"Eğer ALLAH'ın kulu, ALLAH'tan başka bir kaygısı olmaksızın gündüze ve akşama başlarsa, O(ALLAH)bütün ihtiyaçlarını giderir, bütün dertlerini giderir. O kulunun kalbini Sevgisi için boşaltacak, dili O'nu sürekli anacak ve O'nun uğrunda ibadetleri yerine getirebilecek güce sahip olacaktır. Ama eğer güne ve akşama dünya hayatı dışında bir kaygı duymadan başlarsa, Cenab-ı Hak onun kalbine üzüntü ve keder atar. Cenab-ı Hak onu kendi haline bırakır, kalbini Sevgisinden başka şeylerle meşgul eder. Dili ALLAH'ı anmayacak, sadece yaratılanlarla ilgilenecektir. Bütün gücünü ALLAH'ın rızasından başka işlerde kullanacak, yaratılanlara hizmetle meşgul olacaktır."
(İbn Kayyım, El Fawa'id)
Çevrimdışı
