Âleykum selam we rahmetıllahi we berakâtuh ;
فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ
“Kur’ân okuduğun zaman, O kovulmuş şeytandan Allah’a sığın.” (Nahl, 98)
أعوذ بالله من الشيطان الرجيم - E‘ûzu billâhi mine’ş-şeytâni’r-racîm : "Ben kovulmuş şeytandan Allah’a sığınıyorum" manasındadır. Ayette geçen emrin karşılığı olan tam istiazdır. Tilavete başlamadan önce sünnet olan şekil budur.
أستعيذ بالله - Estəʿîzu billâh - Esteuzubillâh : Bu aslında “Ben Allah’a sığınırım” anlamında kısaltılmış bir ifadedir. Halk arasında yaygınlaşmış ama aslında Kur’an tilaveti öncesinde tercih edilen form değildir.
Okuma sırasında şaşırınca, takılıp duraksayınca veya vesvese gelince: Yine aynı şekilde tam istiaze söylenmesi daha faziletli olur.
“Esteizubillâh” demek yanlış değildir, anlamı doğrudur; fakat tam şekli olan "E‘ûzu billâhi mine’ş-şeytâni’r-racîm" tercih edilmelidir.
"Esteuzubillâh" Halk arasında şaşırıldığında, hayret edildiğinde veya uygunsuz bir söz duyulduğunda da söylenir. Yani Kur’an tilavetinde tam istiaze kullanılır. Gündelik hayatta ise "Esteuzubillâh" denmesi yanlış değildir; fakat manası daha genel ve kısadır.
Manada nüans:
أعوذ بالله من الشيطان الرجيم - "Şeytandan Allah’a sığınıyorum." (Belirli bir şerden korunma)
Ayete uygun, tam ve özel istiaze (Kur’an okumada sünnet).
أستعيذ بالله - "Allah’a sığınıyorum." (Genel anlamda, hangi şerden olduğu belirtilmemiş)
Halk arasında "Esteuzubillâh" "Allah’a sığınırım” manasındadır, denmesi caiz olup manası daha genel ve kısadır.