Yazacağım demiştim. Unutmadan yazalım madem.
Konferans gayet verimliydi. Katılan insanların bazılarında islâmı daha yeni tanımanın tatlı heyecanını görmek beni çok mutlu etti.
Biz saatler öncesinden gittiğimiz için bir sürü güzel insanla tanışmama, düşüncesi bile gözlerimi dolduran çook güzel bir hayır işinde temsilci olmama vesile oldu elhamdulillah. Güldüğümde yüzüne baktığım dostlarımın gözlerim dolduğunda gözlerine bakınca onlarla bir kez daha gurur duydum ve Allah'a hamd ettim.
Zincirleme olaylarıyla, ağzımızı açık bırakan tevafuklarıyla oldukça tuhaf gündü vesselam. Vallahi kendime bile anlatamıyorum bugün yaşadıklarımı.
Bir nefret ettim kendimden ve birilerinden, bir güçle ve umutla dolup taştık birileriyle. Allah bana bugün çok mühim şeyler gösterdi ve hissettirdi kardeşler.
Peygamber mesleğinin şerefli yeleği ne kadar sıkar bedeni, hangi kurşunları geçirir, hangi güneşlerde terletir, ağırlığı kaç ton gelir az bir miktar idrak ettik. Yüreğim aslında kaç bucakmış gördüm, üzüldüm, tiksindim.
Tahmin ettiğimin aksine Zakir Naik bu koca günümde ufacık bir detay olarak yerini aldı neredeyse. Neye niyet neye kısmet.
"Ben alim değilim, talebeyim. İslami okul okumadım, tıp okudum. Ama insanları Allah'a davet etmem için hiçbir bahanem yok." diyerek hüsn-ü zannımdan utandırmadı beni. Allah onu ıslah etsin ve yolunu açık etsin.
Çevrimdışı
Çevrimdışı
Çevrimdışı
Çevrimdışı
Çevrimdışı
