O'nun konuştuğu vahye dayanır, nefsinden konuşmaz (Necm 2, 3)
"Onlar, yanlarındaki Tevrat’ta ve İncil’de yazılı buldukları Resûle, o ümmî peygambere uyan kimselerdir. O, onlara iyiliği emreder, onları kötülükten alıkoyar. Onlara iyi ve temiz şeyleri helâl, kötü ve pis şeyleri haram kılar. Üzerlerindeki ağır yükleri ve zincirleri kaldırır. Ona iman edenler, ona saygı gösterenler, ona yardım edenler ve ona indirilen nura (Kur’an’a) uyanlar var ya, işte onlar kurtuluşa erenlerdir." (A'râf 157)
Rasûlullahın şeriatla, dinle ilgili konuştukları, sözleri (emir, tavsiye, yasak vs.) vahydir. Çünkü Rasuluhu.
Yine dünyevi işlerde (bedirde mevzilenme, Medine hurmalıklarının aşılanmaması hakkındaki sözleri) ve hakkında henüz nass bildirilmemiş (Bedir eserlerinin fidye alınarak salınması) mevzularda konuşması (ve yanılması) nefsindendir. Çünkü Abduhu.