Vaktiyle Diyar-ı berk de genc bir kiz yuksek bir binaya cikip intihar etmis. Intihar etmeden evvelde gozlerini bir tulbent ile baglamis. Intihar etmesinden cok gozlerini baglamasindan etkilenmistim o aralar. En son aklindan ne geçti, gözlerini niye bagladi,bosluga kendini nasil birakti epey sarsmisti beni.
Cenazeye ailesi katilmamis sirf bu yuzden utanmislar diye duymustum anlamamistim.
Bende senin gibi 1 gun merak edip bunu dinen nasil acikliyorlar filan diye dusunup merak etmis idim. Bir de o ara sosyal medyalarda intihar etmek pek moda idi.
(Bu arada islam tr intihar diye arastir onune konular cikacak. )
Velhasil cok gecmedi bir akrabam annesinin ve kardesinin yaninda bir cinnet ani mi desek bilincli mi bilemem ( alkol sorunu vardi gerci) ekmek bicagi ile kesti bogazini.
Ilk defa intihar eden birinin cenazesine gitmistim.
Insan intihar edene ayri uzuluyor ailesinin yasamis oldugu duruma ayri.
yukarda anlattigim utanma duyusu degil de baska bir sey. Tanimlanamiyor.
Cok degil 6 ay sonra annesi de dayanamadi peşi sira vefat etti.
Neden diye sordum cunku;
1- eğer bilgi, merak ise doğaldir ama nereye yazarsan yaz nette ya da kitapta sana emanet edilen bir cani kendin alma curettine bulanmak ile ilgili men edici bir cok yazi cikacaktir. Cok da kurcalama.alacagini al konuyu kapat kendi icinde
2- arkadaslarindan biri ici soruyorsan yardimci ol yalniz birakma yardim almasini sagla
3- kendin icin sormussan seni rahatsiz eden bu ve buna benzer dusunce sarmallarindan ( ki diger sorularini baz alarak soyluyorum) kurtulmanin yollarina bakmaya calis kendi sihhatin icin.