"Bir mü'min için ebediyyen günahın lezzeti tamamlanmaz ve onunla tam manasıyla sevinmez. Bilakis onu işlerken kalbi hüzün ile karışık bir halde olur. Lakin şehvetin sarhoşluğu, bunu hissetmesine mani olur. Ne zaman ki günah işlerken kalbi bu üzüntüden eksik olur ve sevinci tam olursa, o vakit imanına dikkat etsin ve kalbinin ölmüş olmasına ağlasın! Kalbi diri olsaydı günah işlemesinden ötürü onu üzerdi, öfkelendirir ve ona zor gelirdi. Lakin ölü kalp bunu kesinlikle hissedemez çünkü; yara ölü olana acı vermez."
-İbn Kayyım(rahmetullahi aleyh)
-İbn Kayyım(rahmetullahi aleyh)