E
Çevrimdışı
Hürmet İçin Secde, Rükû ve Kıyam
Soru: Şeyhülislâma, yer öpmeyi âdet edinen kimseyle, bunu, rızkı elinden gideceği için mecburen (mükrehen) yapan kimsenin durumu soruldu.
Cevap:
Şeyh şu cevabı verdi:
Yer öpmek ve eğilmek gibi, secde şeklinde, bazı şeyh ve padişahların huzurunda yapılan hareketler caiz değildir.
Nitekim, Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) de:
- Bizden birimiz, kardeşiyle karşılaştığı zaman eğilebilir mi?, diye sorulduğu zaman,
- "Hayır!" cevabını vermişti.
Yine, Muâz b. Cebel, Şam'dan dönüşünde Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem)'e secde etmişti.
Bunu gören Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem):
"Bu nedir yâ Muâz?" diye sorunca:
- Ey Allah'ın Resulü! Şam'da hıristiyan halkın, rahiplerine secde ettiklerini gördüm; bunu peygamberlerinden naklediyorlardı. Bunun üzerine Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) buyurdular ki:
"Bu, peygamberlere iftiradır. Şayet, bir kimsenin bir kimseye secde etmesini emretseydim, üzerindeki hakkından dolayı kadının kocasına secde etmesini emrederdim.
Ey Muâz! Allah'tan başka kimseye secde edilmez" (Ebû Dûvud, Nikâh 40; Tirmizî, Radâ 10; İbn Mâce, Nikâh 4; İbn Hanbel lV/381, VI/76)
Bu gibi hareketlerin ibadet ve taat kasdıyla yapılması ise, münkeratın en büyüklerindendir.
Kim böyle yapmanın ibadet ve taat olduğuna inanırsa, o sapık ve müfteridir.
Hattâ o kimseye bunun din ve ibadet olduğu anlatıldığı halde bunda ısrar ederse, tevbeye davet edilir; vazgeçip tevbe etmezse öldürülür.
Bu tür hareketlere zorlanan kimse ise, bunları yapmadığı takdirde dayak yiyecek, veya hapsedilecek, veya malı elinden alınacak veya beytülmalden almakta olduğu hakkı olan rızkı (maaşı) kesilecek veya buna benzer bir zarara uğrayacaksa, âlimlerin çoğunluğuna göre, bunları yapar.
Zira, âlimlerin çoğuna göre, ikrah (baskı), içki içmek ve benzeri haram fiilleri mubah kılar.
İmam Ahmed ve diğerlerinin meşhur görüşleri de böyledir. Ancak, buna rağmen böyle bir kimsenin bu fiilleri kalben nefretle karşılaması ve imkânı oranında bunlardan kaçınmaya çalışması lâzımdır.
Allah (c.c.) bu hususta samimi olana yardım eder ve samimiyetinin bereketiyle bu işten onu kurtarır. Bir grup âlim de şöyle demiştir:
"Zor altında kalan kişi, ancak haram sözleri söyleyebilir; fakat haram işi yapması caiz değildir. Takıyye, ancak dil ile olur" .
Bu görüş, İbn Abbas ve daha başkalarından rivayet edilmiştir.
Aynı zamanda İmam Ahmed 'den gelen bir rivayettir.
Böyle bir şeye zorlanan kişi, o esnada kalbinden, bu baskıya Allah için boyun eğdiğine niyet ederse iyi olur.
Yine, küfrü gerektiren bir söze zorlanan kimse, içinden, söylenmesi mubah başka bir mânâ geçirir.
Ancak şu bilinmelidir ki, daha fazla mevki ve mal elde etmek için bunlar caiz değildir.
Allâhu a'lem. (Şeyhül İslam İbn Teymiyye rahımullah Mecmuul Feteva.c.I.s.449.450)
Soru: Şeyhülislâma, yer öpmeyi âdet edinen kimseyle, bunu, rızkı elinden gideceği için mecburen (mükrehen) yapan kimsenin durumu soruldu.
Cevap:
Şeyh şu cevabı verdi:
Yer öpmek ve eğilmek gibi, secde şeklinde, bazı şeyh ve padişahların huzurunda yapılan hareketler caiz değildir.
Nitekim, Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) de:
- Bizden birimiz, kardeşiyle karşılaştığı zaman eğilebilir mi?, diye sorulduğu zaman,
- "Hayır!" cevabını vermişti.
Yine, Muâz b. Cebel, Şam'dan dönüşünde Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem)'e secde etmişti.
Bunu gören Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem):
"Bu nedir yâ Muâz?" diye sorunca:
- Ey Allah'ın Resulü! Şam'da hıristiyan halkın, rahiplerine secde ettiklerini gördüm; bunu peygamberlerinden naklediyorlardı. Bunun üzerine Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) buyurdular ki:
"Bu, peygamberlere iftiradır. Şayet, bir kimsenin bir kimseye secde etmesini emretseydim, üzerindeki hakkından dolayı kadının kocasına secde etmesini emrederdim.
Ey Muâz! Allah'tan başka kimseye secde edilmez" (Ebû Dûvud, Nikâh 40; Tirmizî, Radâ 10; İbn Mâce, Nikâh 4; İbn Hanbel lV/381, VI/76)
Bu gibi hareketlerin ibadet ve taat kasdıyla yapılması ise, münkeratın en büyüklerindendir.
Kim böyle yapmanın ibadet ve taat olduğuna inanırsa, o sapık ve müfteridir.
Hattâ o kimseye bunun din ve ibadet olduğu anlatıldığı halde bunda ısrar ederse, tevbeye davet edilir; vazgeçip tevbe etmezse öldürülür.
Bu tür hareketlere zorlanan kimse ise, bunları yapmadığı takdirde dayak yiyecek, veya hapsedilecek, veya malı elinden alınacak veya beytülmalden almakta olduğu hakkı olan rızkı (maaşı) kesilecek veya buna benzer bir zarara uğrayacaksa, âlimlerin çoğunluğuna göre, bunları yapar.
Zira, âlimlerin çoğuna göre, ikrah (baskı), içki içmek ve benzeri haram fiilleri mubah kılar.
İmam Ahmed ve diğerlerinin meşhur görüşleri de böyledir. Ancak, buna rağmen böyle bir kimsenin bu fiilleri kalben nefretle karşılaması ve imkânı oranında bunlardan kaçınmaya çalışması lâzımdır.
Allah (c.c.) bu hususta samimi olana yardım eder ve samimiyetinin bereketiyle bu işten onu kurtarır. Bir grup âlim de şöyle demiştir:
"Zor altında kalan kişi, ancak haram sözleri söyleyebilir; fakat haram işi yapması caiz değildir. Takıyye, ancak dil ile olur" .
Bu görüş, İbn Abbas ve daha başkalarından rivayet edilmiştir.
Aynı zamanda İmam Ahmed 'den gelen bir rivayettir.
Böyle bir şeye zorlanan kişi, o esnada kalbinden, bu baskıya Allah için boyun eğdiğine niyet ederse iyi olur.
Yine, küfrü gerektiren bir söze zorlanan kimse, içinden, söylenmesi mubah başka bir mânâ geçirir.
Ancak şu bilinmelidir ki, daha fazla mevki ve mal elde etmek için bunlar caiz değildir.
Allâhu a'lem. (Şeyhül İslam İbn Teymiyye rahımullah Mecmuul Feteva.c.I.s.449.450)
