Hamd Alemlerin Rabbine, salât ve selam onun elçisi biricik Efendimiz (s.a.v.) üstüne olsun.
Rahman ve Rahîm olan Allah'ın adıyla...
Tenbîh (Uyarı): Değerli okuyucu, iş bu yazıyı okumak değil, esas iş bu yazıya göre amel etmektir. İnşaallah önce nefsim okur da amel eder.
Temennî (Dilek): Yüce dinimiz İslâm her konuda olduğu gibi biraz sonra bahsi geçecek mevzûda da bizlere bazı îkaz ve îzahlarda bulunuyor. Mevlâ bu îzahları hakkıyla anlamayı ve îkazlara kulak verip sakınmayı nasib eylesin cümlemize.
Takdîm (Sunum): Sevgilimiz s.a.v (anam babam feda olsun O'na) bir keresinde yine o mübarek fem-i muhsînlerinden dökülen kelâmlar ile bize şöyle sesleniyor. "İnsanoğlu öldüğünde üç şey hariç, amel defteri kapanır. Bu üç şey: Etkisi sürekli devam eden sadaka, (sadaka-i câriye) kendisinden faydalanılan ilim (ilm-i nafia) ve kendine dua eden salih evlat (veled-i salîh/a)" (Ebu Dâvûd, Vesâya 14)
İşte bizim esas kurtarıcılarımız. İşte inananların gerçek üçlüsü. İşte sevabı bâki olan üç mükemmel nimet. Ne güzel de söylemiş o güzeller güzeli habîb-i zîşan. Değilmi ki, bu üçüne sahip olduktan sonra malı mülkü neylesin insan. Bu üçüyle müşerref olduktan daha neyle neşelensin insan. Ey gerçek müslüman! Ey gerçek insan! Uyan, uyan, uyan! Ya aklını kullan, ya aklını kullan!
Eğer o gözlerin çatladığı, kimsenin kimseyi tanımadığı, hamile kadınların bebelerini düşürdüğü ânın şiddetine; yıldızların yere serildiği, güneşin katlanıp dürüldüğü günün dehşetine; gelmişine, geçmişine, geleceğine; sırata, mîzana, amel defterine inanıyorsan bu çağrıya kulak ver. Çünkü uyarı yapıldı, temenni edildi, sunulan sunuldu. Ya veyl, o sunulanın önemini kavramayana! Ya veyl, o sunulanın aksine göre yaşayana! Ya veyl, yapmıyorsan sana! Ya veyl, yapmıyorsam bana!
Hâtime (Sonuç): Din kemâle, yazı nihâyet erdi. Söylenenler kısa ama mühimdi. Kim bildi saadete ve nimete erdi. Kim bilmedi hüsrâna ve külfete girdi. Ya Rabbî! Ya Rabbî! Ya Rabbî! Dil dedi, gönül dilendi. Bizlere akl-ı selîm ve iz'an nasib eyle. Bizleri de hâlis ve Sâlih kullarının zümresine ilhâk eyle.
Ilyas Uçar
05.05.2010 - 21:16
Rahman ve Rahîm olan Allah'ın adıyla...
Tenbîh (Uyarı): Değerli okuyucu, iş bu yazıyı okumak değil, esas iş bu yazıya göre amel etmektir. İnşaallah önce nefsim okur da amel eder.
Temennî (Dilek): Yüce dinimiz İslâm her konuda olduğu gibi biraz sonra bahsi geçecek mevzûda da bizlere bazı îkaz ve îzahlarda bulunuyor. Mevlâ bu îzahları hakkıyla anlamayı ve îkazlara kulak verip sakınmayı nasib eylesin cümlemize.
Takdîm (Sunum): Sevgilimiz s.a.v (anam babam feda olsun O'na) bir keresinde yine o mübarek fem-i muhsînlerinden dökülen kelâmlar ile bize şöyle sesleniyor. "İnsanoğlu öldüğünde üç şey hariç, amel defteri kapanır. Bu üç şey: Etkisi sürekli devam eden sadaka, (sadaka-i câriye) kendisinden faydalanılan ilim (ilm-i nafia) ve kendine dua eden salih evlat (veled-i salîh/a)" (Ebu Dâvûd, Vesâya 14)
İşte bizim esas kurtarıcılarımız. İşte inananların gerçek üçlüsü. İşte sevabı bâki olan üç mükemmel nimet. Ne güzel de söylemiş o güzeller güzeli habîb-i zîşan. Değilmi ki, bu üçüne sahip olduktan sonra malı mülkü neylesin insan. Bu üçüyle müşerref olduktan daha neyle neşelensin insan. Ey gerçek müslüman! Ey gerçek insan! Uyan, uyan, uyan! Ya aklını kullan, ya aklını kullan!
Eğer o gözlerin çatladığı, kimsenin kimseyi tanımadığı, hamile kadınların bebelerini düşürdüğü ânın şiddetine; yıldızların yere serildiği, güneşin katlanıp dürüldüğü günün dehşetine; gelmişine, geçmişine, geleceğine; sırata, mîzana, amel defterine inanıyorsan bu çağrıya kulak ver. Çünkü uyarı yapıldı, temenni edildi, sunulan sunuldu. Ya veyl, o sunulanın önemini kavramayana! Ya veyl, o sunulanın aksine göre yaşayana! Ya veyl, yapmıyorsan sana! Ya veyl, yapmıyorsam bana!
Hâtime (Sonuç): Din kemâle, yazı nihâyet erdi. Söylenenler kısa ama mühimdi. Kim bildi saadete ve nimete erdi. Kim bilmedi hüsrâna ve külfete girdi. Ya Rabbî! Ya Rabbî! Ya Rabbî! Dil dedi, gönül dilendi. Bizlere akl-ı selîm ve iz'an nasib eyle. Bizleri de hâlis ve Sâlih kullarının zümresine ilhâk eyle.
Ilyas Uçar
05.05.2010 - 21:16
