Ibn Ebi Hatim, Cafer'in babasi Muhammed'in söyle dedigini rivayet etmistir:
Rasûlullah (s.a.v.), Ensâr'dan ölmek üzere olan bir adamin yanina gelen
ölüm melegine bakti ve ona söyle dedi: «Ey ölüm melegi, arkadasima
merhametle muamele et, o mü'mindir.» Ölüm melegi de ona söyle cevap
verdi: «Ya Muhammed, gönlün müsterih olsun, gözün aydin olsun, dogrusu
ben, mü'min olan herkese merhametle muamele ederim. Sunu bilesin ki
yeryüzünde ne bir çadir, ne de tastan yapilmis bir ev ne de denizdeki bir
yer yoktur ki ben her gün orayi bes kez kontrol etmis olmayayim. Öyle ki o
evlerde bulunan büyük küçük herkesi tanirim. Allah'a yemin ederim ki, Ey
Muhammed, eger ben bir sivrisinegin canim almak istesem dahi bunu
yapamam, ancak Allah emrederse yaparim.»Cafer b. Muhammed es-Sadik
dedi ki: "Bana ulasan bir habere göre ölüm melegi, insanlari namaz
vakitlerinde kontrol edermis, eger kisi can çekistigi zaman daha önce
namazina devam eden kimselerdense ölüm melegi ona yaklasir, seytani
ondan uzaklastirir ve ona, demeyi o zorlu halde iken telkin eder.» Bu,
mürsel bir hadistir ve ihtilaf konusudur. Bu hadisin devaminda anlatildigina
göre Cenâb-i Allah, mahlukatm düsüp ölmeleri için Israfil'e, sûra üflemesini
emreder. O da üfleyince göklerde ve yerlerdeki canlilarin tamami düsüp
ölür. Ancak Allah'in hayatta kalmalarini istedigi kimseler hariç. Ölüm
melegi, Aziz ve Cebbar olan Allah'in yanma gelir ve der ki:
-Ya Rab, göklerde ve yerlerde senin, hayatta kalmalarim diledigin kimseler
disindaki herkes öldü.
Hayatta kalanlari elbette ki kendisi daha iyi bildigi halde yüce Allah, Ölüm
melegine sorar:
- Kimler hayatta kalmis?
- Ölümsüz ve diri olan sen, Arsini tasiyanlar, Cebrail ve Mikail hayatta
kalmistir.
- Cebrail ile Mikail ölsünler. Ars-i A'la der ki:
- Ya Rab, Cebrail ile Mikail mi ölsünler diyorsun?
- Sus! Ben, Arsimin altinda bulunan herkesin ölmesini takdir ettim. Bu ikisi
Öleceklerdir.
Sonra ölüm melegi, Aziz ve Cebbar olan Allah'in yanma gelip söyle der:
- Ya Rab, Cebrail ile Mikail öldüler.
Hayatta kalanlari kendisi daha iyi bildigi halde yüce Allah sorar:
- Kimler hayatta kaldi?
- Ölümsüz ve diri olan sen, Arsini tasiyan melekler ve bir de ben hayatta
kaldik.
- Arsi tasiyan melekler de ölsünler.
Ars'i tasiyan melekler de ölürler. Cenâb-i Allah, Ars'a emir verir, Ars" ta
sûru Israfil'den alir, sonra ölüm melegi gelip söyle der:
- Ya Rab, senin Arsini tasiyan melekler de öldüler. Hayatta kalanlari kendisi
daha iyi bildigi halde yüce Allah sorar:
- Kimler hayatta kaldi?
- Ölümsüz ve diri olan sen, bir de ben...
- Sen de benim yaratiklarimdan bir yaratiksin, seni bir iradem geregi olarak
yaratmistim, simdi öl.
Ölüm melegi de ölür, o zaman Bir, Kahhar, Tek, hiç bir seye muhtaç
olmayan, her seyin kendisine muhtaç oldugu, dogmayan, dogurmayan,
dengi ve esi bulunmayan Allah baki kalir, tipki daha önceden kendisi var
oldugu gibi sonra da var ve baki olacaktir.»
El Bidaye Ven Nihaye İbn Kesir S:58
Çevrimdışı
