Çözüldü Kur'an Evrensel ise, Ahzab 53 Ayeti Neyi İfade Ediyor?

Fukushima' Alıntı:

Tatmin edici bir cevap bulamadım ne yazık ki. Allah'ın yardımına, keremine kendim şahid oldum çok kere ancak Kur'andaki bu yer beni İslam hakkında düşündürüyor.

Genişletmek için tıkla ...

Abdulmuizz Fida' Alıntı:

Kardeşim ; Kur'an-ı Kerim bir anda hazır kitab /mushaf olarak inmemiş aksine yaklaşık 266 ayda her türlü hadise, vakıa ve yaşanmışlıklar üzerine gerek nuzûl üzerine gerek vakıasız Rabb'in takdiri gereği inmiştir. .

Rüzgardan zâture olan ve usûlu kavramamış kişiler için asr-ı saadete has sadece bu ayet yoktur ki suyun kaldırma kuvvetini bulan çıplak uyarıcı Arşimed gibi ortalığa düşüyorsun.

Müslümanların, Kur'an-ı Kerim ayetleri illa geleceğe dair haber vermek zorundadır veya özel olarak o andaki ashaba özel nâzil olmayacak diye bir iddiaları mı vardır ki bu ayetten dolayı Kur'andan şubhe duyalım? Aksine bu senin meseleyi anlayamamış, konu hakkında bilginin eksikliğini göstermektedir. Tıpkı bazı ateistlerin câhil müslümanlara Kur'an-ın 8-10 son kısa surelerini okuyarak "Bak gördün mü, namazda bunları okuyorsunuz, Allah (c.c.) kötülüyor, beddua ediyor , karamsar" şeklinde örümcek ağından daha zayıf akıl karıştırıcı tuzaklarını kıt bilgili cahillerin önüne sürerler. Oysa müslümanlar bilir ki namazda Kur'an-ın iki kapağı arasından dilediğini okuyabilir, cehennemden sakındıran sure, ayet okuabileceği gibi cennetle de mujdeleyen ayet ve sureleri okuyabiliriz.
Buradaki senin çıkışın da niyetin böyle olmasa da sanki bu durumu çağrıştırıyor. Halbuki bu ve benzeri ayetler günlük yaşantıda Rasul'unu ve müslümanları murakebe altında tutan el Munezzil'in Kitabullah'ı olduğunun kanıtıdır.
Kur'an-ı Kerimde bilimden, ilimden , sevgi ve şefkatten, adaletten, cihaddan , aile hayatındaki usulden, mahkemeden, ticaretten, yetimden vb. meseleler işlendiği gibi örnek nesil olan ashabın arasındaki ilişkileri düzenleyen ayetlerin de olmasından doğal ne olabilir. Hem Kur'an için hayat rehberim diyeceksin hem de beşer kitabları gibi sadece kaideler olsun, sahabeden neden bahsediyor, güven duymuyorum diyesin. Tipik hidayetten mahrum kalarak şeytana ibadet eden ateistlerin Kur'an hakkında şubhe uyandıran sitelerine girersen sözde Kur'an hakkında şubhelendirerek müslümanları kendileri gibi saptırtıcı bu tarz karalamalara şâhid olacaksındır.

Genişletmek için tıkla ...

Fukushima' Alıntı:

Demek istediğim ayetin bu kısmı o dönemdekiler haricinde sonrakilere ve bizlere bir mesaj içermiyor bu konuda hemfikiriz sanırım çünkü ayetle ilgili bir şey söylememşsiniz hocam. Ondan ziyade nasıl yaklaşım göstermek gerektiği hakkında görüş belirtmişsiniz. İnandığım şeyi elbette sorgulayacağım ki doğruyu bulabileyim. Öbür türlü dinini sorgulamayan bir hıristiyandan farkım kalmaz.

Genişletmek için tıkla ...

Abdulmuizz Fida' Alıntı:

Kardeşim sorgulanacak ayetlerin konusuna bu tür ayetler girmez. Bahsettiği, veya haber verdiği konuları değerlendirirsin, hatalı, veya yanlış olanlar var ise o zaman meseleyi araştırırsın. Üstte de bahsettiğim gibi Kur'anda diyaloglar veya o dönemki vakıaya özel haberler olabileceği gibi, manasını sadece Allah'ın bileceği (elim lam mim , ayn, sad , nun, kaf, ha mim vb) huruf-ı mukattaa veya manasını sadece yöresel Arab'ların bilebileceği ya da ilim sahiblerinin bilebileceği meseleler (ayet) vardır. Bunlar dert edinmez, ilmim yetmiyor denilip teslim olunur.
İmanı kuvvetlendiren, geçmiş ve gelecekten haber veren onlarca ayeti bırakıp araştırıyorum, sorguluyorum adı altında alakasız meseleleri sorun edinmemek gerekir.

Genişletmek için tıkla ...

Fukushima' Alıntı:

Konuyu sümen altı etmek bir çözüm değildir. Tersine sorunun cevabını bulmaya gayret göstermek gerekir. Ayetin tefsiriyle ilgili ilim yetersizliği gerekçesi ikna edici değil elbette ki. Soruma bir cevap bulursam buraya da eklerim hayırlı akşamlar..

Genişletmek için tıkla ...

"Azhab 53'ün son kısmına bakıldığında şu ifade görülür: "Resûlullah’ı üzmeye hakkınız yoktur, kendisinden sonra ebedî olarak eşleriyle de evlenemezsiniz, sizin bunu yapmanız Allah katında büyük bir günahtır."
Kur'an evrensel ise bu ifade ne anlatıyor? Bu ayet sadece o dönemdeki insanları ilgilendiriyor Kuran'da işi ne?

Genişletmek için tıkla ...

Abdulmuizz Fida' Alıntı:

))
Yâni 6 bin kusur ayeti anladın, çağa yorumladın da bu ayete gelince mi tılsımın bozuldu...



Bak efendi, evvela ayetin üzerini sümen altı edip bir kısmını gösterip "ayetin son kısmında böyle tuhaflık / çelişki, evrensellik olur mu" diye Bektaşilik yaparak ayna karşısında klavye titreten sensin. Neden;

Oysa ayetin tamamı hatta siyakı sibakına bakmayan, nûzulunu hiç önemsemeden cımbızlama el maharetleriyle çelişki bulmaya çalışmak ucuza kaçmaktır.
Ayetin tamamı :

يَٓا اَيُّهَا الَّذٖينَ اٰمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ اِلَّٓا اَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ اِلٰى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرٖينَ اِنٰيهُۙ وَلٰكِنْ اِذَا دُعٖيتُمْ فَادْخُلُوا فَاِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسٖينَ لِحَدٖيثٍؕ اِنَّ ذٰلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْـيٖ مِنْكُمْؗ وَاللّٰهُ لَا يَسْتَحْـيٖ مِنَ الْحَقِّؕ وَاِذَا سَاَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعاً فَسْـَٔلُوهُنَّ مِنْ وَرَٓاءِ حِجَابٍؕ ذٰلِكُمْ اَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّؕ وَمَا كَانَ لَكُمْ اَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللّٰهِ وَلَٓا اَنْ تَنْكِحُٓوا ​

Ey iman edenler (bundan sonra) peygamberin evlerine —yemeğe davet olunmaksızın, vaktine (de) bakmaksızın— girmeyin. Fakat davet olunduğunuz zaman girin. Yemeği yediğiniz zaman dağılın. Söz dinlemek veya sohbet etmek için de (izinsiz) girmeyin. Çünkü bu, peygambere eza vermekte, o sizden utanmaktadır. Allah ise hakkı açıklamaktan çekinmez. Birde onun zevcelerinden lüzumlu bir şey istediğiniz vakit perde ardından isteyin onlardan. Bu hem sizin kalbleriniz, hem onların kalbleri için daha temizdir. Sizin Allah'ın peygamberine eza vermeniz (doğru) olmadı(ğı gibi) kendinden sonra zevcelerini nikahla almanız da ebedî câiz değildir. Bu, Allah nezdinde çok büyük (bir günah) tir. (Ahzab 53)

Görüldüğü gibi, Rasulullah'ın kıymetini bilen ashabı, günün her anında kendisinden istifade etmek, feyiz ve bereketine nail olmak için çabalıyor, bu uğurda evinde bile Rasulullah (a.s.) yoğundu. Bundan dolayı nefsine ağır gelse de yanlış anlamalarından çekinerek sahabelerini incitmek istemediğinden bir şey de diyemiyordu.
İşte bu ayet, İkra'dan son ayete (Bakara 278 ve 281, Nisâ 176, Tevbe 128-129, Nâs 1-3 ve Mâide 3) kadar Kur'an surecinin tamamını ilgilendiren bir durumdur. Bu konuda sahabeyi eğiten ayetin, Kıyamete kadar insani ilişkilerde muslumanları eğitmesini anlayamamak, 'bunun neresi evrensel' demek normal bir bakışla söylenmiş bir söz değildir.

Âyetin nuzul sebebi hakkında Rasululullah'ın , Zeyneb Bint-i Cahş'la evlenmesi sırasında düğün yemeği verirken, sahabilerin geç vakitlere kadar oturmaları üzerine nazil olduğu rivayet edilmektedir.
Enes (r.anh}. bunu Rasulullah (s.a.v.)'a götür ve «Bunu annem gönderdi. Size selamı var. Ancak az birşey yapabildi de.» dedi, Yemeği Rasulullah (s.a.v.)'a götürdüm ve annemin söylediklerini söyledim.
Rasulullah (s.a.v.), «Onu şuraya koy ve şunları, şunları ve rastladıkları çağır, gelsinler.» buyurdu.
Ben de onun adlandırdıklarını ve karşılaştıklarımı çağırdım. (Enes'e gelenlerin kaç kişi olduğu soruldu. «Üçyüz kişi kadardı. Çünkü Rasulullah (s.a.v.)'ın odası ile sofası dolmuştu» dedi.)
Rasulullah (s.a.v.), «O çömleği getir.» dedi.
Eve girdiler. Sofa ile oda doldu.
Rasulullah (s.a.v.), «Onar onar oturun ve herkes kendi önünden yesin.» buyurdu, içeriye gurup gurup girerek yemek yediler. Hepsi de doydu.
Yemekten sonra Rasulullah (s.a.v.), «Enes, şu çömleği kaldır.» dedi.
Çömleği aldım. İçinde hala yemek vardı ve getirdiğimde mi daha çoktu, yoksa şimdi mi bilmiyorum. Gelenlerden bir gurup Rasulullah (s.a.v.)'ın evinde kaldı. Sohbet ediyorlardı. Rasulullah (s.a.v.) da oturuyordu. Zevcesi de yüzünü duvara çevirmiş oturuyordu. Bunların beklemesi Rasulullah (s.a.v.)'a ağırlık verdi. Bunun üzerine çıktı, diğer ailelerine selam verip geri döndü. Oturanlar Rasulullah (s.a.v.)'a ağırlık verdiklerini anlayarak çıkıp gittiler. Rasulullah (s.a.v.) odaya girdi ve ara yerdeki perdeleri çekti. Ben hücremde oturuyordum. Odadan çok geçmeden çıktı. Sonra, «Ey İman edenler, peygamberin evlerine.:.» âyeti nazil oldu.»
(Buhari; Muslim)

Âyetin Tefsirindeki İncelikler​

Birinci incelik: Âyetteki «...peygamberin evleri...» ifadesinde «evler»-in «peygambere izafe edilmesi hem teşrif, hem de Rasulullah (s.a.v.)'ın evlerine gösterilecek saygının diğer evlerde olmadığını göstermek içindir. Bu âyette zikredilen hükümler de bilhassa Rasulullah (s.a.v.)'a ikram için onun evlerine mahsustur.
İkinci İncelik: «...Davet olunmaksızın... girmeyin.» âyeti, herhangi bir yemeğe davet olunmaksızın gitmenin uygun olmadığına işaret etmektedir. Ancak sarih bir izin olursa gidilmelidir. Bunu, bu âyetten sonraki. «Davet olunduğunuz zaman girin.» âyeti de göstermektedir.
Üçüncü İncelik: «Fakat davet olunduğunuz zaman girin. Yemeği yediğiniz zaman dağılın.» âyeti şöyle bir incelik taşımaktadır: Fahreddin Razi'nin de dediği gibi, evlere izinsiz girmeyi adet edinen bir kimseye izin alıp öyle girmesi söylendiği zaman küser ve bir daha çağrılsa bile girmez, Fakat, «Siz mustenkiflerden olmayın. Dinleyen ve itaat edenlerden olun. Girmeyin denildiği zaman girmeyin, davet olunduğunuz vakit girin» denilirse durum değişir. Kimse kırılmadığı gibi maksada da ulaşılır. (Fahreddin Razî, Mefatihu'l Gayb, C. 6, Sf: 794)
Dördüncü İncelik: «Söz dinlemek veya sohbet etmek için de (izinsiz) girmeyin.» âyeti, düğün yemeği için gidilen evde daha fazla oturmanın doğru olmadığına işaret etmektedir. Zira oraya yemek için gidilmiştir. Yemek yenildiğine göre dağılarak ev sahiblerini kendi başlarına bırakmak lazımdır. Yemekten sonra daha fazla beklemek istenmeyen ve insanlara ağırlık yeren bir davranıştır.
Bazı alimlere göre bu âyet, uzun süre oturarak usanç veren kimseler (sukalâ) hakkında nazil olmuştur. Allahu taala bu asalak kimseleri terbiye İçin bu âyetin ifade ettiği hükmü göndermiştir.
Ayşe (r.anha) ve İbni Abbas (r.anhuma)'tan şöyle rivayet edilmiştir: «Şeriatin ağırlık veren kimselere ruhsat vermemesi, asalaklığın ne kadar kötü olduğunu göstermeye kafidir.»
Beşinci incelik: «O sizden utanmaktadır. Allah ise hakkı açıklamaktan çekinmez.» âyeti, utanmanın şahıslardan değil, fiillerden olabileceğine İşaret etmektedir. Buna göre âyetin manası şöyle olur: «O sizi evinden çıkarmaktan veya geri çevirmekten utanıyorsa da Allahu taala hakkı açıklamaktan utanmaz.»
Altıncı incelik: «Bu hem sizin kalbleriniz, hem onların kalbleri için daha temizdir.» âyeti göz ile kalb arasında bir bağlantı olduğunu göstermektedir. Göz arzuların yolu, bakış da şehvetin elçisidir. Göz görmedikçe kalb istemez, öyleyse göz görmediği zaman kalb daha temiz olur, fitne ortaya çıkmaz.
Yedinci incelik: «Bu, Allah nezdinde çok büyük bir günahtır.» âyetindeki «bundan maksad, Rasulullah (s.a.v.)'a eziyet vermek ve ondan sonra zevcelerini nikahlamaktır.

Ebu's Suud Efendi şöyle der: «Bu» (zalikum) kelimesindeki uzaklık manası, Rasulullah (s.a.v.)'ın Allah (cc) katında şer ve kötülükten uzak olduğunu göstermektedir. Ayrıca bu âyet Rasulullah (s.a.v.)'ın şanının yüceliğini göstermekte, ona hem hayatında, hem de hayatından sonra hürmet gösterme mecburiyetine işaret etmektedir.» (Ebussuud Efendi. Tefsir, C. 6. S. 798. F. Razi tefsiri kenarında)

Ayetten Alınacak Dersler​

1- Rasulullah (s.a.v.)'ın evlerine izinsiz ve davetsiz olarak girmek yasaktır.
2- Nikah yemeği hazırlanmadan önce evlere girmek doğru olmadığı gibi, yemek yenildikten sonra orada beklemek de uygun değildir.
3- Rasulullah (s.a.v.)'a hürmet ve tazimde bulunmak, onun emirlerini aynen yerine getirmek vâcibdir.
4- Rasulullah (s.a.v.)'a söz veya fiille eziyet vermek haram, her durumda ona karşı terbiyeli davranmak farzdır.
5- Rasulullah (s.a.v.)'ın vefatından sonra mûminlerin anneleri olan zevcelerinin evlenmeleri haramdır. Çünkü onlar yine Rasulullah (s.a.v.)'ın zevceleridir.
6- Rasulullah (s.a.v.)'ın yüksek ahlakı, halka evimden çıkın demesine mani olduğu için Rasulullah (s.a.v.)'ın evinde ona ağırlık vermek haramdır.
7- Mûmin kadınların en güzel örnekleri olan Rasulullah (s.a.v.)'in zevceleri ile perde arkasından konuşmak lazımdır.
8- Kadınlarla karışmamak insanın nefsini temiz, kalbini salim, sırrını saf ve töhmetten uzak kılar.
9- Kur'an-ı kerimin irşadıyla gösterilen edeb numunelerini harfiyyen uygulamak her müslümanın görevidir.


Bu ayetda başka bir aptalca adeti ortadan kaldırmaktadır. Yemeğe davet edilen misafirler, yemeği bitirdikten sonra, ev halkını rahatsız edecek denli uzun süre evde oturur ve konuşup eğlenceli sohbetler yaparlardı. Bu davranışlarıyla Müslümanlar Peygamber'i (s.a.v.) de çoğu zaman rahatsız ederlerdi, fakat o afv eder ve unuturdu. En sonunda . Zeyneb'in (r.anha) düğün yemeği sırasında bu rahatsızlık had safhasına vardı. Peygamber'in (s.a.v.) özel hizmetkârı Enes bin Malik'e göre, düğün yemeği gece verilmişti. İnsanların çoğu yemekten sonra gittiler, fakat birkaç kişi kalıp havadan sudan konuşmaya başladı. Bundan rahatsız olan Peygamber (s.a.v.) kalktı hanımlarını dolaştı. Döndüğünde o kimselerin hâlâ oturduklarını gördü. Geri dönüp Aişe'nin (r.anha) hücresinde bekledi. Gecenin büyük bir kısmı geçtiğinde kalkıp tekrar Zeyneb'in hücresine gitti. Bundan sonra Allah, insanları bu kötü adet hakkında bizzat uyardı. Enes'e göre bu ayetler, bu olay üzerine nazil olmuştur. (Muslim, Nesai, İbn Cerir.)

Ayrıca bu ayete "Perde ayeti" adı verilir. Buhari, Enes (r.anh)'den bu ayet inmeden önce Ömer'in (r.anh) defalarca Peygamber'e (s.a.v.) şöyle dediğini rivayet ediyor:
"Ey Allah'ın Rasûlu, iyisi de kötüsü de dahil birçok insan seni ziyaret ediyor. Hanımlarına örtünmelerini emretsen!"
Başka bir hadise göre ise Ömer (r.anh) mûminlerin annelerine bir keresinde: "Eğer sizinle ilgili söylediklerim kabul edilirse, gözlerim bir daha sizi görmeyecek" demiştir.
Fakat Peygamber (s.a.v.) hüküm koymada bağımsız olmadığı için ilahi emri beklemiştir. En sonunda, mahrem erkekler dışında hiçbir erkeğin Peygamber'in (s.a.v.) evine giremeyeceğini ve müminlerin annelerine bir şey sormak isteyen kimselerin perde arkasından sorması gerektiğini bildiren ilahi emir (55. ayet) geldi. Bu emrin gelişinden sonra mûminlerin anneleri odalarının kapılarına perdeler astılar. Zaten bu ayetin son cümlesi, kadınların ve erkeklerin kalblerinin temiz olmasını isteyen herkesin, bu yolu benimsemesi gerektiğini bildirmektedir.
Artık Allah'ın kendisine anlayış yeteneği verdiği herkes, kadınların ve erkeklerin yüz yüze karşılıklı konuşmalarını yasaklayan ve "bu hem sizin, hem de onların kalpleri için daha temiz" olduğundan kadınlarla perde arkasından konuşmayı emreden bir kitabın, kalplerinin temizliğini etkilemediği iddiasıyla kadın ve erkeklerin karışık toplantılarda, eğitim kurumlarında ve hükümet dairelerinde bir arada bulunmalarına izin veremeyeceğini kabul edecektir. Kur'an'a tabi olmak istemeyen bir kimse için en iyi yol onun emirlerini hiçe saymak ve açıkça bunlara uymak istemediğini söylemektir. Kur'an'ın apaçık emirlerini çiğneyip sonra da Kur'an'dan çıkardığı İslâm'ın ruhuna uyduğunu iddia etmek ise apaçık bir adîliktir. Bir çok kimselerin Kur'an ve Sünnet dışındaki kaynaklardan çıkarıp sundukları bu "İslâm ruhu" da ne acaba?


Allahu taala mûminlere, şeref ve tazim için Rasulullah (s.a.v.)'ın evlerine izinsiz olarak girmeyi yasaklamış, halkı Rasulullah (s.a.v.)'a eziyet vermekten men etmiştir. Bu eziyet, ister İzinsiz ve davetsiz evine girmek şeklinde olsun, ister yemekten sonra oturmak, beklemek şeklinde olsun, haramdır. Ev sahibine ağırlık vermek, izin almadan onun yemeğini yemek, müminlerin vasıfları değildir.

Âyetteki Teşriî Hikmetler​

Rasulullah (s.a.v.), son derece haya sahibiydi. Hatta Ayşe, Rasulullah (s.a.v.)'ın hayası hakkında, «O, evinden dışarıya hiç çıkmayan bakire bir kız gibi hayalı idi.» demişti. Rasulullah (s.a.v.), bu hayasından ve yüksek ahlakından dolayı kendisine ne kadar eziyet verilirse verilsin katlanırdı.
Gelen bir ziyaretçi ne kadar uzun kalırsa kalsın ona gitmesini söylemezdi. Çünkü bunlar bir davetcinin baş vasıflarıdır. Dünyanın en büyük davetçisi de Rasulullah (s.a.v.)'tır. Bu hususta Allahu taala, «Sen Allahtan bir esirgeme sayesindedir ki onlara yumuşak davrandın. Eğer kaba, katı yürekli olsaydın onlar etrafından her halde dağılıp gitmişlerdi bile.» (Al-i im-ran: 159) buyurmuştur.

İnsanlardan temiz ahlaka ulaşmamış bazı kimseler Rasulullah (s.a.v.)'ın yemek vakitlerini tâkib eder, yemek hazırlanacağı zaman evine girerek beklerlerdi. Yemeği yedikten sonra do evden çıkıp gitmezlerdi. İşte bu halkın yüksek bir ahlaka ihtiyacı vardı. Onların insana noksanlık getirecek şeylerin yapılmasına mâni olacak içtimai bir şuura da ihtiyaçları vardı.'

Allahu taala bundan dolayı ummeti en doğru, en sağlam ve yüksek ahlak yoluna sevketmek için bu âyeti inzal buyurdu. Hatta İsmail bin Ebi Hakim, «Bu âyet, Allah (cc) tarafından asalakların terbiye edilmesidir.» demiştir.

Bazı münafıklar vardılar ki, Rasulullah (s.a.v.)'a sürekli söz ve fiilleriyle eziyet etmek isterlerdi. Bunlardan bir tanesi, Rasulullah (s.a.v.) Ummüu Seleme annemizle evlenince, «Muhammed'e ne oluyor da bizim kadınlarımızı alıyor. Allaha andolsun ki, eğer Muhammed ölürse onun kadınlarını aramızda kur'a ile taksim ederiz.» demişti. İşte bunun, üzerine mevzumuz âyet nazil olarak Rasulullah (s.a.v.)'ın zevcelerinin başkaları ile nikahlanmasını haram kıldı. Rasulullah (s.a.v.)'ın zevceleri, Rasulullah (s.a.v.)'ın gönülleri hoşnut olsun diye mûminlere anne kılındı. Bu da Rasulullah (s.a.v.)'ın hususiyetlerinden biridir. Bu âyet Rasulullah (s.a.v.)'ın mertebesini yükselttiği gibi, Rasulullah (s.a.v.)'ın Attan (cc) katındaki şerefini de göstermiş olmaktadır.

Şu halde hiçbir mûminin Resulullah (söv)'m ne nefsine, ne de ehline eziyet vermesi caiz değildir. Zira Rasulullah (s.a.v.), mûminlerin babasıdır. Hangi insan babasının hanımı ile evlenir? Çünkü Kur'an nassı ile babanın hanımı insanın annesidir. Rasulullah (s.a.v.)'ın zevceleri de yine Kur'an nassıyla mûminlerin anneleridir. Zira Allahu taala, «Sizin Allanın peygamberine eza vermeniz (doğru) olmadı(ğı gibi) kendinden sonra zevcelerini nikahla almanız da ebedi câiz değildir. Bu Allah nezdinde çok büyük (bir günahtır.) buyurmuştur.




“Elif. Lam. Mim. O kitab (Kur’an); Onda asla şubhe yoktur. O, muttakîler için yol göstericidir.”(Bakara, 1-2)

“(Ey Muhammed!) İşte bu (Kur’an), ayetlerini inceden inceye düşünsünler, akıl sahibleri (aklını kullananlar)da öğüt alsınlar diye sana indirdiğimiz mubârak (feyiz kaynağı) bir Kitabdır.”(Sâd, 29)


Kur'anda nûzul sebebi hususî olan ayetlerin ders verdiği çok geniş kapsamlı hususlar vardır. "Ayetlerin iniş sebeblerinin hususî olması manalarının umumî olmasına engel değildir” kuralı bu hakikate dikkat çekmektedir. Mesela;
“Ey Peygamber! Mûminleri savaşa teşvik et. Eğer sizden tam sabırlı yirmi kişi olursa, iki yüz kişiye galib gelir ve eğer siz mûminlerden yüz kişi olursa, kâfirlerden bin kişiyi mağlub eder; çünkü o kâfirler gerçeği ve âkıbeti anlamayan bir güruhtur.” (Enfal, 65)


Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: “Allah’ın kitabı olan Kur’an’da sizden öncekilerin kıssaları, sizden sonrakilerin haberleri, kendi aranızda olanların hükümleri vardır. O, doğruyu eğriden ayıran kitabdır. O, hiçbir zaman anlamsız konuşmaz. O, Allah’ın sağlam ipidir. O, zikr-i hakimdir. O, dosdoğru yoldur. Kötü arzular asla O’nu hedefinden saptıramaz. Diller O’nu karıştırıp bozamaz. Âlimler O’na doyamaz. Muttakîler O’ndan usanmaz. O tekrar tekrar okunmakla eskimez. O, cinlerin işitir işitmez: “Biz acayip bir Kur’an işittik ki, doğruya iletir. Derhal ona inandık.”(Cin, 72/1-2) dedikleri kitabdır. O’nun ölçülerine göre konuşan doğruyu söyler. O’na göre davranan sevap kazanır. O’nunla hükmeden âdil olur. O’na çağıran doğru yola çağırmış olur."
(Tirmizî, Fedâilu’l-Kur’an, 14; Dârimî, Fedâilu’l-Kur’an, 1)

14 asır önce nâzil olan Kur'ân'ın, ilk günkü gibi dimdik ayakta durmakta olduğunu da göstermiştir. Çünkü son asırda hızla gelişen modern ilim, mesela Tevrat ve İncil'in tahrifatını ortaya koyarken, Kur'ân'ın gerçeklerini pekiştirmiş, hâlâ yeni ve taze olduğunu isbat etmiştir.

Bunun en güzel anlatımlarından birini, Hıristiyan iken araştırmaları neticesi Müslüman olan Maurıce Bucaille'de görüyoruz. O diyor ki:
"Kur'ân'ın çok bariz özelliği olan bu bilimsel tarafları, başlangıçta beni derin hayrete düşürdü. Zîra on üç asırdan fazla bir zaman önce kaleme alınan bir metinde, çağdaş bilimsel verilere tamamen uygun olarak, son derece çeşitli konulara ilişkin bilgilerin keşfedilebileceğine, o zaman kadar hiç inanmamıştım. İşe başlarken, İslâm'a hiç inanmıyordum. Her türlü peşin hükümden uzak olarak, tam bir tarafsızlıkla metinleri incelemeye giriştim. Beni etkileyen bir fikir var idiyse, o da gençliğimde almış olduğum eğitim idi. Bu eğitim, Müslümanlardan değil, Muhammedîlerden bahsederdi (yani Hıristiyan bir eğitim idi ve buna göre islâm Allah'ın dini değil, hâşâ Hz. Muhammed'in uydurduğu bir şey idi). (Maurice Bucaille, Kitab-ı Mukaddes, Kur'ân ve Bilim)

"Kur'ân metninin çağdaş bilimin verileriyle uygunluk derecesini araştırırken, önce Kur'ân vahyinin üzerine eğildim... Arapça metnini çok dikkatli bir biçimde incelemek suretiyle, Kur'ân'ın modern dönemde ilmî bakımdan tenkid edilebilecek hiç bir taraf ihtiva etmediğini kesin olarak kabule mecbur kaldım. Aynı tarafsızlıkla, yine aynı incelemeyi Eski Ahit (Tevrat) ile İnciller üzerinde de yaptım. Eski Ahid'i incelemede, onun birinci kısmı olan "Tekvin" babından ileri geçmeye lüzum kalmadı. Zira çağımız biliminin sağlam bir şekilde ortaya koyduğu bilimsel sonuçlarla bağdaştırılması mümkün olmayan hususlar bu kısımda yeterince bulunmaktaydı..." (Maurice Bucaille, Kitab-ı Mukaddes, Kur'ân ve Bilim, Sf: 12)

"Bu araştırmamda Kur'ân'ı, çeşitli tabiî hadiselere dair yaptığı tavsiflere, büsbütün özel bir dikkat atfederek ele alıyordum: Kitabın bu konuları ilgilendiren açıklamaları ve ancak aslî metinde nüfuz edilebilecek tarafları beni iyiden iyiye etkiledi. Zira bu bilgiler çağımızdaki telakkilere uygun olmakla birlikte, Hz. Muhammed'in zamanındaki bir insanın hakkında en ufak bir fikir sahibi bile olamayacağı hususlar idi... Kitab-ı Mukaddes'te çok büyük bilimsel hatalar bulunduğu halde, burada tek bir yanlışa bile rastlayamıyordum. Bu da kendi kendime şu soruyu sormaya mecbur ediyordu: "Şâyet Kur'ân'ın müellifi bir insan ise, Hıristiyan takviminin yedinci yüzyılında, bütün çağdaş bilimsel sorulara uygunluğu ortaya çıkan hususları nasıl yazmıştı?" (Maurice Bucaille, Kitab-ı Mukaddes, Kur'ân ve Bilim, Sf: 181) Nasıl olur da başlangıçta ümmî olan şahıs, edebî kıymet bakımından, bütün Arap edebiyatının bir numaralı yazarı haline geldikten başka, o devirde hiçbir insanın bilemeyeceği bilimsel gerçekleri, hem de bu açıdan en ufak hatalı bir ifade kullanmaksızın anlatabilir?" (Maurice Bucaille, Kitab-ı Mukaddes, Kur'ân ve Bilim, Sf: 188)
Maurice Bucaille'in araştırmaları da ortaya koymuştur ki Kur'ân aynı zamanda İslâm'ın zuhurundan kıyamete kadar bütün ilim tarihinin temel bir mucizesidir. (Mustafa Sadık er-Rafi'î, İ'cazu'l-Kur'ân, s. 114-129, Daru'l Kitabi'l-Arabî, Beyrut, 1973)

Genişletmek için tıkla ...

Fukushima' Alıntı:

Konuyu çarpıtmaya çalışmakla beraber cevap için emekte bulunmuşsun teşekkürler.

Genişletmek için tıkla ...