Çevrimdışı
Tevbe etmek,özür dilemektir...Rabbimizin ancak biz insanlara taktir ettiği nasiptir ÖZÜR DİLEMEK...
Belkide meleklerden üstün olabileceğimizin sırrı burda saklıdır..
Çünkü melekler;hiç hata etmedikleri edemedikleri için özür dilemezler...Şeytan ise;hatasını hata olarak görmediği için özür dilemez..
ANCAK İNSAN;hata eder,hatasını kabul eder ve özür diler...
Özür dilemenin Rabbimize hoş görülmesi,çokda hata edelim çokça özür dileyelim şımarıklığına götürmemelidr.Artık olmuş birmiş günahlardan,omuzumuzda pişmanlığını ağır bir taş gibi taşıdığımız hatalarımızdan söz ettiğimizde hoşnut olunan özürden bahsediyoruz.
Rabbimizin hatalarımızı ve kusurlarımızı affetmesi günah ve isyanlarımızı bağışlaması ona ibadet yollarımızı açık tutmak içindir..Üstelik;Rabbimiz bizi affetmeklede kalmıyor,bize hatalarımza rağmen yine şefkat ediyor,yine merhamet gösteriyor,sanki hiç birşey olmamış gibi bizi sevmeye devam ediyor.Bize darılmıyor,bizi gözden çıkarmıyor,bizi kendisinden uzaklaştırmıyor..
YOKSA ONA İBADET ETMEYE YÜZÜMÜZ TUTMAZ,ONUN RAHMETİNDEN ÜMİDİ KESER HUZURUNA VARMAYA UTANIRDIK....
Tevbenin varlığı ve Rabbimiz katında hoşnutla karşılanması bize eşsiz bir nezaketle şunu hatırlatıyor;
Rabbinize pişmanlığınızı arz ettiğiniz sürece ona giden yolları açık tutarsınız.O tevbe etmenizi sever,size çok merhamet eder.Rabbiniz sizden,günahsızlık beklemiyor,ancak içten özürler bekliyor..Sizi ondan uzaklaştıran günahınızın çıkluğu değil,özürünüzün yokluğudur.....
İNSAN;kendi günahının çokluğunu başka herkesten iyi bilir.Başkalarının günahına kendi günahımız kadar aşina değiliz.Öyleyse,en çok günahkar kişi kendimiz olmalıyız..Şüphesiz,ALLAH kendi günahlarımızı kendi bildiğimizden daha iyi bilir ondan birşey saklayamayız. ALLAH Kİ;rahmet sahibidir,rahmeti gereği kusur işleyip yine kendisine dönmemizi ister..
ŞU HALDE;günahlarımızı en iyi bilen günahlarımızı bilmemizden hikmetiyle hoşnut olan Rabbimize dönüp Ondan af dilemeliyiz...Ne kendimizi masum sanıp onun affına muhtaç olmadığımızı sanıcaz,nede kendimizi çok günahkar bilip Onun affından ümidimizi keselim...
SENAİ DEMİRCİ...
Belkide meleklerden üstün olabileceğimizin sırrı burda saklıdır..
Çünkü melekler;hiç hata etmedikleri edemedikleri için özür dilemezler...Şeytan ise;hatasını hata olarak görmediği için özür dilemez..
ANCAK İNSAN;hata eder,hatasını kabul eder ve özür diler...
Özür dilemenin Rabbimize hoş görülmesi,çokda hata edelim çokça özür dileyelim şımarıklığına götürmemelidr.Artık olmuş birmiş günahlardan,omuzumuzda pişmanlığını ağır bir taş gibi taşıdığımız hatalarımızdan söz ettiğimizde hoşnut olunan özürden bahsediyoruz.
Rabbimizin hatalarımızı ve kusurlarımızı affetmesi günah ve isyanlarımızı bağışlaması ona ibadet yollarımızı açık tutmak içindir..Üstelik;Rabbimiz bizi affetmeklede kalmıyor,bize hatalarımza rağmen yine şefkat ediyor,yine merhamet gösteriyor,sanki hiç birşey olmamış gibi bizi sevmeye devam ediyor.Bize darılmıyor,bizi gözden çıkarmıyor,bizi kendisinden uzaklaştırmıyor..
YOKSA ONA İBADET ETMEYE YÜZÜMÜZ TUTMAZ,ONUN RAHMETİNDEN ÜMİDİ KESER HUZURUNA VARMAYA UTANIRDIK....
Tevbenin varlığı ve Rabbimiz katında hoşnutla karşılanması bize eşsiz bir nezaketle şunu hatırlatıyor;
Rabbinize pişmanlığınızı arz ettiğiniz sürece ona giden yolları açık tutarsınız.O tevbe etmenizi sever,size çok merhamet eder.Rabbiniz sizden,günahsızlık beklemiyor,ancak içten özürler bekliyor..Sizi ondan uzaklaştıran günahınızın çıkluğu değil,özürünüzün yokluğudur.....
İNSAN;kendi günahının çokluğunu başka herkesten iyi bilir.Başkalarının günahına kendi günahımız kadar aşina değiliz.Öyleyse,en çok günahkar kişi kendimiz olmalıyız..Şüphesiz,ALLAH kendi günahlarımızı kendi bildiğimizden daha iyi bilir ondan birşey saklayamayız. ALLAH Kİ;rahmet sahibidir,rahmeti gereği kusur işleyip yine kendisine dönmemizi ister..
ŞU HALDE;günahlarımızı en iyi bilen günahlarımızı bilmemizden hikmetiyle hoşnut olan Rabbimize dönüp Ondan af dilemeliyiz...Ne kendimizi masum sanıp onun affına muhtaç olmadığımızı sanıcaz,nede kendimizi çok günahkar bilip Onun affından ümidimizi keselim...
SENAİ DEMİRCİ...
