Esselamu aleykum günlük ve takipçileri.
Oyh.
Neyi nasıl anlatayım bilemiyorum. Saatlerdir gidip gelip nasıl yazayım diye düşünüyorum ama olmuyor. İfade edemiyorum. Sadece anahtar ifadelerle deneyeceğim:
Üni tüm zorluğuyla antidepresan eşliğinde devam ettiği sırada, tevhidî uyanışımdan önceki araştırma sorgulama sürecim, kime güveneceğim sorusunun cevabı, islam-tr yi Rabbimin karşıma çıkarması, yıllardır oturmuş fikirlerimi yıkan delillerle burada karşılaşmam, yine burada videoları ve yazıları paylaşılan muvahhid hocaların derslerini dinlemeye başlamam, yıkım,yapım,yıkım, yapım...
Ailede yalnızlık, arkadaş çevresinde yalnızlık, kimseye bir şey anlatamamak, saklamak, "İslam-akide-tevhid-benim yaşamım-benim ölümüm" konularının zihnimi, gündüzümü, gecemi kaplaması, derslerden artık iyice kopmak, notların yüzüne bakamamak, neden meslek için uğraştığımı düşünmek, hiçbir zaman kendimi bölümümle bütünleşmiş göremediğimi ve okulu dinimi öğrenmenin ve yaşamanın önünde engel olarak gördüğümü fark etmek, evde ara sıra akidevi konularda veya güncel meselelerde dayanamayıp çıkış yapınca püskürtülmek, göz yaşı, dua, göz yaşı, dua... Antidepresan, sınav, baş ağrısı, çarpıntı, beklenti, anlaşılamamak, anlaşılamamak, anlaşılamamak...........
Bitmedi.