Allah kelimesi ile Tanrı kelimesi arasında ne fark vardır :
Bizim eski atalarımız müslüman olmadan önce yaratıcı bir varlığa inanıyorlardı. Belki kendilerine göre değişik tanrılarıda vardı ama onlar daha çok kendi lehçeleri ile ''tengri'' dedikleri zaman zat-ı uluhiyeti kasdediyorlardı. Bu kelime sonra biraz daha incelik kazandı tanrı şeklini aldı ki aslında mabud demektir ve arapca'daki ilah'ın fransızca'daki diyo'nun farsca'daki huda'nın karşılığı olan bir kelimedir.
Ama hiç bir zaman Cenab-ı Hakkın bütün Esma-i Hüsnasını cami,ism-i zat olan Allah (c.c.) kelimesinin karşılığı değildir.
Allah (c.c.) dendiği an,bütün kainatta tecelli eden isimleriyle bir zat-ı ecell-i A-la akla gelir. Allah (c.c.) kelimesiyle anlaşılan budur,yani o Mabudu mutlak, Halıkı mutlak, Maksud-u mutlak, Rezzak-ı mutlak, Bari-i mutlak, Cemil-i mutlak'tır.
İlhesma-i Hüsnayı cami Allah (c.c.) kelimesinde böyle umumi bir mana anlaşılır ve bu itibarla da Allah'ın (c.c) ism-i hass dır. Allah (c.c.) dendiği an bu mabudu mutlak anlaşılır ve vacib-ül vücud akla gelir. Ama tanrı dendiği zaman yunanlıların aklına zeus, mısırlının apis boğası ve hintlinin aklınada kendi inekleri gelir. Tanrı kelimesiyle yerli yersiz mabud kelimesinin akla gelmesine karşılık, Lafz-i celale olan Allah (c.c.) kelimesi vacib-ül vucut un ism-i hassı olarak sadece o Esma i Hüsna sahibi Za-tı Zülcelali akla getirir. Onun için bir insan Tanrı demekle Allah (c.c.) yerinde kullanırsa maksatını anlatamaz ve hata etmiş olur.
Tanrı ilah kelimesi yerinde, huda, diyo ve god yerinde kullanılabilir. Fakat Allah (c.c.) yerinde değil....
Allah (c.c.) cenab-ı Hakk ın Zatının has ismidir. Onun için LÂ İLAHE İLLAllah diyoruz. Fakat la Allaha illAllah demiyoruz. Evvela ilahlar tanrılar ne varsa hepsi nefyediliyor, sonrada isbatta mabudu mutlak getiriliyor ve sadece Allah (c.c.) vardır deniliyor.
__________________________________________
ÖZET: Her toplum, kendi dillerini inançları doğrultusunda şekillendirmişlerdir. Ve inandıkları varlığa bir isim vermişlerdir. Fransızlar Diyö, İngilizler Gad, Farisiler Huda, Türkler Tengri (Tanrı) gibi kelimeler kullanmışlardır. Bu kelimeler, onların inandıkları ve ilah edindikleri varlıkları ifade ederler. Allah (c.c) kelimesinin karşılığı değildir.
Bizim eski atalarımız müslüman olmadan önce yaratıcı bir varlığa inanıyorlardı. Belki kendilerine göre değişik tanrılarıda vardı ama onlar daha çok kendi lehçeleri ile ''tengri'' dedikleri zaman zat-ı uluhiyeti kasdediyorlardı. Bu kelime sonra biraz daha incelik kazandı tanrı şeklini aldı ki aslında mabud demektir ve arapca'daki ilah'ın fransızca'daki diyo'nun farsca'daki huda'nın karşılığı olan bir kelimedir.
Ama hiç bir zaman Cenab-ı Hakkın bütün Esma-i Hüsnasını cami,ism-i zat olan Allah (c.c.) kelimesinin karşılığı değildir.
Allah (c.c.) dendiği an,bütün kainatta tecelli eden isimleriyle bir zat-ı ecell-i A-la akla gelir. Allah (c.c.) kelimesiyle anlaşılan budur,yani o Mabudu mutlak, Halıkı mutlak, Maksud-u mutlak, Rezzak-ı mutlak, Bari-i mutlak, Cemil-i mutlak'tır.
İlhesma-i Hüsnayı cami Allah (c.c.) kelimesinde böyle umumi bir mana anlaşılır ve bu itibarla da Allah'ın (c.c) ism-i hass dır. Allah (c.c.) dendiği an bu mabudu mutlak anlaşılır ve vacib-ül vücud akla gelir. Ama tanrı dendiği zaman yunanlıların aklına zeus, mısırlının apis boğası ve hintlinin aklınada kendi inekleri gelir. Tanrı kelimesiyle yerli yersiz mabud kelimesinin akla gelmesine karşılık, Lafz-i celale olan Allah (c.c.) kelimesi vacib-ül vucut un ism-i hassı olarak sadece o Esma i Hüsna sahibi Za-tı Zülcelali akla getirir. Onun için bir insan Tanrı demekle Allah (c.c.) yerinde kullanırsa maksatını anlatamaz ve hata etmiş olur.
Tanrı ilah kelimesi yerinde, huda, diyo ve god yerinde kullanılabilir. Fakat Allah (c.c.) yerinde değil....
Allah (c.c.) cenab-ı Hakk ın Zatının has ismidir. Onun için LÂ İLAHE İLLAllah diyoruz. Fakat la Allaha illAllah demiyoruz. Evvela ilahlar tanrılar ne varsa hepsi nefyediliyor, sonrada isbatta mabudu mutlak getiriliyor ve sadece Allah (c.c.) vardır deniliyor.
__________________________________________
ÖZET: Her toplum, kendi dillerini inançları doğrultusunda şekillendirmişlerdir. Ve inandıkları varlığa bir isim vermişlerdir. Fransızlar Diyö, İngilizler Gad, Farisiler Huda, Türkler Tengri (Tanrı) gibi kelimeler kullanmışlardır. Bu kelimeler, onların inandıkları ve ilah edindikleri varlıkları ifade ederler. Allah (c.c) kelimesinin karşılığı değildir.
