I
Çevrimdışı
بســـم الله الرحمن الرحيم
Yahudi ve Hristiyan ları Sevmek, Onlara Karşı Sempati Duymak İmanla Bağdaşmaz
Allah'a, Rasûlüne ve Rasûlüne Gelen Gerçeklere İman Etmek Kâfirleri Veli/Dost Edinmemey i Gerektiri r ve Kâfirleri Dost Edinmek İmanın Yokluğu Anlamına Gelir
Nitekim Cenab-ı Allah (c.c.) bu konuda şöyle buyuruyor:
“Ey müminler, sakın yahudiler i ve hristiyan ları dost edinmeyin iz. Çünkü onlar birbirler inin dostlarıdırlar.
Aranızdan kim onları dost edinirse o onlardandır. Hiç şüphesiz Allah zalimlere hidayet vermez.
Kalblerin de hastalık (münafıklık) bulunanla rın -Başımıza bir felâket gelmesind en korkuyoru z.- diyerek onların (yahudi ve hristiyan ların) arasına koştuklarını görürsün. Ama belki Allah size fetih veya başka bir çıkış yolu bağışlar da o zaman hu kimseler içlerinde gizledikl eri duygulard an dolayı pişman olurlar.
O zaman müminler -sizinle beraberiz, diye kuvvetli yemin edenler bunlar mıdır?- derler. Onların bütün çabaları boşa çıkmış ve kaybedenl erden olmuşlardır.” (Maide: 51, 52, 53)
Öt eyandan yine Cenab-ı Allah (c.c.) kitap ehlini umursamaz lıkları yüzünden kınayan bir dizi Kur'an ayetinde şöyle buyuruyor:
“İsrailoğullarının kâfirlerine gerek Davud ve gerekse Meryem oğlu İsa'nın diliyle lanet edilmiştir. Bunun sebebi onların Allah'ın emirlerin e karşı gelmeleri ve Allah'ın sınırlarını çiğnemeleri idi.
Çünkü Onlar işledikleri kötülüklerden birbirler ini vazgeçirmeye çalışmıyorlardı. Bu yaptıkları ne fena bir şeydi!
Onların çoğunun inkâr edenleri / kâfirleri veli / dost edindikle rini görürsün. Gerçekten nefisleri nin onlar için hazırladığı akıbet ne kötüdür ki, bu yüzden Allah onlara gazab etmiştir ve azabda ebedi kalacakla rdır.
Eğer onlar Allah'a, Peygamber e ve Peygamber e indirilen gerçeklere inanmış / iman etmiş olsalardı, aralarındaki kâfirleri veli / dost edinmezle rdi. Fakat onlardan çoğu fasık (aşırı günahkâr) kimselerd ir.” (Maide: 78-81)
Görüldüğü gibi bu ayetlerde Allah'a, Rasûlüne ve Rasûlüne gelen gerçeklere iman etmenin kâfirleri veli/dost edinmemey i gerektird iği ve kâfirleri dost edinmenin imanın yokluğu anlamına geldiği belirtili yor.
(“Onların çoğunun inkâr edenleri / kâfirleri veli / dost edindikle rini görürsün. Gerçekten nefisleri nin onlar için hazırladığı akıbet ne kötüdür ki, bu yüzden Allah onlara gazab etmiştir ve azabda ebedi kalacakla rdır.”
Eğer onlar Allah'a, Peygamber e ve Peygamber e indirilen gerçeklere inanmış / iman etmiş olsalardı, aralarındaki kâfirleri veli / dost edinmezle rdi. Fakat onlardan çoğu fasık (aşırı günahkâr) kimselerd ir.” (Maide: 80-81)
Burada bir şart cümlesi zikredilm iştir ki, şartın varlığı halinde (meşrut) şart koşulanın da var olacağı anlaşılmaktadır. (Koşulan şart gerçekleşecek olursa meşrut (kendisi için şart koşulan) da gerçekleşir. Eğer şart gerçekleşmeyecek olursa meşrut da gerçekleşmez.)
Bu şart ile (meşrut) şart koşulanın nefyedilm esini gerektire n bir edat ile yapılarak:
“Eğer onlar Allah'a, Peygamber e ve Peygamber e indirilen gerçeklere inanmış / iman etmiş olsalardı, aralarındaki kâfirleri veli / dost edinmezle rdi.” (Maide:81) denilmekt edir.
İşte bu da, sözü geçen imanın onların bu inkarcıları / kâfirleri veli edinmeler ini nefyettiğinin, onları veli edinmenin imana zıt olduğunu, aynı kalbte hem imanın, hem de onları veli edinmenin bulunamay acağının delilidir .
Aynı şekilde bu onları veli / dost edinen kimsenin Allah'a, Peygamber ine ve Peygamber ine indirilen e inanmayı / iman etmeyi içeren farz imanın gereğini yerine getirmediğinin (gereği şekliyle iman etmediğinin) de delilidir .
Yüce Allah'ın şu buyruğu da böyledir:
" Ey iman edenler! Yahudi ve Hıristiyanları veli /dost edinmeyin, onlar, biribirle rinin dostudurl ar. Sizden kim onları dost edinirse, o da onlardandır." (Mâide, 51)
Bundan önceki ayetlerde Yüce Allah bizlere, onları dost edinen kimsenin mü'min olamayacağını belirttiği gibi, burada da onları dost edinen kimseleri n onlardan olacağını bildirmek tedir. Zaten Kur'an-ı Kerîm'in bir kısmı bir kısmının tamamlayıcısıdır. (Bkz. bu kitabın yazarının (İbn Teymiye) Mecmu El-Fetava, c. 7)
Öte yandan Cenab-ı Allah (c.c.) aynı gerçeği vurgulama k üzere Kur'an'ın başka bir yerinde de şöyle buyuruyor:
“Allah'a ve ahiret gününe inanan hiç bir insan topluluğu göremezsin ki; babaları, evlâtları, kardeşleri veya akrabaları bile olsa Allah'a ve Rasûlüllah'a düşman olanlarla dost olabilsin ler. Bunlar öyle kimselerd ir ki, Allah kalblerin e iman yazmış ve onları kendinden bir ruh ile (kalb nuru veya Kur'anla) desteklem iştir.” (Mücadele: 22)
Görülüyor ki, bu ayette Cenab-ı Allah (c.c.) kâfiri seven hiç bir müminin bulunamay acağını ve buna bağlı olarak kâfiri seven kimsenin mümin olamayacağını çok açık bir ifade ile belirtmek tedir. Buna göre kâfirleri sevme anlamına gelebilec ek olan onlara dış görünüş ve gelenekle rinde benzeme tutumu haramdır.
Bilinmeli dir ki kâfirlere benzemek, onların davranış ve zihniyetl erine özenmek daha bir çok bakımdan sakıncalı ve zararlıdır. Biz bu sakınca ve zararların saydığımız kadarı ile yetinelim .
Doğruyu bilen Allah'dır.
Yahudi ve Hristiyan ları Sevmek, Onlara Karşı Sempati Duymak İmanla Bağdaşmaz
Allah'a, Rasûlüne ve Rasûlüne Gelen Gerçeklere İman Etmek Kâfirleri Veli/Dost Edinmemey i Gerektiri r ve Kâfirleri Dost Edinmek İmanın Yokluğu Anlamına Gelir
Nitekim Cenab-ı Allah (c.c.) bu konuda şöyle buyuruyor:
“Ey müminler, sakın yahudiler i ve hristiyan ları dost edinmeyin iz. Çünkü onlar birbirler inin dostlarıdırlar.
Aranızdan kim onları dost edinirse o onlardandır. Hiç şüphesiz Allah zalimlere hidayet vermez.
Kalblerin de hastalık (münafıklık) bulunanla rın -Başımıza bir felâket gelmesind en korkuyoru z.- diyerek onların (yahudi ve hristiyan ların) arasına koştuklarını görürsün. Ama belki Allah size fetih veya başka bir çıkış yolu bağışlar da o zaman hu kimseler içlerinde gizledikl eri duygulard an dolayı pişman olurlar.
O zaman müminler -sizinle beraberiz, diye kuvvetli yemin edenler bunlar mıdır?- derler. Onların bütün çabaları boşa çıkmış ve kaybedenl erden olmuşlardır.” (Maide: 51, 52, 53)
Öt eyandan yine Cenab-ı Allah (c.c.) kitap ehlini umursamaz lıkları yüzünden kınayan bir dizi Kur'an ayetinde şöyle buyuruyor:
“İsrailoğullarının kâfirlerine gerek Davud ve gerekse Meryem oğlu İsa'nın diliyle lanet edilmiştir. Bunun sebebi onların Allah'ın emirlerin e karşı gelmeleri ve Allah'ın sınırlarını çiğnemeleri idi.
Çünkü Onlar işledikleri kötülüklerden birbirler ini vazgeçirmeye çalışmıyorlardı. Bu yaptıkları ne fena bir şeydi!
Onların çoğunun inkâr edenleri / kâfirleri veli / dost edindikle rini görürsün. Gerçekten nefisleri nin onlar için hazırladığı akıbet ne kötüdür ki, bu yüzden Allah onlara gazab etmiştir ve azabda ebedi kalacakla rdır.
Eğer onlar Allah'a, Peygamber e ve Peygamber e indirilen gerçeklere inanmış / iman etmiş olsalardı, aralarındaki kâfirleri veli / dost edinmezle rdi. Fakat onlardan çoğu fasık (aşırı günahkâr) kimselerd ir.” (Maide: 78-81)
Görüldüğü gibi bu ayetlerde Allah'a, Rasûlüne ve Rasûlüne gelen gerçeklere iman etmenin kâfirleri veli/dost edinmemey i gerektird iği ve kâfirleri dost edinmenin imanın yokluğu anlamına geldiği belirtili yor.
(“Onların çoğunun inkâr edenleri / kâfirleri veli / dost edindikle rini görürsün. Gerçekten nefisleri nin onlar için hazırladığı akıbet ne kötüdür ki, bu yüzden Allah onlara gazab etmiştir ve azabda ebedi kalacakla rdır.”
Eğer onlar Allah'a, Peygamber e ve Peygamber e indirilen gerçeklere inanmış / iman etmiş olsalardı, aralarındaki kâfirleri veli / dost edinmezle rdi. Fakat onlardan çoğu fasık (aşırı günahkâr) kimselerd ir.” (Maide: 80-81)
Burada bir şart cümlesi zikredilm iştir ki, şartın varlığı halinde (meşrut) şart koşulanın da var olacağı anlaşılmaktadır. (Koşulan şart gerçekleşecek olursa meşrut (kendisi için şart koşulan) da gerçekleşir. Eğer şart gerçekleşmeyecek olursa meşrut da gerçekleşmez.)
Bu şart ile (meşrut) şart koşulanın nefyedilm esini gerektire n bir edat ile yapılarak:
“Eğer onlar Allah'a, Peygamber e ve Peygamber e indirilen gerçeklere inanmış / iman etmiş olsalardı, aralarındaki kâfirleri veli / dost edinmezle rdi.” (Maide:81) denilmekt edir.
İşte bu da, sözü geçen imanın onların bu inkarcıları / kâfirleri veli edinmeler ini nefyettiğinin, onları veli edinmenin imana zıt olduğunu, aynı kalbte hem imanın, hem de onları veli edinmenin bulunamay acağının delilidir .
Aynı şekilde bu onları veli / dost edinen kimsenin Allah'a, Peygamber ine ve Peygamber ine indirilen e inanmayı / iman etmeyi içeren farz imanın gereğini yerine getirmediğinin (gereği şekliyle iman etmediğinin) de delilidir .
Yüce Allah'ın şu buyruğu da böyledir:
" Ey iman edenler! Yahudi ve Hıristiyanları veli /dost edinmeyin, onlar, biribirle rinin dostudurl ar. Sizden kim onları dost edinirse, o da onlardandır." (Mâide, 51)
Bundan önceki ayetlerde Yüce Allah bizlere, onları dost edinen kimsenin mü'min olamayacağını belirttiği gibi, burada da onları dost edinen kimseleri n onlardan olacağını bildirmek tedir. Zaten Kur'an-ı Kerîm'in bir kısmı bir kısmının tamamlayıcısıdır. (Bkz. bu kitabın yazarının (İbn Teymiye) Mecmu El-Fetava, c. 7)
Öte yandan Cenab-ı Allah (c.c.) aynı gerçeği vurgulama k üzere Kur'an'ın başka bir yerinde de şöyle buyuruyor:
“Allah'a ve ahiret gününe inanan hiç bir insan topluluğu göremezsin ki; babaları, evlâtları, kardeşleri veya akrabaları bile olsa Allah'a ve Rasûlüllah'a düşman olanlarla dost olabilsin ler. Bunlar öyle kimselerd ir ki, Allah kalblerin e iman yazmış ve onları kendinden bir ruh ile (kalb nuru veya Kur'anla) desteklem iştir.” (Mücadele: 22)
Görülüyor ki, bu ayette Cenab-ı Allah (c.c.) kâfiri seven hiç bir müminin bulunamay acağını ve buna bağlı olarak kâfiri seven kimsenin mümin olamayacağını çok açık bir ifade ile belirtmek tedir. Buna göre kâfirleri sevme anlamına gelebilec ek olan onlara dış görünüş ve gelenekle rinde benzeme tutumu haramdır.
Bilinmeli dir ki kâfirlere benzemek, onların davranış ve zihniyetl erine özenmek daha bir çok bakımdan sakıncalı ve zararlıdır. Biz bu sakınca ve zararların saydığımız kadarı ile yetinelim .
Doğruyu bilen Allah'dır.
