Çözüldü Allah'ın Varlığına Dair Şüphe Vesvesesinden Nasıl Kurtulabilirim?

Allah'ın varlığına dair resmen iki haftadır şüphe ediyorum ama buna da engel olamıyorum. Bir şeyler oturdu derken, başka bir soru geliyor aklıma ve bu döngü devam ediyor. İmanımın gitmesinden, çaresiz kalmaktan korkuyorum. Ateizm argümanları bi vakit mantıklı gelirken, bi vakit gelmiyor ama aklımda da "bu dünyada insanlar tek başına" diye de bi ses duyuyorum. Bu da korkutucu geliyor. Vesvese olduğuna eminim ama bi türlü kovamıyorum başımdan. Gitmiyor, hiç gitmiyor. Emin oldum dedim, gireyim bir gusül alayım dedim çünkü içimden aşırı şekilde namaz kılma ve secde yapma isteği gelmişti. Derken o sırada da vesvese devam etti ama içimde garip bi rahatlık duyuyorum. Soğuk bir rahatlık ve hiç güven vermiyor. Aklen kabul etsem de kalbim hissedemiyor varlığını. Dua ediyorum, "Kabul olmuyor duaların işte, Allah olsaydı kabul ederdi." diye vesvese de geliyor ama düşündürtüyor beni. Ne yapmam lazım? Nasıl kurtulabilirim?

Allahın varlığına kendime beş dakikada kendi yaratılışma bakarak veya çeşitli akliyata ve merviyata bakarak ikna edebilirim ama ateizmde şöyle bir sorun var. Şu ana kadar iki dakika içerisinde Allahın yokluğunu ispatlayan (!) bir kimseye rastlamadım. hepsi ateizm adına saatlerce konuşup argümanlar sunuyorlar ve hepsi tartışılabilir!

mücadeleicindebiri' Alıntı:

Allah'ın varlığına dair resmen iki haftadır şüphe ediyorum ama buna da engel olamıyorum. Bir şeyler oturdu derken, başka bir soru geliyor aklıma ve bu döngü devam ediyor. İmanımın gitmesinden, çaresiz kalmaktan korkuyorum. Ateizm argümanları bi vakit mantıklı gelirken, bi vakit gelmiyor ama aklımda da "bu dünyada insanlar tek başına" diye de bi ses duyuyorum. Bu da korkutucu geliyor. Vesvese olduğuna eminim ama bi türlü kovamıyorum başımdan. Gitmiyor, hiç gitmiyor. Emin oldum dedim, gireyim bir gusül alayım dedim çünkü içimden aşırı şekilde namaz kılma ve secde yapma isteği gelmişti. Derken o sırada da vesvese devam etti ama içimde garip bi rahatlık duyuyorum. Soğuk bir rahatlık ve hiç güven vermiyor. Aklen kabul etsem de kalbim hissedemiyor varlığını. Dua ediyorum, "Kabul olmuyor duaların işte, Allah olsaydı kabul ederdi." diye vesvese de geliyor ama düşündürtüyor beni. Ne yapmam lazım? Nasıl kurtulabilirim?

Genişletmek için tıkla ...

Sana tavsiyem, ateistlerin şüphe olarak ortaya attıklarını dinleme, bilmediğin bir konu varsa ilim sahibi müslümanlara sor ve onlardan öğren. Farz namazlarını kaçırma, vesveselerine rağmen ibadetlerine ve dua etmeye devam et, şüphe vesvesesine karşı şunu oku:

Amentu billahi ve rusulihi huve'l evvelu huve'l ahiru ve'z zahiru ve'l batinu ve huve bi kulli şey'in alim.

mücadeleicindebiri' Alıntı:

Allah'ın varlığına dair resmen iki haftadır şüphe ediyorum ama buna da engel olamıyorum. Bir şeyler oturdu derken, başka bir soru geliyor aklıma ve bu döngü devam ediyor. İmanımın gitmesinden, çaresiz kalmaktan korkuyorum. Ateizm argümanları bi vakit mantıklı gelirken, bi vakit gelmiyor ama aklımda da "bu dünyada insanlar tek başına" diye de bi ses duyuyorum. Bu da korkutucu geliyor. Vesvese olduğuna eminim ama bi türlü kovamıyorum başımdan. Gitmiyor, hiç gitmiyor. Emin oldum dedim, gireyim bir gusül alayım dedim çünkü içimden aşırı şekilde namaz kılma ve secde yapma isteği gelmişti. Derken o sırada da vesvese devam etti ama içimde garip bi rahatlık duyuyorum. Soğuk bir rahatlık ve hiç güven vermiyor. Aklen kabul etsem de kalbim hissedemiyor varlığını. Dua ediyorum, "Kabul olmuyor duaların işte, Allah olsaydı kabul ederdi." diye vesvese de geliyor ama düşündürtüyor beni. Ne yapmam lazım? Nasıl kurtulabilirim?

Genişletmek için tıkla ...

Bu tür vesveselerin büyük çoğunluğu; insanın kainat içerisinde kendi zerre kadar olan konumunu bilmemesi, yine diğer yaratılmışlardan farkını bilmemesi ve kendi kıymetini bilmemesi ile baş gösterir..

Çünkü insan, bu kadar büyük bir ekosistemin içinde olduğu halde dunyaya bile yaşamsal bir katkısının olmadığını, bilakis kendi varlığının idamesi için adeta biberonla bebeği beslercesine mahlukatın kendisine sunulduğunu hakkıyla kavrasa evrendeki değersiz konumunu görürdü..

Yine insan, beslenmesi gereken bir bebek olma konumuna rağmen kâinatta gözle görülenler arasında bilinen tek akıllı canlıdır. Bunca varlığın kendiliğinden olamayacağı gerçeği ve bunca varlığın içerisinde en zayıf halka bile sayılamayacak insanın tek akıllı varlık olması tesadüf olabilir mi..

Tüm kâinatı yaratan Allah swt, bizim gibi kâinata kayda değer katkısı olmayan zerrecikleri sevmiş saymış ve muhatab almış. Bu ne kadar büyük bir lutûftur.. Şu kısacık hayatımızı Kendisi var ettiği halde yine bizim irademizi kâle almış ve bunun neticesinde Kendi rahmeti ile bize ebedi cennet müjdesi vermiştir..

Allah'a ne kadar hamdetsek yine de bu müjde ve nimetlerin hakkını asla ödeyemeyiz..

Daha çok şeyler yazılabilir ama forumda benzeri birçok konu işlenmiştir;
Dualar hakkında;
İmtihan hakkında;