Çevrimdışı
ALLAH, AYETLERİ VE RASULÜ İLE ALAY ETMEK KÜFÜRDÜR
İbn-i Ömer (r.a), Muhammed b. Ka'b, Zeyd b. Eslem ve Katade (r.anhüm) şöyle naklettiler:
"Tebük seferi esnasında bir adam, Rasulullah ve Kur'an okuyabilen sahabeleri kastederek şöyle dedi:
"Şu bizim kurramızdan (okuyucularımızdan) daha obur, daha yalancı ve düşman karşısında daha korkak kimse görmedik." Avf b. Malik (r.a) ona:
"Yalan söylüyorsun! Ancak sen bir münafıksın. Bunu Rasulullah (s.a.s)'e haber vereceğim" dedi. Ve Rasulullah'ın huzuruna giderek ona durumu anlatmak istedi. Fakat, vahyin kendisinden önce, nazil olup durumu Rasulullah (s.a.s)'e bildirdiğini gördü. Adam da özür dilemek için Rasulullah (s.a.s)'e geldi.O esnada Rasulullah (s.a.s) devesine binmiş gitmek üzereydi. Rasulullah (s.a.s)'e:
"Ey Allah'ın Rasulü! Biz sadece yol yorgunluğunu gidermek için lafa dalmış, şakalaşıyorduk" dedi.
İbn-i Ömer (r.a) dedi ki:
"Gözümün önünden gitmiyor. Adam, Rasulullah'ın bindiği devenin üzengilerini tutmuş, ayakları taşlara çarpa çarpa habire:
"Biz sadece lafa dalmış, şakalaşıyorduk" diyor, Rasulullah (s.a.s) de:
Allah'la, ayetleriyle ve Rasulü ile mi alay ediyordunuz? Özür beyan etmeyin. Çünkü iman ettikten sonra küfre girdiniz." (Tevbe: 65-66) cevabını tekrar ediyor ve bir tek kelime ilave etmeyerek onun yüzüne bile bakmadan gidiyordu." (Buhari)
HADİSTEN NE İSTİFADE EDERİZ
İşte, Allah, ayetleri ve Rasulü ile alay etmenin korkunç sonucu... İster şaka niyetiyle yapılsın, isterse kalbin imanla dolu olduğu iddia edilsin çok çirkin ve affedilmez bir küfürdür bu. Çünkü, buradaki saldırı ne bir şahıs ne de bir düşünceye, doğrudan doğruya alemlerin Rabbi olan Allah'a ve O'nun rasullerle gönderdiği teşri kaynağı vahyedir. Bu korkunç suçu işleyen, ne şekilde kendisini savunursa savunsun, niyetinin kötü olmadığını ne şekilde söylerse söylesin affedilmez. Çünkü, öyle söz ve ameller vardır ki bunlar sahibinin kalbinde iman bulunmadığını gösterir.
İbn-i Ömer (r.a), Muhammed b. Ka'b, Zeyd b. Eslem ve Katade (r.anhüm) şöyle naklettiler:
"Tebük seferi esnasında bir adam, Rasulullah ve Kur'an okuyabilen sahabeleri kastederek şöyle dedi:
"Şu bizim kurramızdan (okuyucularımızdan) daha obur, daha yalancı ve düşman karşısında daha korkak kimse görmedik." Avf b. Malik (r.a) ona:
"Yalan söylüyorsun! Ancak sen bir münafıksın. Bunu Rasulullah (s.a.s)'e haber vereceğim" dedi. Ve Rasulullah'ın huzuruna giderek ona durumu anlatmak istedi. Fakat, vahyin kendisinden önce, nazil olup durumu Rasulullah (s.a.s)'e bildirdiğini gördü. Adam da özür dilemek için Rasulullah (s.a.s)'e geldi.O esnada Rasulullah (s.a.s) devesine binmiş gitmek üzereydi. Rasulullah (s.a.s)'e:
"Ey Allah'ın Rasulü! Biz sadece yol yorgunluğunu gidermek için lafa dalmış, şakalaşıyorduk" dedi.
İbn-i Ömer (r.a) dedi ki:
"Gözümün önünden gitmiyor. Adam, Rasulullah'ın bindiği devenin üzengilerini tutmuş, ayakları taşlara çarpa çarpa habire:
"Biz sadece lafa dalmış, şakalaşıyorduk" diyor, Rasulullah (s.a.s) de:
Allah'la, ayetleriyle ve Rasulü ile mi alay ediyordunuz? Özür beyan etmeyin. Çünkü iman ettikten sonra küfre girdiniz." (Tevbe: 65-66) cevabını tekrar ediyor ve bir tek kelime ilave etmeyerek onun yüzüne bile bakmadan gidiyordu." (Buhari)
HADİSTEN NE İSTİFADE EDERİZ
İşte, Allah, ayetleri ve Rasulü ile alay etmenin korkunç sonucu... İster şaka niyetiyle yapılsın, isterse kalbin imanla dolu olduğu iddia edilsin çok çirkin ve affedilmez bir küfürdür bu. Çünkü, buradaki saldırı ne bir şahıs ne de bir düşünceye, doğrudan doğruya alemlerin Rabbi olan Allah'a ve O'nun rasullerle gönderdiği teşri kaynağı vahyedir. Bu korkunç suçu işleyen, ne şekilde kendisini savunursa savunsun, niyetinin kötü olmadığını ne şekilde söylerse söylesin affedilmez. Çünkü, öyle söz ve ameller vardır ki bunlar sahibinin kalbinde iman bulunmadığını gösterir.
