İ
Çevrimdışı
Mutluluk ,yer ve zamana değil,imana Allaha itaate ve kalbin durumuna bağlıdır.
Kalp, Allahu Tealanın nazargahıdır.İman oraya yerleşip istikrar bulduğu zaman mutluluk fışkırmaya ,ruha,nefse ferahlık ve huzur ulaşmaya başlar.
Ahmet İbn Hanbel , mutlu bir insan olarak yaşadı.Kendi eliyle diktiği yamalı bir elbisesi vardı.Üç odalı toprak bir evde oturuyordu.Ekmekk parçası ve yağdan başka yiyecek bir şey bulamıyordu.On yedi sene boyunca aynı ayakkabıyı tamir ederek ve onun orasını burasını dikerek giymişti.Ayda bir defa et yer,günlerinin çoğunu oruçla geçirirdi.Hadis aramak için dünyayı arşınladı.Buna rağmen huzuru ve mutluluğu biliyordu.Çünkü o, metanetli ,himmeti,yüksek,geleceği gören ,sevap peşinde koşan ,ahret için çalışan e cenneti isteyen biriydi.
Şeyhulislam İbn Temiyyenin ne ailesi ,ne malı ne mülkü ,nede makamı ne mevkisi vardı.Emevi Camisine bitişik küçük bir odada yaşardı.Günlük yiyecek ekmeği ve sırasıyla yıkayıp,giyindiği bir elbisesi yoktu.Zaman zaman mescitte uyurdu.Fakat kendini “Yüreğim cennet,Ölümüm şehadet,Zindana atılmam halvet,Sürgün edilmem seyehattir” diye ifade ediyordu.Onun kalbindeki iman ağacı dikilmişti.
Ebu Zer, de medineden çıkarak rebezede yaşmaya karar vermişti.Çadırını oraya kurdu.Eşini ve kızlarını da getirmişti.Günlerinin çoğunu oruçlu geçiriyordu.Mevlasını zikrediyor.Onu tesbih ediyor,ibadet ediyor.Kuran okuyor ve tefekkür ediyordu.Bir örtü veya çadırdan ,bir miktar boyundan,tas,tabak ve esasından başka hiçbir şeyi yoktu.Bir gün arkadaşları onu ziyarete geldiler: “”””DÜNYALIĞIN NEREDE “””?? diye sordular.O “””DÜNYALIK OLARAK İHTİYACIM OLAN ŞEYLER EVİMDE VAR .””””” Oysa evinde birkaç eşyadan başka bir şey yoktu. Peygamber s.a.v. : bize ,önümüzde çok zorlu bir engelin olduğunu ve bu engelin ancak yükü hafif olanların aşabileceğini haber verdi””””””dedi.
Kalp, Allahu Tealanın nazargahıdır.İman oraya yerleşip istikrar bulduğu zaman mutluluk fışkırmaya ,ruha,nefse ferahlık ve huzur ulaşmaya başlar.
Ahmet İbn Hanbel , mutlu bir insan olarak yaşadı.Kendi eliyle diktiği yamalı bir elbisesi vardı.Üç odalı toprak bir evde oturuyordu.Ekmekk parçası ve yağdan başka yiyecek bir şey bulamıyordu.On yedi sene boyunca aynı ayakkabıyı tamir ederek ve onun orasını burasını dikerek giymişti.Ayda bir defa et yer,günlerinin çoğunu oruçla geçirirdi.Hadis aramak için dünyayı arşınladı.Buna rağmen huzuru ve mutluluğu biliyordu.Çünkü o, metanetli ,himmeti,yüksek,geleceği gören ,sevap peşinde koşan ,ahret için çalışan e cenneti isteyen biriydi.
Şeyhulislam İbn Temiyyenin ne ailesi ,ne malı ne mülkü ,nede makamı ne mevkisi vardı.Emevi Camisine bitişik küçük bir odada yaşardı.Günlük yiyecek ekmeği ve sırasıyla yıkayıp,giyindiği bir elbisesi yoktu.Zaman zaman mescitte uyurdu.Fakat kendini “Yüreğim cennet,Ölümüm şehadet,Zindana atılmam halvet,Sürgün edilmem seyehattir” diye ifade ediyordu.Onun kalbindeki iman ağacı dikilmişti.
Ebu Zer, de medineden çıkarak rebezede yaşmaya karar vermişti.Çadırını oraya kurdu.Eşini ve kızlarını da getirmişti.Günlerinin çoğunu oruçlu geçiriyordu.Mevlasını zikrediyor.Onu tesbih ediyor,ibadet ediyor.Kuran okuyor ve tefekkür ediyordu.Bir örtü veya çadırdan ,bir miktar boyundan,tas,tabak ve esasından başka hiçbir şeyi yoktu.Bir gün arkadaşları onu ziyarete geldiler: “”””DÜNYALIĞIN NEREDE “””?? diye sordular.O “””DÜNYALIK OLARAK İHTİYACIM OLAN ŞEYLER EVİMDE VAR .””””” Oysa evinde birkaç eşyadan başka bir şey yoktu. Peygamber s.a.v. : bize ,önümüzde çok zorlu bir engelin olduğunu ve bu engelin ancak yükü hafif olanların aşabileceğini haber verdi””””””dedi.
