A
Çevrimdışı
İLK HALİFE KİMDİR? ŞİALARIN DELİL ALMIŞ OLDUĞU, HEP DİLLERİNE DOLAMIŞ OLDUKLARI “ĞADİR HUM” HADİSİ SAHİHMİDİR? BU HADİS NE ANLATMAKTADIR?
İlk halife ilim ehlinin muteberlerinin icması ile Ebu Bekir’dir. Çünkü ensar ve muhacirler arasındaki istişareden sonra sahabeler icma ederek Ebu Bekire beyat etmişlerdir. Ebu Bekir ve Ali (r.anmh) arında bir çekişme olmamıştır. Ebu Bekire beyat edildikten sonra hiç kimse Aliye (r.a) beyat edilmesi gerektiğini iddia etmemiştir. Aynı şekilde Ebu Bekir vefat ettikten sonra Ömer beya edildiğinde de hiç kimse Ali ye (r.a) beyat edilmesi gerektiğini iddia etmemiştir. Fitne ve karışıklı Osman’ın vefatıyla olmuştur. Sahabeler rasulullahın (s.a.v) ahreti için razı oldukları kimseye dünyalarında razı olmuşlardır. Çünkü Rasulullah (s.a.v) hastalandığı vakit Ebu bekiri kendi yerine imamlığa geçirmiştir.
Şadir Hum olayına gelince bu konudaki hadis şöyledir. Zeyd b. Erkam''ın dilinden aktaralım:
''Efendimiz Mekke ile Medine arasında dalları sık, beş büyük ağacın bulunduğu bir mevkide konakladı. İnsanlar ağaçların altlarını temizlediler. Sonra Efendimiz insanlara namaz kıldırdı. Ardından kalktı ve onlara hutbe verdi. Allah''a hamd ve senada bulundu, zikretti ve insanlara öğüt verdi. Sonra Allah ne dilediyse onları dedi ve ardından şunları söyledi: ''Ey insanlar! Ben ardımdan size iki şey bırakıyorum, onlara uyduğunuz sürece yoldan sapmazsınız. Bunlar Allah''ın kitabı ve ehl-i beytimdir.'' Sonra üç defa şunu tekrarladı: ''Benim müminlere canlarından daha yakın/evla olduğumu biliyor/itiraf ediyor musunuz?'' Orada bulunanlar "evet" diye cevap verdiler. Bunun üzerine Efendimiz buyurdu ki, ''ben kimin mevlâsı ise Ali de onun mevlâsıdır.'' (Hâkim, el-Müstedrek)
Aynı sahabiden gelen bir başka rivayette hadisenin Veda Haccı''ndan dönüşte ve Gadir-i Hum denen mevkide olduğu bilgisi yer alıyor. Yanı sıra Efendimiz ''zannediyorum ki bana ahiretten çağrı geldi ve ben de kabul ettim'' diyor. Ardından şöyle devam ediyor: ''Size biri diğerinden daha büyük iki ağır emanet (sekaleyn) bırakıyorum: Allah''ın kitabı ve ehl-i beytim. Bakın bakalım, onlara karşı bana nasıl haleflik edeceksiniz. Havz-ı Kevser''e gelinceye kadar o ikisi birbirinden ayrılmayacak.'' Efendimiz şu sözleri de ekliyor: ''Allah benim mevlamdır, ben de her müminin mevlasıyım.'' Peşinden Ali''nin elini tutuyor ve ''Ben kimin mevlâsı isem muhakkak ki bu da (Ali) onun velisidir. Allah''ım, ona dost (veli) olana dost, ona düşman (adüvv) olana da düşman ol! '' (Hakim, el-Müstedrek)
Hadis sahihtir ancak hadisin içerisinde Şiaların iddia ettiği gibi Ali (r.a)’nın halife olmasına dair hiçbir kanıt veya işaret yoktur. Hadis: Ehli beyte saygıyı, sevgiyi, eziyet etmemeyi, değer verilmesi gerektiğini göstermektedir. Bütün bunlar Ali (r.a)’nın diğer sahabelerden öne geçirilmesini gerektirmez. Bilakis Rasulullah’ın (s.a.v) birçok hadislerinde varid olduğu üzere; Ebu Bekir, Ömer, Osman gibi haklarında birçok nas bulunan kimselerden daha üstün değildir.
İlk halife ilim ehlinin muteberlerinin icması ile Ebu Bekir’dir. Çünkü ensar ve muhacirler arasındaki istişareden sonra sahabeler icma ederek Ebu Bekire beyat etmişlerdir. Ebu Bekir ve Ali (r.anmh) arında bir çekişme olmamıştır. Ebu Bekire beyat edildikten sonra hiç kimse Aliye (r.a) beyat edilmesi gerektiğini iddia etmemiştir. Aynı şekilde Ebu Bekir vefat ettikten sonra Ömer beya edildiğinde de hiç kimse Ali ye (r.a) beyat edilmesi gerektiğini iddia etmemiştir. Fitne ve karışıklı Osman’ın vefatıyla olmuştur. Sahabeler rasulullahın (s.a.v) ahreti için razı oldukları kimseye dünyalarında razı olmuşlardır. Çünkü Rasulullah (s.a.v) hastalandığı vakit Ebu bekiri kendi yerine imamlığa geçirmiştir.
Şadir Hum olayına gelince bu konudaki hadis şöyledir. Zeyd b. Erkam''ın dilinden aktaralım:
''Efendimiz Mekke ile Medine arasında dalları sık, beş büyük ağacın bulunduğu bir mevkide konakladı. İnsanlar ağaçların altlarını temizlediler. Sonra Efendimiz insanlara namaz kıldırdı. Ardından kalktı ve onlara hutbe verdi. Allah''a hamd ve senada bulundu, zikretti ve insanlara öğüt verdi. Sonra Allah ne dilediyse onları dedi ve ardından şunları söyledi: ''Ey insanlar! Ben ardımdan size iki şey bırakıyorum, onlara uyduğunuz sürece yoldan sapmazsınız. Bunlar Allah''ın kitabı ve ehl-i beytimdir.'' Sonra üç defa şunu tekrarladı: ''Benim müminlere canlarından daha yakın/evla olduğumu biliyor/itiraf ediyor musunuz?'' Orada bulunanlar "evet" diye cevap verdiler. Bunun üzerine Efendimiz buyurdu ki, ''ben kimin mevlâsı ise Ali de onun mevlâsıdır.'' (Hâkim, el-Müstedrek)
Aynı sahabiden gelen bir başka rivayette hadisenin Veda Haccı''ndan dönüşte ve Gadir-i Hum denen mevkide olduğu bilgisi yer alıyor. Yanı sıra Efendimiz ''zannediyorum ki bana ahiretten çağrı geldi ve ben de kabul ettim'' diyor. Ardından şöyle devam ediyor: ''Size biri diğerinden daha büyük iki ağır emanet (sekaleyn) bırakıyorum: Allah''ın kitabı ve ehl-i beytim. Bakın bakalım, onlara karşı bana nasıl haleflik edeceksiniz. Havz-ı Kevser''e gelinceye kadar o ikisi birbirinden ayrılmayacak.'' Efendimiz şu sözleri de ekliyor: ''Allah benim mevlamdır, ben de her müminin mevlasıyım.'' Peşinden Ali''nin elini tutuyor ve ''Ben kimin mevlâsı isem muhakkak ki bu da (Ali) onun velisidir. Allah''ım, ona dost (veli) olana dost, ona düşman (adüvv) olana da düşman ol! '' (Hakim, el-Müstedrek)
Hadis sahihtir ancak hadisin içerisinde Şiaların iddia ettiği gibi Ali (r.a)’nın halife olmasına dair hiçbir kanıt veya işaret yoktur. Hadis: Ehli beyte saygıyı, sevgiyi, eziyet etmemeyi, değer verilmesi gerektiğini göstermektedir. Bütün bunlar Ali (r.a)’nın diğer sahabelerden öne geçirilmesini gerektirmez. Bilakis Rasulullah’ın (s.a.v) birçok hadislerinde varid olduğu üzere; Ebu Bekir, Ömer, Osman gibi haklarında birçok nas bulunan kimselerden daha üstün değildir.
