Çevrimdışı
Vaktiyle namazsız, oruçsuz, ahlaksız biri vardı. Bir Ramazan günü kasabaya gitmek için köyünden ayrıldı. Yolda yürürken yanına tanımadığı bir adam sokuldu. Nereye gittiğini sordu:
-Kasabadan öteberi almaya gidiyorum, dedi adam
-Ben de seninle gelebilir miyim? Yalnız yürümekten canım sıkılıyor da…
Teklifi kabul etti. Yol uzundu. Yabancıyla konuşa konuşa giderlerdi.
Bir süre sonra bir bağa rastladılar. Ahlaksız adamın hırsızlığı da vardı. Hemen bağa girdi ve yiyebildiği kadar üzüm yedi. Yiyemediklerini de sırf zarar olsun diye koparıp yere attı.
Yol arkadaşı niye böyle yaptığını sorunca da güldü:
-Bağ benim değil ki, zararı başkası çekecek.
Biraz sonra bir köye girdiler. Öğle ezanı okunuyordu. Yabancı adam ezanın sesini duyunca yüzünü buruşturdu. Göz ucuyla yol arkadaşına baktı. Ondan camiye gitmek için bir hareket görmeyince sordu:
-Namaza gitmeyecek misin?
-Ben namaz mamaz kılmam, dedi adam. Oruç da tutmam.
Yabancı birden durdu ve yol arkadaşına:
-Kusura bakma arkadaş, dedi. Senden ayrılmak zorundayım.
Adam şaşırmıştı:
-Niçin ayrılacaksın? Sana karşı bir kusur mu işledim?
-Yok, dedi yabancı. Bana karşı bir kusur işlemedin. Ama beni ve seni yaradan Allah’a (c.c) karşı büyük kusurlar işledin.
Adam daha beter şaşırdı:
-Nasıl? Diye sordu. Ne demek istiyorsun?
-Birader, şu kısa yolculukta Allah’ın hoşuna gidecek tek söz söylemedin, tek hareket yapmadın. Aksine, hoşuna gitmeyecek ne varsa onu yaptın. Başkasının bağına girdin, zarar verdin. Ezan okundu, namaz kılmadın.
Adam sıkıntılı şekilde bakındı:
-İyi ama sen de kılmıyorsun ki!
-Doğru, dedi yabancı. Kılmıyorum, çünkü ben insan suretine girmiş bir şeytanım. Ben bile Allah’ın “Secde et!” emrini bir kerecik tutmadım diye lanetlenip huzurundan kovuldum. Ya sen, bir günde kaç kere itaatsizlik ediyorsun? Doğrusu, seni yoldan çıkarmak için sana yoldaşlık yapmıştım. Gördüm ki sen benden beter yoldan çıkmışsın. Şeytan olduğum halde senin gibi bir günahkarın şerrinden korkuyor, bu yüzden senden ayrılmak istiyorum.
Şeytan adamın yanından ayrıldı ve kayboldu. Adamsa oracığa çömeldi. Başını ellerinin arasına alıp düşünmeye başladı:
-Vay canına! Şeytan bile benden kaçıyor. Ben ondan daha mı günahkarım, şerliyim sahiden?
Birden kendini tutamayarak ağlamaya başladı:
-Ya Rab! Beni affet. Ne günahım varsa hepsine tövbe ediyorum. Bir daha emrinden dışarı çıkmayacağım.
Hemen abdest aldı ve namaza durdu. Bir daha da kötülük yapmadı.
-Kasabadan öteberi almaya gidiyorum, dedi adam
-Ben de seninle gelebilir miyim? Yalnız yürümekten canım sıkılıyor da…
Teklifi kabul etti. Yol uzundu. Yabancıyla konuşa konuşa giderlerdi.
Bir süre sonra bir bağa rastladılar. Ahlaksız adamın hırsızlığı da vardı. Hemen bağa girdi ve yiyebildiği kadar üzüm yedi. Yiyemediklerini de sırf zarar olsun diye koparıp yere attı.
Yol arkadaşı niye böyle yaptığını sorunca da güldü:
-Bağ benim değil ki, zararı başkası çekecek.
Biraz sonra bir köye girdiler. Öğle ezanı okunuyordu. Yabancı adam ezanın sesini duyunca yüzünü buruşturdu. Göz ucuyla yol arkadaşına baktı. Ondan camiye gitmek için bir hareket görmeyince sordu:
-Namaza gitmeyecek misin?
-Ben namaz mamaz kılmam, dedi adam. Oruç da tutmam.
Yabancı birden durdu ve yol arkadaşına:
-Kusura bakma arkadaş, dedi. Senden ayrılmak zorundayım.
Adam şaşırmıştı:
-Niçin ayrılacaksın? Sana karşı bir kusur mu işledim?
-Yok, dedi yabancı. Bana karşı bir kusur işlemedin. Ama beni ve seni yaradan Allah’a (c.c) karşı büyük kusurlar işledin.
Adam daha beter şaşırdı:
-Nasıl? Diye sordu. Ne demek istiyorsun?
-Birader, şu kısa yolculukta Allah’ın hoşuna gidecek tek söz söylemedin, tek hareket yapmadın. Aksine, hoşuna gitmeyecek ne varsa onu yaptın. Başkasının bağına girdin, zarar verdin. Ezan okundu, namaz kılmadın.
Adam sıkıntılı şekilde bakındı:
-İyi ama sen de kılmıyorsun ki!
-Doğru, dedi yabancı. Kılmıyorum, çünkü ben insan suretine girmiş bir şeytanım. Ben bile Allah’ın “Secde et!” emrini bir kerecik tutmadım diye lanetlenip huzurundan kovuldum. Ya sen, bir günde kaç kere itaatsizlik ediyorsun? Doğrusu, seni yoldan çıkarmak için sana yoldaşlık yapmıştım. Gördüm ki sen benden beter yoldan çıkmışsın. Şeytan olduğum halde senin gibi bir günahkarın şerrinden korkuyor, bu yüzden senden ayrılmak istiyorum.
Şeytan adamın yanından ayrıldı ve kayboldu. Adamsa oracığa çömeldi. Başını ellerinin arasına alıp düşünmeye başladı:
-Vay canına! Şeytan bile benden kaçıyor. Ben ondan daha mı günahkarım, şerliyim sahiden?
Birden kendini tutamayarak ağlamaya başladı:
-Ya Rab! Beni affet. Ne günahım varsa hepsine tövbe ediyorum. Bir daha emrinden dışarı çıkmayacağım.
Hemen abdest aldı ve namaza durdu. Bir daha da kötülük yapmadı.
