1 Ayet ve Tefsiri

1 Ayet ve Tefsiri

3. Yoksulu doyurmaya teşvik etmez

Maun suresi

Tefsiri

O, yoksula yemek verip onu doyurmaya teşvik etmeyendir. Ebû Hayyân der ki: "teşvik etmez" ifadesi, gücü yettiğinde yoksulu doyurmadığını gösterir. Bu gayet normaldir. Çünkü o cimriliğinden dolayL başkasını teşvik etmeyince, kendisinin bilfiil bu isi yapmaması en normal ve tabiî bir şeydir.Râzî de şöyle der: Eğer, Yüce Allah niçin "Yoksulu doyurmaz" demedi de, Yoksulu doyurmaya teşvik etmez" dedi? denilirse, şöyle cevap veririz: Kişi yetimin hakkını vermezse, kendi malından yoksulu nasıl doyurur? Bilakis o, başkasının malından dahi doyurulmasına cimrilik gösterir. Bu, adiliğin son derecesidir ve onun aşırı derecede cimri, kalbi katı ve âdi tabi-atlı olduğunu gösterir.Özetle söylemek gerekirse, o yoksulu doyurmaz, doyurulmasını da başkasından istemez. Çünkü o âhireti yalanlamaktadır. Eğer, yaptıklarının karşılığını alacağına ve hesaba kesin olarak inansa, elbette bu işleri yapmazdı.

﴿ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآَخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآَخِرَةِ إلاَّ قَلِيلٌ (*) إلاَّ تَنْفِرُوا يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَيَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلا تَضُرُّوهُ شَيْئًا وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرَ﴾

“Ey iman edenler! Size ne oldu ki "Allah yolunda savaşa çıkın!" denildiği zaman yere çakılıp kalıyorsunuz? Dünya hayatını ahirete tercih mi ediyorsunuz? Fakat dünya hayatının faydası ahiretin yanında pek azdır. Eğer (gerektiğinde savaşa) çıkmazsanız, (Allah) sizi pek elem verici bir azap ile cezalandırır ve yerinize sizden başka bir kavim getirir; siz (savaşa çıkmamakla) O'na hiçbir zarar veremezsiniz. Allah her şeye kadirdir.”
(9 Tevbe/38,39)


İmam Kurtubi bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir:

“Bu ayette cihadı terkedenlere ve cihada çıkmayıp oturanlara bir azarlama vardır. “yere çakılıp kalıyorsunuz” ifadesinin anlamı ise "Siz yerin nimetlerine meylederek ağırlaştınız veya (cihada çıkmayarak) bulunduğunuz yerde ikamet etmeye meyledip ağırlaştınız" şeklindedir. Cihada çıkmaktan hoşnutsuzluğu izhar ederek üşenmek, ağırlaşmak herkese haramdır. Eğer imam bir kavmi tayin eder ve onlara cihadı emrederse, onların ağır davranmaları caiz değildir. Çünkü imamın tayin ettiği kişilere cihad farz-ı ayn olur.”

(El-Camiu li-Ahkamul Kur’an, Kurtubî, 8/140.)

"Kur'an da sana sorarlarsa" diye başlayan birçok ayet vardır.Tüm bu ayetler de cevap kısmı "De ki" diyerek başlar.Tek istisnası bu ayettir. Allah ﷻ kendisini kullarına tanıtırken "De ki" lafzının dahi kendisi ile kullarının arasına girmesine razı olmamıştır. Şirkin kısımlarından biri de Allah'tan başkasına dua etmek, O'na yakınlaşmak için aracıya ihtiyaç olduğuna inanmaktır. Allah ﷻ bu ayette şirk mantığını çürütmüş, kullarına yakın olduğunu, dua edenlere doğrudan icabet edeceğini bildirmiştir.

Twitter: Mustekine_ den alıntı.

Qamar Al Quds' Alıntı:

﴿ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآَخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآَخِرَةِ إلاَّ قَلِيلٌ (*) إلاَّ تَنْفِرُوا يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَيَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلا تَضُرُّوهُ شَيْئًا وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرَ﴾

“Ey iman edenler! Size ne oldu ki "Allah yolunda savaşa çıkın!" denildiği zaman yere çakılıp kalıyorsunuz? Dünya hayatını ahirete tercih mi ediyorsunuz? Fakat dünya hayatının faydası ahiretin yanında pek azdır. Eğer (gerektiğinde savaşa) çıkmazsanız, (Allah) sizi pek elem verici bir azap ile cezalandırır ve yerinize sizden başka bir kavim getirir; siz (savaşa çıkmamakla) O'na hiçbir zarar veremezsiniz. Allah her şeye kadirdir.”
(9 Tevbe/38,39)


İmam Kurtubi bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir:

“Bu ayette cihadı terkedenlere ve cihada çıkmayıp oturanlara bir azarlama vardır. “yere çakılıp kalıyorsunuz” ifadesinin anlamı ise "Siz yerin nimetlerine meylederek ağırlaştınız veya (cihada çıkmayarak) bulunduğunuz yerde ikamet etmeye meyledip ağırlaştınız" şeklindedir. Cihada çıkmaktan hoşnutsuzluğu izhar ederek üşenmek, ağırlaşmak herkese haramdır. Eğer imam bir kavmi tayin eder ve onlara cihadı emrederse, onların ağır davranmaları caiz değildir. Çünkü imamın tayin ettiği kişilere cihad farz-ı ayn olur.”

(El-Camiu li-Ahkamul Kur’an, Kurtubî, 8/140.)

Genişletmek için tıkla ...

Gerçek anlamda övgüye layık olan ve iyilik yapan tek varlık Allah’tır.

Gelin, sonu Fâtiha sûresine çıkacak bir yolculuk yapalım.

Yağmur tanelerinde parlayan güneş ışığını gördüğünde bu parlaklığın yağmur tanelerinden değil güneşten kaynaklandığını bilirsin. Aynen bunun gibi yeryüzünde iyilik yapan ne kadar insan görüyorsan bil ki bu iyiliğin kaynağı o insanlar değil Allah’tır. Çünkü bir kimse kalbinde iyilik yapma duygusu hissetmeseydi iyilik yapmazdı. Kalplere iyilik yapma duygusunu veren ise Allah’tır.

İnsanlar bir iyilik yaptığında bununla kendileri için ya bir yarar sağlamak ya da bir zararı gidermeyi isterler, tüm insanî duygulardan arınarak hâlisane iyiliği isteseler de yapmazlar. Görünüşte hiçbir menfaati yokken bir hayvanı kurtaran kimse bile aslında hayvanın içine düştüğü duruma şahit olduğunda hissettiği acıyı dindirmeye çalışıyordur. Oysa Allah hiçbir şeye ihtiyacı olmayan bir varlık olduğundan bir iyilik yaptığında kendisine yarar sağlamak veya zararı def etmek için yapmaz, sırf iyilik olsun diye yapar.

Sana iyilik yapan bir insanın yaptığı bu iyilik, ancak Allah’ın yarattığı şeyler vasıtasıyla olur. Diyelim ki birisi sana yemek veriyor. Yemeğin yapıldığı malzemeleri yaratan kim? Senin o yemeği yiyebilmeni sağlayan? Vücuduna yarayışlı hale getiren, sindirim, boşaltım vb. sistemlerini yaratan kim?

Susadığında bir insanın sana su verdiğini düşünelim. Suyu yaratan kim? Suyu içtiğinde onu senin hakkında yarayışlı kılan kim? Arada Allah’ın nimetleri olmasa hiç kimse kimseye bir iyilik yapabilir miydi?

Hepsinden öte sana birisi iyilik yaptığında senin bundan yararlanman için öncelikle yaratılmış olman, hayat sahibi olman, o iyiliği kabul edebilecek kudrete ve bilgiye sahip olman gerekir. Hayatta olmayan birine yemek versen ne işe yarar? Yemeği yiyebilecek kudreti olmayana iyilik yapsan ne işe yarar? Miden olmasaydı yemek ne işe yarardı?

Bütün bunlardan çıkan sonuç şudur:

Âlemde iyilik olarak her ne varsa hepsinin kaynağı Allah’tır. Diğer varlıkların birbirine yaptığı iyiliğin gerisinde de Allah’ın rahmeti bulunmaktadır.

Şimdi niye her daim “Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla” dediğimizi, niçin “Her türlü hamd (övgü) âlemlerin Rabbi, Rahman ve Rahîm, din gününün (kıyametin) sahibi olan Allah’a aittir” dediğimizi anlıyoruz değil mi?

Öyleyse sûrenin devamı ile bitirelim:

“Yalnız Sana kulluk eder, yalnız Senden yardım dileriz. Bizleri doğru yola eriştir, kendilerine hidâyet nasip ettiğin kimselerin yoluna. Gazaba uğrayanların ve dalalete düşenlerin yoluna değil.”

Âmin.

(Not: Bu yazının ana fikrini Fahreddin Râzî'nin En'am sûresinin ilk âyetinin tefsirine ilişkin ifadelerine borçluyum.)

Soner Duman/15.Ramazan.1441/08.Mayıs.2020/Cuma)

4, 5. İnsanların, ateş etrafında yayılmış pervaneler gibi olduğu dağların da atılmış renkli yüne dönüştüğü gün(dür o)

Karia

. O gün insanlar, yayılmış kelebekler gibi olur. Bu, insanlar kabirlerinden korka korka çıktıkları zaman meydana gelir. Bu halleri ile onlar sanki oraya buraya dağılmış, şiddetli korku ve şaşkınlıktan dolayı dalga dalga birbirlerine giren kelebeklere benzerler. Râzî şöyle der: Yüce Allah burada, öldükten sonra dirilme anında insanları "dağılmış kelebeklere", başka bir âyette ise, "dağılmış çekirgelere" benzetti. Kelebeklere benzetme yönü şudur: Kelebekler, uçuştuklarında tek bir yöne gitmezler. Bilakis, her biri diğerinin gittiği yönden başka bir yöne gider. Bu teşbih gösteriyor ki, insanlar, öldükten sonra diriltildiğinde korkup dağılırlar. Çekirgelere benzetme yönüne gelince, bu, çoklukları bakımındandır. İnsanlar o vakit, birbirleri üstüne binmiş olan çekirge sürüsü gibi olurlar. İşte insanlar diriltildiklerinde çekirge ve kelebekler gibi sürüler halinde birbirlerine girerler. Nitekim Yüce Allah meâlen, "O gün biz onları birbirine çarparak çalkalanır bir halde bırakmışizdir buyurmuştur.

tefsirlerin ozu

فَاِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراًۙ
اِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراًۜ
(İnşirah, 5-6)

Arapça da var olan kurallardan biri de şudur, bir cümlede iki marife (belirli) kelime varsa bu aslında bire eşittir. İnşirah suresinde ki (الْعُسْرِ) gibi. Ama iki nekra (belirsiz) kelime ikiye eşittir. İnşirah suresinde ki (يُسْرًا) gibi.

Ve Allah teala sana bir zorluk vermişse, altından kalkamayacağını düşündüğün, yüreğini darma duman eden, gözlerini yaşartan, artık dayanamayacağım dediğin bir zorluk vermişse Allah, müsterih ol zira seni bekleyen iki kolaylık vardır. Yüreğinde çiçekler açtıracak iki kolaylık. Bununla alakalı şöyle bir rivayet mevcuttur.

Resulullah (s.a.v) bu âyet inince ferahlık ve neşe içinde gülerek çıkmış, لَنْ يَغْلِبَ الْعُسْرِ يُسْرًا "bir zorluk iki kolaylığı yenemez", إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا "Zorlukla beraber bir kolaylık vardır, zorlukla beraber bir kolaylık vardır." diyordu.(Muvatta,Cihad, 6).

وَلا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيطَانِ

“Şeytanın adımlarına uymayın.” [Bakara, 168]

Adım, az bir mesafeden ibârettir.Şeytan, insanı saptırmaya küçük şeylerle başlar sonra onu alıştırır.

Âyette “adım” yerine “adımlar” denmesi, şeytanın ilk adımla yetinmeyip ısrar etmesindendir.

Bir adam bir kadını öpme gibi bir hata işler ve Rasulullah (sav) gelerek bunu ona söyler. Bunun üzerine

وَاَقِمِ الصَّلٰوةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفاً مِنَ الَّيْلِۜ اِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّـَٔاتِۜ ذٰلِكَ ذِكْرٰى لِلذَّاكِر۪ينَۚ

"Gündüzün iki tarafında, gecenin de gündüze yakın saatlerinde namaz kılın. Şüphesiz ki iyilikler kötülükleri yok eder. İşte bu, öğüt almak isteyenler için bir hatırlatmadır." Hud suresinin 114.ayeti iner.

Buhari, 4687

وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ ل۪ي وَلَا تَفْتِنّ۪يۜ اَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُواۜ وَاِنَّ جَهَنَّمَ لَمُح۪يطَةٌ بِالْكَافِر۪ينَ

“Onlardan, “Bana izin ver, beni fitneye düşürme” diyen vardır. Bilin ki onlar zaten fitneye düşmüşlerdi. cehennem, inkâr edenleri şüphesiz kuşatacaktır.” (Tevbe Suresi/49. Ayet)


Onlardan kimileri de bu cihaddan kaçmak için diyorlar ki, ey peygamber, bana izin ver, beni fitneye düşürme, beni günâha sokma. Senin iznin, senin onayın olmadan eğer bu cihaddan geri kalırsam fitneye düşer, günâha batarım. İşimiz, aşımız, ticaretimiz, malımız, mülkümüz, evimiz, barkımız, çoluğumuz, çocuğumuz helâk olacak. Gel bize izin ver de bu felâketlere düşmeyelim.

Veya kimileri de diyorlardı ki ey Allah’ın Resulü, ben kadınlara düşkünüm. Şimdi oraya gider de sarışın Rum kadınlarını görürsem dayanamayarak bir günâha düşerim. İyisi mi gel izin ver.

Ya da diyorlar ki ey Allah’ın Resulü biz bu cihada gitmek istemiyoruz. Bu cihad bize çok ağır geliyor, iyisi mi gel sen izin ver de bizim başımızı belâya sokma. Senin izninle bu savaştan geri kalalım da günaha girmeyelim diyorlar.

Veya işte ey Allah’ın Resulü daha biz adam olamadık, daha biz nefislerimizi terbiye edemedik, bırak bizim gibi zayıfları da şimdilik nefislerimizin ıslahıyla uğraşalım diyerek sudan bahanelerle savaştan muaf tutulmalarını istiyorlar.

Hayır hayır, onlar Allah yolunda bir cihaddan kaçarak aslında fitnenin ta ortasına düşmüşlerdir. Bundan daha büyük bir fitne olabilir mi? Çünkü Allah için bir savaştan kaçanlar, Allah için bir fedâkârlığı göze alamayan insanlar yaşarken ölmüş insanlardır. İşte tarih içinde böyle dinleri uğrunda, özgürce bir hayata kavuşmaları ve Müslümanca bir dünyaya ulaşmaları uğrunda Allah’ın cihad emrini yerine getirmeyen, düşmanla karşı karşıya gelmeyi göze alamayan nice toplumların mahvolduklarını, perişan olduklarını, yıllar yılı galip toplumların kölesi olarak zillet içinde bir hayatın mahkumu olarak silinip gittiklerini görüyoruz. Allah için bir savaşı göze alamadıkları için galip toplumların elinde oyuncak olmuş, varlıklarını, şahsiyetlerini, hürriyetlerini kaybetmiş, dinlerini, tarihlerini kaybetmiş, silinip gitmiş nice milletler tanıyoruz...


Besairul Kuran Tefsiri

“Onlara dünya hayatının örneğini de ver: O gökten indirdiğimiz bir su gibidir.” •Kehf sûresi, 45

İmam Kurtubi rahimahullah’ın tefsirin de dünya ile suyun birbirine benzetildiği çok güzel bir paragraf var şöyle ki:

•Su, bir yerde durmaz, değişir. Dünya da böyledir; durmaz ve dâima değişir.

• Su kalmaz, akıp gider. Dünya da kalmaz, fâni olur gider.

• Hiç kimse suya girip de kuru kalmayı başaramaz.
Aynı şekilde dünyaya gelen hiç kimse onun fitne ve âfetlerinden selâmette kalamaz.

•Su, olması gerektiği kadar olursa faydalı olur, gereğinden fazla olursa zararlı olur.
Dünya da öyledir, olması gerektiği kadar olmalıdır. Fazlası zarar verir ve insanı helâk eder.


-Said Özdemir

Arapçada أُمٌّ anne demektir. Kelimenin kökü, ''sarmak, kucaklamak'' vb. anlamlara gelir.


Karia, 9'da فَاُمُّهُ هَاوِيَةٌ ''Onun annesi hâviyedir'' buyurulmaktadır.

Cehennemin bir tabakası da haviyedir. Yani ''onu kucaklayacak, etrafını saracak, onu kuşatacak'' olan hâviyedir.

İmam Matüridi: Kur'an hz. Peygamberin kendi telifi değildir. Aksine ona manzum, yazılmış olarak indirilmiştir. Delil "Dilini hareket ettirme" ayeti. Eğer o kendisi telif etmiş olsaydı nüzul anında ineni ezberlemek için dilini hareket ettirmesine gerek kalmazdı. (Te'vîlât: 10/346)

...ربنا اتنا في الدنيا حسنة وفي الاخرة حسنة وقنا عذاب النار

"... Ey Rabbimiz bize dünyada da hasene(iyilik) ver ahirette de hasene ver ve bizi cehennem azabından koru."

(Bakara Suresi: 201. Ayet)

Ayet-i celilede geçen dünyadaki haseneden kastedilen şudır:
•İmam-ı Katade'ye göre; afiyet, yetecek kadar rızık,
•Hazreti Ali'ye göre; saliha bir aile,
•İmam-i Hasen'e göre; helal mal,
•İbn-i Ömer'e göre; hayırlı evlattır.

/Nesefî Tefsiri/

Araf suresi 10- “Size yeryüzünde yurt sağladık, orada size çeşitli geçim kaynakları bağışladık. Ne kadar az şükrediyorsunuz!

İnsanlık türünün tamamını yeryüzüne yerleştiren yeryüzünün yaratıcısı ve insanların yaratıcısı olan yüce Allah’tır. Yeryüzünde insanlığın hayatı için elverişli müsait ve koruyucu şartları, özellikleri hazırlayan, rızıkları ve yaşamları için gereken ortam hazırlayan Allah’tır.

Atmosferi, oluşumu, hacmi, güneş ve aydan uzaklığı, güneş etrafında dönüşü, ekseninin yörüngesine eğriliği, dönüş hızı ve diğer özellikleriyle yeryüzünü insanlık türünün yaşamına elverişli hale getiren, yüce Allah’tır. İnsanın yaradılışı, hayatı bu hayatının gelişmesi ve ilerlemesi için gereken gıda maddeleri, rızıkları, güçleri ve enerjileri bu yeryüzüne yerleştiren de O’dur. İnsanlığı bu yeryüzündeki yaratıkların efendisi kılan da Allah’tır. Yüce Allah insanlara bu evrenin birtakım yasalarını keşfetmeleri ve evreni kendi yararlarına kullanmaları için birtakım özellikler ve yetenekler vermişti. Bu özelliklere ve yeteneklere dayanarak insanlar, bu yeryüzünün yaratıklarına egemen olabilir ve onları kendi hizmetlerine koşturabilirler.

Eğer yüce Allah insanı yeryüzünde bunca imkânlarla yerleştirmemiş olsaydı, bu güçsüz yaratık klasik ve modern cahiliye mensuplarının ifadesiyle “Tabiata egemen olamazdı”! İnsanlık kendi öz gücüyle evrenin korkunç ve ezici güçlerine karşı koymaya asla güç yetiremezdi!

Günümüzün modern cahiliye düşüncelerine (felsefesine) şekil veren, Grek ve Roma düşünceleridir Evreni, insana düşman olarak gösteren bu düşüncedir. Bu düşünce evrenin doğal güçlerini, insanın varlığına ve hareketine karşı güçler olarak kabul eder. insanı yalnız başına çabasıyla bu güçlere karşı koyan bir varlık konusunda değerlendirir. Evrensel bir yasayı keşfetmeyi, tabiat güçlerinden birini hizmetlerine almayı insanlık ile Evren (tabiat) arasındaki savaşta kazanılmış bir zafer olarak kabul eder ve tabiatın mağlûp edilmesi şeklinde değerlendirir:

Seyyid kutup
Fizilali Kur'an

İnsan 3.Ayet:
اِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّب۪يلَ اِمَّا شَا‌كِراً وَاِمَّا كَفُوراً

يقول الله تعالى هنا: ﴿الْقَارِعَةُ (١) مَا الْقَارِعَةُ﴾ ﴿الْقَارِعَةُ﴾ اسمُ فاعلٍ من (قَرَعَ)، والمراد: التي تَقْرع القلوبَ وتُفزِعها، وذلك عند النفخ في الصور كما قال تعالى: ﴿وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ﴾ [النمل ٨٧]، فهي تَقْرع القلوبَ بعد قَرْعِ الأسماع، وهذه القارعة هي قارعةٌ عظيمةٌ لا نظير لها قبل ذلك، وهي من أسماء يوم القيامة كما تُسَمَّى (الغاشية) و(الحاقَّة).



سبحان الله

Maide 38. âyetinde, erkek hırsız kadın hırsızdan önce zikredilmiş; Nur sûresinin 2. âyetinde buyurularak, zina eden kadın zina eden erkekten önce zikredilmiştir. Bunun sırrı şudur: Hırsızlığa, erkek kadından daha cür'etlidir,dolayısıyla erkek önce zikredilmiştir. Kadının zina yapması ise daha çirkin ve daha kötüdür. Dolayısıyla, onlardan herbirinin bu şekilde getirilmesi makama uygun düşmüştür.

Asmai şöyle der: Bir gün, âyetini (El kesme ayeti)okudum. Sonunu sehven Allah izzet ve hikmet sahibidir" yerine Allah çok bağışlayan, pek esirgeyendir" şeklinde okudum. Yanımda bir be-devî vardı. Bana, "Bu kimin sözüdür" diye sordu. Ben: "Allah kelamıdır" dedim. Bedevi: "Hayır, bu, Allah kelamı olamaz, âyeti bir daha oku bakalım" dedi. âyeti dikkatle tekrarlayınca, doğru olarak şeklinde okudum. Bedevi: "Evet, işte bu, Allah kelamıdır" dedi. Ben: "Kur'an okumasını biliyor musun?" diye sordum. Bedevi: "Hayır" dedi. Ben: "Öyleyse hata ettiğimi nereden anladın?" diye sordum. Bedevi: "Bre adam, Allah izzet sahibi oldu, hükmetti ve kesti. Eğer bağışlasa ve merhamet etseydi, elbette kesmezdi" dedi.