W
Çevrimdışı
Her yönüyle insanlara örnek olarak öne çıkan ve ahlaken yürüyen kuran mahiyetinde olan o kutlu serverim, bugün ümmetin halini görseydi ne kadar üzülürdü. Herkesin kendine bir yol çizip benlikleriyle yollara sapan bu koca ümmet. Nefsanî arzularını doyurmak için öne sürülen haysiyetsiz ifadelerle egolarını tatmin ederek bu dünyanın sonsuz olma düşüncesine kapılan kifayetsiz kitleler… Nerdeyse kendi dünyalarında medeniyetler (!) oluşturan ve kitleleri peşlerinden sürükleyen etkisiz elemanlar… Çobansız ve rotasız bir ümmet nereye varacağı belirsiz… Sahipsiz… Perperişan…
Ey kutlu Peygamberim, sosyal çehren seni bunaltınca Hiraya çıkardın. Rahman olan Rabbimle hasbıhal eder tefekküre dalardın. Ama bizim dört bir yanımızı kuşatan bu karanlık bulutların etkisinden sığınacak hıralarımız da yok. Kalakalmışız yapayalnız buhranların ortasında. Nereye yönelsek, beşeri saltanatın hüküm sürdüğü bir menfaat tapınağı… Oysa sen ümmetin içindeki putları o mübarek asanla teker teker devirmiştin. O gurbet diyarında Mute’de şehit olan Usamenin kızını kucağına almış ve ağlamıştın. Caferin şehadet haberini alınca onun evine koşup çocuklarını teselli etmiştin.
Kutlu davayı sırtlayan müminler nerede bugün? Küfür bizi lime lime yerken, başımıza olmadık oyunlarla, bin bir türlü entrikalarla bizi birbirimize düşürmüş. Kitlelerin iktidarını dirayetsiz bireylerin eline teslim ederek, koca ümmeti çobansız bırakan şeytanın taraftarlarıyla mücadele edecek yiğitler nerede kaldı? Tebliğ yolu, bunca Müslüman’a rağmen sahipsiz mi kalacak? Ya Resulallah, oysa sen her şeye rağmen tebliğ için yetmiş sahabeyi Biri Maunada feda etmiştin. Onların şehadet haberini aldığında çok hüzünlenmiş ve kardeşlerimizin tümü kılıçlardan geçirildi demiştin. Bu davayı anlatırken inkâr edenlerin inadı seni çok hüzünlendirmiş ve yüce Allah tarafından uyarılmıştın. Şanı yüce Rabbim seni muhatap alarak, onlar inanmayacak diye sen kendini mahvedeceksin demişlerdi.
Bu kutlu dava, dirayetsiz ve kişiliksizlerin üstleneceği bir dava değildir. Bu dava sağlam beyinlere sahip, Hamza yüreklilere ihtiyaç duymaktadır. Sevinci, hüznü, şefkati ve cesareti bir düşünce ikliminden besleyen yiğitler, ilmi bir donanımla bu davayı çağlara taşıyacaklardır. Ne olduğu belirsiz yığınların etkisinden kurtularak ve dirayetsiz iktidarların hükmünden vazgeçerek, gerçek bir misyonla bu davaya sahipleneceklerdir.
İslam âleminin memleketleri talan edilerek, sistemli bir şekilde geçmişe dair ne varsa silinmektedir. Koca koca yıkım aletleriyle beldeler silinmektedir. Hedef tahtalarında, canlılardan çok benliklere kazınmış İslam medeniyetinin eşsiz eserleridir. İslam medeniyetine dair ne varsa yıkım sırasında önceliktedir. Kitleler yok edilerek sürgünden sürgüne yollanmaktadırlar… Ya Habibullah senin Mekke’den ayrılışını da biliyoruz. Zorunlu bir halde hicret ederken bile memleketine okadar sahiplenmiştin ki Hazvere mevkisine geldiğinde, Mekke’ye dönüp hasbihal etmiştin. Hüzne bürünen Mekke şehrine içini dökerek, pür hüzünle o sadık yardan ayrılmıştın.
Vaziyetsiz bir şekilde safsatalarla bu kutlu dava kirletilmek istenmektedir. Bu davanın sahipleri benliklerini Resulün benliğiyle nakışlamak zorundular. Birbirimize kenetlenerek taştan duvarlar olmalıyız. Kendimiz için istediklerimizi kardeşlerimiz içinde istemek zorundayız. Hakkı hak, batılı batıl olarak bilip bunu en güzel şekilde dile getirmeliyiz. Kendimizle barışık bir halde, bu kutlu davanın yıkılmaz neferleri olmalıyız. Yaşamımızı kutlu Nebinin yaşamına endeksleyerek onu en güzel şekilde tanıtmalıyız. Ümmetin her bir ferdine sahiplenerek, tüm günahlara rağmen cehalet cağındaki kişiler bile imana geldikten sonra onlara kapılarımız açmalıyız. İslam düşmanlarına karşı, dirençli bir şekilde kutsi mücadeleyi en güzel şekilde sürdürmeliyiz. Aksi takdirde mücadelenin boyutları değişir ve her zaman mazlum konumuna düşeriz. Allah(c.c) bizleri kendi yolunda ayaklarını sabit kılan kullarından eylesin. Yüce Rabbim, o kutlu davasını bizim omuzlarımızda yüceltsin. Bizleri salihlerin ve mücahitlerin yolundan giden kullarından eylesin. Âmin.
Davut ÇETİN
Ey kutlu Peygamberim, sosyal çehren seni bunaltınca Hiraya çıkardın. Rahman olan Rabbimle hasbıhal eder tefekküre dalardın. Ama bizim dört bir yanımızı kuşatan bu karanlık bulutların etkisinden sığınacak hıralarımız da yok. Kalakalmışız yapayalnız buhranların ortasında. Nereye yönelsek, beşeri saltanatın hüküm sürdüğü bir menfaat tapınağı… Oysa sen ümmetin içindeki putları o mübarek asanla teker teker devirmiştin. O gurbet diyarında Mute’de şehit olan Usamenin kızını kucağına almış ve ağlamıştın. Caferin şehadet haberini alınca onun evine koşup çocuklarını teselli etmiştin.
Kutlu davayı sırtlayan müminler nerede bugün? Küfür bizi lime lime yerken, başımıza olmadık oyunlarla, bin bir türlü entrikalarla bizi birbirimize düşürmüş. Kitlelerin iktidarını dirayetsiz bireylerin eline teslim ederek, koca ümmeti çobansız bırakan şeytanın taraftarlarıyla mücadele edecek yiğitler nerede kaldı? Tebliğ yolu, bunca Müslüman’a rağmen sahipsiz mi kalacak? Ya Resulallah, oysa sen her şeye rağmen tebliğ için yetmiş sahabeyi Biri Maunada feda etmiştin. Onların şehadet haberini aldığında çok hüzünlenmiş ve kardeşlerimizin tümü kılıçlardan geçirildi demiştin. Bu davayı anlatırken inkâr edenlerin inadı seni çok hüzünlendirmiş ve yüce Allah tarafından uyarılmıştın. Şanı yüce Rabbim seni muhatap alarak, onlar inanmayacak diye sen kendini mahvedeceksin demişlerdi.
Bu kutlu dava, dirayetsiz ve kişiliksizlerin üstleneceği bir dava değildir. Bu dava sağlam beyinlere sahip, Hamza yüreklilere ihtiyaç duymaktadır. Sevinci, hüznü, şefkati ve cesareti bir düşünce ikliminden besleyen yiğitler, ilmi bir donanımla bu davayı çağlara taşıyacaklardır. Ne olduğu belirsiz yığınların etkisinden kurtularak ve dirayetsiz iktidarların hükmünden vazgeçerek, gerçek bir misyonla bu davaya sahipleneceklerdir.
İslam âleminin memleketleri talan edilerek, sistemli bir şekilde geçmişe dair ne varsa silinmektedir. Koca koca yıkım aletleriyle beldeler silinmektedir. Hedef tahtalarında, canlılardan çok benliklere kazınmış İslam medeniyetinin eşsiz eserleridir. İslam medeniyetine dair ne varsa yıkım sırasında önceliktedir. Kitleler yok edilerek sürgünden sürgüne yollanmaktadırlar… Ya Habibullah senin Mekke’den ayrılışını da biliyoruz. Zorunlu bir halde hicret ederken bile memleketine okadar sahiplenmiştin ki Hazvere mevkisine geldiğinde, Mekke’ye dönüp hasbihal etmiştin. Hüzne bürünen Mekke şehrine içini dökerek, pür hüzünle o sadık yardan ayrılmıştın.
Vaziyetsiz bir şekilde safsatalarla bu kutlu dava kirletilmek istenmektedir. Bu davanın sahipleri benliklerini Resulün benliğiyle nakışlamak zorundular. Birbirimize kenetlenerek taştan duvarlar olmalıyız. Kendimiz için istediklerimizi kardeşlerimiz içinde istemek zorundayız. Hakkı hak, batılı batıl olarak bilip bunu en güzel şekilde dile getirmeliyiz. Kendimizle barışık bir halde, bu kutlu davanın yıkılmaz neferleri olmalıyız. Yaşamımızı kutlu Nebinin yaşamına endeksleyerek onu en güzel şekilde tanıtmalıyız. Ümmetin her bir ferdine sahiplenerek, tüm günahlara rağmen cehalet cağındaki kişiler bile imana geldikten sonra onlara kapılarımız açmalıyız. İslam düşmanlarına karşı, dirençli bir şekilde kutsi mücadeleyi en güzel şekilde sürdürmeliyiz. Aksi takdirde mücadelenin boyutları değişir ve her zaman mazlum konumuna düşeriz. Allah(c.c) bizleri kendi yolunda ayaklarını sabit kılan kullarından eylesin. Yüce Rabbim, o kutlu davasını bizim omuzlarımızda yüceltsin. Bizleri salihlerin ve mücahitlerin yolundan giden kullarından eylesin. Âmin.
Davut ÇETİN
