir. Asıl istenen şey, insan hayatının bu ilmi temele dayanmasıdır. Yani amaç, sadece Allah'a tedeyyün etmektir. Çünkü kendisinden başka bir ilah yoktur. İlah, «rab» olmayı, yani hakimliği, efendiliği mutasarrıflığı, kanun koyuculuğu ve yönlendiriciliği hakkeden, demektir. Bu temele dayanan insan hayatı, kula kulluğa dayalı temellere; yani kulun kula egemenliği ve dindarlığına dayanan tüm hayat biçimleriyle kökünden çelişmektedir. Bu çelişki akide ve düşüncede sözkonusu olduğu gibi, alamet türü ibadet ve adablarda, ahlâk ve davranışlarda, ölçü ve değer yargılarında, ekonomik ve siyasal yönetimlerde ve kısaca bireysel veya toplumsal tüm hayat alanlarında - aynı ölçüde - sözkonusudur.
Ortaksız bir tek ilah inancı, dörtbaşı mamur bir hayat sisteminin esasıdır. Yani bu, vicdanlarda donup kalan mücerred bir inanç değildir. Akide, durağan tipte mücerred bir inanç çerçevesine sığmayacak kadar kapsamlıdır. Akidenin gelişen ve büyüyen sınırı, hayatın tüm alanlarını kapsayacak genişliktedir. İslâm'da egemenlik sorunu tüm yönleriyle akidevî bir sorundur. Aynı şekilde ahlâkî sorun da akidenin konusudur. Hayat sistemi kapsadığı tüm kıymet ve ahlakla beraber, akidenin bir ürünüdür.
Bu hayat sistemi, kanuni ve siyasal şartları da aynı ölçüde kapsamaktadır. Bu dinin akidevi hududunu ve «La ilahe illallah - Muhammed'ür - Resulullah» kelimelerinin gerçek muhtevasını ilgili olduğu geniş alan içinde kavramadan, Kur'an'i da anlayamayız. Sadece Allah'a tapınmak demek; sadece O'na tedeyyün yapmak demektir. Bunu sadece namaz anlarında değil, hayatımızın tümünde böyle kavrayıp kabullenmedikçe Kur'an'ı da anlayamayacağız.
Hz. İbrahim'in, «Beni ve çocuklarımı ibadetlerinden uzak tut» duasıyla reddettiği putlar, cahiliye çağı Araplarının düzedurdukları ilkel putlardan ibaret değildir. Çeşitli devirlerdeki putatapıcıların yonttukları taş veya ağaçlardan, kutsadıkları hayvan veya kuşlardan, ateş veya yıldızlardan, ruh veya hayaletlerden de ibaret değildir. Bu basit ve ilkel şekiller, hiç kuşkusuz Allah'a ortak koşma biçimlerinin tümü demek değildir. Başka bir deyişle Allah dışı varlıklara yapılan kulluğun tümü değildir.
Şirki, sadece bu ilkel biçimlerden ibaret saymak, müşrikliğin sonu gelmez diğer biçimlerini görmemizi önleyecektir. İnsanlığın sarıldığı modern şirk ve cahiliye türlerini doğru bir şekilde tanımamızı engelleyecektir. Bu bakımdan şirkin özelliğini ve putlarla ilişkisini, putun gerçek anlamını ve yeni türeme cahiliyyenin getirdiği modern şirk biçimlerini derinlemesine araştırmak zorundayız.
«La ilahe il'Iallah» şehadetiyle çelişen müşriklik, tedeyyünün tüm hayat alanlarında sadece Allah' a ait olmadığı her yönetim ve her durumda mevcuttur. Şirkin gerçekleşmesi için kişinin herhangi bir hayat meselesinde Allah'a, diğer konularda da Allah'tan başkasına tedeyyün etmesi kafidir. Çünkü alamet türü ibadetlerle yetinmek, dindarlığın pek çok biçiminden sadece biridir. Bugünkü insanlığın hayatında izlediğimiz somut örnekler, ruhların derinliklerinde kök salan müşrikliği daha net görmemizi sağlamaktadır.
Abdest, namaz, taharet, oruç, hac ve diğer ibadetlerde sadece ilahlık yönüyle kendisine inandığı Allah'a itaat edip de ekonomik, siyasal ve toplumsal hayatında Allah'tan gelmeyen kanunlara sosyal ölçü ve değer yargılarında Allah yapısı olmayan düşünce ve kavramlara... Ahlak, adet, gelenek ve giyim konusunda kendisine tüm bunları - ilahi emir ve kanunlarla çelişmek pahasına - reva gören beşerî bazı rablara: ...Evet Allah'ın ilâhlığına inandığı halde bu şeylere tedeyyün yapan bir kimse, aslında en belirgin anlamıyla şirke girmiş ve «La ilahe illallah - Muhammed'ür-Resulullah» şahitliğinin özüyle çelişmiştir. Müşriklerin her zaman ve her yerde işleyebileceği şirk türleridir, bunlar. İşte günümüz insanının «malum şirk'e» girmez zannıyla kolayca benimsediği şirk budur. Putun, ilkel ve basit bir heykel şeklinde olması şart değildir. Putlar, tağutların arkalarına gizlendikleri belirli şekillerden başka ne ki? Bu şekillerin gerisindeki tağutların asıl amacı, insanları köleleştirmektir. Putun adını kullanarak köleleştirmek... Putun adıyla kendisine itaat ettirmek... Put, hiç şüphesiz konuşamaz, işitemez ve göremez. Putların gerisinde onların adına konuşan; efsun ve nazarlık yapan kahinler bakıcılar ve yöneticiler vardır. Putun adına dilediğini söyleyen, kitleleri alçaltıp köleleştirmek için konuşan, asıl bu kimselerdir. Nerede ve hangi zamanda olursa olsun kahin veya idarecilerin gölgesine sığınıp konuştukları kavramlar bulunuyor ve Allah'ın izin vermediği kanunlar, yetkiler, işler ve ölçüler bu tür kavramların adına konuluyorsa; putlaştırma meydana gelmiş demektir. Yani bu kavramlar; hem özellik ve gerçek nitelikleri, hem de işlevleri yönünden putlaşmış demektir. Yani insanlardan - Allah'ı bırakma pahasına - uyulması, izlenmesi ve yolunda mal, can, evlad, ahlak ve namusun feda edilmesi istenecek ölçüde kutsanan «millet», «vatan», «halk» veya «sınıf» ilah durumuna geçen birer puta dönüşmüş demektir. Çünkü Allah'ın şeriatiyle, kanun ve buyruklarıyla bu bayraklaştırılan putlar çeliştiği zaman Allah'ın değil, bu düzmece putların iradesine uyulmaktadır. Yani Allah'ın şeriat, kanun, emir ve direktifleri bir kenara atılıp onun yerine bu putların; daha ince ve yerinde bir ifadeyle; bu putların gerisindeki tağutların iradesi yürürlüğe girmektedir. İşte Allah'ı bırakıp putlara tapınmak budur. Putun, ille de bir taş veya tahta parçası olması şart değildir. Herhangi bir doktrin veya bayraklaştırılan bir kavram da put olabilir. İslâm Dini, sadece taştan veya tahtadan putları yıkmak için gelmemiştir. Peygamberler kervanının bunca sıkı çalışması, katlandıkları bunca fedakârlıklar, çektikleri bunca acı ve işkenceler; sadece taş veya tahta putları yıkmak için değildi. İslâm'ın geliş nedeni, her şeyde ve her konuda sadece Allah'a tedeyyün etmektir. Tüm biçim ve nitelikleriyle Allah'tan başkasına tedeyyün etmeyi ortadan kaldırmaktır. Kurulu düzen ve sistemlerin niteliğini tanıyabilmek için biçim ve konumları tüm boyut ve süreçleriyle izlemek gerekiyor. Tevhidin mi, yoksa şirkin mi egemen olduğunu; sadece Allaha mı, yoksa çeşit çeşit tağut, rab ve putlara mı itaat edildiğini ancak bundan sonra tesbit edebiliriz.
Diliyle «La ilahe il'lallah Muhammedür Resulullah» şehadetini getirdikten sonra alamet türü ibadetlerde, taharette, evlenmede, boşanma ve miras hukukunda Allah'a, bunun dışındaki konulardaysa Allah'tan başkasına itaat eden kimseler, eğer bu halleriyle kendilerini «Allah'ın dininden» sanıyorlarsa uyanmak zorundadırlar. Bu daracık çerçevenin dışında, çoğunluğuyla ilahî şeriatle açıkça çelişen kanunlara, yani Allah'ın asla izin vermediği kanunlara itaat eden, canlarını, mallarını, namuslarını ve ahlaklarını isteseler de istemeseler de modern putların arzuları uğruna feda eden bu kimselerin uyanması gerekiyor. Çünkü putların arzusuyla çelişen her tür namus, ahlak ve dini değerleri bir kenara atarak, yani Allah'ın emirlerini çiğneyerek bu putların emirlerini uyguladıkları halde kendilerini müslüman ve Allah'ın dininden sayan bu kimselerin durumu budur. İşte bu kimselere düşen şey, içinde bulundukları bu büyük şirkten çıkıp kurtulmaktır, Allah'ın dini, hiç kuşkusuz dünyanın doğu ve batısında kendilerini müslüman sayan kimselerin düşündüğü gibi bir eğlence ve şaka değildir. Allah'ın dini, mükemmel bir hayat nizamıdır. Günlük hayatın tüm parça ve ayrıntılarını içine alan bir nizam.. Günlük hayatın temel ve ana çizgilerine ek olarak tüm parça ve ayrıntılarında sadece Allah'a itaat edilen bir nizam... Çünkü o, Allah'ın dinidir. O, Allah' in hiç bir insandan başkasını kabul etmediği İslâm' dır. Allah'a şirk koşmak, Allah'ın ilahlığına başkalarını katmaktan ibaret değildir. Çünkü Allah'la beraber başka rableri hakem kılmak da şirktir. Şurası kesin ki, putperestlik; taş veya tahtadan yontulmuş put tapıcılığından çok, bu putlarla aynı nüfuz hakkına sahip kılınan modern kavramlarda sözkonusudur.
Her ülkede yaşayan insanlar bir düşünsünler. Acaba hayatlarının en üstün makamı kimindir? Tam tedeyyün kime yapılmaktadır? îtaat, tabiiyyet ve bağlılık kimedir? İşte eğer tüm bunlar Allah'a aitse, o insanlar Allah'ın dinindendirler. Yok eğer bunlar - ya ortaklı veya tamamen - Allah'tan başkasına aitse o insanlar da Allah'ın dininden değildir. Yani o insanlar, put ve tağutların dinindendirler. Bundan da Allah'a sığınıyoruz...
«Bu Kur'an, insanlara tebliğ olunmak, kendisiyle uyarılmak, Allah'ın ortaksız bir tek ilah olduğunu bilmek için ve akıl sahiplerinin akıllanması için indirilmiştir.»
“İbrahim ve beraberinde olanlarda sizler için güzel bir örnek vardır. Onlar kavimlerine şöyle demişlerdi: Biz, sizden ve sizin ALLAH ’tan başka taptıklarınızdan uzağız. Sizi reddettik. Bizimle sizin aranızda, bir olan ALLAH ’a iman edinceye kadar ebedi bir düşmanlık ve kin başlamıştır.”
(Mumtahine: 4)
"Üzerlerine Rabbinin hükmü hak olanlar iman etmezler. Onlara her türlü delil gelse de can yakıcı azabı görmedikçe iman etmezler." (Yunus: 96-97)
"Allah, kendisinden başka ibadete layık ilah olmadığına, adaleti ayakta tutarak şahitlik etti. Melekler ve ilim sahipleri de buna şehadet ettiler. Ondan başka ibadete layık ilah yoktur. O, Aziz'dir, Hakim'dir."
(Al-i İmran: 18)
"Allah'a karşı yalan yere iftira eden veya hak kendisine geldikten sonra onu yalanlayandan daha zalim kim vardır? Cehennemde kafirler için bir kalış yeri yok mudur?" (Ankebut: 68)
"Küfredenlere gelince... Onlara ister (azapla) korkutarak tebliğ et, istersen hiç tebliğ etme, farketmez. Onlar iman etmezler." (Bakara: 6)
"Kim Allah'a ortak koşarsa muhakkak ki Allah ona cenneti haram eder. Varacağı yer ateştir. Zulmedenlerin yardımcıları yoktur." (Maide: 72)
"Kafirlere, müslümanlar için bir yetki vermedik.” ((Nisa: 141))
"Allah'la beraber delili olmadığı halde Allah'a eş koşanların hesabını Rabbi görecektir. Allah kafirleri kurtuluşa erdirmez." (Mü'minun: 117)
"Rabbinin ayetleri kendisine hatırlatılıp da onlardan yüzçeviren kimseden daha zalim var mıdır? Şüphesiz suçlulardan öç alacağız." (Secde: 22)
Tebarani Kebir adlı kitabında Süleymiyy'den naklletti ki:
Rasûlullah (s.a.s) buyurdu ki:
"Kim ben söylemediğim halde, bana yalan söz isnad ederse, ateşteki yerini hazırlasın. Ve kime de benden bir hadis ulaşırda onu kabul etmezse, o kişinin kıyamet gününde düşmanıyım.
Buhari Abdullah bin Ömer (r.a)'dan nakletti ki: Rasûlullah(s.a.s) şöyle buyurdu ki:
"Benden velevki bir ayet olsun tebliğ ediniz ve hadislerimden de naklediniz. Bana yalan isnad etmeyiniz, kim bilerek bana yalan isnad ederse, eteşteki yerini hazırlasın."
"Mahvolan apaçık bir delilden ötürü mahvolsun, yaşayan da apaçık bir delilden ötürü yaşasın." (Enfal: 42)
