Çevrimdışı
Toy bir delikanlı babası ile konuşurken ‘benim için canlarını bile verecek dostlarım var’ der. Babası ‘oğlum bu kadar emin konuşma’ dediyse de gence kar etmez. Babası ‘deneyelim mi der’ oğlu ‘olur’ cevabını verir.
Bir koyun kesip çuvala koyar. Onu da akşam oğlunun sırtına verir, ‘Bunu en yakın dostuna götüreceksin, ben bir adam öldürdüm deyip yardımını isteyeceksin’ der.
Oğul en yakın dostundan başlayarak tüm dostlarını sabaha kadar dolaşır, sırtında kanlı çuvalla ama dostlarından kimi kapıyı yüzüne kapatır kimi kapıyı dahi açmaz. Eve mahcubiyet içinde geri döner. Sen haklıymışsın baba der gibi babasının yüzüne bakar. Babası ’dur daha işin bitmedi’ der. ‘Falan mahallede benim bir dostum var. Ona git ben falanın oğluyum başımda bir iş var, de bakalım o ne yapacak.’
Oğul, sırtında çuval yorgunluktan bitkin düşmüş, sabah ezanına yakın bir saatte babasının dostunun kapısını çalar. Gül yüzlü bir amca açar kapıyı. Oğu, babasının ismini söyler, amca karşısındakinin zor durumda olduğunu anlamıştır hemen delikanlıyı içeri alır arka bahçeye bir çukur kazıp çuvalı gömer. Üzerine de az ilerdeki lale bahçesindeki lalelerden diker misafirine banyo yaptırıp karnını doyurur, kalması için ısrar etse de delikanlı durmaz.
Oğul eve geldiğinde ‘sen haklıymışsın baba, gerçek dost başkaymış…’
Babası ‘Dur daha bitmedi, yarın gidip o dostuma tokat atıp hırpalayacaksın’ der. Delikanlı utana sıkıla ben öyle birisine nasıl yaparım dediyse de babasına karşı gelemez. Ertesi gün amca camii avlusunda bir kaç kişiyle oturmuş sohbet etmektedir. Yanına yaklaşır babasının söylediğini yapar. Delikanlıdan tekme tokat yiyen amca delikanlıyı tutar kulağına şunu söyler: “EVLAT! GİT BABANA SELAM SÖYLE, BİZ ÖYLE BİRKAÇ TOKAT'A LALE BAHCESİNİ BOZMAYIZ…”
(inzar Dergisi 68. Sayı)
Bir koyun kesip çuvala koyar. Onu da akşam oğlunun sırtına verir, ‘Bunu en yakın dostuna götüreceksin, ben bir adam öldürdüm deyip yardımını isteyeceksin’ der.
Oğul en yakın dostundan başlayarak tüm dostlarını sabaha kadar dolaşır, sırtında kanlı çuvalla ama dostlarından kimi kapıyı yüzüne kapatır kimi kapıyı dahi açmaz. Eve mahcubiyet içinde geri döner. Sen haklıymışsın baba der gibi babasının yüzüne bakar. Babası ’dur daha işin bitmedi’ der. ‘Falan mahallede benim bir dostum var. Ona git ben falanın oğluyum başımda bir iş var, de bakalım o ne yapacak.’
Oğul, sırtında çuval yorgunluktan bitkin düşmüş, sabah ezanına yakın bir saatte babasının dostunun kapısını çalar. Gül yüzlü bir amca açar kapıyı. Oğu, babasının ismini söyler, amca karşısındakinin zor durumda olduğunu anlamıştır hemen delikanlıyı içeri alır arka bahçeye bir çukur kazıp çuvalı gömer. Üzerine de az ilerdeki lale bahçesindeki lalelerden diker misafirine banyo yaptırıp karnını doyurur, kalması için ısrar etse de delikanlı durmaz.
Oğul eve geldiğinde ‘sen haklıymışsın baba, gerçek dost başkaymış…’
Babası ‘Dur daha bitmedi, yarın gidip o dostuma tokat atıp hırpalayacaksın’ der. Delikanlı utana sıkıla ben öyle birisine nasıl yaparım dediyse de babasına karşı gelemez. Ertesi gün amca camii avlusunda bir kaç kişiyle oturmuş sohbet etmektedir. Yanına yaklaşır babasının söylediğini yapar. Delikanlıdan tekme tokat yiyen amca delikanlıyı tutar kulağına şunu söyler: “EVLAT! GİT BABANA SELAM SÖYLE, BİZ ÖYLE BİRKAÇ TOKAT'A LALE BAHCESİNİ BOZMAYIZ…”
(inzar Dergisi 68. Sayı)
