Çevrimdışı
بســـم الله الرحمن الرحيم
Peygamberlere İman Konusunda Ayrım Yapanlar
Ayrım ve bölücülük bazen peygamberlerin "kadri" konusunda bazen de "vasıfları" konusunda olmaktadır. Kemmiyet veya keyfiyet, veya tenzil ve tevil konusunda olduğu gibi.
Mevcud'un mevsuf bir hakikati ve mahdud bir mikdarı vardır.
Allah'ın Rasullerine indirdiğinde ayrım ve bölücülük bazen "kadri" bazen de "vasıfı" konusunda olmaktadır:
Birincisi:
Yahudilerin sözleri gibidir:
İsa ve Muhammed'e indirilene değil, Musa'ya indirilene inanırız.
Hristiyanlar da Mesih'e inanıp, Muhammed'e inanmamakla aynı konumdadırlar.
Peygamberler veya kitapların bazılarına inanıp da bazılarına inanmayan herkesin durumu budur.
Yine bu ümmet içinde de kitap ve sünnetin bazı naslarına inanıp, bazılarına inanmayan bidatçiler mevcuttur ki bunların bu bidatleri küfürden kaynaklanmaktadır.
Vasfa gelince:
Yahudiler ve Hristiyanların Mesih hakkındaki ihtilaflarını buna Örnek verebiliriz. Yahudiler o'nun bir kul olduğunu kabul ederler ancak peygamberliğini kabul etmezler. Hristiyanlar ise onun peygamberliğini kabul ederler fakat aynı zamanda onu ilah da kabul ederler.
Her iki taife İsa Mesih'in vasıf ve sıfatı hususunda ihtilaf ettiler. Her iki taifenin de hak ve batıl yönleri bulunmaktadır.
Felsefeci Sabiilerin durumu da böyledir. Bunlar Allah'ın peygamberlerine indirdikleri konusunda hak sözler söyledikleri gibi batıl sözler de söylemektedirler. Buna örnek olarak onların şu sözlerini verebiliriz:
"Peygamberlere itaat etmek ve yollarından gitmek gerekir. Getirdikleri şeylere Allah sözü demek caizdir. Fakat Allah onlara bu sözleri dünya semasındaki akli faal olan ruhdan indirmiştir. Yoksa kendi indinden değil!"
Görüldüğü gibi bu söz bir yönüyle hak iken, diğer bir yönüyle de batıldır.
Bu kimseler aynı zamanda ayrıcı ve bölücü kimselerdir. Allah'ın indirdiği ve elçilerinin sıfatlarının bir kısmını kabul ederlerken diğer bir kısmını da inkar etmektedirler. İnkar ettikleri sıfatlar kabul ettiklerinden belkide daha çoktur. Aynı yahudilerin kitaptan inkar ettiklerinin kabul ettiklerinden daha çok olması gibi.
Bir yönüyle onlar yahudilerden daha şedid kafirler iken, diğer yönüyle de yahudiler onlardan daha şedid kafirlerdir.
Bu kimselerden yahudi veya hristiyan olan iki cihetle kafirdirler.
1 - Son peygamber kabul etmemeleri cihetiyle ve
2 - Yahudilik veya hristiyanhk dinini hak görmeleri cihetiyle.
Bunların aralarındaki dereceler, iman ettikleri veya inkar ettikleri sıfatların çokluğuna göre değişiklik gösterir.
İslam'a müntesib görünen kimselerden de Kur'an ve Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) bazı sıfatlarını kabul edip, bazılarını kabul etmeyen kimseler vardır ki bunların yahudi ve hiristiyanlardan hiçbir farkları yoktur.
Bu ümmete müntesib göründükleri halde Peygamber'in (sallallahu aleyhi ve sellem) getirdiklerinin bazısına inanıp, bazısına inanmayanların ne denli büyük bir sapıklık ve delalet içinde oldukları çok açık biçimde görülmektedir.
Peygamberlere İman Konusunda Ayrım Yapanlar
Ayrım ve bölücülük bazen peygamberlerin "kadri" konusunda bazen de "vasıfları" konusunda olmaktadır. Kemmiyet veya keyfiyet, veya tenzil ve tevil konusunda olduğu gibi.
Mevcud'un mevsuf bir hakikati ve mahdud bir mikdarı vardır.
Allah'ın Rasullerine indirdiğinde ayrım ve bölücülük bazen "kadri" bazen de "vasıfı" konusunda olmaktadır:
Birincisi:
Yahudilerin sözleri gibidir:
İsa ve Muhammed'e indirilene değil, Musa'ya indirilene inanırız.
Hristiyanlar da Mesih'e inanıp, Muhammed'e inanmamakla aynı konumdadırlar.
Peygamberler veya kitapların bazılarına inanıp da bazılarına inanmayan herkesin durumu budur.
Yine bu ümmet içinde de kitap ve sünnetin bazı naslarına inanıp, bazılarına inanmayan bidatçiler mevcuttur ki bunların bu bidatleri küfürden kaynaklanmaktadır.
Vasfa gelince:
Yahudiler ve Hristiyanların Mesih hakkındaki ihtilaflarını buna Örnek verebiliriz. Yahudiler o'nun bir kul olduğunu kabul ederler ancak peygamberliğini kabul etmezler. Hristiyanlar ise onun peygamberliğini kabul ederler fakat aynı zamanda onu ilah da kabul ederler.
Her iki taife İsa Mesih'in vasıf ve sıfatı hususunda ihtilaf ettiler. Her iki taifenin de hak ve batıl yönleri bulunmaktadır.
Felsefeci Sabiilerin durumu da böyledir. Bunlar Allah'ın peygamberlerine indirdikleri konusunda hak sözler söyledikleri gibi batıl sözler de söylemektedirler. Buna örnek olarak onların şu sözlerini verebiliriz:
"Peygamberlere itaat etmek ve yollarından gitmek gerekir. Getirdikleri şeylere Allah sözü demek caizdir. Fakat Allah onlara bu sözleri dünya semasındaki akli faal olan ruhdan indirmiştir. Yoksa kendi indinden değil!"
Görüldüğü gibi bu söz bir yönüyle hak iken, diğer bir yönüyle de batıldır.
Bu kimseler aynı zamanda ayrıcı ve bölücü kimselerdir. Allah'ın indirdiği ve elçilerinin sıfatlarının bir kısmını kabul ederlerken diğer bir kısmını da inkar etmektedirler. İnkar ettikleri sıfatlar kabul ettiklerinden belkide daha çoktur. Aynı yahudilerin kitaptan inkar ettiklerinin kabul ettiklerinden daha çok olması gibi.
Bir yönüyle onlar yahudilerden daha şedid kafirler iken, diğer yönüyle de yahudiler onlardan daha şedid kafirlerdir.
Bu kimselerden yahudi veya hristiyan olan iki cihetle kafirdirler.
1 - Son peygamber kabul etmemeleri cihetiyle ve
2 - Yahudilik veya hristiyanhk dinini hak görmeleri cihetiyle.
Bunların aralarındaki dereceler, iman ettikleri veya inkar ettikleri sıfatların çokluğuna göre değişiklik gösterir.
İslam'a müntesib görünen kimselerden de Kur'an ve Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) bazı sıfatlarını kabul edip, bazılarını kabul etmeyen kimseler vardır ki bunların yahudi ve hiristiyanlardan hiçbir farkları yoktur.
Bu ümmete müntesib göründükleri halde Peygamber'in (sallallahu aleyhi ve sellem) getirdiklerinin bazısına inanıp, bazısına inanmayanların ne denli büyük bir sapıklık ve delalet içinde oldukları çok açık biçimde görülmektedir.
