Onların Sözleri

Ebûbekir (Radıyallahu Anhu) bir hutbesinde de şöyle dedi;

“Nerede herkesin hayran olduğu güzel yüzlü insanlar!

Nerede gençliğine mağrur olan yiğitler!

Nerede ihtişamlı şehirler kurup etrâfını yüksek surlarla çeviren hükümdarlar!
Nerede harp meydanlarının mağlûbiyet tanımayan kahramanları
Zaman hepsini çürütüp yerle bir etti.
Hepsi kabrin karanlıklarına gömülüp gittiler
Acele edin, acele edin Vakit geçmeden aklınızı başınıza alın da ölüm ötesine bir an evvel hazırlanın!
Kendinizi kurtarın..

(İbnu-l Cevzi Rahimehullah)

Alimlerden Ziyad, bir defasında Ömer b. Abdulaziz'in yanına girdiğinde onu ağlamaktan yüzü gözü şişmiş, yanaklarından izler çıkmış haliyle gördü. Fakir bir dilenci gibiydi. Elbisesi yamalı, üstü başı dağınıktı. Ona dedi ki :

- Ya emirelmü'minin!

Nerede yaşadığın saraylar? Hani o elbiseler? Hani o caka?

Ona şu cevabı verdi :

- Hey gidi Ziyad! Bir de beni kabre konduktan üç gün sonra görsen! Kefenim yırtılmış, böcekler yanaklarımda dolaşıyor, gözümü yemişler, ağzım burnum toprak dolmuş...
Asıl o zaman şaşarsın, o zaman!

Sadî Şirazî, “İnsan nedir?” sorusuna

“Yek katre-i hûnest, sâd hezârân endîşe” yani

“İnsan üç beş damla kan ve bin bir endîşedir.”

şeklinde bir cevap veriyor

“Bir kimseden bir nimet ancak işlediği günahın uğursuzluğu/kötülüğü nedeniyle kaldırılır. Allah bir kuluna nimet verdiğinde, onu onda muhafaza eder ve değiştirmez; nihayetinde onu kendisinden değiştirmeye çalışan gene kulun kendisi olur.
“Bir topluluk kendi nefislerinde olanı değiştirmedikçe Allah da onlar da olanı değiştirmez.” (Ra’d: 11)

(İbn Kayyim; Bedaiu’l-Fevaid)

Kim ilmi elde eder ve onu müzâkere ederse, hem dünyâsı hem de âhireti salâh bulur. O halde ilimde müzâkereyi dâimi kıl! Çünkü ilim, onu müzâkere ederek yaşar."
Hâfız Mizzî rahimehullah.

Fudayl b. 'Iyâd (vefâtı: 187 hicrî) rahimehullâh şöyle der:
•Kim bid'at ehlinden birini severse, Allâh onun amelini boşa çıkarır ve kalbinden İslâm Nûru'nu çıkarır." Şeyhulislâm Ebû İsmâ'îl Abdullâh ibn Muhammed el-Herevî (vefâtı: 481 hicrî)
Zemmu'l-Kelâm ve Ehlihi, (4/167)

ŞAYET GÜNAHLARIN BİR KOKUSU OLSAYDI KİMSE YAN YANA GELİP OTURAMAZDI.!

{Rebî b. Huseym rah.}

"Eğer gönlünde kasvet, vücudunda zafiyet ve rızkında mahrumiyet hissediyorsan bilesin ki Allah'ı zikretmenin dışındaki konular üzerinde çok konuşup gevezelik etmişsin."

Malik Bin Dinar

Sa'd b. Vakkas'a, Resulullah’ın (sallallahu aleyhi ve sellem) ashabı arasında niçin kendisinin tüm dualarının kabul olduğu sorulunca, şu cevabı verdi:
"Ağzıma götürdüğüm her lokmanın nereden geldiğini ve nasıl elde edildiğini biliyorum."

Davalar acılar içinde doğar,
refah içinde ölür.

Aliya İzzetbegoviç

.
.
℘

- İbnu'l Cevzi رحمه الله der ki;

"Hepimiz ölüme kesin olarak inanırız, ancak ona hazır olarak görülmeyiz. Hepimiz cennete kesin olarak inanırız, ancak ona amel ederek görülmeyiz . Hepimiz cehenneme kesin olarak inanırız, ancak ondan korkan olarak görülmeyiz. Neye güveniyor ve neyi bekliyorsunuz? Ölümü mü?

- Sifatu's-Safve 810
.
.
℘

Gıybet ; taati (Allah'a CC. yapılan itaati) kül eden bir yıldırımdır. Gıybet eden kimse bir mancınık kurup, yaptığı iyilikleri dört bir yana saçıp savuran kimseye benzer.!

İmam Gazali r.aleyh

,

"Ölüm ile ayrılığı tarttılar, elli dirhem fazla geldi ayrılık."

ALLAH BENİ SEVİYOR MU?
------------------------------------
Ali Tantavî anlatır:
“Bir gün aklıma ‘Acaba Allah beni seviyor mu?’ sorusu takıldı. Derken Allah’ın, kullarına olan sevgisinin Kitabında zikredilen bazı özelliklere sahip kimseler için olduğunu düşündüm ve nefsimin bunlardan hangisine sahip olduğunu görmek için bu vasıfları zihnimde canlandırmaya başladım.

Ama soruma bir türlü cevap bulamamıştım!
Bulduklarım şuydu:
● Allah takva sahiplerini sever. Ben ise kendimi onlardan saymaya cesaret edemedim.
● Allah sabırlı davrananları sever. Ben ise sabrımın az olduğunu hatırladım.
● Allah cihad edenleri sever. Ben ise tembelliğimi ve gücümün zayıflığını aklıma getirdim.
● Allah Muhsin olanları sever. Ben ise bu vasıftan ne kadar da uzaktım!

Zihin dünyamdaki araştırmamı bitirdiğimde, nefsim için Allah’ın seveceği bir vasıf bulamamaktan korktum.
Amellerimi gözden geçirdim, gördüm ki onların çoğu tembellik, riya bulantısı ve günahlarla karışmış.

En sonunda aklıma Allah Teâlâ’nın şu buyruğu geldi:
إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ
‘Şüphesiz ki Allah çokça tevbe edenleri sever.’ (Bakara, 222)

Böylelikle tevbenin sanki benim ve benim gibiler için olduğunu hemen anladım. Bunun ardına hemen:
‘Estağfirullah ve etûbu ileyh/ Allah’ım Senden af diliyor, Sana tevbe ediyorum’,
‘Estağfirullah ve etûbu ileyh/ Allah’ım Senden af diliyor, Sana tevbe ediyorum’,
‘Estağfirullah ve etûbu ileyh/ Allah’ım Senden af diliyor, Sana tevbe ediyorum’... demeye başladım.

Belki de bu sayede Allah’ın sevdikleri arasına girmiş olurum.

Kim ilmi ararsa öğrenir.
İlmi öğrenen, günah işlemekten korkar.
Günahtan korkan ondan kaçar.
Ondan kaçan ise kıyâmet günü hesaptan kurtulur.!

(Abdullah bin Mübarek rah.)

قال ابن الجوزي : تالله لو قيل لأهل القبور تمنوا لتمنوا يوماً من رمضان ..!
التبصرة | ج 2 ص 70

İbnu'l Cevzi rahimehullah şöyle der:

"Vallahi şayet kabir ehline; bir istekte bulunun denilseydi, hiç şüphesiz Ramazan ayından bir günü (orada yapacakları amelleri) isterlerdi."

Et-Tabsira 2/70

Kimi zaman bir bezginlik hâsıl oluyor. Bilirsiniz, insanın içinden hiçbir şey yapmak gelmez. İşte böyle bir durumda, illa bir şeyler yapmak gerekiyor. Çünkü durgun su zamanla çürür ve kokar; ahengini ve lezzetini kaybeder.


Cihan Çetinkaya

▪︎İbn Mübârek rah. dedi ki:

▪︎Birilerinin gıybetini edecek olsam, bunlar annem ve babam olurdu.!
▪︎ Çünkü iyiliklerimi almaya en çok onlar hak sahibidir.!

(İbn Battâl, Şerhu S. Buhârî, 9/245)

İbn Kayyım rh der ki

Oruç şehevi arzuların kalpten ve diğer uzuvlardan çekip aldığı her ne varsa onları yerine koyar;

oruç takvanın en büyük yârenidir...