Çevrimdışı
Ya Habiballah…
Her can her zerre,
Âşkınla var olmuş…
Ya Resûlallah…
Âşkın en küçük zerrede,
Âşkın en büyük kütlede,
Hem enfüste, hem âfakta…
Hem zahirde hem bâtında…
Seninleyiz! Senden habersiz…
Dermandayız! Dermandan habersiz…
Sensiz bir yer yok ki!!! Sensiz kalalım…
Âman ya Resûlallah,
Balık gibi denizdeyiz! Denizden habersiz…
Gaflet örtmüş gözümüzü, gönlümüzü…
Sen bilirsin halimizi… aczimizi…
Gaflet sarmış nefsimizi…
Günâhlarla kararmış gönlümüzü…
Gaflet uçurumundan,
Günâh çukurundan,
Ne olur tut! Çek bizi…
Benlik isyânından…
Varlık evhamından…
Gurur batağından…
Kurtar bizi! Ey en sevgili…
O eşsiz hamd-i, kulluğu, secdeyi yapan…
En güzel hamd-e uğrayan…
Varlıktan soyunan!
Yaradanına kul, sevgili olan…
Allah’ın Âşkım hitabını alan…
Rabbini bilen, bulan…
Ümmetine Âşkını infâk eden…
En günahkâr ümmetine şefaât eden…
Çarelerin bittiği yerde, Ben varım! diyen…
Yûnûs’u söyleten, Mevlâna’yı döndüren…
Gönüllerdeki sevdayı, niyâzı Hâkka ileten…
Kulluğun en hassas noktası Sen!!!
Gönül sen! Gönüllerde sema Sen…
Âman ya Habiballah…
Kulluğun bittiği! Allah’ın başlamadığı nokta Sen!!!
Bizim derdimiz! Senin yaşmadığın ben! (ene)
Ey yokluğuyla övünen eşsiz güzel…
Ey bütün âlemleri hamd-i ile kurtaran…
Ey güzel sevgili… Server-i Âlem…
Ey tüm kâinatın Fahr-i Ebedisi…
Ey tüm kâinatın ve mahlûkatın Emn-i Âman-ı…
Mevcudatın cânı… Sultanı, Efendisi…
Âman ya Resûlallah, Âman ya Habiballah…
İsyanımız, günâhımız büyük!!!
Ayak yalın, baş açık, yüzümüz kara…
Düşmüşüz çıkmaya çalıştıkça
Battığımız nefs çukuruna…
Varlık denizinde olmuşuz, gerçek fukara…
Ne söylense, ne yazılsa, ne biter! Ne yeter…
Şanı yüce Allah, adını yüceltmiş,
O sana yeter…
Şükürler olsun Rabbimize…
Adını anma, niyâz etme nimeti lütfetmiş bize…
Nazlı âşıkların sohbetlerinde;
“Muhammed’in cilası taşları ayna yapar” der.
Âman ya Resûlallah bizleri,
Bataklıktan çek kurtar…
Çaresizlerin çaresi… Umutsuzların umudu…
Karanlıkların ışığı…
Âmansızların Âmânı Sensin!
Âman ya Muhammed-ül Emîn…
Âmân ya Rahmetel-lil Âlemîn…
Âman ya Rahîm, Âman ya Kerîm…
Çek ne olur! Çek bizi kurtar!!!
Sar! O nûr kucağına sar…
Şefaât ya Erhamer-rahîmin…
Ya Ahmet’i, ya Mahmud’u, ya Muhammed-ül Emîn
İki cihanda olmayalım, imânsızlıktan rezil!!!
Her can her zerre,
Âşkınla var olmuş…
Ya Resûlallah…
Âşkın en küçük zerrede,
Âşkın en büyük kütlede,
Hem enfüste, hem âfakta…
Hem zahirde hem bâtında…
Seninleyiz! Senden habersiz…
Dermandayız! Dermandan habersiz…
Sensiz bir yer yok ki!!! Sensiz kalalım…
Âman ya Resûlallah,
Balık gibi denizdeyiz! Denizden habersiz…
Gaflet örtmüş gözümüzü, gönlümüzü…
Sen bilirsin halimizi… aczimizi…
Gaflet sarmış nefsimizi…
Günâhlarla kararmış gönlümüzü…
Gaflet uçurumundan,
Günâh çukurundan,
Ne olur tut! Çek bizi…
Benlik isyânından…
Varlık evhamından…
Gurur batağından…
Kurtar bizi! Ey en sevgili…
O eşsiz hamd-i, kulluğu, secdeyi yapan…
En güzel hamd-e uğrayan…
Varlıktan soyunan!
Yaradanına kul, sevgili olan…
Allah’ın Âşkım hitabını alan…
Rabbini bilen, bulan…
Ümmetine Âşkını infâk eden…
En günahkâr ümmetine şefaât eden…
Çarelerin bittiği yerde, Ben varım! diyen…
Yûnûs’u söyleten, Mevlâna’yı döndüren…
Gönüllerdeki sevdayı, niyâzı Hâkka ileten…
Kulluğun en hassas noktası Sen!!!
Gönül sen! Gönüllerde sema Sen…
Âman ya Habiballah…
Kulluğun bittiği! Allah’ın başlamadığı nokta Sen!!!
Bizim derdimiz! Senin yaşmadığın ben! (ene)
Ey yokluğuyla övünen eşsiz güzel…
Ey bütün âlemleri hamd-i ile kurtaran…
Ey güzel sevgili… Server-i Âlem…
Ey tüm kâinatın Fahr-i Ebedisi…
Ey tüm kâinatın ve mahlûkatın Emn-i Âman-ı…
Mevcudatın cânı… Sultanı, Efendisi…
Âman ya Resûlallah, Âman ya Habiballah…
İsyanımız, günâhımız büyük!!!
Ayak yalın, baş açık, yüzümüz kara…
Düşmüşüz çıkmaya çalıştıkça
Battığımız nefs çukuruna…
Varlık denizinde olmuşuz, gerçek fukara…
Ne söylense, ne yazılsa, ne biter! Ne yeter…
Şanı yüce Allah, adını yüceltmiş,
O sana yeter…
Şükürler olsun Rabbimize…
Adını anma, niyâz etme nimeti lütfetmiş bize…
Nazlı âşıkların sohbetlerinde;
“Muhammed’in cilası taşları ayna yapar” der.
Âman ya Resûlallah bizleri,
Bataklıktan çek kurtar…
Çaresizlerin çaresi… Umutsuzların umudu…
Karanlıkların ışığı…
Âmansızların Âmânı Sensin!
Âman ya Muhammed-ül Emîn…
Âmân ya Rahmetel-lil Âlemîn…
Âman ya Rahîm, Âman ya Kerîm…
Çek ne olur! Çek bizi kurtar!!!
Sar! O nûr kucağına sar…
Şefaât ya Erhamer-rahîmin…
Ya Ahmet’i, ya Mahmud’u, ya Muhammed-ül Emîn
İki cihanda olmayalım, imânsızlıktan rezil!!!
